ترديد ودودلي

سلام دوستان لطفا كمكم كنيد
من دختر 21 ساله هستم كه خواستگار زياد دارم هشون هم خوبن البته از نظر سطح تحصيلات و مالي وموقعيت اجتماعي ولي 4ساله كه 1خواستگار از فاميل دارم كه تهران نيستند و خيلي ابراز علاقه ميكنه و با اينكه بارها جواب منفي شنيده ولي بازم نااميد نشده ولي من مرددم چون از نظر مالي خوبند ولي خودش كار ازاد دوست داره كه من خوشم نمياد و ديگه اينكه ما به تحصيلات اهميت مديم ولي اونا نه و فقط به خاطر من پيام نور ثبت نام كرده كه بهانه را از من بگيره
ولي چيزي كه مطمينم اينه كه از ته دل دوستم داره حالا با اين تفاوتها نميدنم بايد چه كار كنم؟

سلام دوست عزیز من هم تازه وارد هستم ولی با اجازه پیش کسوتها می خوام خدمتتون عرض کنم شما تنها از موقعیت مالی خواستگارهاتون گفتید که فکر نمی کنم ملاک منطقی واسه تصمیم یه عمر زندگی باشه شما باید ببیند که ایا از نظر روحی اخلاقی فکری شخصیتی چقدر به هم شبیه هستید.چون تجربه ثابت کرده اگه کاری از اجبار باشه دوامی نداره مثل کاری که این اقا کرده(ثبت نام واسه جلب رضایت)دوست عزیز من هنوز خیلی جوان هستید و نیاز نیست که عجله کنی زندگی لباس نیست که اگه خوشت نیومد بعد از چند روز عوضش کنی.منتظر جوابهای خردمندانه دوستان باش.موفق و پیروز باشی

سلام
من فکر میکنم باید معیارهای خودتون رو برای ازدواج مشخص کنید .
من چند معیار را از گفته های شما برداشت کردم ببینید :
وضعیت مالی
تحصیلات
موقعیت اجتماعی ( کار)
علاقه مندی و عشق
واقعا کدام یک از این موارد برای شما ارزش بیشتری دارد ؟
طبق آن به خواستگارانتان نمره بدهید و انتخاب کنید.

ما هیچ کدوم مثل خودت نمیتونیم بهت کمک کنیم
باید با خانوادت مشورت کنی معیارهای خوب و بد هر کدوم رو رو یه کاغذ بنویسی و بعد تصمیم بگیری

سلام ممنون دوستان بله همانطور كه گفتيدهم تحصيلات هم شغل خوب هم وضع مالي براي شروع زندگي مهمه ولي به من حق بديد كه شناخت طرف مقابل يا همان اطمينان از سلامت اخلاقي و هم علاقه هم خيلي مهمه و قابل درجه بندي نيست چون همشون به يك اندازه مهمند ولي بازم راهنماييم كنيد كه با كار اين اقا چه كنم به نظر شما مردا بعد از ازدواج هم با همين شور اول در پي جلب رضايت همسرشون هستند يا نه؟و يادتون نره كه هر دختري توي 1 سني خواستگار داره و ميتونه انتخاب كنه در واقع شانس ازدواجش به مرور پايين مياد

خب عزیزم مردا بعد از ازدواج تغییر میکنند ولی نه اینکه سرد بشن روششون فرق میکنه
ولی بهتره جز وضعیت مالی چیزای دیگه ای رو هم در نظر بگیری

سلام ماريا
من پروفايلت رو نگاه كردم ننوشته بودي كه اهل كدام شهر هستي. اگر اهل شهرهاي بزرگ باشي، با اين نظر كه شما فقط در سن 21 سالگي مي تواني خواستگارهاي زيادي داشته باشي، صد در صد مخالفم. شما حالا حالا ها براي ازدواج فرصت داري . پس عجله اي نيست.
خيلي مهمه كه كسي كه ميخواد با شما ازدواج كنه به شما علاقه داره يا نه. اما اين همه مهمه كه آيا شما مي توانيد به او علاقه مند شويد؟
در دنيا چيزي هست به اسم احساس مسئوليت كه در وجود 99 درصد مردها وجود داره و همين باعث مي شود كه در تمامي جوامع و در طول تاريخ، هميشه عهده دار مخارج و مسئوليتهاي زندگي باشند. پس با اين نظر كه "به نظر شما مردا بعد از ازدواج هم با همين شور اول در پي جلب رضايت همسرشون هستند يا نه؟" مخالفم. قبل از ازدواج مي توانيد ببنيد كه فرد انساني ساعي و پرتلاش و متكي به بازوي خود است يا نه؟! اگر بود ديگر به هيچ چيز شك نكنيد.( البته منظور من وعده و وعيدهايي كه قبل از ازدواج زوجين به هم مي دهند نيست)

گفتيد براي خانواده شما تحصيلات مهم است. براي شما چطور؟ براي شما هم مهم است؟؟؟!
تا چه حد مهم است. مثلا اگر شوهر شما ديپلمه باشد وشما ليسانسه، به نظرتان چه مشكلاتي براي خودتان و زندگيتان به وجود خواهد آمد؟ كاملا به اين مسائل فكر كنيد تا انتخابي كه مي كنيد آگاهانه باشد نه از روي ترس كه مبادا در آينده خواستگار نداشته باشيد.
نداشتن تحصيلات صرفا براي اينكه نمي توانيد در بين فاميل و دوستان و آشنايان سري از سرها دربياوريد برايتان مهم است يا اينكه فكر مي كنيد تفاوت فكري و فرهنگي برايتان به وجود مي آورد؟؟
ضمنا با يك قلم و كاغذ رابطه برقرار كرده و مزايا و معايب شغل آزاد و كارمندي را براي خود بشمريد تا ببينيد كداميك از لحاظ اجتماعي و اقتصادي كفه ترازويتان را سنگين تر خواهد كرد. كارمندي هم بسيار عالي نيست و معايب خاص خودش را دارد و تازماني كه خودتان آن را تجربه نكرده باشيد فقط آوزار دهلي است كه از دور خوش است. شغل آزاد داريم تا شغل آزاد. مهم اين است كه اين شغل چه باشد و چقدر پابرجا و چه خطراتي داشته و چقدر احتمال ريسك و درآمد. بهتر است تحقيق كنيد.
ملاك شوهر كردن نيست. حالا به هر قيمتي كه شده.
معيارهاي خودتان را بسنجيد و ببينيد تا چه حد آنها را صحيح انتخاب كرده اي. مثالي برايت مي زنم. من خودم به شغل كارمندي علاقه داشتم و مي گفتم خوبيش اينست كه حقوق مشخصي داشته و آدم مي تواند براي ميزان در آمد خود در ماه برنامه ريزي كند. اما در طول سالهايي كه هم شغل آزاد داشته ام و هم كارمند يك شركت دولتي صنعتي بوده ام به اين نتيجه رسيده ام كه شغل آزاد بهتر است و حالا دوست ندارم در اين سيكلهاي آلوده اداري كار كنم. براي همسر خود هم چنين مي پسندم. مي بيني كه در درازا نظرات و معيارها و ايده آلهاي آدم فرق مي كند.
بيشتر با خود بينديش و راه هاي خود را مشخص تر كن تا گامهايت استوارتر باشند.
موفق باشي.