خسته از کم بینی اطرافیان

سلام
خیلی وقته که به این تالار میام و صحبت بقیه رو میخونم ولی تا حالا سوالی در مورد زندگی خودم نپرسیدم.

من دنبال کار میگردم، کاری که مرتبط با رشتم باشه چون رشتم دوست دارم و بازار کار خوبی هم داره اما زمان میبره پیدا کردن ی کار خوب با محیط مناسب واسه ی دختر

خونه ما جای موندن نیست، یعنی اگر درسم تموم بشه(این ترم تموم میشه :( ) باید بشینم تو خونه و همش با خانوادم درگیر باشم، چون احساس میکنم هیچ کدوم من و شرایط من درک نمیکنن.

اونا از من انتظار دارن برم ی شغل شبیه منشی گری چون خودشون پیدا کردن و فک میکنن محیطش مناسبه. اما از این جور کارا متنفرم . من امشب باهاشون بحثم شد سر این قضیه. میگن چون تو توی رشته خودت خیلی مهارت نداری نمیتونی شغل پیدا کنی و هر جا بری بعد ی مدت کوتاه تو رو رد میکنن.
میگن ی کسی که به تو پول میده انتظار داره تو کارشو براش سریع انجام بدی نه اینکه حالا بری یاد بگیری.

ولی من شرایط درسیم انقدرم بد نیست .معدلم بالای 16 است و خیلی چیزا از رشته خودم بلدم، نه در حد عالی ولی کم هم نیست .

شما به من بگین واقعا انقد جومحیط کار بده که آدمی که تازه درسش تموم شده و تجربه کاری نداره یا سرخورده میشه یا کار پیدا نمیکنه؟؟ پس این تجربه کاری از کجا پیدا میشه؟؟

اینم بگم که خانوادم خیلی دوست دارن من ادامه تحصیل بدم، شاید به خاطر اینکه دوست ندارن من وارد ی جای خصوصی و محیط کار بشم. کلا پدرم همیشه سعی در محدودیت برای ما کرده و این رفتاری که من به شدت ازش متنفرم.

آیا واقعا ادامه تحصیل چیزی رو عوض میکنه؟ تجربه کاری میتونه به من بده و باعث پیشرفت من میشه؟
دیگه احساس دارم میکنم که دارم افسرده میشم ، کاشکی بچه بودم :((

سلام
چند سالتونه؟
رشته شما چیست؟
کمی از خانواده بگید عقایدشون؟

دوست عزیز زندگی و شرایط رو انقدر در ذهن خودتون پیچیده نکنید
اولا پدر و مادر شما مثل اکثر پدر و مادرهای سنتی مال نسل قبل هستند و اون طوری فکر می کنند. اگه به اونا باشه که خیلی بیشتر دوست دارند شما اصلا کار نکنی و بمونی خونه و یه خواستگار برات پیدا بشه و بدنش بهت و بری سر خونه و زندگیت و بعدم شوهرداری و بچه داری و ...
احتمالا چون می دونستن این حرفا دیگه توی کتت نمیره بهت نگفتن. اما شما باید درک کنی که با گذشت زمان و نسلها طرز فکر انسان تغییر می کنه و انسان طرز فکرش نسله به نسل پیشرفت می کنه و کاملتر میشه. اصلا شما که دختر عاقل و تحصیل کرده هستی باید پدر و مادرت رو آپدیت کنی و راه صحیح تر رو بهشون بگی
بعدم خیلی بهتر بود که رشته تون رو میگفتی تا دوستان با تجربه بهتر می تونستند راهنماییت کنن

بعدم این چه فکریه که چون شما کاری بلد نیستی جایی استخدامت نمی کنن و قبولت نمی کنن !!!
بعضی عوام و کسایی که دانشگاه نرفتن فکر می کنند هر کس از دانشگاه اومد بیرون و دیگه مهندسه همین الان دیگه می تونه یه واحد صنعتی رو بچرخونه و یه تولیدی راه بندازه
پس واحد کار آموزی رو برای چی گذاشتن ؟
اولا توی دانشگاه هیچ وقت درسهای کاربردی و درسهایی که بتونی خودت باهاشون در صنعت کار بکنی یاد نمیدن. درسهایی رو یاد میدن که تئوریک هستند و اصول اولیه کارهای صنعتی هستن. یعنی شما تئوری ها و دلایل رو توی دانشگاه می خونی بعد میری سر کار و اونجا با استفاده از درسهایی که خوندی می فهمی مثلا فلان پدیده چرا اون طور باید باشه و چرا نباید باشه.

این طرز فکرها رو که پدر و مادرتون بهتون القا می کنند رو بذارید کنار و اصلا بهشون فکر نکنید که مانع پیشرفت و حرکتتون میشه. اصلا این حرفها انگیزه و امیدتون به آینده رو از بین می بره