روابط اجتماعی

بسم الله الرحمن الرحیم
باعرض سلام و خسته نباشید
2سوال دارم که مایل بودم از راهنمایی مشاوران محترم کمک بگیرم
یکی درمان بد صحبت کردن چیست؟ منظورم تند و نامفهوم و اغلب وقت پرحرفی بی مورد که باعث فاش شدن اسرار خانگی می شه و بعدش مشکلات مستعصی
مهارت کلامی جطور می شه یه خانم خانه دار کسب کنه تا هم بخواسته اش برسه هم حرمت بزرگ و کوجک حفظ شود. در باره متاهل دارم صحبت می کنم
دوم ادم دو رویی که ته دلش یه جیز و زبونش یه جیز دیگر است و متاسفانه نمی خواهد دروغ بگوید ولی در مقابل دخالتها طوری می شود که مثلا دروغ مصلحتی بسیار بکار می برد و حتما بخاطر احساس ضعف و ترس از دیگران . امیدی هست که این حالت رو بگذاره کنار و زندگی رو مثل بقیه سخت نگیره و با میل خودش صحبت کنه
در ضمن این دومشکل ماله یه نفره و بهم خیلی ربط داره یعنی بد صحبت می کنه بعدش پشیمون می شود می خواد اصلاح کند دروغ می گوید . خسته شده از مردم کشید کنار جون فایده ندارد همه را می خواهد راضی کند اما هر کس یه جیزی رو انتظار دارد و خیلی در مقابل دیگران احساس ضعف می کند جون قبل از ازدواج نقطه ضعف زیاد داشته و بعدش هم ازدواج که کرد خانواده شوهره خیلی بهش محبت کرده و کمکش کرده تا با محیط جدید عادت کنه و بخاطر همین به عزت نفسش برخورده و حس کوجکی می کنه و نمی تواند کلمه نه را بگوید...از طرفی مادر هم شده حالابا این وضع جکار کنه ؟ ...اطرافیانش ادمهای خوبی هستند ولی مشکل اینجا ست که ان ادم یه عمر دنبال راضی کردن دیگران بوده و فکر می کرده که بارک الله کار خوبی می کنه اما یه اتفاق افتاد و قضیه از این رو به ان رو شد و حالا خودش رو گم کرده و نمی دانه دیگران خوبن بدن قصدشان چیه ....حتی فرزندان بزرگ بشن باز ناشکری می کنند ؟چقدر باید بهشان محبت کنه و چقدر به زندگی شخصی خودش برسه ؟ کدام مهمه ؟

منتظر باسخ و مشاوره عالیجنابان هستم زهراء

سلام زهراء
یکم اینکه سئوالت مبهم هست یا زیاد پیچوندی، دوم اینکه اطلاعات تکمیلی تری نیاز داره چون در مورد شخصیت صحبت می کنید. و خیلی چیزها از گذشته، تا حال، و محیط ها و ....، دیگر روی شخصیت و تغییر آن نقش دارد. و مهمتر از اینکه در چنین موارد خود فرد باید اقدام کند. و معمولا مشاوره حضوری در این مسائل جواب می دهد.
خلاصه: خود این فرد باید حضوری به مشاور خانواده مراجعه کرده و در تعامل با او به جزئیات پاسخ بگوید و تکالیف لازم را در جهت تغییر دریافت کند.

بسم الله الرحمن الرحيم
باسلام و تشكر فراوان از پاسختون
راستش ان طرفی که من از ایشون سخن گفتم خودم هستم.می خواستم خودم به خودم نگاه کنم. یه مدتی شده که تصمیم دارم شخصیتم رو عوض کنم. بنده با شما تماس داشتم ولی متاسفانه ان موقع معنی پاسخهایتون رو درنیافتم و ولی حالا بعداز چند سال احساس کردم که مایلم خودم رو دوباره ارزیابی کنم .
عیب که خیلی زیاد دارم ولی ریشه اش بر می گرده به زبان و طرز صحبت کردن و جرات بیان نظر خود در مقابل همه . متاسفانه من خیلی خودم رو دسته کم می گیرم مخصوصا در جمع و این جمع فرقی نمی کند خانوادگی باشد یا غریبه . فعلا خارج هستم و خیال دارم برای دید و بازدید به امید خدا بیام ایران . نمی دانم در وقت کم می شود مشاوره کرد و نتیجه گرفت .؟
با تشکر و ارزوی موفقیت

با سلام زهراء
باعرض معذرت در تاخیر پاسخ
بزودی پاسخ شما را در همین محل قرار خواهم داد.

سلام زهراء
باید روی اعتماد به نفستون کار کنید. فهرستهایی تهیه کنید از فعالیت های سازنده خود، فهرستی تهیه کنید از توانایی هایی که دارید و به کار گرفته اید، فهرستی تهیه کنید که شما به آنها بینش دارید و جز افکار ارزنده شما هستند. و بابت هر کدام از آنها روزی چند بار از خود تشکر کنید و قربون خودتون بروید و خود را نوازش کنید. شعرهای قشنگ وعاشقانه برای خودتون بخونید. سعی کنید عاشق خودتون بشوید. عاشق سینه چاکی که جز مثبت در معشوق نمی بیند.( خودتون معشوقی می شوید که ذهتون را به خود اختصاص می دهد). فراموش نکنید برخورد ما با دیگران ، تحت تاثیر برخورد و رابطه ما با خودمان هست. ما نمی توانیم کسی را دوست داشته باشیم، در حالیکه خودمون را به رسمیت نمی شناسیم و به خودمان عشق نمی ورزیم. لذا ریشه تغییر رابطه ما با دیگران وقتی هست که با خودمان همگونی ، هماهنگی و همسانی داشته باشیم . و خودمان را به صورت یکپارچه و مثبت ارزیابی کنیم.
به جای اینکه انرژیت را روی بهبود ارتباطاتت با دیگران متراکم کنی، روی رابطه حسنه با خودت متراکم کن. ( نه به زبان، که با احساس و باورت و رفتارت)
شما دقتی به آدمها بکن، افرادی که بیشترین درگیری را با دیگران به وجود می آورند، یا می رنجند کسانی هستند که در خلوت ، بیشترین درگیری را با خودشان دارند. لذا من در رابطه با آنها خیلی دلم برایشان می سوزد، چون چند لحظه مرا می آزارند و می روند، اما خودشان همیشه در رنج و درگیری رابطه با خودشان هستند.
توصیه دیگرم اینه که زیاد از فکرت استفاده می کنید، کسانی که بیش از اندازه به موتور ذهنشان فشار می آورند که همه چیز را درست کنند، فشار زیادی را تحمل می کنند. کافیه به جای این همه موشکافی ، بدون اینکه بخواهی خیلی چیزها را به صورت منتطقی حل کنی، خود را درگیر مسائل احساسی خوشایند بکن،
یاد بگیر یک چای یا نوشیدنی بخوری و به هیچ چیز فکر نکنی. جز مزه نوشیدنی،
منظره را نگاه کنی، بدون اینکه جز به زیبایی منظره تمرکز داشته باشی.
به رفتار و گفتار دیگران توجه کنی، بدون اینکه قضاوت کنی ، یا انتقاد کنی یا ارزش گذاری کنی.
کارهای سختیه ، اما اگر بند اول را خوب به کار بگیری ، بند دوم نتیجه طبیعی اونه....

بسم الله الرحمن الرحیم...با سلام...تشکر فراوان بابت پاسخ ...راستش من عرض کردم که تنهاکه باشم خیلی کار مفید انجام می دهم ولی تا یکی از بیرون بیاد روحیه ام رو می کشه ته و اعتماد به نفس که هیج ...از خودم بیزار می شوم...از اینکه حوصله ندارم با کسی باشم دلم برای خودم می سوزه ...تازه من هم شوهر دارم و هم بجه ...هر جند برای من عزیز هستند ولی باز اگر اتفاق بیافتد مثلا تعطیلات ...احساس می کنم روز 24 ساعته شده 48 ساعت ... این احساسیه که می شود گفت عادت شده ...
لیست رو که فرمودین بنده دارم و خیلی به هدفهایم پایبند هستم ...اما فرصت من صبح زوده یا شب دیر وقت که همه خواب باشند ..فرصتیه که می شه مشغول کار خودم باشم...و کل روز رو مشغول خونه و اسباب راحت این و ان هستم ...که متاسفانه این مدت بدترین وقتی است که مرتب افکار و خاطرات تلخ و انتقادات و ...رژه م روند ...چون وجه تشابه بجه داری با با بقیه بودن همینه ..یعنی بشین قربون صدقه طرف مقابل باش تا دلخور نشه ...فرق که نمی کنه بجه باشه شوهر باشه ...مهم راحتیه انها ست ... بهر حال حق انهاست و من بعنوان وظیفه باید انجام بدهم...اما دیگران چی ؟

این سوالیه که من اصلا جوابی واسش ندارم . دمدمی مزاج می شوم ...همش خودم رو قانع می کنم که همش جند ساعته و جند دقیقه است و تحمل کن و صبور باش ...
جند بار شده که بخاطر وقت کم اوردن برای کار شخصی ...لیست اهدافم رو انداختم دور ..بعد حس کردم که گم شدم ..دوباره نوشتمشون ولی دیگه بهش نگاه نمی کنم تا استرس نشه...حتما درک می کنین که مادری کردن کاری است 24 ساعته ...
حالا این دوتا یعنی لیست اهداف و مادری کنار هم می یان یا یکی کوتاه تا دیگری از روش رد بشه؟

به خودم خیلی احترام می گذارم ولی تا به بقیه می رسم دیگه روم نمی شه احترام خودم رو بزارم جلو ...جون نمی خوام فکر کنند که مثلا من نظر خاصی دارم ...خیلی وقتا می شنوم که به من می گویند تو تجربه نداری از دنیا جی دیدی...می دونم که حق دارند ...ولی جکار کنم ؟

سلام زهراء
پاسخ قبلی ام را با دقت بیشتری مجدد بخوان.
من زمان خاصی برای احترام به خودتون در نظر نگرفتم. همواره شما باید این احترام خودتون را به رسمیت بشناسید. قاطعیت به معنای بی احترامی و عدم توجه به دیگران نیست. یعنی تعادل بین خواسته های منطقی و احساسی خودتون و دیگران.
بنا نیست به قیمت خوش آمدن دیگران ، همواره خود را ذبح کنی....

بنام حق’’’بابت پاسخ اخریتون یه دنیا تشکر و ممنونم ...احساس می کنم اشتباه از خودم بوده که زیاد به رفتار دیگران بیش از شخصیت خودم اهمیت دادم...برای شما و همه همکاران محترم ارزوی سلامتی و موفقیت روز افزون دارم