دوست داشتن اين بود كه دوستيه 3 سال رو 2 ماهه فراموش كنه؟!

با سلام، من يه دختر 22 ساله ام كه يه رابطه 3 ساله با يه پسري كه دوستش داشتم شايد اولا تا اين حد نبود و اين علاقه با گذشت زمان ايجاد شد كه اين ام طبيعيه خيلي همديگر و دوست داشتيم اولا خيلي سخت گير بودم شايد مثل يه دوست بودم براش و علاقمو نشون نمي دادم رابطه مون مثل بعضي روابط امروزي نبود يعني من برا دوستي حريم قائل ام و هميشه تعادل و رعايت مي كردم بيشتر دوستيمون قهر و آشتي بود ولي اينم شيرين بود برا هر دوتامون مي تونم بگم دوسم داشت چون اين و مي دونستم هميشه به عقايدم احترام مي ذاشت و مثل دو دوست مهربون واسه هم بوديم راستي اينمبگم تو اين مدت خليلي بهم مي گفت راجب ازدواج باهاش فكر كنم ولي من مشكلي كه داشتم خانوادم بود مي دونستم بنا به دلايلي قبول نمي كن چونن فرق داشتيم... خلاصه دو ماه قبل تصميم گرفتيم كه ديگه اين رابطه و تموم كنيم البته اينم بگم اين سه سال شايد ما 20 بار اينكار و كرديم ولي ايشون باز بعد 1 ماه اومد و منم كه دوسش داشتم برگشتم و دوباره شروع كرديم ولي اين بار جدي بوديم با اين كه دوسش داشتم تموم كرديم به حالت توافقي و دو ماهه كه تموم شده ولي تازگيا فهميدم دوست دختر گرفته كه اين من و داغون كرد يعني دوست داشتن اين بود كه دوستيه 3 سال رو 2 ماهه فراموش كنه شبا خواب ندارم ديگه به هيشكي اعتماد نمي كنم فك مي كنم همه چي پوچه وقتي فكر مي كنم با كسه ديگش ديونه مي شم هر شب خواب شو مي بينم نگيد دوسم نداشت چون به دوست داشتنش شك نداشتم شما بگيد چه جوري فراموشش كنم دارم ميميرم

سلام دنیز جان
خوش امدی به همدردی



وقتی مشاورای سایت داشتن روابط دوستی پوچ و بی هدف رو منع میکنن بدون دلیل این کار رو نمیکنن.
در رابطه ای که حرفی از تعهد و پایبندی نباشه این اتفاقها کاملا طبیعیه.3 سال عمر خودت رو در یک رابطه پوچ هدر کردی.از این روابط فاصله بگیر.قرار هم نیست هم شما و هم ایشون تا ابد پایبند یک رابطه نامعلوم باشید.
از طرفی شمایی که میدونستی شرایط ازدواج با این اقا رو نداشتی اشتباه بود که به این رابطه ادامه دادی.
به خودت زمان بده

مدتی طول میکشه اما بالاخره این حس برطرف میشه.
این رابطه ها متاسفانه نهایتا درماندگی عاطفیش میمونه برای خانومها.

اگر خودت اصرار داری که بگی علاقه این اقا واقعی بوده مسئله ای نیست.اما کلا زندگی انقدر عاطفی و رویایی نیست .زندگی خیلی واقعی تر و }دی تر از این حرفهاست.به نظر خودت اگر علاقه اش به شما واقعی بود بعد از دو ماه (فقط دوماه) کس دیگه ای رو وارد زندگیش میکرد؟!

وقتی میخواهی وارد رابطه ای بشی به اینده اون ررابطه هم فکر کن.

سعی کن هرچی ازش خاطره و عکس و ...داری رو بندازی دور.سعی کن ورزش کنی و وقت خالی در روز نداشته باشی.
با گذشت زمان حل میشه

موفق باشی

اونو کار ندارم اما شما واقعا دوسش داشتی؟؟؟؟چرا پس الان تحمل راحتیشو(نمیگم خوشبختی چون نمیدونم خوشبخته یانه) نداری؟؟؟تو که نمیخواستی باهاش ازدواج کنی. تو که قصدت فراموش کردن بود چرا الان داری دیوونه میشی؟؟؟ با خودت صادق باش دوستم. اگه بهم زدین پس یعنی برای خودت هم رابطه جدید رو متصور بودی یا خواهی بود. راهش الان ازت جداست و همونطور که گفتی این مرحله و دوستی رو پشت سر گذاشتی پس به جلو روت نگاه کن گذشته ها گذشته و هیچکس حتی ایشون هم براحتی پشت سرش نذاشته فقط فرق ایشون با شما اینکه ایشون واقع بین بودن و رفتن دنبال زندگیشون. شما هم بفکر خودت باش به ایشون اصلا و ابدا فکر نکن که اشتباه اندر اشتباه. بهترینا رو برات آرزو میکنم:kiwi-fruit:

سلام مريم جان ممنون كه جواب دادين . شايد نتونم بعضي چيزا رو دلايل ام و بگم واستون ولي من دوسش داشتم و حتي مرد ايده ال ام براي ازدواج بود ولي به خاطر خانوادم نمي تونستم به ازدواج باهاش فكر كنم. ولي 3 سال از زندگيم با ايشون بود و شايد بتونم بگم ما بيشتر از يه ساعت بي خبر از هم نبوديم يه جورايي زندگيم شده بود همه چيزم وقتي فكر مي كنم كه شايد محبتا و كارايي كه برا من مي كرد و الان برا يه دختر ديگه مي كنم ديوونه مي شم نگيد خود خواه ام نه! برام خيلي سخته دوستام مي گن شايد خواسته تو رو فراموش كنه واسه همين وارد اين رابطه جديد شده .. مشكلم اينه نمي تونم فراموشش كنم هر جا برم خاطره دارم ازش كاش زمان زود بگذره تا شايد از ذهنم پاك ش...

سلام دوست عزیزم
من نمیتونم بگم شما همدیگه رو دوست نداشید.داشتید و شاید این آقا در حین رابطه با شخص جدید دوباره یادی از شما بکنه و به شما sms یا زنگ هم بزنه، ولی خودتون بهتر از هرکس دیگه ای میدونید که رابطه تون بیشتر وابستگی بوده تا دوست داشتن، شما با هم دعوا میکردید و به خیال دوست داشتن همدیگه با هم آشتی میکردید، و مدتی هم که از هم دور بودید و به خیال خودتون رابطه تون رو تموم کردید،دنبال لذت دوباره با هم بودن بودید، شما تا الان فکر جدایی و فراموش کردن شخص نبودید و الان هم دیر نشده به خودتون بیاید، تصور کنید اگه با کسی نبود و الان پیشش بودید واقعا قصد زندگی با این شخص با این اخلاق و طرز تفکر و مخالفت خانواده بودید؟آیا میتونستید برای 60 سال با این شخص زندگی کنید؟ایا زمانی که با او بودید، ارامش داشتید؟من مطمئنم شما با اراده تر از اون اقا هستید، شما زودتر میتونید او را فراموش کنید.
از خدا کمک بخواهید