نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان.میخواستم راهنماییم کنید.به نظرتون اگه یه خانواده متوجه بشن که پسرشون (19ساله)با یه دختر دوست شده,در وهله اول باید چه برخوردی با پسر داشته باشن؟؟[hr]کسی نیست کمکم کنه؟[hr]خیلی به کمکتون احتیاج دارم.این پسر فک میکنه که عقل کل تشریف داره.به نظرم برخورد اولیه خیلی تاثیر داره
سلام
نظر شخصی من: فردی که در خانه با پسر دوسته (صمیمی تره) با پسر صحبت کنه.
دلایل دوستی رو از پسر بپرسه و عواقب این دوستی را برای پسر توضیح بده.
بگه در آیند خودش و اون دختر تاثیر می زاره و این دوستی ها به هیچ جایی ختم نمی شه.
حالا بچه ها میان کامل و با نظرات بهتر توضیح می دن.
شلام زهرا67
امیدوارم نقل قول زیر بدردت بخوره
سعی کنید بیشتر بهش نزدیک بشید چون در چنین شرایطی بیشتر به حرفهای دوستانه گوش خواهد داد.نقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
اینجور که فهمیدم شما دو فرزند هستین.
اگر شما با برادرتون صمیمی هستید یک جوری که کسی با خبر نشه (با خانواده در میون بزارید اما بخواین که عکس العمل نشون ندن) با برادرتون خصوصی صحبت کنید.
اول ببینید چند وقته با دختر در ارتباطه، آیا قبلا با کسی ارتباط داشته،چه بلایی سر اون دوستی ها آمده؟ هدف از این ارتباط چیه ( ازدواج یا دوستی ساده) بعد کمی براش توضیح بدین از آینده دوستی بی هدف. بگین خودشو بزاره جای برادر اون دختر آیا با چنین روابطی موافقه (رابطه های بی هدف).
سعی کنید طرز فکر برادرتون را بفهمین تا بهتر بشه کمک کرد.
آیا شما به پسر 19 ساله میگین بالغ؟منتظر نظراتتون هستم.اون دختر همکلاسیش هست.من ناخواسته پیامک هاشون دیدم.اما اون پسر هنوز هیچی نمیدونه.حرفای دختره واسه یه پسر جون کاملا تحریک کننده اس.راستش اصلا از حرفاش خوشم نیومد,به نظرم حیای یه دختر بهش اجازه نمیده در عرض کمتر از یک ماه,این چنین حرفایی بزنه.اینجوریش ندیده بودم.من باید چیکار کنم؟
اگه واسه ازدواجم بخواد.خانواده قبول نمیکنه به هیچ وجه,چون هیچ برتری به پسر نداره.[hr]دوستان من دارم دیووانه میشم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط saber-g1
سلام دوست عزیز،
به تالار همدردی خوش آمدید.
کمی عنوانتون رو تغییر دادم تا برای اعضا مشخص تر باشد.
کاش مشکلتون رو کمی واضح تر و کامل تر توضیح بدهید تا دوستان بهتر بتوانند به شما کمک کنند.
اگر با او برخورد تند کنید، قضیه بدتر بشود. شما نمی توانید جلوی او رو بگیرید و ممکن است او پنهانی به کارش ادامه بدهد. و ممکن است دست به کارهایی بزند که باعث پشیمانی بشوند.
به نظرم به خصوص شما که خواهرش هستید، از در یک بزرگتر که بهش امر و نهی می کنه وارد نشوید!
بلکه سعی کنید با او صمیمی بشوید، زیاد هم در کارش دخالت نکنید. باید اینقدر با هم صمیمی باشید که خودش بیاید با شما مشورت کند و ازتون کمک بگیرد. اون وقت هست که می توانید بهش کمک کنید. البته اینکه بخواهد به حرفهای شما گوش بدهد یا نه تصمیم خودش هست.
اگر فکر می کنید قضیه طوری هست که ممکن است خطری برادر شما رو تهدید کند، شاید بد نباشد پدرتون یا مادرتون رو در جریان بگذارید. ولی اون ها هم به نظرم نباید برخوردی کنند که تاثیر منفی داشته باشد.
اینها نظر شخصی من است و من مشاور نیستم.
شاد و موفق باشید.
گفتن این مسئله به برادرتون، چیزی رو درست نمیکنه جزاینکه مسئله رو پیچیده تر میکنه،وچه بسا نسبت به این مسئله واکنش نشون بده. باید مسئله رو ریشه یابی کنید.سعی کنید بیشتر با برادرتون نزدیک بشید.باهاش گرم بگیرید.بذارید احساس بکنه شما درکش میکنید.تاجایی که حرف دلشو باشما بزنه.با شمادردل کنه.از لابه لای حرفاش می تونید متوجه علت رابطه اش بشید وکم کم مثل یه دوست راهنمای اش کنید. بدنیست برای نزدیک شدن بهش، یه هدیه بگیرید. البته این راهکاری که عرض کردم زمان بره ولی می تونید بصورت ریشه ای حلش کنید.چه بسا علت گرایش برادرتون باجنس مخالف خلا عاطفی باشه.سعی کنید شما این خلا عاطفی رو براش پر کنید.این مسئله نیاز به زمان/صبر و تدبیر داره.
http://ahlekhaneh.ir
اگه بخواید برخورد کنید، یا حتی با ملایمت بهش گوشزد کنید، مخفی کاری بیشتر میشه و دیگه کاملا از دسترس شما خارج میشن
در مقام یه خواهر حق دارید که نگران برادرتون و آیندش باشید، ولی با نگرانی های خواهرانه نمیتونید هیچ کمکی بکنید
بهتره تو این مورد، مث یه دوستٍ از همه جا بی خبر عمل کنید
1- روابطتون رو با برادرتون صمیمی تر از قبل کنید، قربون صدقش برید، براش کارایی که قبلا نمی کردید انجام بدید، کادوهای بی مناسبت و بی دلیل بخرید، محبت کنید
حتی بعضی وقتا با برادرتون درد و دل کنید و از رازهاتون بگید یا ازش برای کارهاتون مشورت بخواید. بذارید اونم کم کم از شما یاد بگیره و همین رفتارو با شما داشته باشه. ولی هیچوقت ازش نخواید که بیاد رازاشو به شما بگه مگر اینکه به خواست خودش این کارو بکنه
2- خیلی خیلی غیر مستقیم، طوری که اصلا متوجه نشه منظورتون به خودشه و به هیچ وجه به خودش نگیره، بهش بگید که آدما وقتی بزرگ میشن دو تا روش معمول هست که تو زندگیاشون بکار می برن یا میرن دنبال دوست غیرهمجنس یا نمیرن و آینده هر دو روش رو از نظر خودتون براش بگید و باهاش بحث کنید. مثلا شما نظرتونو بگید صبر کنید ایشونم نظر بدن، برخورد نکنید، فقط قراره بگید اگه اینکارو کنی چی میشه اگه اون کارو کنی چی میشه. همین
براتون مثال میزنم:
مثلا بگید مادر یکی از دوستاتون رابطه خیلی خوبی با بچش داره و خیلی قشنگ با بچش حرف میزنه طوری که من بهش حسادت می کنم، مثلا بچشو در مورد دوست هاش خیلی خوب راهنمایی کرده و به بچش گفته بوده
- بعضیا میرن با دوست غیر همجنس دوست میشن: که در اینصورت حتما بهم وابسته میشن و واسشون جدایی سخت میشه، اما معمولا این دوستیا تهش مجبورن از هم جدا بشن و در اثر جدایی افسردگی میگیرن از کار و زندگیشون میفتن، تو سنی که سن پیشرفته عقب میمونن، به این دوستیا عادت می کنن. بعد از اینکه از یکی جدا شدن واسه تحمل تنهایی و فراموش کردن اون رابطه میرن سراغ یکی دیگه و همینطور قلبشون و احساسشون جریحه دار میشه. تازه همه اینا مال وقتیه که دوستیشون ساده باشه، اگه کار به جاهای باریک بکشه که دیگه امکان بیماری های وحشتناک دیگه که هیچ کس حتی فکرشم از اول نمی کنه هست (بنظرم اینو بگید که بترسه)و ...
- و اونایی که نمیرن دنبال این دوستیا: از تمام توان و فرصتشون استفاده می کنن. پیشرفت می کنن و وقتی به جایی رسیدن که امکاناتشو بدست آورده بودن با کسی که مث خودشون پاکه ازدواج می کنن، از پاکی همسرشون لذت می برن. در کنار همسرشون هیچ خاطره مزاحمی تو مغزشون نمی چرخه. همیشه نگران برملا شدن گذشته نیستن. نگران نیستن که مبادا فلانی که دوستش دارم بخاطر دوستیای قبلم منو نپذیره و ...
3- با شناختی که از پدر مادرتون دارید،ببینید اگه بدونن بهتره یا نه. درسته که بزرگترا معمولا بهتر میتونن کمک کنن ولی بعضی وقتا هم با نگرانیشون ممکنه تحریم هایی رو بوجود بیارن و یا برخورد خشنی بکنن که میدونید این کارا فایده نداره و آدمیزاد تحت هر شرایطی هر کاری بخواد میتونه انجام بده، چه بسا این برخوردا یه نوع حس لجبازی هم ایجاد بکنه. شما پدر مادرتونو بهتر میشناسید