فوبیای اجتماعی دارم

سلام خدمت همه
من 24 سالمه یه مشکل بزرگ دارم اونم اینه که از اجتماع میترسم.زیاد اجتماعی نیستم .مخصوصا نمیتونم با پسرا صحبت کنم همش خجالت میکشم.
یادم میاد از زمان تحصیل هم اینطور بودم یعنی درس بلد بودم مثلا معلم سوال میپرسید میتونستم جواب بدم ولی خجالت میکشیدم.
الان هم برام یه کار پیدا شده خیلی هم به پولش نیاز دارم ولی این خجالت لعنتی همش عذابم میده.تایپمم خوبه یعنی دیگران میگن خوبه.مغازه دار گفته اینجا بعنوان تایپیست کار میکنه و وقتی من تو مغازه نیستم جواب مشتری بده فعلا باید آزمایشی برم تایپ کنم تا وقتی هم اونا هم من راضی بودیم اونجا مشغول بکار بشم.خیلی میترسم یبار میگم من میرم عادت میکنم یبار هم میترسم میخوام جا بزنم.دارم دیوونه میشم.موقعیت خیلی خوبیه برا من که نه سرمایه دارم نه چیزی که حداقل خانوادگی یکاری راه بندازم یا اینکه مشاغل خانگی داشته باشم.از اون طرف هم ساعات کاریش عالیه از یربع به 9 تا دوازده ونیم -عصر هم یربع به 4 تا هشت و نیم هم اینکه به خونمون نزدیکه نمیخواد ماشین بگیرم.
از اونموقع که شنیدم همش هول و هراس دارم همش با خودم درگیرم میترسم کارمو خوب انجام ندم یا تو حساب کتابم اشتباه کنم ریاضیم خوبه ولی تو اینجور مواقع گیج میشم .مادرم میگه عادت میکنی حتی پدرم به مغازه دار گفته که دخترم یکم خجالتیه یکم هواشو داشته باش اونم گفت عادت میکنه.ولی من اخلاق خودمو میدونم اونروز شاید عادت کنم ولی فرداییش دوباره:302:
خانوادم میگن تو از بس تو خونه نشستی فقط دو روز در هفته کلاس میری تو اجتماع نبودی عادت نداری بعد انقدر عادت میکنی که راحت کار میکنی.نمیدونم ولی من فکر بهش میکنم همش دست و دلم میلرزه میگم منو چه به کار بیرون از یه طرف هم نیاز مالی دارم.
میدونم خیلی ترسو ام.
همه تشویقم میکنن ولی من فکر اینو میکنم که بخوام جواب مشتری رو چی بدم و نکنه آبروم بره و خجالت بکشم و نتونم دراه مثل خوره روح و روان منو میخوره.:302:

سلام روز آفتابی عزیز

همه دخترای نجیب در مقابل صحبت با جنس مخالف خجالت میکشن.این رو برای خودت یه ایراد ندون.این شرم و حیا یکی از نعمتهای خوبه که خداوند به هرکسی عطا نمیکنه.

به نظرم شما بیشتر مشکل اعتماد به نفس داری تا فوبیای اجتماعی.

روی خودت هم عیب نگذار.فوبیا یک بیماری روحی روانیه.که اصلا شامل حال شما نمیشه.بهتره بگی من خیلی معاشرتی نیستم.
فوبیای اجتماعی یعنی وقتی طرف در اجتماع قرار میگیره دیوونه میشه.ضربان قلبش میره بالا.فشارش میفته.نفس تنگی میگیره...

این افراد معمولا از خونه هم بیرون نمیان.چه برسه دو روز در هفته هم برن بیرون و به کاراشون برسن !

وقتی روی یک نقطه ضعف خیلی زوم میکنیم و از اون بدتر بهش نام یک بیماری رو نسبت میدیم ، اون مشکل نه تنها حل نمیشه بلکه به مراتب بدتر هم میشه.

(از طرفی دوست خوبم.شاید این حرفم به مشکل شما ربط نداشته باشه.شما یه دختر جوونی.هرکاری رو قبول نکن.به خصوص کارهایی که توی مغازه باشه و مغازه دار و ....صرف اینکه نیاز مالی داری درست نیست برای کار به هرجایی بری.)

و این رو هم یادت باشه افراد با تجربه و سن و سال دار هم وقتی محیط کاریشون عوض میشه و قراره برن یه جای جدید کار کنن اونا هم طبیعتا تا حدودی استرس و دلواپسی دارن.


موفق باشی

نمیدونم دقیقا محیط کاریش چطوریه.ولی کلا خیلی میترسم.اما یجورایی همینجوری ضربان قلبم بالا میره مثل یه بچه که دست پدر و مادرشو ول کرده و تو خیابون گم شده میشم بعد احساس غریبی شدید میکنم.
یعنی برم سر اون کار عادت میکنم؟
من خیلی دوست دارم واسه خودم در بیارم ولی بدجوری خجالتی ام. تو کارامم موفقم احساس خوبی داشتم تا چند روز پیش که قرار شد برم سر کار.
دو دلی خیلی بده.همش خودمو دارم کوچیک میبینم اصلا ادم مغروری نیستم و رویایی هم فکر نمیکنم.
فقط این مشکل داره منو میکشه

سلام روز آفتابیه عزیز

چه اسم قشنگی داری:72:
اسمت گرمم کرد، چه ذهن قشنگ و زیبایی داری که این اسم و برای خودت انتخاب کردی...
شما مدرسه رفتی، کلاس تایپ رفتی، هفته ای دو سه بار بیرون میری، همه اینها نشون میده که میتونی کار هم کنی! فقط یه کم خجالتی هستی اون هم مطمئن باش بهد از یکی دوهفته که مشنریها رو بشناسی، با مغازه دار آشنا تر شی، با همکارات دوست شی، یواش یواش خجالتتم کم میشه، این مساله تو برای همه امکان داره رخ بده، همه ما یک کار جدید که میخواهیم بکنیم، مکان جدیدی که میخواهیم بریم، تقریبا استرس میگیریم و نگران میشیم!!
اینکه در ارتباط بر قرار کردن با جنس مخالف هم مشکل داری، فکر میکنم چون تا حالا ارتباط جدی نداشتی چنین قضاوتی رو خودت میکنی!
خوبه که نقاط ضعفت را میشناسی، شناختن ضعف گام خیلی مهمی هست، حالا باید سعی کنی بر طرفش کنی، سر کار که رفتی سعی کن تمام توانت را بزاری تا بهترین عملکرد را داشته باشی، مرتب نفس عمیق بکش، و تلقین کن که در کارت بهترینی:72:
منتظریم تا از روز اول کاریت بیای و بنویسی،
بهترینها رو برات آرزو میکنم:72:

سلام
ممنونم آخه من عاشق آفتابم.
من کاردانی رشه it دارم و چون زیاد تو اینترنت میرم و با کامپیوتر کار میکنم تایپم خوبه.
مشکلم اینه که بخاطر این خجالتی بودنم میترسم تو اجتماع کار کنم راحت نیستم.امروزم اولین بار که اومدم سر کار.یه کار تایپ انجام دادم ولی باید کپی هم بگیرم میترسم خجالت بکشم از پسری کسی نتونم آخر کار بکنم.
اینجا همکاری ندارم به اونصورت فقط پیش یه زن و شوهر کار میکنم.
البته خانم مغازه دار گفت یه چند نفری اومدن حالا باید ببینیم کارتونو تا یه کدوم رو انتخاب کنیم.قراره بعد ازظهر هم بیام احتمالا باید کار کپی رو هم یاد بگیرم تا کپی هم بکنم چون یکی از کاراش همینه.همه فکر و ذکر من اینه که کپی بد نگیرم،جواب مشتری چطوری بدم ... خانوادمم منو اجبار نمیکنن گذاشتن به عهده خودم ولی وقتی میبینم پدرم با یه ماشین در میاره اونم تو این گرونی که همه مینالن از خودم خجالت میکشم.
یا باید تو خونه نشستن و بافتن یه پول ناچیزی درآوردنو انتخاب کنم یا تو اجتماع بودن و ترس و ...
میخواستم کار اینترنتی انجام بدم تا پول در بیارم ولی پیدا نکردم.
یجورایی میترسم تن به آب بدم.

به نظرم نمیاد که این حالت ترس و خجالتت بیش از حد باشه. یعنی فکر می کنم می تونی صبور باشی و به مرور بهتر میشی. ببین همه هم بدجنس نیستن که همون پسرایی که میان کپی بخوان و تو ازشون خجالت می کشی لزوما اگه که یه مقدار خجالت بکشی نمیان بیشتر خجالتت بدن! یعنی اونام مثله خودتن احساس ناراحتی نکن. بعضی وقتا ادما یا اعصاب ندارن (دنبال یکی می گردن که عصبانیتای دیگه اشونو سرش بی دلیل خالی کنن) یا گاهی بدجنسن ادم اگه یه مقدار ضعف نشون بده بیچاره می کنن ادمو اما تعدادشون خیلی کمه! پس نترس. به هر حال دیر یا زود باید بری توی مردم و یاد بگیری که کمتر خجالت بکشی پس هر چه زودتر بهتر. صبور باش. یه مدت کوتاهی این خجالت و ترست ادامه داره و صبور باشی کم کم بهتر میشی عزیز جان. می گی نزدیک خونه اتونه جای کارت و پدرت هم با مغازه دار صحبت کرده یعنی می گی که جای خوبیه و مطمنه پس دیگه نگران نباش.
من ممکنه بیام پیشت بگم خانم لطف می کنین یه کپی برام بگیرین؟ اونوقت تو از من می ترسی یا خجالت می کشی؟! ببین منم عین خودتم! چرا از یکی مثله خودت بترسی گلم؟ راحت باش و صبور. تازه ممکنه حالم خوب نباشه و خشن بهت بگم یه کپی! بازم من همون ادمم و اصلا دلیلی نداره ازم ناراحت بشی یا خجالت بکشی. اگه محیط کارت خوبه و مشکلی نداره اتفاقا یه جایی مثله مغازه خیلی هم واسه تو که خجالتی هستی خوبه. چون ادمای زیادی رو می بینی زودتر یاد می گیری که با ادما چه رفتارایی داشته باشی و بعدا برای خودت و بقیه ی زندگیت خیلی بهتر می شه که زودتر روابط اجتماعی رو یاد بگیری.
موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

به نظرم نمیاد که این حالت ترس و خجالتت بیش از حد باشه. یعنی فکر می کنم می تونی صبور باشی و به مرور بهتر میشی. ببین همه هم بدجنس نیستن که همون پسرایی که میان کپی بخوان و تو ازشون خجالت می کشی لزوما اگه که یه مقدار خجالت بکشی نمیان بیشتر خجالتت بدن! یعنی اونام مثله خودتن احساس ناراحتی نکن. بعضی وقتا ادما یا اعصاب ندارن (دنبال یکی می گردن که عصبانیتای دیگه اشونو سرش بی دلیل خالی کنن) یا گاهی بدجنسن ادم اگه یه مقدار ضعف نشون بده بیچاره می کنن ادمو اما تعدادشون خیلی کمه! پس نترس. به هر حال دیر یا زود باید بری توی مردم و یاد بگیری که کمتر خجالت بکشی پس هر چه زودتر بهتر. صبور باش. یه مدت کوتاهی این خجالت و ترست ادامه داره و صبور باشی کم کم بهتر میشی عزیز جان. می گی نزدیک خونه اتونه جای کارت و پدرت هم با مغازه دار صحبت کرده یعنی می گی که جای خوبیه و مطمنه پس دیگه نگران نباش.
من ممکنه بیام پیشت بگم خانم لطف می کنین یه کپی برام بگیرین؟ اونوقت تو از من می ترسی یا خجالت می کشی؟! ببین منم عین خودتم! چرا از یکی مثله خودت بترسی گلم؟ راحت باش و صبور. تازه ممکنه حالم خوب نباشه و خشن بهت بگم یه کپی! بازم من همون ادمم و اصلا دلیلی نداره ازم ناراحت بشی یا خجالت بکشی. اگه محیط کارت خوبه و مشکلی نداره اتفاقا یه جایی مثله مغازه خیلی هم واسه تو که خجالتی هستی خوبه. چون ادمای زیادی رو می بینی زودتر یاد می گیری که با ادما چه رفتارایی داشته باشی و بعدا برای خودت و بقیه ی زندگیت خیلی بهتر می شه که زودتر روابط اجتماعی رو یاد بگیری.
موفق باشی.

---

نه من بیشتر از کار میترسم که نتونم خوب انجامش بدم
بر خلاف تصورم زیاد استرس نداشتم
درست میگید باید بیشتر رو استرسم کار کنم تا الان کمی موفق شدم که کمش کنم دارم سعی میکنم تو کلاس زبان که میرم فعالیتمو بیشتر کنم یعنی تاکتیو باشم تا هم نمره کلاسیم بیشتر شه هم یجور تمرین باشه برای خجالتی بودنم .امروزم خانم مغازه دار بهم پیشنهاد کار داد که تو خونه براش کار تایپ انجام بدم و برم مغازشون و بهشون تحویل بدم فکر میکنم اینجوری هم به کارای دیگم میرسم هم یه درآمد هرچند کم برای خودم میتونم داشته باشم.:227:

سلام
باید به جنگ ترس هات بری تا بتونی در زندگی پیشرفت کنی و از خودت راضی باشی . از هر چه که میترسی برو به سمتش هر چقدر که ترسناک باشه حتما خودت رو در معرضش قرار بده تا ترست ریخته بشه تا کم کم تبدیل به یک ادم پخته و بالغ و با اعتماد به نفس بشی .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

http://www.hamdardi.net/thread-25047.html
این تاپیک رو ببین تا متوجه بشی مواجه شدن با ترس ها چقدر مهمه.

مهارتهای اجتماعی اکتسابی هستند. بدون تمرین هم حاصل نمیشن.
ممکنه شما چند روز اول یا هفته های اول در برخورد با مشتری ها مشکل داشته باشی ولی مطمئنا بعد از یه مدت چنان برات عادی میشه که خودت هم تعجب میکنی. (اینو موقعی متوجه میشی که به خاطر پنجاه تومن ناقابل داری سر مشتری بینوا داد می زنی!)

یادمه یه زمانی لباس خریدن برای من یکی از زجر آور ترین کارها بود. به هیچ وجه نمی تونستم خودم به تنهایی برم توی مغازه و مثلا یه شلوار رو انتخاب کنم و پرو کنم و ...
اما بالاخره مجبور شدم. شاید اوایل (به خاطر یه جور ترس یا خجالت کشیدن) همون اولین لباسی رو که پرو می کردم بلافاصله می خریدم (حتی اگه خیلی هم ازش خوشم نمی اومد) اما بالاخره فهمیدم ترس نابجایی دارم. گاهی به بقیه که با اعتماد به نفس لباسهای متعددی رو پشت سر هم پرو می کردند و آخر سر هم دست خالی از مغازه بیرون می رفتند نگاه می کردم و می خواستم من هم یه روزی بتونم اینکار رو انجام بدم.

الان خوشحالم که این موضوع برای من کاملا حل شده. مهم این بود که بالاخره یه بار شروع کردم. همین.

سلام دوست عزیزم

قسمتی از مشکلی که شما دارید اینه که مهارت ایجاد ارتباط با آدمای جدید رو ندارید
و نداشتن این مهارت عموما به این خاطر ایجاد میشه که اولا آدمای دیگه رو یکی مثل خودتون نمیدونید و اونا یه موجودات غریب و دوری فرض میکنید نه که به طور روشن همچین فکری داشته باشید ولی در واقع زیر ساخت ذهنیتون در ارتباطات همینه
ثانیا نمیدونید که اصولا آدما بیشتر از دو دقیقه به کسی نمیتونن تمرکز کنن فوقش اگرم یه اشتباهی توی رفتارتون باشه دو دقیقه بهتون میخندن که این چیزی رو از شما کم نمیکنه

باید با دیگران در تماس باشید تا ببینین که اونا هم دقیقا شبیه خود شما هستن و چیزی بیشتر ندارن و اونا هم اشتباه میکنن و این فقط با تمرین حاصل میشه
نه که خودتون رو فقط پرت کنید توی جامعه در کنار این باید از افکارتون هم آگاه باشید

اصولا شما هر رفتاری کنی اگر که اشتباه ندونیش دیگرانم اونو اشتباه نمیدونن
اگر که اشتباه بدونیش حتی اگر که درست باشه دیگرانم اون رفتار رو اشتباه میدونن

نمیخوام بگم که سعی کنید خودتونو دوست داشته باشید چون زیادی کلیشه ایه و حتما اینو خیلی زیاد بهتون گفتن
من میگم سعی کن فرقت رو با دیگران پیدا کنی بگرد ببین فرقی پیدا میکنی که اونا رو فی الذات از تو برتر کنه؟؟
البته طبیعیه که یه مقدار اذیت شی چون هنوز قلق رفتار با دیگران دستت نیومده ولی سعی کن بدونی این فقط یه مهارته که زندگی تو رو بهتر میکنه و کم کم خودت اینو به دست میاری ولی تا وقتی هم که مهارت ارتباط با دیگران رو نداری میتونی زندگی کنی و نداشتن این توانایی نمیتونه چیزی از ارزش انسانی شما کم کنه

در کل میخوام بگم که احساس بد شما رو درک میکنم ولی بهتون قول میدم که کم کم برطرف میشه چون کم کم میتونی فکرتو درست کنی و متعاقبا عمل خودت و عکس العمل دیگران و در کل روابطت بهبود پیدا میکنه