چگونه مشكل كودكم را حل كنم

سلام
من پسري 22 ماهه دارم كه فوق العاده شيطون است طوري كه در مواقعي اعصابم را طوري به هم مي ريزه كه كتكش مي زنم
در ضمن من شاغل هستم و بچه را مهد مي ذارم و ايشان عشق ماشين دارند و همش مي خواد كه پشت فرمان بشينه و بازي كنه بعضي وقتها موقع رانندگي شوهرم اين كار را توي خيابان مي كنه كه دو تامون را عصباني مي كنه و اگه به حرفش گوش نديم اينقدر جيغ مي كشه وحشتناك و ديگه اين كه موقع رفتن از مهد به خانه اصلا دوست نداره بياد خانه و توي راه پله ها اينقدر جيغ و داد و حشتناك مي كشه كه نمي دونم باهاش چيكار كنم نگرانش هستم نمي دونم چه رفتاري باهاش كنم كه آسيب نبينه و اين رفتار را هم ترك كنه
لطفا راهنماييم كنيد

سلام عزیزم
تا حال پیبش خودتون فکر کردید مهد چرا از خانه بهتر است؟
احتمالا" شما زیاد حوصله برای بازی کردن و وقت گذاشتن برای فرزندتان را ندارید و برای همین کودک شما از محیط خانه گریزان است در ضمن بهتر است تا سن 3 سالگی کودک پیش مادر بماند که شما نمی توانید
به جیغ و دادهای او اعتنا نکنید و چیزی را که با جیغ میخواهد بدست آورد به او ندهید چون این رفتار او تقویت شده در عوض به او بگویید اگر امروز از رفتارت راضی باشم تو را به پارک میبرم بعد از مدتی جیغ را از یاد خواهد برد.

سلام مامان عزيز من هم در يه دوران مشابه تجربه الان تو رو داشتم ببين پسرت مي خواد بگه مامان من مي خوام بهم توجه كني بابا من هم مي خوام مثل تو باشم بچه باهوشي داري معمولا بچه ها در اين سن مي خوان توي بغل بابا پشت فرمون ماشين بشينن براشون جالبه و افتخار آميزه قبل از اينكه كارش به جيغ زدن برسه خواسته اش رو انجام بده تا اين كار براش عادت نشه يا اگه مي گي نه تا آخرش محكم وايسا ولي در مواردي كه براش خطري نداره بهتره از همون اول به خواسته اش جواب بدي درسته شما شاغلي و مياي خونه مي خواي استراحت كني ولي بچه ات كه تقصيري نداره الان كه هوا خوبه برنامه بذار عصرها با هم برين پارك تا انرژيش رو تخليه كنه وقتي هم از مهد مياريش خونه معلومه نمي خواد بياد و اين اعتراضش رو با جيغ زدن بيان مي كنه اون مي خواد بره يه جايي كه بهش توجه كنن و بازي كنه سعي كن توي خونه بيشتر بهش توجه كني باهاش بازي كن اسباب بازي هاي مربوط به سنش رو براش تهيه كن تا مشغول باشه اگه امكان ماليش رو دارين براش از اين ماشين كوچولو ها كه بچه ها مي تونن توش بشينن بخر تا عتوي خونه آروم باشه و تو به كارهات برسي بهش احترام بذار نگو نمي فهمه باور كن بچه ها به اندازه ما و گاهي بيشتر هم ميفهمن فقط قدرت بيانش رو ندارن اگه امكانش رو داري تا مدتي زمان كاريت رو كم كن تا بيشتر با پسر گلت با هم باشين و بتونه محبت مادر رو خوب درك كنه تا بعدا پشيمون نشي!

سلام
ممنونم از راهنماييتان نمي دونم شايد حوصله ام كمه و زياد بهش توجه نمي كنم بايد بيشتر بهش توجه كنم ولي اصلا تحمل جيغهاشو ندارم وقتي سر كارم مي گم امروز تمام وقتم را با بچم سر مي كنم كه بهش خوش بگذره اما وقتي لجبازي و جيغ هاشو مي شنوم باز هم عصباني ميشم مي دونم اون هم حق داره از صبح پيشش نيستم بعد هم كه مي يام خانه بچه هم انتظار داره بهش توجه بيشتري كنم از لجبازيش بدم مي ياد و ديگه اينكه مربيش مي گفت توي مهد بچه ها را هول مي ده و چنگ مي گيره و وقتي باهاش صحبت مي كنم جيغ مي كشه نمي دونم با بچه ها نمي سازه يا مربيش بدرفتاري مي كنه باهاش كه اينقدر عصباني هست
و ديگه اينكه همش احساس مي كنم نمي توانم ارتباط خوبي با اون برقرار كنم با باباش بهتر ارتباط برقرار مي كنه چون من بيشتر امر و نهي مي كنم بهش بهتر بگم دوستم ندارم ولي دوست دارم روابطم باهاش بهتر شه از چه راهي وارد شم لطفا در اين مورد هم راهنماييم كنيد

بهتره یه کم حوصله به خرج بدی
کم کم رفتاراش با محبت و توجه تو بهتر میشه
اصلا" باهاش لجبازی نکن و با زبون خودش باهاش حرف بزن
بگیرش تو بغلت تا بفهمه دوستش داری تمام این کاراش به خاطر کم توجهی شماست ضمن اینکه سنش برای رفتن به مهد کمه

كتك زدن اصلا راه درستي نيست چون اثراتش به طبع در بچه ديده شده. شايد با توجه نكردن به مدت 1 يا 2 يا 3 ماهه به جيغ هايش وضيعت لج بازي هايش كمي كاهش يابد .

خانمی عزیز یه پیشنهاد خیلی کوچولو که قبلا هم بهت گفتم
اگه می تونی یه مدت از محل کارت مرخصی بگیر
این رفتارهایی که پسرت توی مهد داره نشون دهنده نگرانی هاشه.انگار زورش به کسی دیگه نمی رسه وحالا قدرت طلبیش رو می خواد توی مهد ارضا کنه.
با این شرایط معلومه که جیغ می زنه .یه مدت تحمل کن تا بفهمه شرایط تو هم داره تغییر می کنه.می فهمم چی می گی . کاملا درکت می کنم .بذار احساس شادی کنه از اینکه با تو هست.یه زمان معین بذار برای خودت تا باهاش بازی کنی:
مثلا با کمک هم اگه دوست داره با بالشت و پشتی و نمی دونم کوسن و ....خونه بسازین و برین توش!
باهم کاردستی بسازین.براش از این قیچی ها که مخصوص بچه هاست بگیر و بهش اجازه بده خودش کاغذ رو ببره و....
بازی های پر تحرک رو باهاش انجام بده.
غذاهای انرژی زا رو کمتر بهش بده مثلا شکلات و ...و غذاهایی که رنگهای مصنوعی داره ....
نذار کار به جایی برسه که جیغ بزنه.
از همسرت بخواه یه مدت باهات همکاری کنه.اگه امکان مرخصی از محل کارت رو نداری هر موقع باهم میاین خونه بهش بگو امروز می خوایم بریم پارک و ببرش .روز بعد بهش بگو امروز هم می خوایم بریم ولی اول باید بریم خونه بعد زود می ریم و دقیقا همین کار رو انجام بده.می دونم خسته می شی و احتیاج به استراحت داری ولی یه مدت تحمل کن تا پسرت به حدی برسه که بتونه درک کنه خستگی یعنی چه و راحت تر باهاش بتونی حرف بزنی.
اگه بخوای می تونی مطمئن باش.
ایشالا توی عروسیش برات جبران می کنه!
موفق و خوشبخت باشی.

می دانید چرا از همه این نوشتارها در پاسخ به مشکل این مادر گرامی سپاسگزاری نمودم؟به دو دلیل:
اول اینکه همه پاسخ دهندگان خود زنند و مهمتر احتمالباً مادر وپاسهایشان ار روی غریزه مادری و تجربه بچه داری است.
2-دوم آنکه یکی از بچه های فامیل ما این گونه بود(دقیقاً) و مادرش با بکارگیری همین پندها توانست بچه اش را سرحال و سربراه نماید،هر چند که آن بچه به هر حال بنا بر طبیعتش هنوز بسیار شیطان است.
در ضمن مادر گرامی،اگر شوهرتان می تواند با اندک فشاری هزینه های زندگیتان را برآورده نماید،آیا بهتر نیست سرکار رفتن را تعطیل نمایید؟البته من مردسالار نبوده و مخالف کارکردن زنها نیز نیستم،ولی خودمانیم این رفتار بهتری نیست؟البته در صورت نان آور بودن زن،این امر بالاشکال است.