دوراهی میان رفتن یا ماندن (تصمیم به تحصیل در خارج و نگرانی از ازدواج و زندگی شخصی)

سلام.
من تازه عضو سایت شده ام و بنابراین اگر مشکلی در نحوه ارسال مطلب توسط من هست،عذر می خواهم.
مشکلی که برای من پیش آمده شاید مشکل خاصی نباشد و نتوان اسمش را مشکل گذاشت اما واقعا سبب گرفتاری فکری برای من شده است.
از مدتها پیش و در پی احساس نیاز به پیشرفت در زندگی و تحصیلات به این نتیجه رسیدم که باید اپلای کرده و در دانشگاهی اروپایی یا در امریکا ادامه تحصیل دهم.از آنجایی که کارشناسی ارشدم را در دانشگاه مطلوبی اخذ کرده بودم و رزومه مناسبی داشتم می دانستم مشکلی در این زمینه سر راه من وجود ندارد.تنها مساله لین بود که نمی خواتسم تنها بروم چون از تنها ماندن وحشت داشتم و از طرفی،اعتقاد من به برخی مسائل اخلاقی سبب میشد که تصور داشتن زندگی پارتنری و ... که در خارج از کشور رواج دارد برای من سخت باشد.بنابراین تصمیم گرفتم اپلای نکنم تا زمانی که بتوانم شریک زندگی ام را بیابم و با او بروم. از نظر شرایط من دختری دارای تحصیلات کارشناسی ارشد،سطح خانواده خوب،سطح مالی خوب،سطح ظاهری مطلوب و موقعیت کاری مناسب هستم اما طی این سالها نتوانستم شریک زندگی ام را بیابم و اکنون ناگزیر هستم که اقدام به اپلای نمایم.چرا که ادامه زندگی فعلی که نه به تحصیلاتم ادامه داده ام و نه ازدواج کرده ام،در من احساس نوعی راکد بودن در زندگی ایجاد کرده که به شدت آزارم می دهد.بنابراین مشغول به اپلای شده ام.
اما هر چه بیشتر در مسیر اپلای پیش می روم نوعی احساس سرگردانی عجیب و افسردگی در من ایجاد شده و از خودم می پرسم که آینده زندگی شخصی ام چه خواهد شد؟از سمتی به هیچ عنوان در شرایطی نیستم که بتوانم از اپلای چشم پوشی کنم چرا که تمام درهای ادامه تحصیل در ایران را به روی خود بسته ام و همگان هم می دانند من در حال اپلای هستم. خواهش می کنم مرا راهنمایی کنید.چه باید بکنم؟خواهش می کنم نگویید باز هم اپلای را به تاخیر بیندازم چرا که اگر بیش از این اپلای را به تاخیر بیندازم اما باز هم نتوانم ازدواج کنم،بسیار احساس شکست به من دست خواهد داد.
ممنون

سلام دوست عزیز

من فکر میکنم مشکل اصلی شما اینه که میخواهی همه چیز رو باهم داشته باشی.هم درس و هم ازدواج.

باید کمی نگرشت رو تغییر بدی.

هم میخواهی ازدواج کنی...هم درس بخونی...هم توی اروپا ادامه تحصیل بدی...هم تنها نباشی....هم همخونه با دیگران نشی....

ادامه تحصیل خوبه اما باید ببینی به چه بهایی ؟!

مثلا همخونه شدن با دخترا و پسرای اونجا و مشکلات خاص خودش؟که نهایتا چی بشه؟شما بشی خانوم دکتر ؟!

شما ادم تحصیلکرده ای هستی.چرا انقدر حرف دیگران و نظرشون برات مهمه؟

چراشما همه درهای ادامه تحصیل در ایران رو به روی خودت بستی ؟مشکل سیاسی و یا خاصی داری؟

من به عنوان کسی که سالها در خارج زندگی کرده بهت توصیه میکنم تک و تنها در یه کشور اروپایی درس خوندن کار حضرت فیله.

ممکنه هم بخونی و خیلی موفق بشی.اما اینو یادت باشه همه چیز درس نیست.روحیه شما از همه چیز مهم تره.

چند سالته؟

اینو بدون اگر در ایران باشی موقیعت ازدواج برات خیلی بیشتره تا بری خارج از کشور.شاید اونجا هم برات باشه اما مشکلا فرهنگی و ...به مراتب خیلی اذایتت خواهد کرد.

بنابراین عجولانه تصمیم نگیر.

مدتی در ایران باش و مثل سایرین سعی کن همینجا درس بخونی و بمونی.در کنارش شغلی داشته باشی و زندگیت رو عادی انجام بدی.

ممکنه شما بری بعد از مثلا 5 سال به یه مدرک دکترا و یه شغل خوب برگردی ایران
اگر احیانا سنت الان 25 باشه اون موقع 30 سالته و ممکنه به مراتب امر ازدواجت رو سخت تر کنه

درود

من هم این مشکل رو دارم. البته من پسر هستم و یک ماه دیگه هم آمریکا می روم. خانم مریم، اصلا اینقدرها که شما می فرمایید شرایط کشور گل و بلبل نیست. بنده دهها مقاله کنفرانسی و ژورنالی معتبر داشتم که به دلیل ریش نداشتن و... در استخدام دانشگاههای خوب ناموفق بودم. دانشجوی دکترای داخل دانشگاه بسیار معتبری هم هستم. من نوعی پس فردا دکترا می شوم. انتظار از یک دکترای مهندسی دانشگاهی مثل شریف یا تهران وامیرکبیر ، انتظار از یک کارمند ساده نیست و طبعا من هم دختری در سطح خودم میخواهم. برای خانواده ایرانی دکترای اینها رو خواستم بیان کنم بدونید چرا جوونهای این کشور دارند می روند و خوشی زیر دلشون نزده!


ولی شما خانم آنتیگون. چند مسئله رو باید لحاظ کنید. معمولا در خارج از ایران همه زندگی ها پارتنری نیست! بلکه ازدواج بسیار زیاد رخ می دهد ولی پیش از ازدواج چند مدت زندگی پارتنری وجوددارد که طبعا برای شما بسیار سخت هست. در بازگشت هم دیدگاههای سنتی مردان ایرانی تا زمانی که شما تشریف بیاورید دچار تغییر شگرفی نخواهد شد. شاید بهتر باشه یک مدت عقب بندازید تا گزینه مناسبی برای ازدواج پیدا کنید! ازدواج دختران ایرانی در خارج از ایران بسیار بسیار دشوار است.

مریم جانم مرسی از پاسخ شما اما واقعا من در شرایطی نیستم که بتوانم اینجا بمانم و فکر کنم همه چیز در کشور خوب پیش می رود و من هم نهایتش یک دکترا بگیرم و ازدواج کنم.هدفی به نام ادامه تحصیل در سطوح عالی آنچنان در زندگی من عمیق است که نمی تونم خودم را با ادامه تحصیل در ایران فریب بدهم.من در بهترین دانشگاه های ایران تحصیل کرده ام و می دانم اگر دکترا را هم در همین دانشگاه ها بخوانم چیزی جز حس حسرت در تمام زندگی عایدم نخواهد شد.

آقا مهران ممنونم از شما.پس شما هم متوجهید من چه می گویم.متشکرم از همدردی شما اما واقعا توصیه شما برا من امکانپذیر نیست چرا که اگر به ارسال اول من دقت و خصوصا دو سطر اخر دقت فرمایید می بینید که نمی توانم به این توصیه عمل کنم.

باید عرض کنم که هر دو مساله یعنی هم اپلای و هم زندگی خانوادگی برای من در یک درجه یکسان از اهمیت برخوردارند.پس خواهش می کنم از من نخواهید یکی را فدای دیگری کنم. با این حال بنظر شما چاره ای باقی می ماند؟اگرمجبور به انتخاب شوم (که این انتخاب بدون شک ادامه تحصیل خواهد بود چرا که هیچ تظمینی وجود ندارد که اگر ادامه تحصیل را انتخاب نکنم،ازدواج موفقی در ایران داشته باشم)چگونه میتوانم با اثرات منفی آن در زندگی ام و افکارم کنار بیایم؟

سلام
ضمن تایید حرف های آقا مهران اضافه میکنم که من خودم تو یکی از دانشگاه های مثلا برتر درس خوندم و نفر دوم دانشگاه بودم اما هیچ جا بهم کار ندادن و در واقع تو ایران تا پارتی نداشته باشی نبوغ و استعداد و...مفت نمی ارزه!به همین خاطر چون امکان رفتن از ایران رو هم نداشتم ترجیح دادم لیسانسم رو هم بذارم درکوزه دیگه کلا از خیر درس بگذرم.این یه واقعیته که تو ایران جا برای پیشرفت همه نیست فقط یه عده ی خاص اجازه ی پیشرفت دارن
مسلمه شرایط ازدواج برای یه خانم خارج از ایران یه کمی سخت تر میشه اما نمیشه قطعی گفت هیچ وقت ازدواج نمی کنی شاید یکی از محاسن کشورهای اروپایی و آمریکایی اینه که سن دختر و بحث دیر شدن ازدواج به شدت ایران مطرح نیست و به همین خاطر سن ازدواج از ایران بالاتره و ممکنه تو سنین بالاتر بازم شانس یه ازدواج موفق رو داشته باشی میتونی به این جنبه ی قضیه فکر کنی و خودتو آروم کنی حالا شاید هم نشه ازدواج کنی چون واقعا ازدواج یه دختر خارج از ایران سخت تر میشه ولی به هر حال تصمیم گرفتی بری و ما هر چی بگیم نرو و عقب بنداز گوش نمیدی!!
بعد هم این زندگی پارتنری یه شرایط دلخواهه که بعضی ها انتخاب میکنن و شما مجبور نیستی لزوما وارد یه زندگی پارتنری بشی.وقتی رفتی باید یه کم غلظت احساساتتو کم کنی و به هر کسی راحت اعتماد نکنی و سریع وارد رابطه ی احساسی نشی که کم کم به زندگی پارتنری هم راضی نشی!البته اونجا شرایط ازدواجشون مثله فیلم هاشون نیست و به این اندازه بی بند و بار نیستن به هر حال به نظر شخصی من حالا که تصمیمتو گرفتی بیشتر رو خودت کار کن که این تمایل به ازدواج اونجا برات دردسر ساز نشه و سعی کن نسبت به بقیه زیاد خوشبین نباشی

ترانه معنای زندگی مشترک از دید یک نفر با فرهنگ غربی با ما متفاوت هست واینها به این قضیه بی بند و باری نمی گن. ولی ازدواجهاشون اکثرا با یک رابطه پارتنری که اکثرا با روابط جنسی همراه هست شروع می شه ودو نفر حداقل چندماه با همدیگر در ارتباط هستند. مگر اینکه با یک شرقی ازدواج بشه کرد.
در خارج از ایران ساپورتهای قانونی بسیاری برای خانومها وجود داره که در ایران اصلا وجود نداره ولی ساپورتهای عاطفی بسیار کمترند. یعنی اینطوری نیست که یک خانوم ایرانی با توقعات احساسی که از یک مرد ایرانی دارد بتواند در رابطه مشترک با یک مرد اروپایی دوام بیاورد. ولی از اون طرف هر زمان که خواست می تونه رابطه رو قطع کنه و حضانت فرزند رو معمولا به زوج ثروتمند تر می دن (مادر یا پدر) و اموال نصف می شوند و...

در مورد زندگی مشترک ناموفق و... به نظر من ازدواج یک باید است (مگر در موارد استثنایی) ولی ادامه تحصیل یک باید نیست. حتی از زاویه دید یک پسر به نظرم ازدواج به هر حال باید یک زمان رخ دهد. چون سلامت فکری و روحی افراد در گرو ارتباط سالم با جنس مخالف است. این هم نه حرف منه. بلکه نظر مذهب وعمده روانشناسان بر این قضیه استواره.
اما اگر به اپلای به عنوان یک گزینه غیر قابل چشم پوشی روی نموده اید سعی کنید در فرومهای ایرانیان مقیم خارج عضو شوید ارتباط داشته باشید و به این شکل احتمال ازدواج خود در خارج کشور را هم افزایش دهید.

سلام،

به تالار همدردی خوش آمدید.

عنوان تاپیکتون رو کمی تغییر دادم تا برای سایر اعضا مشخص تر باشد. اگر عنوان دیگری مد نظرتون هست بفرمایید.

گفتید که:

نقل قول:

---

.هدفی به نام ادامه تحصیل در سطوح عالی آنچنان در زندگی من عمیق است که نمی تونم خودم را با ادامه تحصیل در ایران فریب بدهم.

---

به نظر من با توجه به اینکه تا به حال در تحصیل موفق بودید، خیلی خوب هست که قصد ادامه تحصیل دارید و انگیزه دارید برای رسیدن به مدارجی بهتر و بالاتر. و به نظرم هم این مسئله خوب هست اگر به قصد پیشرفت در درس و کار و زندگی به کشوری دیگر هم مهاجرت کنید. اینطوری هم راه های جدیدی برای شما باز می شود و هم به قولی دنیا دیده می شوید و تجارب جدید پیدا می کنید.
اینها همه خوب است. ولی در کنارش به این هم فکر کنید که همه چیز با هم نمی شود و هر راهی سختی های خودش رو دارد. همیشه هر تصمیمی که بگیریم و هر راهی که برویم، یک چیزهایی رو به دست می آوریم و در قبالش یک چیزهایی رو از دست می دهیم. فقط باید ارزش چیزهایی که از دست می دهیم و به دست می آوریم رو بسنجیم و تصمیم بگیریم که بهترین راه برای ما کدام هست.

خب واقعیت این است که شرایط ازدواج در خارج از کشور آسان نیست. همین مسئله که تعداد ایرانی ها بسیار کم است موضوع رو سخت می کند. و واقعیت دیگر این هست که اگر شما تواناییش رو داشته باشید، می توانید در خارج از کشور از نظر تحصیلی به جایی برسید که در داخل کمتر امکانش رو دارید.
البته این دو مورد که بالا گفتم هیچ کدوم "صفر" و "یک" نیست. یعنی شاید در عمل، ازدواج در خارج از کشور برای شما راحت تر از چیزی باشد که فکرش رو می کردید. و از طرف دیگر شاید رسیدن به مدرک دکتری در خارج از کشور خیلی سختر تر از چیزی باشد که فکرش رو می کردید. به هر حال کاری که می خواهید بکنید، کاری سخت است. ولی نشدنی نیست. فقط خوب راجع بهش فکر کنید که این رو می خواهید یا نه. من دانشجوهای دکتری می شناسم که از ایران اومدند و بسیار راضی و خوشحال هستند. و اشخاصی رو هم می شناسم که به خارج آمده و دکتری رو هم گرفته اند و به دلایل مختلف از تصمیمشون ناراضی هستند! پس همه حالتی وجود دارد و همه چیز بستگی به خود شما و شرایط شما دارد.


یک مشکل بزرگی که در سر راه شما می بینم رو در این جملات بیان کردید:

نقل قول:

---

من در بهترین دانشگاه های ایران تحصیل کرده ام و می دانم اگر دکترا را هم در همین دانشگاه ها بخوانم چیزی جز حس حسرت در تمام زندگی عایدم نخواهد شد.

---

نقل قول:

---

از سمتی به هیچ عنوان در شرایطی نیستم که بتوانم از اپلای چشم پوشی کنم چرا که تمام درهای ادامه تحصیل در ایران را به روی خود بسته ام و همگان هم می دانند من در حال اپلای هستم.

---

شما ظاهراً همه راه ها رو به روی خودتون بستید، خودتون رو در این مسیر قرار دادید، و حالا نگران هستید و می گویید به من کمک کنید.
خواستم بگویم که نه! اینطور نیست! شما یک جوان موفق هستید. با یک مدرک تحصیلی عالی. راه های مختلفی به روی شما باز هست. و یکی از اونها مهاجرت به خارج از کشور برای ادامه تحصیل هست! راه هایی که دارید رو به روی خودتون نبندید. بلکه همه رو با هم مقایسه کنید و اون چیزی که برای شما بهترین هست و باعث آرامش و سعادت شما می شود رو انتخاب کنید. همه چیز به خود شما بستگی دارد.

برای شما آرزوی موفقیت می کنم.