آیا دوست(دختر) را با زنم آشنا کنم؟ (درخواست کمک)

[align=justify]سلام به همگی دوستان عزیز.

من مدتی بود که میخواستم بیام مشکلم را اینجا مطرح کنم ولی فکر میکردم خودم به تنهایی میتونم حلش کنم! اما الان واقعا به کمکتون احتیاج دارم.


خلاصه ای از ماجرا:
من در یک شرکت مدیریت و اجرای طرح های ایزو کار میکنم و تقریبا از دوسال پیش برای مشاوره هفته ای یک روز به عنوان مدعو به شرکت دیگه ای میرم. در این شرکت خانمی مسوول هماهنگی کارهای من و مدیریت اون شرکت هستند که از همون اوایل حس کردم با صمیمیتی بیشتر از حد دو همکار با من برخورد میکنند و بعضی وقت ها هم که تماس میگرفتند کمی هم در مورد مسایل غیر شرکت صحبت میکردن. من هم آدم خوش برخوردی نیستم ولی نمیدونم چرا با وجود اینکه من متاهل هستم و از زندگیم هم کاملا راضیم هربار که با ایشون صحبت میکردم یا میرفتم شرکتشون و کارم تموم میشد به صحبت با ایشون تمایل نشون میدادم. وضع به همین منوال میگذشت و من کم کم احساس صمیمیت با ایشون میکردم و اس ام اسهامون کمی لحن مهربانانه بخودش گرفت.
من یک روز به ایشون پیشنهاد دادم که با هم دوست باشیم ولی ایشون قبول نکردن و ایشون گفتند چون شما همسر دارید فقط رابطمون در حد دو همکار (ولی دو همکار رفیق تر) باشه.
خوب قبلا تو تایپیک هام نوشته بودم که از حال و هوای عاشقی و سوز و گدازش لذت میبرم و این فرصت را غنیمتی دونستم واسه یک عشق به وصل نرسیده و به قول خودم رفتن تو غم عشق، که بعد مدتی دیدم رابطه کاملا دوستی معمولیه! و الان بعد از گذشت دوسال رابطه ما به همین منوال ادامه داشته. البته در لابلای صحبت هامون خیلی از مسایل زندگیمون را هم واسه هم تعریف کردیم اما هیچ وقت رابطه عاطفی و محبت آمیز به هیچ وجه نبوده(خط قرمز های رابطه از اول توسط هر دوی ما رعایت شد)،ایشون حتی در مورد خواستگارشون از من مشورت میکردن و من هم همیشه بهترین راهنمایی را (طبق گفته خودشون) بهشون میکردم.
چون رابطه عاطفی یا جنسی هیچوقت مطرح نبوده من احساس خیانت به همسرم را ندارم و الان بعد این همه مدت فهمیدم دوستی من با این خانم اصلا دوستی دختر و پسر بحساب نمیاد و ما مثل دو دوست همجنس و همکاریم. حالا برای اینکه همسرم از این رابطه بی اطلاع نباشه و با ایشون دوست باشه و بتونیم رفت و آمد خانوادگی پیدا کنیم، چون هیچی بینمون نیست که بترسم مخفی کنم! قصد دارم خانمم را با ایشون آشنا کنم و برای شام به همراه چندتا دوست مشترک و همکاراشون دعوتشون کنم و بعد از اون در چهارچوب خانوادگی رفت و آمد داشته باشیم. دیگه نه من بخوام مخفی کاری کنم و همسرم هم در این رابطه شریک باشه و نه عذاب وجدان داشته باشم.
البته میدونم این دوسال اشتباه کردم که رابطه را مخفی کردم ولی از حالا به بعد نمیخواهم اشتباه ادامه بدم. البته اینو هم بگم که چندماه اول من خیلی درگیر شدم و این درگیری ذهنی خیلی جدی بود(البته هیچگاه در محبت به همسرم ذره ای کم نذاشتم،فقط خودم خیلی خیلی اذیت شدم و الانم بعضی وقتها از نظر عاطفی و احساسی درگیر ایشون میشم (من در برخی از تایپیک هام که میگفتم مشکل دارم همین بود مشکلم)، ولی چون ایشون بسیار محکمه سریع سرکوب میشم)[b] من این خانوم را واقعا مثل عضوی از خانوادم دوست دارم و هیچ نظر جنسی یا عاطفی بهشون ندارم (ایشونم دو طرفه همین طورند با هم در این مورد صحبت کردیم).

همونطوری که همه ماها با برخی دوستان هم جنسمون صمیمی تر از بقیه میشیم و با برخیشون رفت و آمد خانوادگی پیدا میکنیم این مورد برای من همینطوره.
به نظرتون بهترین چاره چیه؟ ببخشید طولانی شد
:323::323::323:[/align]

ببخشيد
اما اين رابطه اصلا سالم و درست نيست
ميدونيد راه اشتباهه
هيچ عقل سالمي اينو نميپذيره!

تازه شما بهش پيشنهاد دوستي دادي ، اگه ايشون رد نميكرد چه بسا رابطه شما به جاهاي ديگه هم ميرسيد.
الان هم اصلا معلوم نيست فردا چي پيش مياد
چه نيازي به وجودش هست؟
چرا به زنتون نزديكتر نميشيد؟
يه حديث داريم مفهومش اينه(عين كلماتش يادم نيست)
كه اگه چيزي رو در زن ديگه ديديد و پسنديديد،به همسرتون رجوع كنيد ، خدا بهترشو در اون قرار ميده.
حرف معصومه،قطعيه،به شرط پاكي شما

آقای kamrava عزیز

من فقط نظر شمارو به یک نکته جلب میکنم
اگر از نظر شما اشکالی نداشت پس مشکلی نیست

شما این قضیه رو برای خانوم خودتون با یک آقای دیگه تصور کنید
یعنی دقیقا همین احساسی که شما به این خانوم دارید رو خانومتون به یک آقای دیگه داشته باشه

دقیقا جنس احساسها همین باشه
خانومتون 1-2 سال همچین رابطه ای رو با یه آقای دیگه داشته باشه
و حالا هم بخواد با ایشون رفت و آمد خانوادگی داشته باشه

بازم میگم دقیقا همین جنس احساسی که شما به این خانوم دارید رو داشته باشد

اگر اوکی هست
حرفی ندارم دیگه

یا حق

سلام جناب کامروا

نه تنها این خانوم رو وارد حریم خصوصی خود و منزل خود نکنید بلکه رابطه تون رو کاملا با این خانوم قطع کنید.

من تصورم اینه که شما میخواهید خودتون رو گول بزنید.

حتی طوری که عنوان تاپیکتون رو گذاشتید مشخصه به شدت میخواهید در مقابل گفتن واژه دوست دختر به این خانوم مقاومت کنید.(به علت استفاده ار گیومه و نوشتن واژه دختر در گیومه)

مطمئن باشید این رابطه همینطور که تا حالا نسبت به روز اول صمیمی تر شده، بازهم صمیمی میشه و یکدفعه به خودتون میاین و میبینید توی بد دامی افتادید.

فرهنگ و اعتقادات و احساسات ما ایرانی ها همچین روابطی رو به هیچ عنوان نمیپذیره و دیر یا زود ضربه این کار رو خواهید خورد.

حالا برای اینکه راحت تر شما تصمیم بگیرید اگر همسر شما این رفتار رو میکرد چی؟

با همکارش دوست میشد و از جزییات زندگیش براش میگفت و بعد از 2 سال تصمیم میگرفت این اقا رو با شما اشنا کنه .

وسوال دیگه اینکه خیانت از نظر شما چه معنی میده؟صرفا رابطه جنسیه؟ایا به نظر شما یک خیانت عاطفی اهمیتش از یه خیانت جنسی کمتره؟


و اینکه فرق دوستٍ دختر با دوست دختر چیه از نظر شما؟

اینکه شما میگی ایشون رو مثل عضوی از خانواده دوست دارید و ....ایا به نظر شما اگر این شخص که مسئول هماهنگی کارهای شما با شرکتهای دیگه بود و یه فرد سبیل کلفت و بی قد و قواره بود بازهم این رابطه شکل میگرفت و شما میخواستید ایشون رو بیارید منزل و معرفی کنید به همسرتون؟!


فکر کردید شما و ایشون تا کی میتونید احساسات و تمایلاتتون رو سرکوب کنید؟تا ابد؟

اگر شما با ایشون رابطه ای صمیمی داشتید پس علت مطرح کردن پیشنهاد دوستی چی بوده؟چه چیزی در دوستی یک دختر و پسر هست که در رابطه ساده بین دو همکار نیست؟

لطفا این سوالات رو جواب بدید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

پستم با رویای صداقت و نادیا همزمان شد

ببخشید شما مشکلی ندارید اگه خانومتون دوست ( پسر ) رو که همکارش هست و با هم صمیمی هستن رو بهتون معرفی کنه و بخواد رفت و امد داشته باشید ؟؟
مشکلی ندارین که خانومتون هم همچین روابطی داشته باشه ؟؟

فک کنم جواب سوالتون توی جواب هایی هست که به این سوالها میدین !!
+ پستم با رویای صداقت و نادیا و مریم جان همزمان شد ! شرمنده ..

سلام برادر گرامی
من نظر خودمو می گم و اصراری هم ندارم که درسته.
به نظر من شما به عنوان یک مرد متاهل از اول اشتباه کرده اید که وارد این مقوله شده اید و معتقدم که در اولین فرصت و به هر قیمتی که شده باید روابطتان را با آن خانم قطع کنید (محدود کردن کافی نیست) و با توجه به اینکه موردی بین شما نبوده اصلا با همسرتان هم مطرح نکنید. این حرفها که "این فرصت را غنیمتی دونستم واسه یک عشق به وصل نرسیده و به قول خودم رفتن تو غم عشق" ماله کتابهاست نه مال زندگی زناشویی.:305:
من هشدار میدم با زندگی خودتون بازی نکنید. این کار آخر و عاقبت خوبی نداره

سلام دوست عزیز
دوستان حرفای کاملا درستی زدن.

واقعا جواب این سوال اونقدر واضحه که هر جور بهش نگاه کنید به یه جواب میرسید.

[size=x-large]نه.این رابطه از اساس اشتباه بود.ادامش اشتباه بزرگتر و معرفیش به خانومتون دیگه اشتباه نیست،فاجعست

من بعنوان یک همجنس خودتون و کسی که در این مساله ذینفع نیست از فکر کردن به وجود چنین رابطه ای و بدتر از اون علنی کردنش اون هم با همسرتون(اونم بعد از 2 سال)،خونم به جوش اومد.واقعا توقع چه برخوردی دارید بعد از گفتن موضوع به همسرتون.

ببخشیدا،شما یه کبریت گرفتی دستت و میخوای با دست خودت بندازی تو انبار باروت.تا حالاش کبریت فقط دست خودتونو سوزونده (که طبق فرمایش خودتون و به دلیل همون علاقه به درد عشق و... به روتون نمیاری).اما بترس از روزی که دامنه این اتش فراگیر بشه

همه به هر دری میزنن ارامش بیاد تو زندگیشون اونوقت شما میخوای اونو از زندگیت بگیری

باز هم عذر میخوام بابت این چیزی که دارم میگم.انگار شما بدتونم نمیاد همه بدونن کس دیگه ای رو هم دوست داری.انگار داری یه جورایی زمینه چینی میکنی.حالا شما تا فردا بگو مثلا مثل خواهرمه نه کمتر نه بیشتر(به قول دوست گرامی اگه یه اقای سیبیل کلفتم بود میشد داداشتون!).کیه باور کنه.خدا وکیلیش شما دوستایی که میخونید و نظر میدید باور میکنید؟

حالا همسرتون با این موضوع کنار اومد(فرض محال که محال نیست)فکر نمیکنید از فردا به ازاء هر تاخیر و پیامک گاه و بیگاهی(بی ربط به اون خانم) شما باید جوابگو باشی.این فکری که خودتون بذرش رو تو ذهن همسرتون میکارید.از اون مهمتر چه هجمه ای از افکار منفی به سمت همسرتون سرازیر میشه.و بنده خدا چه عذابی میکشه

ببخشید اگه زیاده روی کردم.ولی قطعا هر کسی که ذره ای پایبند خانواده باشه شما رو به این کار تشویق نخواهد کرد

داداش گلم یادت باشه "خود کرده را تدبیر نیست"

یا علی[/size]

[align=justify]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

سلام جناب کامروا

1-نه تنها این خانوم رو وارد حریم خصوصی خود و منزل خود نکنید بلکه رابطه تون رو کاملا با این خانوم قطع کنید.

2-حالا برای اینکه راحت تر شما تصمیم بگیرید اگر همسر شما این رفتار رو میکرد چی؟

3-وسوال دیگه اینکه خیانت از نظر شما چه معنی میده؟صرفا رابطه جنسیه؟ایا به نظر شما یک خیانت عاطفی اهمیتش از یه خیانت جنسی کمتره؟


4-و اینکه فرق دوستٍ دختر با دوست دختر چیه از نظر شما؟

5-..... یه فرد سبیل کلفت و بی قد و قواره بود بازهم این رابطه شکل میگرفت و شما میخواستید ایشون رو بیارید منزل و معرفی کنید به همسرتون؟!


6-فکر کردید شما و ایشون تا کی میتونید احساسات و تمایلاتتون رو سرکوب کنید؟تا ابد؟

7-اگر شما با ایشون رابطه ای صمیمی داشتید پس علت مطرح کردن پیشنهاد دوستی چی بوده؟چه چیزی در دوستی یک دختر و پسر هست که در رابطه ساده بین دو همکار نیست؟

لطفا این سوالات رو جواب بدید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

---

پیش از هرچیز از تمام بزرگواران که زحمت کشیدند و پاسخ دادن تشکر میکنم.سپس در فرمایشات خانم Maryam123 چند نکته را باید عرض کنم که در پاسخ برخی دیگر از دوستان هم برخی از این موارد اشاره شده بود:

1-سوال 1 را آخر جواب میدم:303:

2-خیلی از دوستان به این نکته اشاره کردند که اگه همسرم این کار را کرده بودچی! من بنا به دلیلی که عرض میکنم با این استدلال موافق نیستم. زیرا نیازهای زن و مرد یکسان نیست. همتون خوب میدونید اگه مردی بتونه تمام نیازهای زنشو براورده کنه و تمکن مالی هم داشته باشه وبشرط اجرای عدالت میتونه زن دیگه ای را هم بگیره،ولی قانون و شرع تحت هیچ شرایطی(تاکید میکنم تحت هیچ شرایطی) این اجازه را به زن نداده.پس خداوند هم با توجه به نیازهای فطری زن و مرد عدالت را به معنای مساوات و مقابله به مثل قبول نکرده! این بحث جدایی را میطلبه ولی من در جهان بینی نظریم(نه جهان بینی عملیم) این مساله را به عنوان یک حکم درست پذیرفتم(هر چند فرهنگ ایرانی اصلا نمیپذیره):324:

3-این درسته که خیانت عاطفی بویژه برای خانم ها کم از خیانت جنسی نیست(واسه آقایون برعکس) ولی من همانطور که در تایپیکم اشاره کردم به هیچ وجه نه مسایل جنسی و نه عاطفی تو رابطه ماوجود نداشته و چون ایشونم در سن ازدواجن و شناختی که از خودم وایشون پیدا کردم، میدونم این خطرحداقل تو این رابطه وجود نداره!،و اینکه اگه ایشونم نیت بدی داشتند دیگه در موردخواستگاراشون با من صحبت نمیکردند(درسته؟)، بارها و بارها من را با لفظ برادرم خطاب کردن!

4-فرق دوست دختر با دوستدختر خیلیه! شما ممکنه با با دوستان همسرتون دوست باشید و صمیمی تر از مثلا همکار آقاتون در محیط کار باشید ولی کسی نمیگه طرف دوستپسر شماست! خودتونم همچین اسمی روش نمیذارید! اصلا ازسن و سال من گذشته این مقوله.رابطه دوستدختر دوستپسری تعاریف و فضاهای خاص خودشو داره که من اصلا این را در رابطه خودم نمیبینم که ایشون را با این عنوان خطاب کنم.

5-من دوست بقول شما سبیل کلفتم کم ندارم ولی درمورد اونها مشکلی ندارم که بخوام بیام تایپیک بزنم و صحبت کنم! بلاخره ما انسانیم و نمیتونیم منکر جذابیتهایی که تعامل با جنس مخالف برامون داره بشیم که!

6-اگه رابطه بیاد در سطح دوستی خانوادگی و در واقع ایشون مثل یکی از دوستان همسرم بشن(از این وضعیت مخفی بیرون بیاد) فکر میکنم تا ابد بشه جلوشو گرفت.چون نیازهای جنسی(که جزو اساسی ترین نیاز مردهاست) در من درجای دیگری پاسخ داده میشه و این نیاز در خانومها هم قبل از ازدواج جوری نیست که معمولا برای گناه پیش قدم بشوند و این حاشیه امنیت را من میبینم.سوال 7 و 1 را میخواهم کاملا صادقانه جواب بدم هرچند ممکنه به ضررم تموم بشه

7- من از صحبت کردن با ایشون یجور آرامش روحی میگرم و در دوستی، انسان مسایل بیشتری را میتونه به عنوان دردودل مطرح کنه تا همکار. هر پیشنهاد دوستی که معنی آشنایی واسه ازدواج یا ارضا نیاز خارج از چهارچوب خانواده نیست که!!! خود شماها خیلی شده مسالتون را بجای همسرتون با دوستانتون مطرح کردید یا اومدید تو فضای مجازی گفتید!!

[color=#800000]

1-خودم میدونم که بلاخره باید این کار را بکنم و علی رغم میل باطنیم تفکراتم در جامعه و فرهنگ ایران زمین ایده آلیستس وغیر قابل اجرا در عمله ولی دوتا مشکل دارم:

اول فنوتیپ رابطه در حال حاضر این اجازه را نمیده که ناگهانی قطعش کنم،چون رابطه عشقی یا عاطفی نیست که بگم از فردا با هم تماس نداشته باشیم یا تمومش کنیم! چون برمیگرده میگه چیزی نبوده که بخواهیم تمومش کنیم و اینجوری من کوچیک میشم.


دوم اینکه انسان اگه دو سال حتی ی مرغ خونگی را نگهداشته باشه بهش انس و الفت میگیره اییشون که یک انسانه! بهشون وابسته شدم،به شنیدن صداشون عادت کردم، بعضی وقتهادلم واسشون تنگ میشه(مثل شما که مثلا خواهرتونو ده روز نبینید دلتون تنگ میشه)

خواهش میکنم کمکم کنید تا آخر عمر محبتتون را فراموش نمیکنم.احساس اسارت میکنم از طرفی هم دلم میخواد کاری که تو تایپیک اول نوتم را بکنم و رابطم با ایشون را واسه همیشه بیمه کنم![/align]:72:

تنها کمکی که خودت به خودت می توانی بکنی (و نه ما)
این است که
به هیچ وجه خودت و گول نزن
حداقل با خودت روراست باش
این رابطه ای که شما برقرار کردی 100 درصد عاطفی است.چطور می گی عاطفی نیست در صورتیکه می گویی به صدایش عادت کردم و دلم برایش تنگ می شود.
لطفا شهامت داشته باش و حداقل پیش خودت بپذیر که این یک رابطه عاطفی است که اگر خانم، چراغ سبز نشان می داد، همونطور که خودتون گفتید که ازش درخواست دوستی کردید به مسائل جنسی هم کشیده می شد.

سلام کامروای عزیز،

من کارشناس نیستم و نظر شخصیم رو می نویسم.

دوستان پاسخ های خوبی دادند و فکر می کنم جواب سوال شما با لحن های مختلف داده شده.

دوست عزیز،

شما از یک طرف روشنفکرانه برخورد می کنید و می گویید:

نقل قول:

---

فرق دوست دختر با دوستدختر خیلیه! شما ممکنه با با دوستان همسرتون دوست باشید و صمیمی تر از مثلا همکار آقاتون در محیط کار باشید ولی کسی نمیگه طرف دوستپسر شماست!

---

از طرف دیگر با یک تفکر دیگر می گویید:

نقل قول:

---

زیرا نیازهای زن و مرد یکسان نیست. همتون خوب میدونید اگه مردی بتونه تمام نیازهای زنشو براورده کنه و تمکن مالی هم داشته باشه وبشرط اجرای عدالت میتونه زن دیگه ای را هم بگیره،ولی قانون و شرع تحت هیچ شرایطی(تاکید میکنم تحت هیچ شرایطی) این اجازه را به زن نداده.

---

این برای من کمی جالب بود و این رو به عنوان یک انتقاد از من بپذیرید.

در هر دو مورد فکر می کنم این بستگی به نوع رابطه ی شما در سطح جامعه، فرهنگ جامعه ای که در اون هستید و فرهنگ خودتون و خانواده تون و به خصوص همسرتون دارد. و به خصوص در مورد دوم دقت کنید که شما عهدی با همسر خود بستید و ایشون به این تصور با شما ازدواج کردند که تنها همسر شما خواهند بود. مگر اینکه از اول شرط کرده باشید که اجازه ی ازدواج های متعدد رو دارید و همسرتون با این مسئله مشکلی ندارد. که بعید می دانم اینطور باشد. بنابراین این گزینه که شما به زن دیگری برای ازدواج فکر کنید صحیح نیست و منتفی هست.


در مورد روابطتون با جنس مخالف به عنوان یک دوست می توانید طبق فرهنگ خودتون و همسرتون رفتار کنید. ولی اگر خلاف جهت بخواهید شنا کنید به مشکل بر می خورید. همینطور که الآن فکر می کنم از اینکه همسر شما از رابطه شما مطلع بشود نگران هستید. اگر از دید شما این رابطه یک رابطه کاملاً معمولی بود و هیچ مشکلی نداشت، پس لزومی هم نداشت که نگران باشید و برای مثال در اینجا تاپیکی در این مورد بزنید. درسته؟

به نظر من شما می توانید دوستان خانوادگی داشته باشید. ولی به خصوص در مورد این خانم، چون بحث عاطفی مطرح بوده، قضیه رو فراموش کنید. خودتون یک راهی پیدا کنید. اگر یک رابطه کاملاً معمولی و اداری هست، پس محدود کردن رابطه به روابط اداری خیلی هم سخت نیست. اشکال هم ندارد اگر یک دفعه رابطه تون کمتر بشود. فوقش اون خانم هم متوجه می شود که برخورد شما یک دفعه تغییر کرده و اگر عاقل باشد، می فهمد که زندگی و همسر شما برای شما خیلی مهم تر از آن هستند که بخواهید رابطه ای پنهانی با زنی دیگر داشته باشید. هر چند که این رابطه محدود به اس ام اس و حرفهای مهربانانه باشند. بدانید اگر ادامه پیدا کند، احتمال عمیق تر شدنش خیلی زیاد هست.

نقل قول:

---

- خوب قبلا تو تایپیک هام نوشته بودم که از حال و هوای عاشقی و سوز و گدازش لذت میبرم و این فرصت را غنیمتی دونستم واسه یک عشق به وصل نرسیده و به قول خودم رفتن تو غم عشق

- البته اینو هم بگم که چندماه اول من خیلی درگیر شدم و این درگیری ذهنی خیلی جدی بود

- خیلی خیلی اذیت شدم و الانم بعضی وقتها از نظر عاطفی و احساسی درگیر ایشون میشم

- بهشون وابسته شدم،به شنیدن صداشون عادت کردم، بعضی وقتهادلم واسشون تنگ میشه

---

حتی اگر در اروپا هم زندگی می کنید و روابط اجتماعی کاملاً آزادی دارید، با توجه به حرفهای بالا این خانم برای شما و برای زندگی مشترکتون با همسرتون خطرناک هستند! این خانم و این احساسات رو فراموش کنید!

من فقط یک پیشنهاد دارم. به عنوان یک کسی که زندگی پدر مادرش از هم پاشیده و بنابراین به نوعی طعم تلخ طلاق (که یکی از دلایلش هم همین گونه روابط بود) رو چشیده، به شما می گویم که قدر زندگی تون رو خیلی خیلی بیشتر از این حرفها بدانید! نعمتی که شما دارید خیلی با ارزش تر از این حرفهاست و واقعاً حیف هست که خطری رو وارد خانه کنید.

در ضمن شما می توانید عشق رو بار دیگر با همسرتون تجربه کنید... حتماً نباید پای زن جدیدی در میان باشد. تجربه کردن عشق با همسر زیباتر از تجربه کردن هوس با زن های مختلف هست...

برای شما آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیرید.
شاد باشید.