چه زمانی برای بچه دار شدن مناسب است؟

با سلام به همه عزیزان همدردی.
از همه شما به خصوص جناب مدیر و سرکار فرشته مهربان و بی دل و... بابت کمک هاتون بی اندازه متشکرم.
لطفا منو بازهم همراهی و راهنمایی کنید.
چه زمانی برای مادر شدن من مناسبه؟
من و همسرم باید به چه جایگاهی برسیم؟به چه تعادلی در زندگی برسیم تا لیاقت پدر و مادر شدن داشته باشیم؟
چه ویژگی های بد من و همسرم باید حذف بشه؟
و خیلی سوالات دیگه که خودتون میدونید هر مردو زنی قبل بچه دار شدن بهش فکر میکنن.
من و همسرم باهم دعواهای جدی به صورت هفته ای یا دو هفته ای داریم و کلا زیاد تفاهم فکری نداریم، اما این تفاهم ها به این زودی هم ایجاد نخواهد شد.و برای همین این سوال ها برای من ایجاد شده

اگر قابل می دونی که من هم نظر بدم : باید بگم ما که واسه مشاوره ازدواج رفته بودیم (موقع آزمایش خون ) بهمون گفتن تحت هیچ شرایطی تا وقتی تو زندگیتون به شناخت کامل از هم نرسیدید بچه دار نشید ، می گفتن بدترین تصمیم این هست که شخص برای درست شدن زندگی بچه دار بشه ، و این که جایی خوندم وقتی در جدید تو لولا قرار می گیره :اولش ی ذره "kher kher " می کنه و ی صداهایی از خودش در میاره و بعد کامل یا جا می افته یا ی ذره روغن می زنن دیگه صدا نمیده :D لطفآ تا وقتی این جا افتادن زمان می بره صبر کنید:joyous:

ممنونم دلنشین عزیز.
کاملا درسته و هرگز به این دلیل بچه دار نخواهم شد.
حرف من برای همین لحظه نیست.
چه زمانی یک زن و مرد آمادگی این مسئولیت رو دارن؟
در ثانی من شناخت کاملی از همسرم و تفکراتش دارم و تقریبا به زندگیم احاطه پیدا کردم،میخوام بدونم که چه ملاک هایی رو لازم داریم و چه روندی رو برای رشدمون باید طی کنیم؟

شما که شناخت کاملی از هم دارید پس اگه این موارد رو هم دارا هستید یا علی منتظر چی هستی؟
براي بچه دار شدن شغلي با امنيت و درآمد كافي داشته باشد
بر سر آينده فرزند خود با همسرتان همراه شويد

اگر شما و همسرتان از يك فرهنگ يا حتي طبقه اجتماعي متفاوت باشيد يا حتي درباره چگونگي تربيت كودك هم‌عقيده نباشيد، اين تفاوت‌ها مي‌تواند طي پرورش كودك زمينه‌ساز مشاجره و كشمكش‌هاي فراواني شود. البته لازم نيست در مورد همه چيز هم‌عقيده باشيد اما ضروري است درمورد اينكه چگونه در آينده با فرزندتان رفتار كنيد به تفاهم برسيد. يعني بهتر است قبل از بچه دارشدن با همسرتان در مورد تربيت فرزندتان و اينده اي كه براي او در نظر گرفته ايد صحبت كنيد و به يك جمع بندي كلي برسيد.


نبايد فراموش كنيد كه فرزندپروري يك علم است. شما بايد از مراحل رشد و تكامل كودك، نحوه مراقبت از كودك و روان‌شناسي كودك و نوجوان آگاهي كامل داشته باشيد و بدانيد چگونه بايد با يك كودك خردسال يا يك نوجوان رفتار كنيد.

ممنونم سان آی عزیز.
دقیقا درست میگین و من برای همین میخوام بدونم چه زمانی ما آماده میشیم؟مسلما این فکرو نمیکنین که ایدئولوژی ما روزی مثه هم بشه،چون تفاوت هامون زیاده و بعیده تا چند سال دیگه به هم نزدیکتر بشه،برای همین برام سوال شده که چه زمانی وقتشه؟اصلا زمانی وجود داره!
این اطلاعات که گفتین رو از کجا کسب کنم؟
من در موقعیت های مختلف به همسرم میگم خوب اینجا اگه بچه داشتیم باید چی کار میکردیم؟
ولی نظر مشترکی نداریم و حق هم برامون مشخص نیست.از کجا بفهمیم راه درست چیه؟
من خیلی به مطالعه علاقه مندم اگه کتابی هم مد نظرتونه بفرمایید.

به نام خدا
سلام
به تجربه من بچه دار شدن یعنی :
-*- تحمل کم خوابی شدید حداقل 6 ماهه.
-*- توان تحمل و مدیریت افسردگی احتمالی بعد از زایمان در حین حالی که کودکی بی پناه به شما و شادابیتان نیاز مبرم دارد.
-*- توان مدیریت افزایش شدید میل جنسی زن و احتمال کاهش و اختلال شدید میل جنسی در مرد.
-*- توان تحمل راه رفتن و فعال بودن با وجود تغییرات شدید جسمی در دوران بارداری.
-*- آماده بودن برای پختگی بیشتر فکری و عملی شما و رفتارهای عکس احتمالی از طرف شوهرتان (البته بطور موقت).
-*- آمادگی برای کنترل حس حسادت در شما (در صورت دختر بودن بچه) و در شوهرتان (در صورت پسر بودن بچه).
-*- آمادگی اینکه ممکن هست شوهرتان بعد از زایمان شما در صورت دارا نبودن توانایی های کنترلی روی خود و داشتن زمینه به سمت جنس مخالف دیگری گرایش پیدا کند.
-*- هنر تقسیم درست عشقتان بین همسر و فرزندتان و حفظ جایگاه حداقلی ثابت برای شوهرتان در قلبتان.
-*- داشتن فضای بسیار صمیمی و محترمانه برای مشورت با شوهرتان در رابطه با تربیت فرزندتان.
-*- آمادگی برای دریافت برکت فراوان مادی و معنوی در زندگیتان و قدردانی از الطاف الهی.
-*- دانستن اینکه هنر والدین اینست که فطر پاک کودکمان را آلوده نکنیم همین کافیست خدا خود وسیله پیشرفت و تعالیش را فراهم خواهد کرد.
-*- توانایی داشتن رفتار جراتمندانه برای درخواست کمک در بچه داری از شوهرتان بدون سرکوفت زدن به او چرا که او نیز مانند شما اولین بار هست که فرزند داشتن را تجربه میکند
-*- آمادگی چشیدن شیرینیها وتلخیهای زیاد در ارتباط با ثمره وجودتان که همان فرزند شماست.(بزرگ شدن بچه یعنی: بزرگ شدن خوشی ها و غمهایش و افزایش ظرفیت والدین که این بزرگ شدن برای هر سه تای شما همراه با درد و تجربه و در صورت بینش درست همراه با شادیست)
-*- و .........
.
.
امیدوارم از مطالبم ناامید نشده باشید اما ایجاد آمادگی قبل از بچه دار شدن و نیز درک درست از همسرتان و توانایی های گذشت و تحمل برای تغییر در هر دوی شما ، کمک شایانی در اینراه برایتان خواهد بود هر چند به نظر میاد که ما آدمها تا در این راه وارد نشیم هرگز درک درستی از اون نداریم و این یک واقعیت است اما در صورت گذر درست از آن موجب سربلندی و بلوغ بیشترمان خواهد شد.
.
در پناه حق.

سلام

زهرا جان چند سالته ؟ در کنار آمادگی داشتن باید توجه به افزایش سن هم داشت. بهترین سن از نظر پزشکی برای بارداری 25 سالگی هست حالا اگه کسی صبر کنه مثلا 35 سالش بشه تا آمادگی پیدا کنه این دفعه باید بدونه که احتمال داشتن بچه ای با ایرادهای جسمی یا داشتن یه باداری خطرناک و ناموفق چند برابر شده

راستی مشکل تاپیک قبلیت با همسرت حل شده؟

سلام آرام محترم
خیلی حرفاتون زیبا بود و با توجه به روند پیشرفت سه ساله من و همسرم، ما هیچوقت لیاقت مادر و پدر شدن نخواهیم داشت(بدون اغراق میگم)
سلام فکور محترم.
ممنونم از توجهتون به من.
من 21 سالمه و دانشجو ترم آخر میشم(انشاالله) اما همسرم به شدت اصرار به بچه دار شدن دارن.
نه متاسفانه مشکلات ما برطرف نشد.توصیه های بی دل عزیز که خیلی به جا بود در برخی شرایط میتونه از تنش جلوگیری کنه(که در جریان همه چیز همسرمو قرار ندم و یه فاصله ای رو حفظ کنم) اما اصل جریان به همون شکله.
حتی دیگه مشاوره رفتنو قطع کرده و من خیلی حس بی پناهی میکنم(به قول بی دل عزیز اعوذ باالله من الشیطان الرجیم...) مشاورم بهم آرامش میداد اما متاسفانه نتونست زیاد همسرمو جذب کنه و حتی کلا دیدش به مشاوره بد شد چون انتظار یک معجزه ناگهانی داشت!
و من خیلی خستم و بسیار از آینده نا امید شدم ، شاید بیش از حد روی مشاوره رفتن حساب کردم...
حتی حال و حوصله تایپیک زدن ندارم.چون به این نتیجه رسیدم من هرچقدر هم تلاش کنم فقط اوضاع کمی بهتر میشه فقط کمی...