تردید بین ازدواج و شروع زندگی مجردی

با سلام.
من پسری 28 ساله هستم.چون در یک خانواده مذهبی زندگی کردم نتونستم از دوران جوونیم لذت ببرم.به قول معروف جوونی نکردم.
حتی دوران دانشگاه و سربازی رو هم شهر دیگه ای نرفتم تا از پدر مادرم دور باشم تا شاید اونجوری در اختیار خودم باشم.
یه مدتی خیلی دپرس بودم و همش فکر میکردم تو زندون خانواده هستم.
تا اینکه یکی از دوستان قدیمیمو اتفاقی دیدم .دیدم اونم از روزاش راضی نیست و مدتیه از خونه زده بیرون و دنبال خونه مجردی میگرده.وقتی حرفای منم شنید بهم گفت بیا پیش خودم.باهم زندگی کنیم. منم خیلی خوشحال شدم از این پیشنهادش . چون شروع یه زندگی جدید و آزاد بود.
اما چند روز بعد یه اتفاق دیگه افتاد.
اونم این بود که مادرم اومد و برای اولین بار بهم پیشنهاد داد با دختری که میگه ازدواج کنم.منم اون دخترو قبلا دیده بودم و نسبتا ازش خوشم اومده بود.وقتی مادرمم اونو به من پیشنهاد داد شوکه شدم.

الان باید به مادرم یه جوابی بدم.بگم بله یا نه.

در حالیکه بین ازدواج و رفتن به خونه مجردی گیر کردم.
نمیدونم کدومو انتخاب کنم که پشیمون نشم.

دوست خوبم

واضحه کدوم خوبه . خودتم میدونی ته قلبت که ازدواج خیلی بهتره. خونه مجردی سرآغاز آزمایش چیزهاییه که با اینکه می دونیم غلطه ولی وسوسه میشین و شاید نتونین مقاومت کنین انجام بدین دوست خوبم رها کن فکر رفتن به خونه مجردی رو و به نظر من بهتره به حرف مادر گوش بدین و به خودتون فرصت آشنایی رو بدین. خونه مجردی سرآغاز بیراهه هایی است که آدم عاقل هیچ موقع انتخابش نمیکنه . اینکه جوونی نکردین رو میتونین در صورتی که اون دختر رو قبول دارین با اون جوونی کنید با هم آشنا بشین و اگه انشالله هم همدیگه بودین یک زوج خوشبخت بسازید .

منم مثل شما هیچ وقت کودکی و نوجوونی و جوونی رو تجربه نکردم . و اون خلاء رو احساس میکنم.
ولی هر چیزی در زمان خودش دلچسبه و وقتش که بگذره هم لذتی برای خود آدم هم نداره .
به نظر من برای شما که به سن ازدواج رسیدید برگشت به عقب نه تنها اون خلاء رو پر نمیکنه -یه خلاء دیگه هم ایجاد میکنه .

من ازدواج رو پیشنهاد میکنم .

ازدواج خوبه در صورتی که شرایطش برات مهیا باشه و آمادگیشو داشته باشی .خونه مجردی برات حکم یه فرار داره از شرایطی که الان توشی و با فرار به جایی نمیرسی . فکر کنم جواب این سوال خودت بهتر از هر کسی میدونی به خودت رجوع کن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roozaneh

دوست خوبم

واضحه کدوم خوبه . خودتم میدونی ته قلبت که ازدواج خیلی بهتره. خونه مجردی سرآغاز آزمایش چیزهاییه که با اینکه می دونیم غلطه ولی وسوسه میشین و شاید نتونین مقاومت کنین انجام بدین دوست خوبم رها کن فکر رفتن به خونه مجردی رو و به نظر من بهتره به حرف مادر گوش بدین و به خودتون فرصت آشنایی رو بدین. خونه مجردی سرآغاز بیراهه هایی است که آدم عاقل هیچ موقع انتخابش نمیکنه . اینکه جوونی نکردین رو میتونین در صورتی که اون دختر رو قبول دارین با اون جوونی کنید با هم آشنا بشین و اگه انشالله هم همدیگه بودین یک زوج خوشبخت بسازید .

---

ممنون از جوابتون.اگه واقعا به دختر احساس داشتم لحظه ای شک نمیکردم.اما چون فقط دوبار این دختر خانم رو چند لحظه ای دیدم به خاطر همین اصلا نمیدونم چه حسی بهش دارم.هیچ شناختی هم نسبت بهش ندارم.البته از خانوادش شناخت زیادی داریم.چون آشنای دورن.اما از خود دختر نه.اصلا ممکنه برای خودش کسیو در نظر داشته باشه.یا اصلا از من خوشش نیاد.
کلا اینجوری بگم بهتون .همیشه دوس داشتم با یکی خودم آشنا شم و بعد اون رو به خانواده انتقال بدم و بعد ما بقی قضایا.اینجوری که هیچ شناختی ندارم یه جوری تردیدم بیشتره.

واسه همین موضوع هم امسال دانشگاه واسه ارشد شرکت کردم تا هم ادامه تحصیل داده باشم و هم اینکه شاید تو دانشگاه بتونم با کسی آشنا شم.

الان از یه طرفم میگم بی خیال این خانم بشم و منتظر دانشگاه باشم.
از طرف دیگه هم میگم از کجا معلوم دانشگاه بتونم فرد مورد نظر رو پیدا کنم و بعد اینجوری این خانم رو هم از دست بدم.
کلا افکارم آشفتست

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط soheil2

منم مثل شما هیچ وقت کودکی و نوجوونی و جوونی رو تجربه نکردم . و اون خلاء رو احساس میکنم.
ولی هر چیزی در زمان خودش دلچسبه و وقتش که بگذره هم لذتی برای خود آدم هم نداره .
به نظر من برای شما که به سن ازدواج رسیدید برگشت به عقب نه تنها اون خلاء رو پر نمیکنه -یه خلاء دیگه هم ایجاد میکنه .

من ازدواج رو پیشنهاد میکنم .

---

ممنون از جوابتون.منم با ازدواج موافقم.اما هنوز تردید های دارم که تو پست بالا گفتم.ممنون میشم بازم نظرتونو بگید

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم

ازدواج خوبه در صورتی که شرایطش برات مهیا باشه و آمادگیشو داشته باشی .خونه مجردی برات حکم یه فرار داره از شرایطی که الان توشی و با فرار به جایی نمیرسی . فکر کنم جواب این سوال خودت بهتر از هر کسی میدونی به خودت رجوع کن.

---

فرمایشتون متینه.
خودمم میدونم که ازدواج گزینه ای بهتریه.اونم واسه آدمی مثه من که 28 سال مواظبت کرده.
اما تردیدهام زیاده هنوز.امان از تردید ها

سلام
دوران اشنایی روبرای اشنایی بیشتردختروپسرگذاشتنداگه شمابخواهیدمیتونیدزیرنظرخا نواده هایه مدت اشنابشید درصورتیکه باهم تفاهم داشتیدرسمیش کنیداینکه بخوایدخودتون اشنابشیدبعدخانواده هارودرجریان بذاریدکارزیادخوبی نیست چون مدام باشک وتردیدودودلی همراه میشید درضمن ممکنه مخالفت خانواده رودرپی داشته باشه ویاشمابخوایدباخانم اشنابشید وسریک سری مسائل دیربه خواستگاری بریدیاخانم مدام به این فکرکنه که ایابه خواستگاری میادیانه چون خانمهاقدم اول برای جلب اعتمادروخواستگاری رسمی میدونندو...مسائلی ازاین قبیل
شایدهم اشتباه فکرمیکنم وازدیدخانمهابه قضیه نگاه کردم وازدیداقایون قضیه فرق داشته باشه

- - - Updated - - -

چون خودمن هم معتقدبودم بایداول اشناشدبعدرسمی کردکه خودهمین مسئله باعث بوجوداومدن مشکلاتی شد
که میگم کاش ازهمون اول به شکل سنتی جلومیرفتم واول خواستگاری صورت میگرفت وبعدواردمرحله اشنایی میشدم تااین چنین فکرم مشغول نشه یعنی خدایاچی میشه؟
بازم خوب فکراتون روبکنیدوباتوکل به خداجلوبریدتابامشکل روبرونشید
موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roseflower

سلام
دوران اشنایی روبرای اشنایی بیشتردختروپسرگذاشتنداگه شمابخواهیدمیتونیدزیرنظرخا نواده هایه مدت اشنابشید درصورتیکه باهم تفاهم داشتیدرسمیش کنیداینکه بخوایدخودتون اشنابشیدبعدخانواده هارودرجریان بذاریدکارزیادخوبی نیست چون مدام باشک وتردیدودودلی همراه میشید درضمن ممکنه مخالفت خانواده رودرپی داشته باشه ویاشمابخوایدباخانم اشنابشید وسریک سری مسائل دیربه خواستگاری بریدیاخانم مدام به این فکرکنه که ایابه خواستگاری میادیانه چون خانمهاقدم اول برای جلب اعتمادروخواستگاری رسمی میدونندو...مسائلی ازاین قبیل
شایدهم اشتباه فکرمیکنم وازدیدخانمهابه قضیه نگاه کردم وازدیداقایون قضیه فرق داشته باشه

- - - Updated - - -

چون خودمن هم معتقدبودم بایداول اشناشدبعدرسمی کردکه خودهمین مسئله باعث بوجوداومدن مشکلاتی شد
که میگم کاش ازهمون اول به شکل سنتی جلومیرفتم واول خواستگاری صورت میگرفت وبعدواردمرحله اشنایی میشدم تااین چنین فکرم مشغول نشه یعنی خدایاچی میشه؟
بازم خوب فکراتون روبکنیدوباتوکل به خداجلوبریدتابامشکل روبرونشید
موفق باشید

---

ممنون از جوابتون.ولی دوران آشنایی رو طوری جا انداختن که اگر بر فرض مثال شما بعد از یه مدتی بگی نه،من دیگه پشیمون شدم از انتخاب این خانم ، انگار که مثلا میخوای طلاق بگیری.
یعنی اینجوری نیس که اگه تفاهم نداشتیم خیلی راحت هر که رود خانه خود! مخصوصا وقتی دو طرف آشنا باشن این مساله ابعد وسیعی پیدا میکنه.
واقعا ازدواج در ایران خیلی بزرگ و وحشتناک شده.واسه همینه که خیلی از جوونا به سمتش نمیرن.چون هر محلش با هزار دنگو فنگ همراه.از هف خان رستم بدتره

تک نواز عزیز،

سنتون مناسب ازدواج است. حالا که خانواده هم موافقند، کلا برید تو خط ازدواج. حالا این دختر هم نشد، مورد بعدی.

چیزی هم که در مورد مرحله شناخت گفتی، درسته. خیلی از خانواده های ( مخصوصا خانواده دختر) نمی تونند قبول کنند که بعد از 4-5 ماه رفت و آمد بگین که به توافق نرسیدیم.
حتی اگر دختر خودش هم نخواد، خانواده گاهی سخت می گیرن که دیگه نمی شه بگیم نه!

ولی سختی این مراحل را به جون بخر، اما ازدواج اشتباه نکن. اگر در هر مرحله ای قبل از عقد احساس کردی که شخص مناسب و مورد نظر شما نیست، بهتره که سریعتر تمامش کنید.
دختر هم ممکنه در اون مرحله ناراحت بشه اما بهتر از این است که بعد از عقد و زندگی متوجه بشه که دلتون باهاش نیست. مثل خیلی از تاپیکهای این تالار.

درسته فرمایشات شماروقبول دارم ولی شمامیتونیدازهمون اول به خانواده خودتون ودخترخانم اطلاع بدیدکه درصورتیکه به توافق برسیم میخوایم ازدواج کنیم
این خودماییم که بایستی دیگران رومتقاعدکنیم که کارمون اشتباه نیست وقرارنیست همه درجریان رابطه ماقراربگیرندبلکه خانواده دونفردرجریان هستندوبعدازتوافقات به دیگران اطلاع میدهیم هرچندخانواده های کمی مخصوصاازطرف خانواده دخترقبول میکنندولی بایستی به اونهابقبولونیم که اگرماازدواج کنیم وانتخابمون اشتباه باشه طلاق عواقب خیلی بدتری پیش روی ماقرارمیده درحالیکه اشنایی قبل ازدواج وقبل ازاینکه اتفاق خاصی بیفته باشناختی که به ادم میده باعث میشه جلوی خیلی ازاتفاقات گرفته بشه برای مثال دیگه کسی نمیگه بیچاره طلاق گرفته چون اشنایی بوده وبادیدبازانتخاب صورت گرفته هست البته یه چیزی که هست نبایداجازه بدیم احساسات جلوی دیدبازماروبگیره وبه خاطراحساسات فردموردنظررو انتخاب کنیم که نه دوستش دارم وبعدازدواج میتونم تحملش کنم یاعوض میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

تک نواز عزیز،

سنتون مناسب ازدواج است. حالا که خانواده هم موافقند، کلا برید تو خط ازدواج. حالا این دختر هم نشد، مورد بعدی.

چیزی هم که در مورد مرحله شناخت گفتی، درسته. خیلی از خانواده های ( مخصوصا خانواده دختر) نمی تونند قبول کنند که بعد از 4-5 ماه رفت و آمد بگین که به توافق نرسیدیم.
حتی اگر دختر خودش هم نخواد، خانواده گاهی سخت می گیرن که دیگه نمی شه بگیم نه!

ولی سختی این مراحل را به جون بخر، اما ازدواج اشتباه نکن. اگر در هر مرحله ای قبل از عقد احساس کردی که شخص مناسب و مورد نظر شما نیست، بهتره که سریعتر تمامش کنید.
دختر هم ممکنه در اون مرحله ناراحت بشه اما بهتر از این است که بعد از عقد و زندگی متوجه بشه که دلتون باهاش نیست. مثل خیلی از تاپیکهای این تالار.

---

آره.دقیقا حرفاتون درسته.ولی نمیدونم چرا کلا نمیتونم برم تو خط ازدواج.تا 6و7 سال پیش همه عشقم ازدواح بود.اما الان هیچ حس و انگیزه ای برای ازدواج ندارم.فقط خانواده ول کن نیستن

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roseflower

درسته فرمایشات شماروقبول دارم ولی شمامیتونیدازهمون اول به خانواده خودتون ودخترخانم اطلاع بدیدکه درصورتیکه به توافق برسیم میخوایم ازدواج کنیم
این خودماییم که بایستی دیگران رومتقاعدکنیم که کارمون اشتباه نیست وقرارنیست همه درجریان رابطه ماقراربگیرندبلکه خانواده دونفردرجریان هستندوبعدازتوافقات به دیگران اطلاع میدهیم هرچندخانواده های کمی مخصوصاازطرف خانواده دخترقبول میکنندولی بایستی به اونهابقبولونیم که اگرماازدواج کنیم وانتخابمون اشتباه باشه طلاق عواقب خیلی بدتری پیش روی ماقرارمیده درحالیکه اشنایی قبل ازدواج وقبل ازاینکه اتفاق خاصی بیفته باشناختی که به ادم میده باعث میشه جلوی خیلی ازاتفاقات گرفته بشه برای مثال دیگه کسی نمیگه بیچاره طلاق گرفته چون اشنایی بوده وبادیدبازانتخاب صورت گرفته هست البته یه چیزی که هست نبایداجازه بدیم احساسات جلوی دیدبازماروبگیره وبه خاطراحساسات فردموردنظررو انتخاب کنیم که نه دوستش دارم وبعدازدواج میتونم تحملش کنم یاعوض میشه

---

از کامنتتون خیلی استفاده کردم و با مادرم واضح صحبت کردم و گفتم که همه چیز رو برای خودش حل شده فرض نکنه ومن تا از هر لحاظ به دلم نشینه (با اینکه پسرم ولی) به همین راحتی بله نمیگم!!! بماند که اصلا ممکنه دختر هم منو نپسنده.