نمایش نسخه قابل چاپ
سلام
من 24 سال دارم و دانشجو هستم
حدوا 6 ماهه که مسیله ازدواج خیلی منو درگیر کرده و دیگه از تنهاییم لذت نمیبرم :(
الان به هیچ وجه تا 2 سال آینده موقعیت ازدواج هم ندارمٰ و این فکرها من رو اذیت میکنه تمرکزم رو درسم رو از دست دادمٰ نمیدونم چه کنم
دوست دارم برگردم به روزهایی که اصلا هیچ درگیری ذهنی برای ازدواج نداشتم و اصلا بهش فکر نمیکردم :18:
لطفا راهنماییم کنید چطور این افکار رو از ذهنم دور کنم.
ممنونم
سلام دوستم.
شما در سنی نیستی که بخوای فکر ازدواج رو کاملا از خودت دور کنی. حتی اگه فعلا قصدشو نداشته باشی، ذهنت باید آماده بشه.
در این سن باید این هدف رو هم به زندگیت اضافه کنی، البته طوریکه تعادل بقیه اهدافت به هم نخوره.
موفق باشی.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط میـشل
ممنونم از پاسختون، ولی مشکل همینجاست که مثل یه ویروس افتاده تو ذهنم، و بقیه اهدافم رو تحت تاثیر قرار داده.
نمیدونم باید چه کنم
سلام
فکر ازدواج رو وقتی بخوایید دورش کنید بدتر نزدیکتر میشه متوجه منظورم میشید؟ نباید بخوایید که دورش کنید بلکه باید بخوایید که بپذیریدش!
باهاش کنار بیایید و قبولش کنید. به قول میشل عزیز سنتون مناسب ازدواج هست . و باقیشو هم بسپارین به خدا . شاد باشین.
کاملا متوجه منظورت هستم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط آرا
اولا انتظار نداشته باش خیلی زود بتونی تعادل اهدافت رو برقرار کنی. چون ازدواج یه رخداد چند وجهیه که هرکسی رو تحت تاثیر قرار میده. اصلا هر رخدادی که بعد عاطفی داشته باشه، زندگی رو (کم یا زیاد) تحت تاثیر قرار میده.
هروقت احساسات شدید شدن، باید منطق رو قوی تر کرد.
یعنی به جای اینکه با اون احساس بجنگی، باید رهاش کنی و بری منطقت رو قوی کنی. و سعی کنی نگاه گسترده تری به زندگی داشته باشی.
خود ازدواج رو هم گسترده تر نگاه کن. هرچه به شیرینی هاش فکر کنی و احیانا در موردشون خیال پردازی کنی، بیشتر تمرکزت رو میگیره و احساساتت رو برانگیخته میکنه.
به ازدواج بصورت یه رخداد فانتزی و رومانتیک نگاه نکن. هروقت فکر این چیزا رو کردی، در کنارش به سختیهاش فکر کن. به مسئولیت هاش، به سوء تفاهم هاش، به رنجش ها و زخم هاش. منظورم منفی بافی نیستا، واقع نگری و همه جانبه نگری رو میگم.
هرچه دیدت به زندگی (شامل ازدواج) واقعی تر بشه، کمتر تحت تاثیر احساسات قرار میگری.
مثل وقتیکه میخواستی وارد دانشگاه بشی. یه وقتایی تحت تاثیر رویای شیرین قبولی قرار میگرفتی. بعد خودت رو یاد روز کنکور مینداختی و این احساس درت تقویت میشد که اون روز باید *توانایی* تست زدن رو داشته باشم. باید فلان درس و فلان درس رو بیشتر یاد بگیرم. و به این شکل اون ویروس شیرینی که افتاده بود توی مغزت خود به خود از فعالیتش کم میکرد و تو هم مشغول تقویت بنیه علمی خودت میشدی.
حالا هم اگه همونکار رو انجام بدی، نه تنها هدف ازدواج مشکلی برات ایجاد نمیکنه، بلکه باعث میشه هم درس هات رو بهتر بخونی و آینده نگر تر بشی، و هم مهارت های زندگی رو کسب کنی و در آینده ازدواج موفق تری داشته باشی.
دوست من هر مجردی مشکل جنسی داره و یکی از بهترین راهها هم ازدواجه وووووووووووولی با کدام پول مگه مغزتو خر گاز گرفته بعدشم سنی نداری حلا دو راه داری 1.اگه میتونی زندگی رو جمع کنی مثلا یه خونه ای یه حقوقی خلاصه یه زندگی معمولی برای خودت ترتیب بدی میتونی یه دختره کم توقع شهرستانی بود که چه بهتر برای خودت پیدا کنی و....اما راه دوم قبل از اون بگم که اگه بتونی صبر کنی با توجه به سوره عمران برای تو بهتر است و اگه نتونستی به من ایمیل بزن تا آخر ماجرا رو برات بگم
دوست عزیز منم همین مشکلو دارم البته من 20 سالمه و دخترم
من کاملا درک میکنم مشکل منو شما اینه که به خودمون اجازه دادیم به این مسایل فکر کنیم در حالیکه شرایطش محیا نبوده
شما که پسر هستین میتونین به خانواده بگین یه دختر مناسب بهتون معرفی کنن و عقد کنین و مثلا 2 سال عقد بمونین تا کاراتون درست بشه