ازدواج با مردی که یه دختربچه 5 ساله دارد!

سلام.
دوستان عزیز من اینجا رو از طریق جستجو پیدا کردم.
حامد هستم و 30 سالمه. سه ساله که از همسر سابقم جدا شدم و یه دختر دارم که الان 5 سالشه. دخترم بی نهایت آروم و مهربونه و هیچی تو زندگیش کم نداشته تا حالا و به هیچ وجه جای خالی مادر رو احساس نکرده. مادرش از اولش هم که به دنیا اومد علاقه ای به بچه نداشت و خودم دخترم رو بزرگ کردم. بعد از جدایی هم خونه پدرم زندگی میکنم و دخترم مشکلی نداره
با خانومی آشنا شدم که اون هم مثل من یه ازدواج ناموفق داشته، اما بچه نداره.
با همدیگه خیلی تفاهم داریم و همدیگه رو با چشم باز انتخاب کردیم. اما خوب حالا به خاطر حرف دیگران ایشون به شک افتاده که نکنه نتونه از پس محبت کافی به دختر من بربیاد
پیشنهاد کرد که پیش یه مشاور بریم اما چون میدونم مشاورها دید سلیقه ای به این قضیه دارن، برای همین تصمیم گرفتم از جانب هردومون قضیه رو اینجا مطرح کنم
ما جدا از تفاهم عاشق همدیگه هم هستیم و همه جوره بهم میخوریم از لحاظ فرهنگ و سن و خانواده و....
تنها چیزی که الان باعث شک ایشون شده این هست که نکنه در آینده دخترم به عنوان مادر قبولش نکنه. چون میدونم دخترم رو از ته دل دوست داره چندین بار بهش گفتم که بچه تشنه محبته و هرکسی که بیشتر بهش محبت کنه رو به عنوان مادر قبول میکنه و مادر صرفا کسی نیست که بچه رو به دنیا میاره. اما هنوز دلش آروم نشده...
از شما میخوام منطقی و به دور از افکار سنتی و با توجه به شرایط ما رو راهنمایی کنید و همسر آینده منو که فوق العاده مهربونه رو از تردید دربیارید
با تشکر از شما

اگر بچه از طرف دیگران تحریک نشه و روی ذهنش تاثیر منفی نگذارند به راحتی می تونه به مادرخونده اش دلبسته بشه و دوستش داشته باشه.

دختر شما با مادرش ارتباط داره؟ با خانواده مادریش؟
کسی هست که از روی نادانی بخواد رابطه بچه را با همسر آینده شما خراب کنه؟

نه به هیچ وجه خانواده من که اینطوری نیستن
همونطوری که عرض کردم دخترم با مادرش رابطه ای نداره و اون براش مثل یه غریبه‌ست
کسی هم وجود نداره که بخواد دخترم رو تحریک کنه و یا رابطه بچه رو با همسر آینده من خراب کنه
خانواده‌م به من و به انتخابم و خوشبختیم اهمیت میدن و این براشون خیلی مهمه

[align=justify]سلام.

دو مورد هست که بدنیست به دختر مورد نظرتون یادآوری کنم:

(1) بعد از ازدواج مسائل زیادی وجود خواهد داشت که باید "حل" بشن. (هرچند زندگی ما انسان ها سراسر تشخیص مسئله، و حل مسئله ست.)

دختر حامد هم یکی از اون مسائله. نه بیشتر، نه کمتر.

اگه اهل مسئله حل کردن باشی، از عهده ارتباط باهاش برمیای. اگه نباشی، از خیلی از مسائل شکست می خوری.

پس بصورت مطلق نمی شه گفت ازدواج با مردی که یه دختر بچه 5 ساله داره، موفقیت آمیز خواهد بود یا نه. جواب این سوال رو "اراده" و مهارت های شما مشخص خواهند کرد.

شما نیاز داری که بصورت خیلی جدی توانایی های خودت رو بسنجی و براساس اونها تصمیم بگیری. مثلا اگه انسانی هستی که حرف دیگران درت تزلزل ایجاد کرده، بعد از ازدواج هم همین تزلزل رو بارها تجربه خواهی کرد.

این تاثیرپذیری بیشتر از وجود بچه زندگی آینده شما رو تهدید خواهد کرد. پس قبل از تصمیم برای ازدواج، مهارتش رو کسب کن. قبل از اینکه یه خونواده تشکیل بدی، نیاز داری از نظر فکری و احساسی مستقل شده باشی.

(2) هر انسانی فقط یک مادر داره. فقط یکی. این واقعیت انکار ناپذیریه. شما هیچوقت مادر اون دختر نخواهی بود، اما می تونی دوست خیلی خوبی براش باشی، و در خوشبختی و آسایشش سهمی حتی بیشتر از مادرش داشته باشی.

برای اینکار راه های زیادی وجود دارن. بعنوان مثال: من از حرف های حامد اینطور برداشت کردم که ممکنه دخترش رو نسبت به مادرش بدبین کنه. این بزرگترین ظلمیه که می شه به یه انسان کرد:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamedhd

مادرش از اولش هم که به دنیا اومد علاقه ای به بچه نداشت

---

مادرت بهت علاقه نداشت! این یه درد جانکاه ایجاد می کنه!

اگه شما اجازه ندی این کینه تو قلبش رشد کنه، اولا یکی از ارزشمندترین انسان های زندگیش خواهی بود. ثانیا از خیلی از ناهنجاریهای رفتاریش پیشگیری خواهی کرد.

البته این فقط یک مثال بود، راه های خیلی زیادی وجود دارن که اونقدر براش عزیز بشی که مشکلی با هم نداشته باشید، اما این بستگی به شخصیت و مهارت های شما داره.

موفق باشید. :72:

پی نوشت: فرض من بر درستی این تشخیص بود:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamedhd

با همدیگه خیلی تفاهم داریم و همدیگه رو با چشم باز انتخاب کردیم.

ما جدا از تفاهم عاشق همدیگه هم هستیم و همه جوره بهم میخوریم از لحاظ فرهنگ و سن و خانواده و....

---

[/align]

حرف شما کاملا متینه
خود من که به هیچ وجه تزلزل توی اخلاق و رفتارم نیست و همچنین از انتخابم هم مطمئنم
درست میگید اون قضیه که مادرت دوستت نداشت و... رو نباید به بچه گفت منم اگر مطرح کردم فقط جهت اطلاع شما بود وگرنه دوست ندارم با خراب کردن دیگری هرچند هم که دارای مشکل باشه کسی دیگه رو جایگزینش کنم
فکر میکنم پتانسیل و اراده این قضیه رو هردوتامون داشته باشیم. در این شک ندارم
اما خوب باعث ایجاد ترس در همسر آینده‌م شده و وظیفه منه که آرومش کنم