نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
من 19 سالمه و دانشجوام
یکی از همکلاسیام رو دوس دارم و از رفتاراش فهمیدم که اونم دوسم داره
پسر خیلی خوبیه. با اینکه زیاد با اخلاقش اشنایی ندارم ولی هم از نظر ظاهری هم از نظر اخلاقی(تا حدی که میشناسمش) خیلی شبیه همیم
البته زود قضاوت نکنین که جوگیر شدم و جوونمو از اینجور چیزا...
تمام فکرم و ذهنم شده اون
دوستامم میگن که ازت خوشش میاد
ولی چرا نمیگه؟؟؟بابا ترم تموم شد آخــــه
حالا من چیکا کنم؟؟؟
سلام
در اینکه سن شما کم هست برای ازدواج هیچ شکی نیست
به چه دلیلی شما از ایشون خوشتون اومده ؟ یعنی چی در این پسر دیدید ؟
آیا رابطه کلاسی دارید ؟ جزوه ای ؟ اس ام اسی ؟
سلام هدف ممنون از توجه ات
اره میدونم خودمم همچین قصدی ندارم منکه حرفی از ازدواج نزدم
نمیدونم چی شد که اینهمه دوسش دارم
وقتی میبینمش انگار خودمو میبینم
ظاهرش حرکاتش...
خیلی پسر متینی هستش
همکلاسیمه فقط
سلام عزیزم
خوش اومدی
همین که همه فکر و ذکرت درگیر شده ، یعنی جوگیر شدی
اگه جنبه های منفی قضیه رو هم می دیدی و روی هر دو حساب می کردی اون وقت میشد گفت جوگیر نشدی و داری عاقلانه عمل می کنی.
اولا سن خودت پایینه ، ثانیا ترم تموم بشه ، کلاسها که همچنان از ترم بعد دائره . اگه دوستت داشته باشه تو ترم های بعد هم می تونه بگه. پس انقدر عجله نداشته باش. چه رفتارهایی ازش دیدی که فکر می کنی دوستت داره ؟
اما .........
اما جنبه های عاقلانه قضیه چیه ؟
به اینها فکر کردی ؟
با توجه به سن پایین خودت که مشخصه هنوز ترم های اول دانشگاهی ، اون اقا هم به احتمال زیاد همینطوره . یعنی یه پسر دانشجو بدون شغل و تکلیف سربازی نامشخص .
حالا در نظر بگیر که ایشون اقدام کنه
سناریو اول : اگه به خانواده بگه که قطعا مخالفت می کنن. چون ازدواج در این سن بدون شغل و سربازی اونم در جامعـــــــــــــــــه امروزی !!!! اصلا کار عاقلانه ای نیست . به این فکر کن که اقدام کنه و خانواده ها هم قبول کنن. دو نفر که لااقل سه یا چهار سال از درسشون مونده و بخوان یه زندگی رو شروع کنن بدون منبع مالی و با وابستگی به خانواده هااا تصور می کنی آینده این ازدواج چی میشه ؟ اگه نمی دونی یه گشتی تو این تالار بزن.
سناریو دوم : به خانواده ها نگه . خودتون با هم آشنا بشید. یعنی دوست بشید که هیچ ضمانتی درش نیست. فقط وابستگی ایجاد میشه و به احتمال زیاد شما در طی سه چهار سال آینده همه خواستگاراتون رو رد خواهید کرد به خاطر ایشون . اما این پسر که به احتمال زیاد سنش پایینه از حدود بیست و سه چهار سالگی کاملا سلایقش عوض خواهد شد. حتی در بهترین حالتش هم که شما به پای هم بمونید ، این دوستی به رابطه غیر شرعی کشیده نشه ، بعد چهار سال خانواده ها مخالفت نکنن و ..... شما بعد از چهار سال دو تا جوون بیکار هستین و تازه آماده کار . تازه به شرطی که ایشون سربازی هم رفته باشن .
پس می بینی که فقط اومدن و گفتنش نیست .....
می بینی که جو گیر شدی و عاقلانه نگاه نمی کنی .
شاید با خودت بگی فعلا دوست بشیم تا بعد ... اما به همه چیزهایی که در ازای این دوستی باید بپردازی فکر کن.
تا حالا هم صحبتش شدی که نشون هایی از ابراز علاقه در اون ببینی ؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط atefeh
به نظرم به درست تمرکز کن و قاطی این موارد نشو
اینقدر هم برای خودت تکرار نکن که من خیلی دوسش دارم و این حرفا چون ممکنه براتون عادت بشه
یعنی هیچ عشق و علاقه ای در کار نیست اما بسکه پیش خودتون رویا پردازی کردید که دیگه نمی تونید بی تفاوت باشید
سلام آسمانی عزیز ممنونم که وقت گذاشتی
ولی اینجوریام که میگی نیستش
منطقی فکر میکنم و جنبه های منفی قضیه رو هم میبینم مثلاً اینکه فاصله ی شهرهامون خیلی زیاده و احتمالاً اختلاف فرهنگی وجود داره
شما که نمیدونی چرا قضاوت میکنی که جوگیر شدم؟!ینی اصن 1% هم احتمال نمیدین که واقعاً دوسش دارم؟؟اینهمه دور از واقعیته؟
راجع به سناریوها... اینارو از الانکه نمیشه گف
از حال شروع میکنیم ماکه نمیتونیم اینده رو پیش بینی کنیم...اگه اینجورکه شما منفی نگاه کردی به قضیه همه همین نظرارو داشته باشن انتظاری نمیره که شرایط بهتر بشه!
پسر خیلی خوبیه قابل اعتماد هم هس
اینکه میگم دوسش دارم دلیل نمیشه که خودمو بکشم و چشمو رو همه چی ببندم
آگاهانه تصمیم میگیرم
شمام تجربیاتونو بگین خیلی خوشحال میشم
ولی حق بدین که تصمیم نهایی رو خودم بگیرم هرچند همه مخالف باشن چون هیشکی به اندازه ی من با شرایطم آشنا نیس
- - - Updated - - -
هدف عزیز
آره خب میگم همکلاسیمه
خیلی جالبه بیشتر از خودم از احساسم خبر دارین انگار؟!!!!
نگفتم بهش وابسته شدم و عادت کردم
باور کنین حواسم به احساساتم هس کنترلشون میکنم
به درسمم میرسم و به فکر آینده ام هم هستم
از رفتاراش مشخصه که اونم مثله من فک میکنه ولی نمیدونم چرا هیچی نمیگه....
شما ترم چندی ؟
چند وقته این احساس در شما ایجاد شده ؟
عزیزم هیچ کسی قرار نیست جای شما تصمیم بگیره . قضیه جو گیر شدن رو هم خودت گفتی که من ذکر کردم . ببین من فقط راهی رو برات تشریح کردم که داری توش پا میذاری. دنباله راهت رو گفتم. شما الان فقط این راه رو می بینی که شروعش کنی. من دارم میگم ادامه اش اینه .
قبول دارم که دوستش داری که اومدی و تاپیک زدی. حست رو زیر سوال نبردم . اما حسی که عقل همراهیش نکنه تو رو به چاهی میبره که نمی تونی ازش بیرون بیای . امروز به این حرف من توجه نمی کنی. راه خودت رو میری . اما همه اینایی که گفتم در راه شما قرار داره و دیر یا زود بهش می رسی .
در کل اینکه
شبِ شراب نیرزد (نمی ارزد) به بامداد خمار
ترم اولمنقل قول:
نوشته اصلی توسط هدف
خودم تو پست نگفتم چون همه الان میگن بهع اینو باش ...
چون همهمون یاد گرفتیم قضاوت کنیم
یکی دو ماه میشه
- - - Updated - - -
میدونم خب منم بودم اینجوری میگفتمنقل قول:
نوشته اصلی توسط asemani
چون شماها بر اساس چیزایی که اینجا مینویسیم نظر میدین
نه اونو میشناسین نه منو
بازم میگم عقلم سر جاشه
با همه مشورت میکنم
مطمئن باشین دوس ندارم روحاً به خودم ضربه بزنم و نمیزنم
احساساتم رو کنتـــــرل میکنم ...
حرفاتونو خوب گوش میکنم این نیستش که سر سری رد شم و بگم نه فقط من درست میگم
انتظاری جز مخالفت نداشتم چون تاپیکای قبلی رو خوندم این چن وقته
ولی سوال من اینه که چرا اقدام نمیکنه؟
نپرسیدم حسم بهش درسته یا نه...
تجربه میگه عشق شما واقعی نیست و یکی از عشق های دروغین هست که در این سن و سال پیش میاد و مطمئن باشید معیارهاتون تا چند سال دیگه تغییر می کنه
زود عجله نکنید و اجازه بدید زمان مشکل رو حل کنه براتون
ایشالله اگه به شما علاقه داشته باشه مطمئن باشید اقدام می کنه