مشورت با شما :ایا در انتخاب جزیی نگر شده ام؟یا نه اینها واقع بینیه؟

سلام.خیلی از تاپیکهای مربوط به ازدواج رو خوندم و خیلی کمکم کرده اند والبته خیلی هم خدارو شکر میکنم که توی سرزمینم ادمای متخصص و دلسوزی هستن که اینهمه مهربون و باعلم دیگران رو راهنمایی میکنن.
اول از همه بگم و عذر بخام که من پستم طولانی میشه ولی تنها علتش اینه که درست راهنمایی بشم.
دوم .مشکلم:من 23 سالمه و خواستگاری دارم که 30 سالشه و ما مدت 3 ماه خانوادگی رفت و امد کردیم تا اینکه اوایل ماه چهارم به پیشنهاد مادر ایشون و البته تایید خانواده من رفتیم پیش مشاور و ایشون تاکید داشتن رابطه امون کم بوده و از این به بعد رابطه دو نفری و بیرون از منزل باشه(همه جلسات منزل ما و البته به اصرار ما بوده بجز یکبار پارک و یکبار بازدید ایشون رفتیم) و برای یکماه و نیم بعد دوباره وقت مشاوره دادن تا ما به شناخت بیشتری برسیم.(و برای هفته اینده تکی وقت گرفتم تا مشکلاتم را برایشان مطرح کنم)
الان برام سوالاتی پیش اومده که نمیدونم جزیی نگریه یا نه واقع بینیه؟؟
*نکاتی اینجا میگم صرفا نکات ضعف و منفی ایشونه و نقاط قوتش باقیه.
1.بعد 4 ماه از من سوال نمیپرسه و فقط میگه من فقط میتونم از خودم بگم (البته بجز جلسه دوم که ازم خواستن از اخلاقیاتم بگم و از شرایط خانودگیم)و از همون اول این من بودم که همیشه سوال ازش پرسیدم و البته در جوابهای من بسیار کامل و جامع و حتی بیشتر از حد انتظار پاسخگو بوده.و درواقع بخشی از فرصت اینکه از خودم بگم رو از دست دادم و برای ایشون خیلی کم از خودم تعریف و تثبیت کردم.گاهی وقتی جواب سوالمو میده انقده طولانیه و البته بیان صریح که گاهی اصلا جواب مورد نظرمو نگرفتم ،البته اون لحظه حالا از بی دقتیمه یا یه جورایی قانع کردن ایشون،اصلا احساس پیچوندنم بهم دست نمیده اما وقتی میام خونه و فکر میکنم یا موقعه مکتوب کردن حرفامون میبینم به جواب دلخواهم نرسیدم.وقتی میبینم ج نگرفتم مجبورم دفه بعد دوباره حرف رو پیش بکشم و خیلی از اینکار احساس خوبی ندارم چون دوست ندارم فکر کنه که مته به خشخاش میذارم و یا خیلی گیرم.از جواباش ممکنه خیلی چیزای دیگه دستگیرم بشه اما تو اون حوزه خیر.ایا این نشون میده خودخواهه یا مغرور که مثلا خودش به شناخت از من رسیده(ادم شناسه؟؟)
2.اینکه احساس میکنم حس مشورت گیریش کمه و اینکه احساس میکنم یه دنده اس(اینکه من ازش چیزی رو بخام و اینکه چقده حرف گوش کنه !!!حتی اگه منطقی نباشه خواسته ام).مثلا اون دوباری که رفتیم مشاور و پارک،مامانامونم بودن و اونجاها چون ما از ماشین پیاده نشدیم اصلا نپرسید چی بگیرم براتون و به سلیقه خودش رفت بستنی و معجون گرفت ولی دفه های بعد نوع رستوران یا اینکه کجا بریم یا غذای انتخابی با خودم بود(که البته منم بجز انتخاب غذا بقیه رو رو دوش خودش گذاشتم). یا گاهی تو حرفاش یه چیزایی رو میگه،بعد من میگم مثل فلانی میگه نه یا میگه یه جورایی اره.تایید کلی نمیکنه که بگه دقیقا یا افرین(ممکنه هم حق با ایشون بوده باشه ها.)و البته خیلی جاها هم همسو بوده نظرامون و سکوت کرده.
3.یه جورایی کلی نگره و تعمیم به کل میده.مثلا:با مترو رفتن سرکار کثیفی داره (دلیل میاره ها)، جامعه بده و حتی خودش شبها سوار تاکسی نمیشه(میگه شده موتور دربست میگیرم البته واسه همه چی دلیل هم میاره.مثلا در مورد تاکسی میگه قبلا سختگیری میکردن به کیا تاکسی بدن اما الان خیلی راحت میدن و واسه همینم نمیشه اطمینان کرد چون تاکسیه سوار شد)میترسم اینا نشونه شکاکی و بدبینیش باشه(البته با درس و کار من مشکلی نداره و حتی ازش پرسیدم اگه شب بیرون باشم و بخام برگردم ،چجوری برگردم؟،میخاستم ببینم میگه اصلا نباید شب بیرون باشی؟؟!!یکی از مواردی بود که اصلا ج نگرفتم که اخر چجوری برگردم؟).شاید به ادما و دوستاش مثبت نگر باشه و راحت اعتماد کنه اما به نظرم نسبت به جامعه منفی نگره.یا میگه کلا من کم شانسم همیشه یه کاسه هست که فرق داره تو خونمون و همیشه به من میفته)میگم لابد تلقین یا جذبش میکنین؟میگه نه بابا چیو جذب میکنم؟
4.تو خیلی از زمینه ها هم کفویم یا شاید کمی ما بالاتریم ولی تو خرج کردن به نظرم اصلا هم کفو نیستیم.درامدش کمه و علنا اینو به من گفته.3 بار دقیقا گفته.راستش من رو حمایت خانواده جفتمون حساب کردم(البته خونه و مغازه رو پدرش بهش داده) و منم چون کفویت ایمانیو اخلاقی واسم مهمتره خیلی سخت نمیگیرم و مطمینم که خدا همونطور که تو قران تضمین کرده ،از خرج نگران نیستم اما از بَرج نگرانم.و وقتی هم از شرایط و گرونی گفته :من براش ایه "ومن یتق الله ..." رو خوندم که بهش ایمان دارم اما خوب بالاخره از بَرج نگرانم.ایا این عدم کفویت تو خرج کردنمون مهمه؟؟؟
4. در مورد مهربونی و گذشت و خساستش از کجا بفهمم و میزان توجه و حرف شنوی از پیشنهاد ها و خواسته های طرف مقابل؟؟؟؟راستش خیلی خیلی صادقه.من خیلی سرچ کردم خیلی خیلی مطالعه کردم و جلسات دکتر فرهنگو شرکت کردم که اطلاعاتم بره بالا ولی هنوز خیلی چیزای اخلاقی رو اطلاعی ندارم.اما همین صداقتش یکی از نکات پررنگ اخلاقیشون واسه منه.(در کنار سایر حسناشون)به نظرم خیلی رو ریز اخلاقیات نمیشه مانور داد یا من یه ذره کج فهمم؟؟(خساستو میگن رستوران یا گل و شیرینی شون که اینا خوب بوده اما به نظرم ملاک نیس)
مشاور گفتن ایشون در تصمیماتشون مستقلن.
راستش دوس دارم جزیی تر بگم ولی راستش محیط مجازیه و میترسم کمی.من سوالای دیگه ای هم دارم یا مثالهایی از کاراشون ولی کمی شرمنده ام از طولانی بودن پستم.
خیلی خوشحال میشم علاوه بر دوستای مهربونی که کمک میکنن،مشاورا هم سری به تاپیکم بزنن.
متشکرم که وقت عزیزتونو برای راهنماییم میذارین.

سلام عزیزان.
من حدود 24 ساعت از ایجاد تاپیکم میگذره یعنی از این 33 نفر بازدید کننده کسی دوست نداشت منو راهنماییم کنه.من بازم منتظر میمونم تا دوستایی که همیشه دیدم دیگران رو راهنمایی میکنن به تاپیک منم سر بزنن.
راستش من دوباره فردا با ایشون قرار دارم دوست دارم اگه نکاتی رو که شما عزیزان میخاین تذکر بدین رو دقت و رعایت کنم.
ممنونم از توجهتون.

سلام دوست عزیز

شاید بهتر بود کمی خلاصه تر می نوشتین یا با یک سوال شروع می کردین که دوستان بتونن راحت متنتون رو بخونن و جواب بدن.

قبل از همه خیلی بتون تبریک می گم که برای انتخاب و شناخت پیش از ازدواج دقت و توجه به خرج می دین. :104: چیزهایی که من می گم تجربه شخصی و نظر خودم هست و ممکنه درست نباشن.

1. خیلی مهمه که ایشون هم از شما شناخت داشته باشن. حتما در این زمینه باشون صحبت کنین. هر سوالی که می پرسین بعد از جواب ایشون خودتون هم اون سوال رو جواب بدین. فکر کنم کلا سوال پرسیدن در این زمینه ها و مشاوره رفتن و کتاب خوندن برای ازدواج برای خیلی از آقایون یه کم سخته. یعنی انگیزه بالایی می خواد که براش وقت بذارن. البته با عرض معذرت از آقایون عزیز! برای همین شما خودتون حتما جواب سوالا یا هر توضیح دیگه ای که لازمه در مورد خودتون بدین. حتی می تونین سوالای قبلی خودتون رو هم دوره کنین و هر کدومش که لازمه در مورد خودتون براشون توضیح بدین. حتی این طوری می شه حرف سوال های بی جواب گذشته رو هم پیش بکشین و باز ببینین چی می گن.
   
2. من متوجه نشدم. شما انتظار دارین اگر خواستتون غیرمنطقی بود باز هم قبول کنن؟
   فکر کنم از اون مورد بستنی خریدن خیلی نشه این نتیجه رو گرفت که اهل مشورت نیستن ولی راه برای فهمیدنش زیاده. حتما تو این مدت شده تصمیمی بگیرین. مثلا در مورد زمان صحبت آیندتون یا هر چیز کوچیک دیگه ای. دقت کنین حتما پیدا می شه.
   
3. فکر کنم در مورد سوال ۲ و ۳ یه کم زیادی جزیی نگر شدین. سوار تاکسی نشدن توی شب به نظرم اصلا نشونه بدی نیست.
   در مورد درآمدشون و خرج کردن هاتون به نظرم بیشتر باید خودتون بهش فکر کنین. شما شرایط ایشون رو فهمیدین و حالا باید ببینین می تونین انتظار متناسب با درآمد ایشون توی خرج کردن داشته باشین؟ به نظرم خیلی خوب نیست که روی کمک خانواده ها حساب باز کنین. توی همین تالار می تونین ببینین که چه دلخوری هایی به خاطر توقع کمک خانواده ها به وجود اومده. سعی کنین از همون اول مستقل باشین و هیچ چشم داشتی از خونواده ها نداشته باشین. این طوری شاید یه مدت از لحاظ مالی بتون فشار بیاد ولی چیزی آرامشتون رو به هم نمی زنه و جلوی حرف و حدیثای احتمالی هم گرفته می شه. فکر کنین ببینین می تونین با این شرایط مالی با خواستگارتون همراه بشین.
   
4. نمی دونم این حرفم درسته یا نه ولی به نظرم در هر صورت همه ویژگی های فرد مقابلتون در آشنایی قبل از ازدواج روشن نمی شه. و زمانی که حس کردین تا حد خوبی تحقیق کردین و ایشون رو شناختین و معیارها و ارزش های اصلی و مهمتون با هم مطابقت داره می تونین تصمیم نهایی رو بگیرین. نه چشم بسته باید جلو رفت و نه انتظار شناخت ۱۰۰٪ داشت.
   

براتون آرزوی خوشبختی و موفقیت می کنم :72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

راستی الان دیدم که مشاور بتون پیشنهاد داده که بیشتر همدیگه رو بشناسین. من فکر کردم تمام این چهار ماه داشتین با هم صحبت می کردین. اما اگر براتون ممکنه بیرون هم با هم قرار بذارین و صحبت کنین. خیلی موقعیت خوبی برای آشنا شدن با روحیات طرف مقابله. برخوردشون در اجتماع - حساسیتشون روی مسائل - اهل مشورت بودنشون و چیزهای دیگه در ارتباط با بیرون می تونه مشخص می شه.

سلام زهرا جان.ممنونم از زمانی که گذاشتین و راهنماییهاتون.
حق با شماست اما من کلا زیاد توضیح میدم که شاید اینجا به ضررم شد.
3 ماهه اول 7 جلسه رفت و امد که 1 جلسه در پارک و یک جلسه منزل ایشون رفتیم.جلسه هشتم رفتیم مشاور و از اون به بعد 2 تایی رفتیم بیرون.(فک کنم الان واضح تر شد) و البته واسه خودمم جالب بود خیلی طرفدار پیش مشاور رفتنه کلا برخلاف خیلی اقایون دیگه.
1.راستش از اینکه مجبور بشم دفه بعد دوباره حرف رو پیش بکشم ،خیلی از اینکار احساس خوبی ندارم چون دوست ندارم فکر کنه که مته به خشخاش میذارم و یا خیلی گیرم.(چون از نظر خودم میگم چقده میپرسه البته تو دلم ها!).چون چندین دفعه مجبور شدم جلسه بعد حرفای جلسه قبل یا حتی قبلترو پیش بکشم.ولی چشم سوالای مهممو بازم مطرح میکنم.
2.زمانو خودشون نمیگن همیشه مامانشون زنگ میزنه(به نظر شما علتش احترام به خانواده هامونه که خودش هیچ صحبتی در مورد جلسه بعد با خودم تو ماشین نمیکنه؟ یا که خانواده ها هم همچنان درگیر باشن؟یا واسه جلسه بعد مصمم نیستو میگه فکر کنیم،البته مامانش هردفه بازم میگه اجازه میدین برن بیرون این دفه هم؟)خوشبختانه ما هیچ گونه ابراز احساساتی نداریم.من که خیلی جدیم بجز دو دفه اخیر که نرمتر شدم(بنا به امر مامانم و دوستم) و ایشونم از حوزه اصلا خارج نمیشن حتی موبایل منو هم ازم نگرفته(که البته واسه خانواده ام کمی عجیب اومد).کلا خیلی من نمیفهمم ایا اصلا اگه این رابطه تموم شه ناراحت میشه یا نه واسش مهم نیس کلا؟؟؟؟؟؟
غیر منطقی منظورم از روی محبته.مثلا من داداشمو دوس دارم و گاهی به حرفش هرچند غیر منطقی گوش میدم.هدفم روی خانواده فعلی اش و در اینده همسرشه،در واقع اینکه بدونم خودرای هست یا نه؟یا حاضره بخاطر محبت از حق خودش گذشت کنه؟
در مورد مسایل مالی حق باشماست تصمیم تنها با خودمه.
3.میشه لطفا موقعیت واسه تشخیص گذشت یا مهربونی یا مشورت گیری بازم بگین؟
راستش تا الان از بیرون رفتن جز احترام به قوانین(البته خودش میگه داره رو خودش کار میکنه که درست رانندگی کنه)،احترام به شخص خودم(حالا در ماشین باز کردن،در خونه و یا تقدم و اینا)،نوع نگاهش،دقتش روی مسایل و البته جواب سوالام چیز خاص دیگه ای دستگیرم نشده.موقعیت بهم معرفی میکنین لطفا.
بازم ممنونم از زمانی که گذاشتین.متشکرم.

یک سوال می پرسم. لطفا برداشت خاصی نکنین. من از همه صحبت های شما خبر ندارم برای همین این سوال رو می پرسم.
آیا ایشون تصمیمشون رو گرفتن و منتظر جواب شما هستند یا خودشون هم دارن سعی می کنن بیشتر آشنا بشن و تصمیم بگیرن؟ شما گفتین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط samihastam

خوشبختانه ما هیچ گونه ابراز احساساتی نداریم.

---

به شما بعدا می رسم ولی الان در مورد ایشون می پرسم. ابراز احساسات نه ولی احساس خاصی هم ندارن؟ یعنی متوجه بشین که از بودن با شما خوشحال باشن یا هر چیز دیگه ای که شما حس کرده باشین.

در مورد خودتون چه طور؟ واقعا هیچ احساسی ندارین؟ یا سعی می کنین جلوی احساساتی شدنتون رو بگیرین؟ وقتی می بینینشون احساس خوبی دارین؟ از اینکه با چنین فردی بخواین همه عمرتون رو بگذرونین خوشحال می شین؟ (حستون چیه؟)درسته که برای ازدواج باید عاقلانه و به دور از احساس همه جوانب رو بررسی کرد ولی حسی هم باید این بین وجود داشته باشه یا کم کم به وجود اومده باشه. آیا اون حس رو هر دو طرف دارین؟

در مورد دوباره مطرح کردن سوالا به نظر من هیچ اشکالی نداره. قبل از ازدواج باید مته به خشخاش گذاشت. البته بیشتر سعی کنین سوال ها رو به این قصد مطرح کنین که در مورد خودتون توضیحی بدین و وقتی حرف پیش اومد نظر ایشون رو دوباره بپرسین.

برای زمان قرار گذاشتن این که مادرشون زنگ می زنن احتمال خیلی زیاد به خاطر احترام به شماست اما خوبه که خودتون یه جوری بفهمین که مستقل از مادرشون نظر خودشون چیه. به خصوص در مورد ازدواج. منظورم اینه که مادرشون بشون گیر دادن که ازدواج کن یا خودشون مشتاقند. خیلی مراقب باشین وقتی می خواین در این مورد سوالی بپرسین. حساسیت روی مادرشون ایجاد نشه. یعنی اصلا حرفی از مادرشون نزنین و تا می شه غیر مستقیم بپرسین.

در مورد سوال آخرتون اگر چیزی به ذهنم رسید براتون می نویسم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زهرا ۲

آیا ایشون تصمیمشون رو گرفتن و منتظر جواب شما هستند یا خودشون هم دارن سعی می کنن بیشتر آشنا بشن و تصمیم بگیرن؟ابراز احساسات نه ولی احساس خاصی هم ندارن؟ یعنی متوجه بشین که از بودن با شما خوشحال باشن یا هر چیز دیگه ای که شما حس کرده باشین.
راستش چیز خاصی ندیدم.ینی درست نمیدونم اما شما دقیقا ابراز علاقه رو تو چی میدونین؟اگه توجه کردنه،چرا توجه میکنه و احترام میذاره.تو 2 تا مبحث احساس کردم خیلی خیلی توضیح داد و باز کرد که نظرمو جلب کنه.البته ایشون خیلی خیلی صادقه.این برای من و خانواده ام مسجل شده است.از کجا میتونم بفهمم که منتظر جواب منه؟عملی یا زبانی؟؟از کجا میتونم بفهمم احساس خاصی داره اخه؟؟؟ و فکر میکنم هر دو هنوز داریم تصمیم میگیریم.
در مورد خودتون چه طور؟ واقعا هیچ احساسی ندارین؟ یا سعی می کنین جلوی احساساتی شدنتون رو بگیرین؟ وقتی می بینینشون احساس خوبی دارین؟ از اینکه با چنین فردی بخواین همه عمرتون رو بگذرونین خوشحال می شین؟ (حستون چیه؟)درسته که برای ازدواج باید عاقلانه و به دور از احساس همه جوانب رو بررسی کرد ولی حسی هم باید این بین وجود داشته باشه یا کم کم به وجود اومده باشه. آیا اون حس رو هر دو طرف دارین؟
دقیقا جلوی احساساتی شدنمو میگیرم و بخش زیادی از اون بخاطر توکلمه که اگه نشه مسلم میدونم صلاح خدا نبوده.وقتی با همیم از هم نشینی باهاش احساس خوبی دارم.از طرف اونو نمیدونم اما من حس بدی نسبت به ایشون ندارم.اگه حسشون بد بود که تا الان پیش نمیومدن.چون میگن جند باری شده پیش برن ولی بعدا از مامانشون بخاد که بزنه و عذرخواهی کنه.ولی این فقط استنباط منه و من چیز خاصی ندیدم.

برای زمان قرار گذاشتن این که مادرشون زنگ می زنن احتمال خیلی زیاد به خاطر احترام به شماست اما خوبه که خودتون یه جوری بفهمین که مستقل از مادرشون نظر خودشون چیه. به خصوص در مورد ازدواج. منظورم اینه که مادرشون بشون گیر دادن که ازدواج کن یا خودشون مشتاقند.
خودمم همین فکرو میکنم.مستقل از مادرشه .هم اینکه ازدواج کنه و هم اینکه منو انتخاب کرده،تصمیم خودشه(خواستگاری ما سنتی بوده).

---

ممنونم از اینکه حداقل شما جواب منو دادین و پیگیری کردین.لطف کردین.نمیدونم چرا خیلی از این تاپیک جوابی نگرفتم،هرچند که من وقت مشاوره دارم اما نمیدونم چرا توقعمو برده بودم بالا!!! همین که شما منو از نظرتون مطلع کردین ممنونم.
موفق باشین.
راستی موقعیت هم لطفا یادتون نره.

سلام.
یه چنتا موقعیت مثال میزنین که ازش بپرسم ببینم خودرای هست یا نه؟(البته دو مورد رو برام تعریف کرده که نشون از سمج بودن یا پیگیری بیش از حد ایشون بوده).مثالی که به وضع الان ما مربوط باشه نه در حد رابطه های صمیمی تر.
گذشت و مهربونی و خساست برام خیلی مهمه اما در مورد مهربونی واقعا با بیرون رفتنامونم چیز خاصی عایدم نشده.گذشت هم بجز رانندگی موقعیت خاصی پیش نیومده.چجوری باید بفهمم؟
ممنون میشم یا لینک و ارجاع به کتابی بدین بهم در مورد این موقعیت سازی ها یا راهنمایی دقیق ترم کنین.

واقعیتش اینه که نمی شه این جور خصوصیات رو با یک سوال و جواب بهش رسید. هر چقدر هم که فرد مقابلتون با صداقت باشه و حتی خود شما وقتی در مورد یک مسئله ای که اتفاق نیفتاده ازش سوال بپرسن بهترین و منطقی ترین جواب رو می دین ولی ممکنه در شرایط واقعی تحت تاثیر خیلی چیزهای دیگه کار دیگه ای انجام بدین. برای همین به نظر من بیشتر از اونکه سوال پرسیدن بتونه در این موردها بتون کمکی بکنه شرایطی که در همین دیدارها و برخوردها بدون برنامه ریزی قبلی پیش می آد کمک می کنه.

در مورد خود رای بودن می تونین کاری بکنین. حواستون باشه توی یه موقعیت خوب که قراره با هم کاری بکنین وقتی ایشون تصمیمی گرفتن شما با احترام و ملایم بگین که می شه کار دیگه ای بکنیم (کاری که مخالف نظر ایشون هست). البته باز هم نتیجه این کار نمی تونه شما رو مطمئن کنه که ایشون چه طوری هستند. و مراقب هم باشین که برای این کار بد برخورد نکنین که نظر ایشون در موردتون عوض بشه.
کار دیگه هم اینه که پدرتون از پدر ایشون بپرسن که به به نظر شما ایشون چه خصوصیت اخلاقی خیلی خوبی دارن و چه خصوصیت اخلاقی ای دارن که باید باهاش کنار اومد. به هر حال هیچ کسی کامل نیست. نمی دونم باز جواب خوبی از این سوال بگیرین ولی خب می شه امتحانش کرد. یه چیز دیگه هم اینکه خیلی خوبه که پدرتون با ایشون یه جلسه خصوصی داشته باشن و با هم صحبت کنن. به هر حال آقایون بهتر خصوصیات هم رو می شناسن.
کار دیگه اینه که کتاب آیا تو آن گمشده ام هستی نوشته باربارا دی آنجلس رو با خودتون ببرین و با هم ورق بزنین و در موردش صحبت کنین. برای من این کار نتیجه خوبی داشت.

از خودتون براشون گفتین؟ خصوصیت هاتون؟ علایقتون؟ خواسته هاتون؟ اینا خیلی مهمن ها. الان قبل از ازدواج هم خیلی بیشتر تو ذهن آقایون می مونه پس از این فرصت استفاده کنین.