تنهایی تنهایی تنهایی

سلام خدمت دوستان عزیز شاید ورود به این انجمن و آشنایی با این انجمن باری از مشغله های فکری من رو برداره یا کمتر کنه به امید خدا
کوتاه نوشتن باعث میشه اکثر کاربران مطلب آدم رو بخونن ولی اگر زیاد نویسی کنید اونایی که حال و حوصله زیادی ندارند مثل خودم از روی مطلب رد میشن پس میرم سر اصل مطلب (حالا می خواستم کم بنویسم)
مشکل من از اونجا شروع میشه که وارد اجتماع میشم و ترس از این دارم دور و بریام متوجه این تنهایی من بشن که من همیشه این شک رو تبدیل به یقین کردم و همین تا حدودی اعتماد به نفس من رو پایین میاره ولی شاید اصل قضیه این طوری نباشه حالا من یا باید این شک رو از خودم دور کنم و کنار بیام یا کاری انجام بدم از تنهایی در بیام ( پیدا کردن دوست ، ازدواج و راههای دیگه) که هیچ کدوم رو نمی تونم و یا در آینده بهشون میرسم من خیلی دوست داشتم با دوستان هم سن و سال خودم بشینم حرفهای دلم بگم ولی متاسفانه با شرایطی که من دارم ( نه این که شرایطم بد باشه ) قسمت روزگار رو می گم فعلا باید بسوزم و بسازم در ضمن خدایی دارم که جبران همه نداشتن های منه ولی خوشحال میشم دوستان لاقل اگر مشکلاتی مثل هم داریم بگن شاید به نقاط مشترکی برسیم و راه حلی براشون پیدا کنم

اگر کسی جواب پست رو داد بیشتر توضیح میدم
با تشکر از طرف پسری 24 ساله و خیلی :311:غریب:311:

سلام دوست عزیز.به همدردی خوش اومدی :328:

اولا عنوان تاپیکتون رو عوض کنید و چیزی بذارید که کاملا گویای مشکلتون باشه.
دوما اینکه من یکی که اصلا متوجه نشدم مشکل شما چی هست! توضیح کامل بدید تا دوستان بتونن راهنمایی کنن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahid4444

مشکل من از اونجا شروع میشه که وارد اجتماع میشم و ترس از این دارم دور و بریام متوجه این تنهایی من بشن من همیشه این شک رو تبدیل به یقین کردم و همین تا حدودی اعتماد به نفس من رو پایین میاره ولی شاید اصل قضیه این طوری نباشه حالا من یا باید این شک رو از خودم دور کنم و کنار بیام یا کاری انجام بدم از تنهایی در بیام ( پیدا کردن دوست ، ازدواج و راههای دیگه) که هیچ کدوم رو نمی تونم و یا در آینده بهشون میرسم من خیلی دوست داشتم با دوستان هم سن و سال خودم بشینم حرفهای دلم بگم ولی متاسفانه با شرایطی که من دارم ( نه این که شرایطم بد باشه ) قسمت روزگار رو می گم فعلا باید بسوزم و بسازم در ضمن خدایی دارم که جبران همه نداشتن های منه ولی خوشحال میشم دوستان لاقل اگر مشکلاتی مثل هم داریم بگن شاید به نقاط مشترکی برسیم و راه حلی براشون پیدا کنم

---

یعنی مشکلتون همین تنهایی هست که تو عنوان تاپیک روش تاکید کردین؟؟
شرایطتون چه جوریه مگه؟چرا باید باهاش بسوزید و بسازید؟
الان چه کمکی از دوستان میخواید؟راهنمایی در چه مورد دقیقا؟

سلام خدمت شما دوست گرامی همون طور که گفتم مشکل من همون تنهایی هستش نداشتن یک دوست و رفیق مشکل از اونجا شروع میشه که من در شهری غیر از زادگاه پدر ومادرم زندگی میکنم و هیچ فامیل و آشنایی ندارم رفت وآمد خانوادگی خلاصه شده به رفتن آخر هفته پدر ومادرم به شهرشون ومن مثل همیشه تنها میمونم واینه ماجرای چندین سال زندگی من

از شما دوستان هم چیزی به غیر از همون همدردی که اسم سایتتون هستش چیزی نمی خوام یعنی پیدا کردن نکات مشترک

سلام.
خیلی از قسمتهای پست اول رو که، متوجه نشدم.

پاسخ پست دوم رو میدم.
(البته این یکی هم یه کمی گنگه. شما و پدر و مادرت در شهری غریب زندگی میکنید. درسته؟ با فرض اینکه درسته،)

والا، ما که خانواده و فامیل اطرافمون و تو شهر خودمون هستن، باز هم زیاد نمیبینیمشون. اصولاً تنهایی هامون با خانواده خودمون و دوستامون پر میشه.

سوال: چرا شما آخر هفته ها با پدر مادر به شهر پدری سفر نمیکنید؟
شما در حال حاضر، در سن 24 سالگی به چه کاری یا درسی، یا سرگرمی ای مشغولید؟
دقیقاً از چه چیزی در اجتماع هراس دارید؟ فکر میکنید آدمای این شهر چه فرقی با شما دارن؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ضمناً عنوان بهتری همینجا بگید تا مدیران براتون عوض کنن.

آیا شما مشکل جسمی خاصی دارید که مثلا مانع از حضورتون در جمع همسالان میشه؟
در حال حاضر چکار می کنید؟ شاغل هستی یا درس می خونی؟

یکی از بهترین راهها برای تمرین ورود به اجتماع و پیدا کردن دوستان همدل، شرکت در کلاسهای ورزشی، هنری و ... (بسته به نوع علاقه تون) هست.
در مورد اعتقاداتتون چیزی نمی دونم، اما رفتن به مسجد محل به صورت مرتب و مداوم هم خیلی توی پیدا کردن دوستهای خوب موثره. مخصوصا اگه برنامه های جانبی فرهنگی هم داشته باشه.