تضاد فرهنگي با همسرم در تربيت فرزندم مشكل ايجاد كرده

سلام
من يك مادر شاغل هستم كه بيشتر ساعت روز رو سركار هستم. به خاطر گذران زندگيمون مجبورم كه كار كنم.
3 ساله كه ازدواج كردم و پسرم يك سالشه.
پسرم رو پيش مادرم ميذارم يعني بيشتر دوست دارم كه پيش مادرم بذارم اما شوهرم مخالفه و ميگه نصف نصف 3 روز خونه مادر تو 3 روز خونه مادر من. اين بهانه رو مياره كه مادرت خسته ميشه و احتياج به استراحت داره.
اما وقتي وارد اصل داستان ميشه ميدوني چي ميگه؟
ميگه: من ميخوام بچم تربيت مذهبي داشته باشه نمي خوام مثل خانواده تو باشه.
البته اين رو بگم كه خانواده من هم بي دين ايمون نيستن اما اونا ديگه شورش رو درآوردن.
تا موقعي كه بچه نداشتيم يه جوري با اين اختلاف فرهنگي كنار ميومديم اما حالا كه كار به اينجا رسيده من كه نمي تونم كوتاه بيام.
همين الان هم پسرم نصف روزاي هفته اين طرفه نصف اون طرف
شايد به نظرتون مسخره بياد ولي من نتايج اين اختلاف رو چه در زمينه رفتاري و چه مسائل روزمره بچه به چشم ميبنم
مثلا پسر من طبعش گرمايي ه ولي مادر شوهرم سرمايي ه. به خاطر همينم فكر ميكنه بچه همش سردشه دائم مي پوشونتش و بچه هي عرق ميكنه و سرما ميخوره.
يا اينكه مادرشوهرم با صداي بلند سر بچه داد ميزنه و دعواش ميكنه كه مثلا دست نزن نكن. و نتيجه اش اين شده كه هر و قت به پسرم باصداي يواش هم ميگم دست نزن داد ميزنه و ميكه اه.
نميدونم چيكار كنم اصلا دوست ندارم پسرم رو اونجا ببرم (البته هفته اي يك بار از نظر من ايرادي نداره)
از طرفي ديگه حوصله جنگ اعصاب با شوهرم رو ندارم چون در حالت عادي كه هر چي سعي ميكنم با منطق قانعش كنم نميه و آخرشم دعوامون ميشه. از طرف ديگه هم اصلا دوست ندارم كهپسرم اين وري بين زمين و زمان بمونه و هر روز با يه برخورد متفاوت روبرو بشه
البته كلاً شوهرم دوست داره زحمتهاي خانواده من رو ضايع كنه بگه كه من احتياجي به اونا ندارم و خانواده خودم هستن.
نمي دونم چرا انقدر دنبال كنار زدن خانواده منه. جالب اينجاست كه اون هم در مورد من يه همچين فكري ميكنه كه من مي خوام اون رو ازخانواده اش جدا كنم.
كلا خيلي بيشتر از پسراي ديگه به خانواده اش وابسته است و همش فكر ميكنه كه من مي خوام اين رابطه رو خراب كنم. دروصورتي كه من دنبال خراب كردن نيستم و فقط ميگم دوري و دوستي.
لطفا كمكم كنيد تا از اين جنگ اعصاب هر شب راحت بشم:302:

سلام

به تالار همدردی خوش آمدید

در رابطه با حساسیت همسرتون نسبت به شما که فکر می کند می خواهید رابطه او را با خانوادش خراب کنید ، به خود شما بر میگرده و نوع واکنش های شما در این 3 سال نسبت به خانوادش .
همونطور که گفتید خانوادش رو دوست داره و به آنها وابسته هست پس برای مثال همین جمله دوری و دوستی شما کافیست که همسرتون ذهنیت منفی نسبت به شما پیدا کند .
سعی کنید مدیریتتون رو بیشتر کنید و رفتارهایی که به این حساسیت های همسرتون دامن میزنه رو کاهش بدید .

در مورد فرزندتون به تاثیر تفاوت فرهنگی اشاره نکردید البته این طبیعی است چرا که تازه 1 سال دارد و به گذشت زمان نیاز هست تا الگوگیری کند و سپس در رفتار او تغییری مشاهده کنید .

با توجه به مواردی که اشاره کردید باید بگم بروز این اتفاقات طبیعی است . اونها زمانی فرزندان خود رو با همین روش بزرگ کردند و الان ممکنه از نظر شما این روش درست نباشه . تفاوت مادر شما با مادرشوهر شما فقط در این هست که مادر شما چون به نظر شما اهمیت میده ممکنه به سفارشات شما عمل کنه که این در برخورد با مادر شوهر امکانش نیست .

گذشته از تعارض فرهنگی بزرگ شدن کودک نزد مادربزرگ می تواند سبب دوگانگی تربیتی شود و حتی روی اطاعت پذیری کودک نیز اثر منفی داشته باشد و کودک را دچار سردرگمی کند چرا که درواقع چند مادر دارد که الگوگیری را دشوار می کند و همینطور هرکدام با او برخوردی متفاوت و توقعاتی متفاوت دارند اما کودک در هر سه محیط باید از این توقعات تبعیت کند که این امر امکان پذیر نخواهد بود.

بهترین راه این هست نزد یکی از طرفین باشد که در مسیر تربیتی شما، عمل کند و گویا این برای شما امکان پذیر نیست . بهترین گزینه این است که یک مربی داشته باشد و جایگاه او را بشناسد و مربی همراه شما در مسیر تربیت باشد . یا در مهد اوقاتی را به یادگیری و بازی مشغول باشد تا اوقات سپری شود و تنها شما را به عنوان کسی که باید از او تبعیت کند بشناسد .

سلام

من فکر میکنم چون دوستمون به دلیل مشکلات مالی مجبور به سرکار رفتنه گرفتن مربی برای کودکش هزینه اضافی رو براش داشته باشه که اگر بخواد این کار رو بکنه خودش در منزل بمونه بهتره.

------

به نظر میاد هم شما و هم ایشون قصد دارید خانواده ها همدیگ رو کنار بزنید.شاید به ظاهر بگید اینطور نیست اما از نوشته هاتون اینجوری برمیاد.انگار باهمدیگه دچار جنگ و نزاع هستید بر سرخانواده ها

دوست خوبم

الان اولویت زندگی شما فرزندته.مطمئن باش فردا روزی که بزرگ شد نمیگه مرسی مامان که کار کردی میگه مامان چرا بالا سرم نبودی.....

شما همه تلاشت برای اینه که رفاه بچه ات رو تامین کنی داری انجام میدی و اینو یادت باشه رفاه روحی برای بچه از رفاه مادی خیلی خیلی مهمتره

حالا اگر هیچ رقمه امکان خانه موندن نداری حداقل کار رو عوض کن تا کمتر بچه ات تنها باشه و یا جایی مشغول بشو که بتونی اون رو هم با خودت همراه کنی

مثلا بری و مربی مهد کودک بشی.

نه مادر همسرت و نه مادر خودت هیچ کدوم نمیتونن بچه رو اونطور که شما توقع داری تربیت کنن.

روناک عزیزم سلام ..
نگرانیت کاملا به جاست و حق داری ..
به نظر من هم اگر امکانش هست بذارش مهد کودک .. هزینه ها در مهدها متفاوته و بسته به خدماتشون تغییر میکنه ..
اما یک مهد کودک معمولی ( نه انقدر پیشرفته که مثلا استخر دارن برای بچه ها و play house و ...) فکر نمیکنم انقدر هزینه ش بالا باشه .. اگر هم باشه ارزش داره چون تربیت فرزندت در میون هست و یکی از مهم ترین مسئولیت های پدر و مادر همینه ...
مسئله رو جدی بگیر عزیزم .. یکی از بستگان ما هم چون شاغل بود بچه ش رو میذاشت پیش مادربزرگش .. با اینکه مادربزرگه دوسش داشت اما مثلا بعضی وقتها که عصبانی میشد میگفت زهرمار بشین دیگه بچه ..!! و الان بعد یه سال این پسر 2 ساله رکیک ترین فحش ها رو میده و مادرش که میبرتش مهدکودک مربی ها باهاش دچار مشکل هستن و مادر بیچاره ش هم خجالت زده ..
امیدوارم با مدیریت درست زودتر بتونی مسئله رو حل کنی ..:72:

سلام دوست عزیز!

5 سال اول زندگی هر انسانی حیاتی ترین و حساس ترین سال های زندگی شه. خیلی از مشکلات روحی که ما بزرگتر ها از اون رنج میبریم به همین 5 سال اول و یک رفتار غلط شاید حتی چند ثانیه ای بر میگرده.

توصیه اکید بهتون میکنم که بچه رو پیش کسی بذارید که رفتار صحیح با کودک رو میشناسه و از اثرات مخربی که رفتار های به ظاهر پیش و پا افتاده و عادی که به سلامت روانی کودک آسیب میزنه آگاه باشه.

خیلی خوبه که این شخص شما باشید (نیاز به مطالعه جدی در مورد چگوننگی رفتار با کودک رو در شما و همسرتون هست) هر دو مطالعه کنید.

مرخصی بگیرید، شده ساعتی که بتونید زود به زود فرزندتون رو ببینید. الگوی رفتاری کودک باید والدین او باشند. والدینی که روش برخورد با کودک رو میدونند