سرزنش ديگران بخاطر درس نخواندنم

سلام دوستان من
من جديداوارداين تالارشدم وخيلي اتفاقي بااين سايت آشناشدم وخيلي هم خوشحالم چون واقعاخيلي تاثيرروي زندگي روتينم گذاشته
نميدونم مشكلم چطوربگم.......ولي بزاريد خيلي راحت تعريف كنم تابه اصل موضوع برسم
دوران ابتدايي وراهنمايي ودبيرستان خيلي زرنگ بودم وهمه ميگفتن توبه يه جايي ميرسي خواهرام همه تحصيل كردن وليسانسشون گرفتن ولي وقتي نوبت به من رسيد پدرم گفت كه من توان پرداخت هزينه دانشگاهت روندارم واگه ميخواي درس بخوني بايدبري كاركني وازاونجايي كه ديدم خواهرام برادرس خوندن خيلي سختي كشيدن من خيلي نسبت به دانشگاه رفتن سردشدم وقيدش زدم
الان21سالمه.........همه دوستام چه مجردوچه متاهلشون همه رفتن دانشگاه دختراي فاميل هم همينجور ولي من نرفتم وديپلمه موندم..........خودمن هم وقتي مشوق نميبينم وميبينم كه كسي اصلابراش مهم نيست برم درس بخونم خيلي سردميشم ولي مشكل ازاونجايي هست كه هركي من ببينه ميگه چرادرس نخوندي وخيلي من كوچيك ميكنه اوايل زيادجدي نگرفتم ولي ديدم ازكوچكترين تابزرگترين افرادتوي فاميلمون وهمسايه وآشناازم اين سوال ميپرسن توجمع دختراي فاميل وقتي ميشينم كم مونده كه گريه بكنم چون همش بحث دانشگاه وواحدودرس خوندنه ومن فقط شنونده ميشم وخيلي برام عذابه وقتي ميبينم تنبلترين دخترتوفاميل كه يه روزپدرومادرش من الگوش ميزاشتن وميگفتن كه ازتينايادبگيركه همش20مياره وتوصفر الان داره حرف ازدانشگاه ميزنه ومن به جايي نرسيدم..........تصميم گرفتم كاركنم وپولش دربيارم ولي برادرم باكاركردن من خيلي مخالف بودبعدوقتي دليلش روفهميد گفت بشين خونه مگه دانشگاه رفتن چي داره باهمون ديپلمت سركن
كلاسهاي آموزشي هم بعضياشون اصلابهشون علاقه ندارم يابعضي اينقدرهزينهدارن كه منصرف ميشم
دوست دارم مثل كساي ديگه حرفي براگفتن داشته باشم حس ميكنم چون دانشگاه نرفتم ازهمه دنيا عقب افتادم وانگار من امل وعقب افتاده ميبينن.............خودم اينطورحس نميكنم چون هميشه مطالعم زيادبوده وهميشه سروكارم تواينترنت ومطالبش بوده وازدنيا ودنياي تكنولوژي وخبرباخبربوده وهميشه ازاين لحاظ خودم به روز كردم وخداييش اينقدراطلاعات عموميم بالاهستش كه درمقابل كسي كه فوق ليسانس خونده من ازش بيشترسردرميارم ولي مشكل اينجاست كه خواستگاروقتي برام مياد ياباكسي وقتي آشنابشم وقتي ميبينه من ديپلم دارم انگار من تنبل حساب ميكنه....ودست كم ميگيره ودانشگاه رفتن واسه همه ملاك شده............دوستان به من بگيد كه من چون ديپلم دارم ونميتونم برم دانشگاه آيا توزندگي ضرركردم؟چطوروباچه كاري دانشگاه نرفتنم روجبران كنم؟؟؟ودرمقابل كسي كه بهم تلنگرميزنه چه رفتاري داشته باشم؟؟؟مرسي ازدوستان منتظرجوابتون هستم:46::46::43:

عقب نیستی هنوزم هستن کسایی که دیپلم دارن
چرا ادامه نمیدی؟ سعی کن خوب بخونی که سراسری قبول شی که هزینه هم نداشته باشه یا غیرانتفاعی و پیام نور که هزینه اش کم هست
میتونی کارای کامپیوتری انجام بدی، یا اپراتور ...
ولی فروشندگی نه (این احساس عقب موندنت بیشتر میشه)
ولی حالا انقدر احساس عقب افتادن از بقیه رو نکن
الان ما که لیسانس داریم بیکاریم، چه فایده داشت خوندیم وقتی نمیتونیم استفاده کنیم! (البته خودم بیشتر به عشق بچه آینده ام درس خوندم:163: که بعدا کم نیاره جلو دوستاش:311: ولی خب خیلی دوست دارم کار پیدا کنم)

سلام

خوب از اونایی که می رن دانشگاه بپرسین هدف شون چیه ؟ اکثرا فقط برای مدرک هست و بعدش اگه خوش شانس باشند و رشته خوبی فارغ التحصیل شده باشند بعد از مدتی کاری گیرشون میاد والا بیکار هستند عموما متاسفانه .
راستش من هم دیپلم هستم حدود 23 ساله از هنرستان فنی و حرفه ای ولی خوش شانس بودم و تونستم شغلی رو که براش ساخته شده بودم پیدا کنم و الان خیلی از فارغ التحصیل های دانشگاه میان تا من چیزای کمی که می دونم رو یادشون بدم .
البته دانشگاه هم رفتم (حدود یکی دو هفته) مشکل مالی هم نداشتیم با اینکه خانواده متوسطی هستیم ولی باورتون نمیشه تو اون چند هفته اصلا احساس خوبی نداشتم ، همش احساس می کردم وقتم داره تلف میشه

اون موقع یه سوال هم برام پیش اومد که هنوز کسی نتونسته جواب بده ^.^ : وقتی میشه یا یه خط کد برنامه نویسی تو کامپیوتر انتگرال و دیفرانسیل رو حساب کرد چه لزومی داره کلی از عمرمون رو صرف حل کردن دستی اش بکنیم ؟؟ D:

بعد اون چند هفته فورا اومدم بیرون و رفتم سراغ کاری که بهش علاقه داشتم و روش با عشق وقت گذاشتم و الان شکر خدا حداقل می دونم یه کار مطمئنی هست که بهش تکیه بکنی در آینده (البته بدون مدرک دانشگاهی که اگر بود خیلی از اینجا یی که هستم هم جلوتر بودم ) ولی به هر حال لازمه موفق شدن حتما مدرک دانشگاهی نیست اون هم با سطح آموزشی دانشگاه های ما و مخصوصا رشته ما که دانشجوهای فوق لیسانسش واقعا 90% هیچچچچچی بلد نیستن .خیلی هاشونو دیدم)

همه اینها رو گفتم تا عرض کنم بهترین راه به نظر بنده یاد گرفتن یک مهارت و فن عملی هست که مزیتش ورود فوری به بازار کاره . آخه بعد از گرفتن مدرک آکادمیک معمولا یه مدت صرف هماهنگ شدن با فضای واقعی بیرون دانشگاه میشه از بس که محیط دانشگاه فرمالیته و غیرواقعی و عقب از زمان حاضر هست.
+فراموش نکنین بزرگانی که در عرصه جهانی موفق شدند خیلی هاشون تحصیلات دانشگاهی آنچنانی نداشتند مثلا استیو جابز مدیر عامل و موسس فقید شرکت اپل (یکی از ارزشمندترین کمپانی های دنیا) که الان هر کدوم از محصولاتش یه جور نماد خودنمایی شده و خیلی های دیگه که حضور ذهن ندارم متاسفانه

به فکر نان باش که خربزه آب است خواهرم

موفق باشید:72:

مرسيzm518
آره من توخونه تايپ ميكنم براكافينتها وازشون سفارش تايپ قبول ميكنم
سلام همدردي
راستش اكثردختراي فاميل ودوستام كه ديدم رفتن دانشگاه اكثرشون رشته اي رفتن كه اصلا به چيزي كه علاقه دارن ربط نداره مثلا يكي گرافيك دوست داشت ولي رفت حقوق خوند همشون ميگن مارفتيم درس خونديم نه اينكه به جايي برسيم ياكسي بشيم فقط اينكه تاقبل اينكه ازدواج بكنيم توخونه بيكارنباشيم:311:

تحصیل مهم نیست مهم اینه که کار بلد باشی!
ولی وقتی میگی که نمره هات خوبه هیفه که نری دانشگاه
من یکی از هم کار هام بود پدر نداشت خودش کار میکرد و خرج هم میداد

من خودم هنوز دانشگاه نرفتم

باید ارادتو قوی کنی کار که عار نیست !! ( البته باید خودتو پاک نگه داری)
به برادرت هم اینو بفهمونی خیلی خوبه