نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.دختري هستم 19 ساله.نياز شديد عاطفي دارم كه ازدواج كنم.و احساس مي كنم به همسري احتياج دارم كه همدمم باشه.اما شرايط ازدواج برام پيش نيومده چون خانوادم فكر مي كنند الان زوده و آمادگيشو ندارم.عاشق هم شدم اما به خاطر مخالفت خانواده پا گذاشتم رو دلم.كمكم كنيد كه چطور به خانوادم بفهمونم من بايد ازدواج كنم.هم نياز عاطفي شديد و هم نياز جنسي.خواهرم ندارم كه حداقل با مادرم صحبت كنه.لطفا يه راهكاري به من بدهيد.خسته شدم.
خب اگه خواستگارهای خوب داری، خودت راحت برو بهشون بگو
بگو ازدواج کنم بهتره یا به گناه کشیده بشم
خانوادم خواستگارام رو به من نميگن...
مامان منم تا 22 سالگیم بهم نمیگفت خواستگار دارم
خودش رد میکرد (زن داداشم بهم خبر میداد خواستگار اومده)
به مامان گفتم، من الان قصد ازدواج ندارم ولی حق دارم بدونم کی ازم خواستگاری میکنه
چرا بهت نمیگن؟
سلام.
من راما هستم ؛مشاور
نیاز شما کاملا طبیعیه. تامین نیازهای عاطفی از دو راه ممکنه یکی دوستی و یکی هم ازدواج. راه اول که محدودیت های خاص خودشو داره می مونه راه دوم. راه دوم هم شرایط خاص خودش باید رعایت بشه. اولیش رو شما دارید یعنی انگیزه و قصد ازدواج. اما بقیه شرایط آیا وجود داره یا نه. نمی دونم. شما هم اشاره ای نکردین. اگر مایل بودید به راهنمایی، بگید آیا خواستگار مناسبی دارید یا نه؟ آیا خانواده از نظر اقتصادی در شرایط مناسبی هستند یانه؟ الان در برنامه شخصی شما چیزی مانع ازدواجتون نیست مثل تحصیل( البته تحصیل مانع نیست دیگران فکر می کنند مانعه)؟ مهارت اداره زندگی و برخورد با همسر رو به اندازه کافی دارا هستید؟ و....
اگر همه شرایط موجود بود، باید ببینیم بهترین راه تامین آن از طریق ازدواج چیست؟
دست اخر آنکه تا زمانی که به هدفت برسی، باید تکنیک های مدیریت احساسات رو خوب فرا بگیری که ارامش بهتری داشته باشی.
خوش وقت باشید.
ممنون از توجهتون.خواستگار خيلي خوبي داشتم از همه جهت باب ميلم اما همشهري نبود با تفاوت فرهنگي زياد خانواده قبول نكردن.از نظر اقتصادي هم در سطح متوسط هستيم.در حال تحصيل هستم اما حس مي كنم آمادگيشو تا 1 سال آينده داشته باشم.منتظر راهنماييتون هستم.
با سلام و آروزی موفقیت و خوشبختی شما
ببینید عموما خانواده شما، بهتر از ما که اینجا این متن رو از شما میخونیم ، شما رو بهتر میشناسند. جسارت نباشه اما ایشان هم برای این کارشون حتما دلیلی سراغ دارند که شما رو درجریان نگذاشتند. شاید انتظار رفتاری رو در شما دارند که هنوز درون شما شکل نگرفته. با توجه به شناختی که شما از خانوادتون دارید، ببینید میتونید اون شناخت رو براشون به ارمغان بیارید
رفتارهای سنجیده تر شما نظرشون رو به مرور زمان میتونه عوض کنه. به نظر من هیچ قالب سنی مشخصی برای ازدواج افراد نیست. من از کجا میدونم شما چقدر نسبت به سنتون پخته عمل خواهید کرد. گاهی افرادی 30 ساله همچون کودکانی خواهند بود و چه بسا برعکس. پس با توجه به چند خطی که شما برای ما نوشتید هیچ راهکار مناسبی را نمیتوان پیشنهاد داد جز اینکه خود شما به شناخت خودتان و خانوادتان اقدام کنید و دلیل این رفتار ها را جویا شوید.
من دوستانه خدمت شما میگویم هیچگاه در انتخاب زندگی آینده خود سکوت را نشانه حیا ندانید، چرا که حقی که در انتخاب زندگی خود دارید را نباید چشم پوشی کنید. سعی کنید در این باره سر صحبت را با خانواده به صورت خیلی جدی باز کنید. البته در خانواده فرمودید خواهر ندارید اما میتوان با شناختی که از مادرتان دارید سر صحبت را با ایشان باز کنید. حرفهای دلتان را بازگو کنید و به همین روند کمی از بارهای عاطفی که دارید را بکاهید. در مورد نیازهای جنسی، کاملا به شما حق میدهم و در این مورد تنها به این نکته اکتفا میکنم که سعی کنید این نیاز را در خود کنترل کرده تا بر روی تصمیمات شما اثر بارزی نداشته باشد و دلیل اصلی برای انتخاب شما نباشد. اما حرفم به هیچوقت سرکوب آن نیست.
در آخر هم پیشنهاد میکنم یکم مطالعات خودتون رو در این زمینه ها افزایش بدید (سوتفاهم نشه - فقط برای کسب مهارت های مختلف نحوه بیان و نحوه انتخاب صحیح) با خوندن کتاب های مختلف در همه نوع زمینه ها. در آخر هم براتون اروزی موفقیت دارم و خوشحالم که با خودتون صادق هستید.
در پناه بهترین دوست
راستش وفا خانم منم میخوام ازدواج کنم!مجیدم میخواد! دوست عزیز مگه ازدواج به این سادگیاست.خوب خانوادت یه چیزی میدونن اجازه نمیدن دیگه.سنت هم کمه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Vafa
چرا به دنبال راهکارهایی برای کنترل نیازهات نیستی؟یا هم پای یک نفر تو میان هست و تو عاشقش شدی و میخوای یا اون شخص ازدواج کنی درسته؟
دوستان به نظرتون اين تاپيك قديمى نيست؟ به خاطر تاريخش ميگم:18: