اهانت به مرقد پاك حجربن عدي

.

او کسی نبود که بزرگی ها و فداکاری های او را بتوان به آسانی ترسیم کرد .مرد هدف و عقیده و وفا بود ، شب زنده دار و روزه دار ، به راستی یک مسلمان راستین بود .

از دوران جوانی ، دلاوری و شجاعت با سرشت او در هم آمیخته شده و خون حماسه و پیکار در رگهای او جاری بود .

برادرش هانی بن عدی بود ، با هم نزد پیامبر (ص) آمدند و مسلمان شدند ... اما برادرش زود از دنیا رفتند ...

حجر رزم جوئی بود معروف ،

در هر سه جنگ صفین و نهروان و جمل در رکاب امیر المومنین (ع) شجاعانه شمشیر زد ...

او قبل از جنگ به حضرت می گفت : (( ما زاده جنگ و فرزندان شمشیریم ، میدانیم جنگ را از کجا باید شروع کرد و چگونه از آن بهره برداری نمود ، ما با جنگ بزرگ شده و آن را آزموده و نیروی پسندیده ای هستیم ، اینک اختیار ما در دست توست ، اگر به شرق یا غرب جهان بروی ، در رکاب تو هستیم و هر چه دستور بدهی اطاعت می کنیم ، ))

حضرت از این جمله خوشحال میشدند و برای او دعا می کردند ...

بیان حجر در رثای علی (ع)

(( تأسف و اندوه من به خاطر سرور پرهیزگاران ، پدر پاکان ، و شیر مرد پاکیزه خوئی است که او را کافری پست و گمراه ، و دور از خدا و گنهکاری مفسد و سنگدل کشت ، لعنت خدا بر کسی باد که از شما خاندان دوری کند ، زیرا شما از خاندان پیامبر (ص) راهنما و نقطه امید من در روز رستاخیز است ))

خبر شهادت او از بیان امیر المومنین (ع)

( ای حجر ) چگونه خواهی بود هنگامی که تو را بیه بیزاری از من فرا خوانند و چه خواهی گفت ؟ در آن حال که از تو بخواهند پیوند دوستی ات را از من بگسلی ؟
حجر پاسخ داد : به خدا سوگند ، اگر با شمشیر بدنم را پاره پاره کنند و اگر خرمنی از آتش بیفروزند تا مرا در آن بیندازند ، تمام اینها را قبول می کنم ، ولی بیزاری از تو را ، نه !

حضرت (ع) شهادت حجر و یارانش را پیشگوئی کرد و فرمود : اهل کوفه ! هفت نفر از بهترین مردان شما را در عذراء می کشند و وضع آنان مانند اصحاب اخدود خواهد بود .

روحش شاد ...