راهنمایی برای ترک انتظار بیهوده

سلام دوستان......من 4 ماهه پیش راجبه جداییم از یه دوسته بی ثمر اینجا صحبت کردم...

راستش بد از اون همین یک ماهه پیشم تووی فیس بوک با دوست پسر سابقم صحبت کردم به اندازه ی یک هفته...اون امیدوار شده بود که دوباره باهم دوست بشیم..خودمم وقتی باهام حرف میزد یه حس خیلی خوبی داشتم اما یه شب اومد باهام توو همون فیس حرف زد که یه سری از حقایقو برام گفت که من داغون شدم...بعدش بهش گفتم اصلا نمیتونم به رابطه برگردم.......

حالا مشکلم اینجاست که هرچی تلاش میکنمو خودمو مشغول میکنم بازم فکرش میاد سراغم و با اینکه میدونم چقدر در حق من نامردی کرده بازم بعضی وقتا میگم اون فقط منو دوست داشته :302:

و یه مشکل دیگه اینکه من از بچگی از ازدواج خوشم نمیومده و ازدواجو یه عمل مزخرف میدونم...چون به نظرم با ازدواج همه چیمو از دست میدم و با توجه به این قطع ارتباطم این حس تنفر نسبت به ازدواج بیشتر شده برام.....

هر چی خواستگار میاد رد میکنم...از بعد قطع رابطم که بدترم شدم تا یکی زنگ میزنه واسه خواستگاری کلی گریه میکنم ....همش حرفای دوست پسر سابقم میاد توو ذهنم.......نمیدونم چیکار کنم......

من همش منتظر یه نشونه ای از رفیق سابقمم...یکی از دوستام میکه این انتظارو توو خودت بکش...خیلی سعی میکنم اما نمیشه :302:

من دیگه اصلا دلم نمیخاد وارد رابطه با دوست سابقم بشم اما نمیدونم چرا همش منتظر یه نشونه ام ازش ....آخه چرا با وجود این همه بدی که بمن کرده هنوز منتظرم .......

توروخدا راه حل بدین.....مثه بقیه ی مطالبی که گذاشتم اینجا فقط نگاه نکنینو حرفای همیشگیو تکرار کنین...

سلام ملن جان

خیلی وقتها ادمها گذر زمان و از دست دادن موقیعتهای ازدواج و زندگی رو جدی نیمیگرن و همه چیز رو سطحی میبینن.
اما وقتی به خودشون میان که خیلی خیلی دیر شده و کار از کار گذشته....

الان دقیقا حکایت شماست.

من فکر میکنم سن و سالت خیلی کم باشه که داری زندگی رو اینجوری میبینی.

دندون خراب رو باید کند و انداخت دور.شما هم برای اینکه در دام اون اقا که برایت هیچ ارزشی قائل نیست(مردها با کسی که براش ارزش قائلن و اون رو زن زندگی میمونن وارد رابطه دوستی نمیشن.اگر هم میبین برخی دوستیها به ازدواج ختم میشه خیلی نادره و در اینده مشکلات زیادی هم گریبان گیرشون میشه قطعا) بهتره کاملا قطع رابطه کنی و دیگه هیچ جایی مثل فیس بوک و ایمیل و ...اقدام به برقراری دوباره رابطه نکنی

اینکه میگی حس خوبی داشتم و ....اینا نمیتونه عدله کافی برای ادامه یک ارتباط ناسالم و پوچ باشه.

بله..این طبیعیه که مدتی ذهنت درگیرش باشه.اما شما میتونی با این ذهنیت مبارزه کنی و جلوش بایستی.یا میتونی خیلی منفعلانه و بدون اراده برخورد کنی و بری دوباره رابطه رو ادامه بدی و ببینی بالاخره به کجا میرسه...

اینکه شما ازدواج رو یه عمل مزخرف میدونی دیگه مشکل دیدگاهته.که بهتره کمی در مورد تحقیق کنی و بدونی اگر دین ما ازدواج رو یه عمل مستحب میدونه بدون دلیل و از روی بیکاری و پر کردن احادیث و روایات نگفته.

البته الان این موضوع رو متوجه نمیشی...وقتی که سنت رفت بالا و دیدی همه دوستانت ازدواج کردن و صاحب بچه شدن و تو حسرت یه مامان شنیدن سوختی اون موقع میفهمی.

وقتی دخترا و پسرای جوونو میبینی که دارن کنار هم زندگی میکنن و عاشقاهنه همدیگر رو دوست دارن اون موقع است که حسرت میخوری....

از طرفی باز یه مدت دیگه که سنت رفت بالا و تازه فهمیدی که دوران پیریت رو باید تک و تنها سپری کنی بازهم به دیدگاهت امروزت هم میخندی و هم ناسزا میگی

آب پاکی رو بریز روی دستت....اون پسر نه تنها بهت علاقه ای نداره بلکه شما شدی بازیچه دستش.مطئن باش اگر باهاش ادامه بدی کم کم کار به جاهای باریک میکشه و تو منجلابی میفتی که دیگه درامدن ازش تقریبا غیر ممکنه

به نظر منم با این دیدگاهی که داری الان بهتره خواستگارات رو رد کنی.
چون هم ناپخته ای و هم فکرت درگیر کس دیگه ایه.که به خاطر همین دو تا دلیل اصلا ازدواج فعلا برایت مناسب نیست

هنوز منتظر نشونه ای ازش چون ضربه مهلک رو ازش نخوردی.دو تا راه داری:

یا به قول خودت منتظر بمونی و بالاخره یه ضربه اساسی ازش بخوری..بعد خودتو بکشی کنار

یا میتونی همین الان خودتو بکشی کنار و با فکرای غلط و منفیت بجنگی و تلاش کنی برای اینده ات.

سلام ملن
منتظری چه اتفاقی بیافته؟
واقعیت اینه که این آدم همینی هست که داری میبینی و شناختی.
قرار نیست شما دست رو هر آدمی بزاری دنیا اون رو تبدیل کنه به همسر دلخواه تو،قرار اینه که تو دقت کنی و آدم مناسب خودت رو پیدا کنی.
تلاش کن تا منطقت رو قوی کنی آدمی که مناسب تو باشه خب علاقه واقعی هم میتونه بهت داشته باشه.
این یه بازی ذهنه که این آدم واقعا منو دوست داره و بقیه ندارن.علاقه رو هم کنار بقیه معیارات با هم در یک نفر محک بزن و تصمیم بگیر.حتی در همین مورد هم همینطوری محکش بزن و بعد هم به تصمیم خودت احترام بذار.
موفق باشی:72:

مرسی از نظراتتون....

مریم جان من سن کمی ندارم...یک هفته ی دیگه میرم توو 27 سال و اینقدرها هم نا پخته نیستم....حسرت مامان شدن رو هم ندارم چون بچه اصلا دوست ندارم......میدونم توو این شرایطی که هستم اصلا ازدواج صحیح نیست چون یکی از دوستای خودم دقیقا مثل منه و یه ساله عقد کرده اما داره کارش به طلاق میرسه....بخاطر این حرفا که تنها نباشه تن به این ازدواج داد و حالا نتیجش اینه که روزی هزار بار آرزوی مرگ میکنه....

من از ازدواج خوشم نمیاد چون چیز جالبی نداره ....همه چی تکراریه تووش.....همه چی بعد یه مدت یکرنگ میشه شاید الان بگی میتونم خودم یکرنگش نکنم اما این گول زدن خودمه چون زمان باعث یکنواختی میشه.....من آدمیم که همیشه از یکنواختی بیزار بودم بخاطر همین همه ی رشته هارو امتحان کردم و باز هم میکنم.....دقیقا میدونم اون پسره یه آدم لا ابالیه........یه ماهه که کلا تمام راههای ارتباطیمو باهاش قطع کردم....

نمیدونم...احساس میکنم وسط یه دایره گیر کردم که هزار تا راه جلوم وجود داره.......

ملن جان منم از بعد جدایی از دوستم همین فکرارو دارم نسبت به ازدواج...اصلا دلم ازدواج نمی خواد و اصلا راضی نیستم..خوشبختانه خانوادمم زیاد با ازدواج میونه ندارن که بخوان خواستگار ببرن و بیارن! اما جاش حالا اینجا نیست اینا دیدگاه ما هست و نه همه...اما اصلا با دوستت حرف نزن به هیچ وجه یه بار امتحانشو پس داده ..انتظار هم با مرور زمان کمرنگ می شه. سر خودتو به شدت گرم کن اصلا باهاش ارتباط برقرار نکن..چون اون یه بار بهت نشون داده که می تونه ازت جدا بشه