فرار از تنهایی و حسرت داشتن یار وفادار و زندگی عاشقانه

با سلام خدمت دوستان و تهیه کنندگان این سایت

میخام ماجرارو تعریف کنم اما زیاده ولی خلاصه زندگی رو میگم

من پسری 22ساله ام از چن سال پیش تا حالا فکرم هدفم دهنم به این بود که من باید یکی رو تو مسیر زندگی داشته باشم بهم عشق بورزیم با هم بمونیم و در مقابل وعده های هم وفادار باشیم زندگی با آبرو و با آرامش و راحتی کنارش داشته باشم و بعد چن سال موند ازدواج کنیم باهم.آقا جان فکرم این بود که تو سن 18 بایه دختر آشنا شدم بخدا نه بش خیانت کردم حتی یه دروغ هم بش نگفتم تو 8ماهی که باهاش بودم خلاصه خودمو عاشقش میدونستم بعد اون رفت و ازدواج کرد دوباره با یکی آشنا تر رفیق شدم اون دختر خوبی بود بهم خیانت نکرد ولی بعده 7ماه اونم رفت این عاشق کرده بود مارو رفت بعد من تسلیم این شکست ها نشدم چون به هدفی که داشتم فک میکردم بعد اون بایکی دیگه که از آشنایان بود رفیق شدم با خانوادمم صحبت کردم قضیه خیلی جدی شده بود پدرمم هم صحبت کردو بعده مدت کوتاهی یهو این خیانت کردو رفت
و اما من باز هم دست بردار نیستم که نیستم من زندگیه عاشقانه میخام برای زندگی عاشقانه یه آدم خوب میخام من 3بار درسته شکست خوردم مهم هدفم بود
بعد من یک سال درس دارم به اضافه ی سربازی
پدر مادر دارم که بگم پدر یا مادر یعنی کم گفتم اینهو فرشته خیلی باحالن.خانوادمم آدمایی زحمت کشو در حئه متوسطیم آقا جان
از هوس هم خوشم نمیاد تو این زمینه پخته شدم هرچند سنه کمی دارم یعنی نه اینکه میل جنسی ندارم ولی خوب تو این رابطه احساس میکنم به هدفی که داشتم لطمه میزنه و بهش فکر نمیکنم
میخام بدونم طرزه فکرم درسته ؟خوب چطور اونی که میخام رو پیدا کنم ؟و اگه پیدا کردم چطور پیش برم که شکست نخورم؟
با سپاس

دوستان نمیخواین کمکم کنید در رابطه با موضوعی که مطرح کردم؟

آقای ایران ... حرفاتونو خوندم ولی نتونستم درکتون کنم ... نمی تونم درک کنم که چطور هدف زندگی آدم داشتن یک یار و همراه باشه ... تو مسیر زندگی آدم دنبال یک یار میگرده تا به کمک اون مصمم تر و راحت تر بتونه به هدف زندگیش برسه یعنی به نظر من شریک زندگی آدم خودش به تنهایی نباید هدف باشه باید وسیله ای باشه برای رسیدن به هدف ... ( این وسیله ای که میگم حمل بر بی ادبی نباشه ) ... درمورد اینکه چرا انتخاب هایی که کردین این شکلی ختم میشه بنظرم شاید راه آشنایی تون درست نبوده ... بگید که با این خانم ها از چه طریقی آشنا شدید ؟؟ نمیخوام بحث سنتون رو پیش بکشم چون این وسط استثناهایی هم وجود داره ولی بنظرم 18 سال که چه عرض کنم همین سنی که توش هستید هم کمی زوده برای ازدواج کردن و شاید همین یه علتی باشه برای اینکه نتونید درست تشخیص بدید که سراغ چه آدم هایی برین ...

- - - Updated - - -

فکر میکنم زیادی احساساتی با این قضیه برخورد میکنین ... از شرایط خودتون بگین ، کار میکنین ، توان خرج کردن برای یک زندگی رو دارین ؟؟

درود

ببینید آدم تو زندگیش شاید چندین هدف رو تو زمینه های مختلف داشته باشه مثلا تو درس خوندن دوس داره مثلا به لیسانس یا فوق لیسانس یا دکتری برسه برای مثلا تخصصی که داره یا به تخصصی در زمینه ای داره دوست داره درون مرحله به بالاترین مقام یا جایی که فکر میکنه برسه یا خیلی چیزهای دیگه

خوشبختی یا داشتن زندگی خوب یک هدف کلی زندکی محسوب میشه که این اهداف ها زیر مجموعه این هدف مادر میباشد
یکی از هدفهایی که آدم رو به هدف کلی یا لازمه رسیدن به هدف کلی یا همون خوشبختی هست میرسونه انتخاب یه یار یا همسر خوب برای زندگیه
این وسیله ای برای خوشبختی نیست این یکی از اهدافیه که باعث رسیدن به هدف اصلی یا رسیدن میشه اینجوری بنگریم بهتره
ببینید همه آدما اول سرمایه یا کار آن چنانی ندارن منم الان قصد ازدواج با کسی رو ندارم ولی درسم تموم بشه چرا

من الان میخام بدونم که این رو چطور پیدا کنم یا آدمی که به دردم میخوره باید چه شرایطی داشته باشه که منجر به جدایی نشه؟

اگه هدفت یافتن یار و شریک زندگیته ، نیازی به دوستی ها نیست.
بعد از اینکه شرایط ازدواج مثل کار و تحصیل و سربازی و .... رو داشتید می تونید به همراه خانواده اقدام کنید و دختری رو در چارچوب خانواده بشناسید و اونو به عنوان همسر آینده تون بپذیرید.
دیگه این همه تلاش بی وقفه و شکست و از نو برخاستن و ... نمیخواد .
تا زمانی که شرایط ازدواج رو نداشته باشید ، روند این آشناییها همه شکسته . پس بیخود انرژی تون رو هدر ندید . و تمرکز کنید که زودتر به شرایط مورد لزوم ازدواج برسید.
موفق باشید

ممنونم مرسی از نظر دهیتون