همسرم عادت کرده به دروغ -- می ترسه -- نمی تونه حد و مرزها رو رعایت کنه.

اول اینکه همسر من پدری داره که اخلاق ظاهرن تندی داره. مادرش اونو از بچگی از دعواهای باباش ترسونده. مادرش هم از ترس باباش به اون دروغ میگه. شوهر من هم عادت کرده که دائما دروغ های کوچیک بگه. "چاخان" ! برای فرار از موقعیت دعوا. برای فرار از توضیح دادن یا نهایتن از روی عادت. دوم اینکه همسر من چون میخواد آدم خوبی باشه نمی تونه بگه "نه" ! نه به مادرش، نه به دوستش و نه به دختری که بهش گیر داده و مزاحم میشه. نمی تونه حد و مرز زندگیش رو حفظ کنه. برای اینکه ادم ها رو ناراحت نکنه. محکم نیست با دیگران. هر کسی اگه اراده کنه می تونه بیاد و زندگیمون رو بهم بریزه.هر کسی.خواهش می کنم به من بگید باید چه کار کنم؟ این دروغ ها بی اعتمادم می کنه. جلوی خوانواده ام هم با دروغ هاش بی اعتبار شده. از این که فکر می کنم بی اراده است و منو هم مجبور می کنه به خواسته های دیگران عمل کنم که نه من راضیم و نه خودش.حالا هم این دختره. گوشیش رو خاموش می کنه چون نمی تونه بهش بگه زنگ نزن! چه کار کنم؟

شوهر من با دروغ های کوچیک و مرموز نشون دادن خودش مردونگی خودش رو هم نشون می ده !
مثلا اگه بهش بگم داشتی با کی حرف می زدی میگه باید برات توضیح بدم؟
اگه بپرسم کجایی میگه من مردم نباید بپرسی من نباید توضیح بدم !

دیروز یه دختره بهش زنگ می زد. من میدیدم که گوشیش رو روی سایلنت گذاشته.
بعدش هم که رفت حموم گوشیش رو خاموش کرده بود و گذاشته بود توی چمدون !!
من هزارجور فکر کردم.
فرداش هم گوشیش رو قایم کرده بود. وقتی پیداش کردم دیدم خاموشه روشنش کردم دیدم سیم کارتشو ورداشته !!!!

بعد از دو روز دعوا و داد و بیداد و تو به من شک داری و نه تو داری پنهون کاری می کنی و ... بالاخره تلفنی بهم اعتراف کرد که یه دختره از دانشجوهاش قبلا که شهرستان بودیم حالا بهش گیر داده به بهانه فوق لیسانس.

حالا به من بگین لطفن من چه کار کنم ؟ قهر کنم ؟ اعتماد دارم بهش ولی آخه تا حالا همچین چیزی نداشتیم. همین یه مشکل رو نداشتیم.

میگه گوشی رو خاموش کردم که جوابش رو ندم. من باور می کنم. می دونم که البته چند دفعه بهش اس ام اس داده. بعد خاموش کرده. میگه چون دختره ول کن نبوده.

حالا من چه واکنشی نشون بدم؟ دلم میخواد کل داستان رو باور کنم.

عجب!!!
اول اینکه عزیزم میدونی که این قضیه رو با دعوا نمیشه حل کرد.من معتقدم با صحبت باید نرمش کنی. بذار بهت بگه مشکلش چیه امی در عین حال مواظب باش که پررو نشه و روش تو روت وا نشه.
واسش مثال بزن بگو تو منو جای خودت بذار. بهش بگو فک کن یه پسره به من زنگ بزنه و من نتونم بهش بگم دیگه زنگ نزن با برو رد کارت. بهش بگو حالا تو چه واکنشی نشون میدی؟ خورد نمیشی؟ اذیت نمیشی؟ مدام فکرای جور واجور نمیکنی؟؟ بهش بگو اگه این اتفاق واسم بیفته من گوشیمو ببرم قایم کنم یا خاموش کنم حالت بد نمیشه؟ ازش بپرس بهت بگه گه اگه این اتفاق واسه تو میافتاد چه واکنشی انجام میداد؟؟؟ بعد روش پیاده کن . پی میبره
فقط دوستانه حرف بزن داد نزنو منطقی
داد بزنی ول میکنه بحثو به حموم یا جای دیگه پناه میبره