چگونه از اتلاف وقت های بیشمارم جلوگیری کنم و زمان هایم مفیدتر باشد؟

سلام به دوستان عزیز و کارشناسان محترم همدردی.
ضمن تشکر از شما در دوتایپیک گذشته من که نکات خیلی خوبی رو بهم تذکر دادین خواهشمندم دوباره منو راهنمایی کنید.
من دانشجو و خانه دار هستم اما هیچکدوم از کارهامو درست انجام نمیدم.
مثلا از صبح تا شب تو خونه تنهام اما خیلی کم درس میخونم و همش وقت تلف میکنم.مثلا پای اینترنت و تلویزیون...
حتی نمیرم کارای خونمو انجام بدم.کلا نظافت خونه و مرتب کردنش برام خیلی کار سختیه و برعکس ترجیه میدم همش آشپزی کنمو ظرف بشورم!!!!
مثلا من پسفردا امتحان خیلی سختو مهمی دارم اما از صبح شاید سه ساعت هم نخونده باشم و همش الاف چرخیدم و به شدت هم ناراحتم و از خودم بدم میاد و عذاب وجدان میگیرم که وقت خالی که همسرم نیستو تلف کردم اما بازم اقدامی نمیکنم.
البته زمان کنکور هم همینطور بودم
لطفا کمکم کنید به خودم نظم بدم.
سوالی هست درخدمتم

تازه شدی مثل خیلی از جوونای همسن و سال خودت! برای درس خوندن با کسی قرار بذار و دوتایی بخونید. برای کارهای خونه از همسرت بخوا کمی باهات همراهی کنه بعد که رو روال افتادی ادامه بده! این قضیه هم مثل بقیه چیزا با تمرین و جزم کردن عزم امکانپذیره!
برای خودت تشویق و تنبه بذار. مثلا اگه فلان کار را امروز انجان ندادم قسم میخورم مثلا یک روز روزه بگیرم!!

عزیزم به لحظه ای فکر کن که برگه امتحان رو می گذارن جلوت و حس می کنی اگر 1 ساعت بیشتر خونده بودی بهتر می شدی ... یا اصلا به زمانی که نمراتت رو می بینی فکر کن ...

این می تونه یک نیروی محرکه باشه :)

ممنونم جناب کامروا و خانم دلپذیراد عزیز.
من در همه زمینه ها اینطوریم و خیلی عذاب میکشم.
مثلا هیچکس باورش نمیشه که من مرداد دفاع پیاین ناممه و هنوز هیچ کاری نکردم!!!!!
تا جایی که استاد راهنمام بهم میگفت من خیلی نگران وضع شمام.انگار که تا اسم شروع پیاین نامه میاد یه کار خیلی سختی میخوام انجام بدم و سریع رهاش میکنم و شروع نمیکنم.
راستش همسرم اصلا کار خونه انجام نمیدن و منم ازشون نخواستم تا حالا.دلم نمیاد چون از صبح سر کاره وقتی میاد تو خونه هم کار کنه(البته میدونم ازش بخوام هم کمکم نمیکنه چون خیلی به جایگاه مرد اهمیت میده)
من وقتی درس دارم همش فکر میکنم الان اگه کار خونه انجام بدم وقتم گرفته میشه،همین فکر نمیذاره من کار کنم و جالبه درس هم نمیخونم!!!
از آینده میترسم وقتی فارغ التحصیل شدم از صبح تا شب الاف تو خونه باشم که به شدت ازین وضع متنفرم و عذاب وجدان میگیرم.
متاسفانه دوستام پایه خوندن نیستنو تنهایی تو خونشون میخونن و گرنه من خیلی دوست دارم باهم بریم کتابخونه ولی خیلیی کم پیش میاد کسی قبول کنه.از خودم بدم میاد که اینقدر ضعیفم که باید آویزون کسی باشم تا درس بخونم.
یک مثال دیگه اینکه من حجم لباسام خیلی بیشتر از ظرفیت کمدمه و همین منو کلافه کرده و باعث شده دیگه کلا بیخیال شم و فقط هر ازچند گاهی لباسامو مرتب کنم(چون کشو ندارم و باید لباسامو هربار تو کیسه لباس ها بذارم که خیلی سخته و ادم هرچی میخواد برداره همه چی بهم میریزه)
و تمام این نارضایتی ها باعث میشه که هیچ کاری نکنم و فقط استرس در و کار خونه رو به دوش بکشم.

- - - Updated - - -

ویرایش کجاست؟من اشتباه تایپ کردم
پایان نامه منظورم بود

دوستان هم اکنون نیازمند یاری سبزتان هستم.

تایپیک منو هم نگاااااه کنینو راهنمایییم کنین دیگهههه.بابا منم دل دارم:heart-borken:

فکر کنم اگر صبح که از خواب بیدار میشی بری کتابخونه تا ساعت 12 یا 1 ، اونجا دیگه مجبوری که درس بخونی .کار دیگه ای نمیشه کرد .وقتی برگشتی ناهارت رو درس کن و بخور و اگر خواستی یک استراحتی کن و بعد دوباره برو کتابخونه تا هر وقت که تونستی درس بخون .این جوری حداقل مفیدتره .
یا میتونی از شب قبل ناهارت رو درست کنی که وقتی برمیگردی خونه نخواد آشپزی کنی .