شوهر زود جوش و عجول و بی ملاحظه و البته عزیز من

سلام
خوشحالم که بعد از مدتها اومدم:friendly_wink:
یه مساله ای که منو خیلی آزار میده اینه که همسرم خیلی زودجوشه و اصلا صبر و تحمل نداره و به محض روی دادن چیزی که مطابق میلش نیست عکس العمل نشون میده اونم با داد و بد و بیراه گفتن به زمین و زمان و حرص خوردن و در نظر نگرفتن شرایط موجود...
اینم بگم که اگه طرف مقابلش من باشم این رفتاراش شدت خیلی کمی داره و ملاحظه منو میکنه ولی در ارتباط با بقیه نزدیکان و مردم اصلا قابل کنترل نیست حتی اگه من اونجا باشم و این موضوع برای من که آدم آروم و اهل مدارا و صبور هستم به شدت آزار دهنده و ناخوشاینده...
ایشون تو همه مسائل اینطورین ولی توی رانندگی دیگه شورشو در آورده و اصلا آدم صبوری نیست و اگه یه کسی راه نده یا بد بره تا اونو ادب نکنه دست بردار نیست حتی با اینکه میبینه من چقدر ناراحت میشم و اصرار میکنم که بیخیال بشه ولی هیچ چیزی اون لحظه اونو کنترل نمیکنه
چندین بار با زبون خوش و نرم باهاش صحبت کردم و از ناراحتی و عذابی میکشم پیشش شکایت میکنم ولی کو گوش شنوا همش قول میده و زیرش میزنه...
مطمئنم که بعدش از این رفتارش پشیمون میشه ولی هیچ تلاشی هم برای اینکه تکرار نشه نمیکنه

از اینکه همیشه نگران باشم و کنترل اون باشم خسته شدم آخه چطوری بهش کمک کنم تا اعصاب آرومتری داشته باشه و زندگیمون انقدر تنش بی ارزش نداشته باشه؟؟
کمکم میکنین؟؟:sad:

سلام خانومی

بیشتر از خودت و همسرت بگو
از سن و سالتون...تحصیلاتتون...شغلتون ...

به خصوص شغل همسرت....

چند وقته ازدواج کردید؟

همسرت از اول ازدواج هم اینطور بود؟

بهتره به همسرت نوشیدنی ها و مواد غذایی ارامش بخش بدی....مثل گلاب..سعی کن در همه غذاها مقداری گلاب بریزی و یا روزی یه نصفه لیوان گلاب بخورید.هم خوت و هم همسرت.

عکس العمل شما موقع وقتهایی که ایشون عصبانی میشه چیه؟

چرا همیشه نگرانی؟
چقدر به همسرت اعتماد داری؟

در واقع شما با همسرت مشکل نداری..با رفتارش با دیگران مشکل داری درسته؟

ممنون مریم عزیزم
من24سالمه همسرم 26 سال من کارشناسی دارم و همسرم دیپلم من خانه دار و همسرم شغلش آزاده مغازه داره
الان 2 ساله که ازدواج کردیم و متاسفانه برخورد همسرم از همون اول هم تندروی بود
عکس العمل من بعضی اوقات سکوت و اکثر اوقات سعی در آروم کردن اونه که نتیجه نمیده و اون کار خودشو میکنه و خیلی کم هم پیش میاد که عصبانی بشم و غرغر کنم
اعتمادم بهش خیلی زیاده و میدونم که لیاقتشو داره
بله مریم عزیزم نگرانم چون باید همش مواظب رفتاراش باشم چون این رفتارا رو تو خونواده م ندیدم و دوست ندارم با این تندروی هاش دیگران "مخصوصا" خونوادم در مورد شخصیتش فکر بد بکنن این موضوع که اونا رفتار اونو دوست نداشته باشن و قضاوت بد راجع بهش بکنن واقعا برام دردآوره و بخاطر همین مثل یه پاکن یا غلط گیر پشت سرش رفتاراشو اصلاح میکنم چون اون فقط تو اون لحظه که عصبیه اونطوریه و نمیخوام خونوادم فکر کنن به همین شدت اون با منم همینطوره
من نمیدونم چرا همسرم همیشه از همه اتفاقات بیرون از خونه گله منده و همیشه هم اونارو تو خونه میاره و تا چند روز میگه و اعصاب منم بخاطر مسائل بیرون و کاریش خرد میکنه...
منم شنونده ام و سعی میکنم آرومش کنم ولی این اتفاقات بیشتر از حد لازم فکرشو درگیر میکنه...چه کنم آخه؟؟

سلام
منم گاهی این رفتار ها رو دارم مخصوصاً توی رانندگی ( همش تقصیر این راهنمایی رانندگی که اینقدر راحت گواهینامه میده مخصوصاً به خانوما:p
(البته خانومای تالار جدی نگیرن) خودش قبول داره که وقتی عصبانی میشه و از کوره در میره بعدش پشیمون میشه پس باید یه فکری برای این رفتارش بکنه البته خودش و با کمک شما.
اگه بعدش پشیمون میشه باید بهش بگید که تکرار این رفتارها در طولانی مدت به چیزی تبدیل میشه که دیگه قادر به کنترلش نیست و وقتی عصبانی میشه دیگه خودش نخواهد بود ببریدش تو طبیعت سعی کنید اگه اینبار توی رانندگی خواست اونطوری رفتار کنه خیلی محکم و مسلم بگید نگه دار من پیاده میشم!!!! باور کنید جواب میده ( البته یکم غیر روانشناسانه است ولی خوب تجربیه دیگه) حتی میتونید یه چند باری باهاش با ماشین بیرون نرید مثلا بگید اگه میخوای دوباره اونجوری رانندگی کنی من نمیام! با تحکم. تا وقتی شما پاک کن رفتارهاش باشی همین آش و همین کاسه است!

دوست عزیز من بارها بهش گفتم که با اینکارا اول خودتو داغون میکنی ولی متاسفانه این مدل حرف زدن تاثیری روش نداره و حتی همین حرف شما که "نگه دار پیاده میشم" هم امتحان کردم فقط واسه همون روز جواب میده متاسفانه...
چرا هیچکس راهنمایی نمیکنه؟؟؟:dejection:

خانومی

اارام کردن همسرت در اون شرایط اصلا کار درستی نیست.همین که سکوت کنی و بگذاری شروع کننده صحبت اون باشه خودش نوعی اعتراضه اما از نوع ملایمش.

من فکر میکنم شما بیشتر دیدگاه مادرانه به همسرت داری.از طرفی میگی اعتماد داری و از طرفی میگی باید مثل پاک کن دنبالش باشم.

شما نباید به فکر اصلاح دیدگاه دیگران در مورد همسرت باشی.شما همسرت رو همینجوری که هست دوست داری و کنارش خوشبختی..درسته؟دیگه چه کار به دیدگاه دیگران داری؟
دیگران اگر خوشی و سلامتی روحیو روانی شما رو ببینن خودشون میفهمن دخترشون..خواهرشون چقدر خوشبخته و چه حس و حالی داره

توجه کن که شما از دو فرهنگ و دو خانواده مختلفید.نمیشه و نمیتونی بگی چون در خانواده من فلان رفتار نمیشد در اینجا هم تحمل یکسری از رفتارها برام سخته.

سنگ صبور همسرت باش.اگر حرفهاش رو به شما نگه به کی بگه!؟!

اینکه همسرت میاد و تورو قابل اعتماد میدونه و باهات درد و دل میکنه بده؟

اگر مثل یکسیر از مردها بود که میامدن خونه دراز میکشیدن جلوی تی وی و همونجا هم خوابشون میبرد خوب بود!>؟

من موافق نیستم به همسرت بگی نگه دار پیاده میشم.
بلکه وقتی اروم شد کاملا بهش بگو:

عزیزم...تو رانندگیت حرف نداره..عالیه....عجب دست فرمونی...چقدر خوب اون دست انداز رو رد کردی....کارت عالی بود....اما کاش یکمی از دست راننده های بی ملاحظه کمتر حرص بخوری....من دوست ندارم ببینم تو عصبی میشی...وقتی تو عصبی میشی به خصوص توی رانندگی من حس میکنم تکیه گاهم سست میشه...

و از این جملات..!