نمیدونم بعد از خیانت شوهرم می تونم دوسش داشته باشم یه نه؟

سلام من کابر جدید هستم امیدوارم با راهنمایی هاتون بهم کمک کنید...

منو همسرم تو دانشگاه همکلاسی بودیم اون خیلی پسر خوب و مومنی بود و به همه کمک می کرد به منم همین طور.... بعد از یه مدت رابطه ما از حالت دوستی ساده تغییر کرو و به هم علاقمند شدیم و تصمیم گرفتیم با هم ازدواج کنیم...البته من قبل از اون با پسر های دیگه هم دوست بودم و اون می دونست البته همه اونا در حد شیطنت های دانشجویی بود و چیز مهمی نبود...ظاهر خوبی هم دارم و تو دانشگاه به خاطر من با بعضی از پسرا دعواش میشد....خلاصه سرتون رو درد نیارم به خوبی و خوشی ازدواج کردیم همه چیز خوب بود اون از همه نظر همسر خوبی بود... با ایمان بود و خانواده خوبی هم داشت... ولی من الآن که دارم به حرفاش فکر می کنم میبینم شاید کم گذاشته باشم... بعضی وقتا که با اشتیاق یه چیزی رو برام تعریف می کرد وسط حرفش می رفتم و بعد حرف اون یادم می رفت یا مثلاً بهم می گفت تو حرف حرف خودته...
البته من هیچ وقت فکر نمی کردم اینا چیزای مهمی باشه آخه اون هیچ وقت اعتراض جدی نمی کرد و بیشتر مدارا می کرد(البته من تازه فهمیدم که اینا چقدر براش مهم بودن ) یکی دیگه از حرفاش هم اینه که میگه تو به من اعتماد نداری خوب اونم یه کارایی کرده که من اعتمادم بهش کم شده بود مثلاً دو سال از وقتشو با کلی هزینه صرف کاری کرد که کاملاً و از نظر همه بیهوده بود یا مثلا چند تا تصادف ناشی از بی دقتیش داشتیم که تو یکیش شانس آمودیم زنده موندیم و ماشینی چند دقیقه بود تحویل گرفته بودیم داغون شد...خوب این چیزا باعث میشد به رانندگیش و تصمیماتش برا کار کم اعتماد بشم...
خلاصه حدود سه سال همین طوری گذشت و من فکر می کردم هیچ مشکل جدی تو زندگیمون نداریم و تصمیم گرفتیم بچه دار شیم اونم مخالفتی نکرد...تا اینکه خدا یه پسر ناز بهمون داد که هر عاشقشم...الآن یک سال و نیمشه...
شوهرم عاشق نوشتن بود و رفت تو یه کلاس فیلم نامه نویسی ثبت نام کرد علاقه اون به نوشتن همیشه رقیب من شد هیچ وقت منو به کلاساش برای هیچ چیز ترجیح نداد حتی فردای به دنیا اومدن پسرمون هم اگه به دل خودش بود میرفت کلاس...
منم چند بار یبا خودش برد...
و حالا شروع مشکل اصلی: چند ماهی میشه که سردی رو وجوش احساس می کنم همش سعی میکرد تنها باشه و بنویسه هر جا که می رفتیم لب بابشو می آورد و می نوشت خونه مامانم که اصلاً از اتاق در نمی اومد تا جایی که همه تغییر رفتارشو فهمیدن چند بار این موضوع رو بهش گوشزد کردم ولی انگار نه انگار... تا اینکه یه روز برگشت گفت آره من نسبت به زندگی سرد شدم من به خاطر وجود شما خیلی کارا که دوست دارم نمی تونم بکنم و منظورش این بود که وجود ما یه جورایی براش مزاحمته و از اینکه دائم تو کلاسا و جلساتی که میره باید نگران ما باشه خسته شده ولی لینم گفت که ما رو دوست داره ولی می خواد یه مدت تنها باشه ولی من قبول نکردم جدا زندگی کنیم چون دلم نمی خواست کسی چیزی بفهمه حتی بهش گفتم من همه اون رفتار هایی که تو دوست نداری رو به خاط بچم عوض می کنم من واقعاً دوسش داشتم خیلی شوکه شده بودم از اینکه احساسش رو فهمیده بودم اونم قبول کرد که با هم زندگی کنیم و زندگیمون رو درست کنیم...
ولی بابت تغییر رفتارش تو دلم شک افتاده بود آدمی هم نبودم که موبایلشو چک کنم ولی انگار یه نیرویی منو سوق میداد که گوشیشو چک کنم...چ
خلاصه یه روز که تازه از ماموریت اومده بود و رفته بود صورتشو اصلاح کنه و خونه مامانم هم بودیم نگاه کردم دیدم گوشیش کنار تخت نیست رفتم دنبالش گشتم دیدم گذاشته تو کیفش رفتم تو اس ام اساش و چشمتون روز بد نبینه همون چیزی که همیشه برام نابخشودنی ترین گناه بود رو مرتکب شده بود... دیگه حال خودمو نفهمیدم و رفتم از دسشویی کشیدمش بیرون و ...... مامانم همه چیرو فهمید حسابی آبروم رفت همه رو شوهر من حساب دیگه ای باز می کردن....تا مرز جنون پیش رفتم... اصلاً انتظار همچین چیزی رو نداشتم.... گفتم میرم چک میکنم خیالم راحت میشه میشینم سر جام....
آدم دروغگویی نیست و به یه چیزایی پابنده بهم گفت بیرون باهاش آشنا شده می خاسته درمورد مشکلش با من با یه جنس مخالف صحبت کنه و نظر اونم بپرسه ولی اس ام اساشون یه جورایی مشکل دار بود و خیلی دل منو سوزوند مثلاً تو یکی از اساش گفته بود جای منم تو تخت خالی کن ... یعنی داغون شدم خودش یگه پشت اون حرفا هیچ چیز نبوده و فقط یه تجربه ساده بوده ... همه سعیشو داره میکنه که از دل من در بیاره و توبه کرده و پشیمونه رابطش با اونم دختره هم در حد دو بار دیدن و اس ام اس و زنگ بوده کل رابطه حدود یک ماه شده...
مشکل من الآن ای نیست که نمی تونم بهش اعتماد کنم چون 99 درصد احتمال میدم دیگه تکرار نمی کنه اون 1 درصد رو هم گذاشتم واسه اینکه نمیشه از هیچ چیز مطمئن بود...
مشکل الآن اینجاست که احساس می کنم دیگه نمی تونم دوسش داشته باشم و همش دارم به خودمو اون دروغ می گم... شاید اگه به خاطر پسرم نبود به بدترین شکل ازش جدا میشدم و آبروشو جلوی همه می بردم خانوادش اگه بفهمن چی کار کرده طردش می کنن.. بابای منم که جای خودش ، بیچارش می کرد ... همش تو فکرم اون دختر و می کشم اون آشغال می دونست شوهر من زن و بچه داره تازه می گفت یکی دیگرو دوست داره و دوستیش با شوهر من در حد وستس اجتماعی بوده... خیلی دلم می خواست به دلیل ارتباط نا مشروع ازشون شکایت می کردم تو دادگاه دلم خنک می شد... ولی به دلیل بعغی از ملاحظات مثل خانواده ها و بچم و شرایط اجتماعی تمی تونم این کار رو بکنم... خیلی تحت فشارم...
البته وقت مشاوره هم از یه دکتر خوب گرفتیم که قراره بریم پیشش امیدوارم بتونه کمکون کنه...
به نظرتون احساس من بازسازی میشه؟؟؟؟؟؟؟

سلام سمیرا جون
من در مورد عملکرد همسرت ترجیح میدم قضاوتم رو عنوان نکنم چون به نظر میاد برا خودت حلش کردی و مشکلت اینه که احساس بدی که الان داری رفع میشه یا نه.
به نظر من گذشت زمان خیلی چیزها رو حل میکنه.عصبانیت شما رو کم میکنه و تو ارامش میتونی فکر کنی.فقط توصیه میکنم که اگه تصمیم گرفتی زندگیت رو ادامه بدی و ببخشی دیگه کامل فراموش کن و پیش خودت فکر های انتقام جویانه و ... نکن .اینطوری بدتر از قبل میشه. البته این معنیش این نیست که اجازه بدی این فکر به ذهن همسرت بیاد که چون تو کوتاهی کردی من خیانت کردم و یه چیز هم بدهکار بشی.با سیایت رفتار کن که بفهمن بخشدی اشتباهش رو به شرطی که تکرار نشه.و بعد از اون هم دیگه متلک و کینه و ... رو فراموش کن.
موفق باشی:72:

از غلط دیکته ای هام معذرت می خوام آخه خیلی با عجله نوشتم....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

دریا جون نمیدونی چقدر دارم با خودم می جنگم دیگه بدنم داره کم میاره ...
دلم می خواد بخشش رو بلد باشم... امیدوارم بتونم به شکل واقعی ببخشم...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اون موجود پاک و دوست داشتنی داره تو ذهنم تغییر می کنه از دست خودم خسته شدم یه ساعت خوبم یه ساعت پر از استرس و اضطراب...
هی به خودم قول میدم هی نمیشه...
جمعه از مشهد اومدیم داشتم از در حرم میومدم بیرون به خودمون قول دادیم گذشته رو فراموش کنیم و یه آینده روشن رو ببینیم ولی هم دیروز حالم بد شد و هم امروز موقع رانندگی تا محل کار کلی گریه کردمو جیغ کشیدم...البته تنها بودم بعدش یه کم آروم شدم...

سلام سمیرا جان

به خودت زمان بده عزیزم. طول میکشه که فراموش کنی. من کاملا درکت میکنم و خودم هم همینجوری بودم. بهتره به کارایی که کرده فکر نکنی و فقط چیزای خوب رو ببینی. هر چند وقت یکبار برای اینکه اطمینانت به شوهرت بیشتر بشه به طور کاملا نامحسوس چکش کن ولی نه به طور دائم که برات به صورت عادت دربیاد. دیگه این کار همسرتو به روش نیار و بذار فکر کنه که کاملا فراموش کردیهر چی توی ذهنته برای خودت نگه دار. اصلا بهش کنایه نزن و مواردی که مربوط به خیانت میشه براش تعریف نکن. در روابط زناشویی غرور معنی نداره. همیشه بهش بگو که دوستش داری و نمیتونی به هیچ قیمتی از دستش بدی. هر چند روز یکبار اس ام اس های عاشقانه بفرست و بگو چقدر منتطرشی که بیادخونه. به روابط جنسیتون اهمیت بده و راجع بهش با هم صحبت کنید و ببین چه کارایی رو دوست داره و انجامش بدید. هیچ وقت جدا از هم نخوابید که این آفت زندگیه. امیدوارم این تجارب که به بهای زیادی اون رو بدست آوردم برات مفید باشه عزیزم.:46:

سلام

متاسفانه ارتباطات دیجیتال امروزی مشکلات زیادی برای افراد درست کرده. این مواردی که میگم شاید شاد و امیدوار کننده نباشه ولی سعی کن بدقت بخونی و استفاده کنی.

شما باید بدونی که تمایل به ایجادارتباط از طریق پیامک، چت و مانند آن ، چیزی نیست که افرادی که درگیر اون شده اند بتونند براحتی ازش گذشت کنند. میدونی چرا؟ مهمترین دلیلش راحتی ایجاد ارتباطه .. این سهل الوصول بودن خطا موجب زیاد شدن ارتکاب به خطا شده و افراد با توجه به اینکه در ابتدا فکر میکنند بدون اینکه هیچ هزینه ای از آبرو یا چیز دیگه ای بگذارند وارد ماجرای خطا میشوند. ولی فکر اینرو نمی کنند که بر اثر تعدد و تکرار این موارد احتمال لو رفتن اون بالا میره و به خودشون یک اطمینان بدون پشتوانه میدن. و یک مشکل مهمی که هیچکس از این افراد متاسفانه اون رو در نظر نمی گیرند اینه که به این فکر نمی کنند که در این راه هر قدمی که می گذارند و جلو میرن برگشت از اون راه سخت و سخت تر میشه و نتیجه این میشه که شما اکنون با اون برخورد کرده اید.

خواهر عزیزم. امروزه روز اگر ایمان پشتوانه انسان نباشه زندگی کردن واقعاً مشکله و نباید راحتی ارتکاب خطا انسان رو گول بزنه . من از اینکه این حرف رو میزنم معذرت میخوام، از نوشته شما بنظر میاد شما هم با دوستان خود ارتباط پیامکی دارید که چیز بدی نیست ولی من یک سوال دارم و آن اینست که آیا تا بحال نشده که در رد و بدل کردن این پیامک ها به خطوط قرمز نزدیک شده باشید یا زنگ خطری در وجدان شما به صدا در آمده باشد؟ فکر می کنم جواب شما مثبت باشد.
من ارتباط پیامکی را به هیچ عنوان نمی خواهم رد کنم. بلکه میخواهم بگویم آسان شدن ارتباطات بین افراد موجب شده بیشتر به نقش ایمان در زندگی پی ببریم.

حالا توصیه ای به شما:

سعی کنید اقدامات زیر را در مورد شوهرتان انجام دهید:
- به هیچ عنوان موضوع را به رخ او نکشید. چون او یا مانند او انسان بدی نیست و همانطور که گفتم انجام خطا راحت تر شده است.
- ایمان و تعهد خود را به زندگی و همسر خود بالا ببرید بطوری که بتوانید وجدان او را نسبت به موضوع تحریک نموده و بفهمد که او واقعاً به نزدیک ترین کس خود چه جفایی مرتکب شده است شما می توانید با اینکار حتی اشک او را درآورید و آنوقت اگر اینطور شد مطمئناً پشتوانه ای خواهد شد که هیچگاه سراغ ارتباط پیامکی غلط نرود.

موفق باشید

سلام دوستان از اینکه جواب دادین خیلی ممنونم....
زیبا جون با تمام وجود سعی می کنم اون کارایی رو که گفتی رو بکنم... شوهرم هم خیلی پشیمونه و بابت این قضیه از خودش بدش اومده....خیلی دلم می خواد بتونم به روش نیارم...
دیروز رفتم پیش دکتر روانشناس گفت راحت می تونه بهم کمک کنه... من که خیلی امیدوارم...

آقای پارسا از شما هم ممنونم ... موضوع اینه که شوهرم میگه من به تو هیچ وقت خیانت نکردم و فقط می خواستم این مورد رو تجربه کنم!! که البته الآن خیلی بابتش شرمندست...
و اما در مورد خودم : من هرگز به خودم اجازه ندادم بعد از ایجاد تعهد زناشویی بینمون ، با کس دیگه ای ارتباط داشته باشم حتی در حد اس ام اس و این بیشتر اذیتم میکنه... تو ذهن من ارتباط پنهانی با کس دیگه ای خیلی گناه بزرگیه به خاطر همین همیشه با اینکه موقعیتش رو هم داشتم خودمو ازش دور نگه داشتم چون اصلاً هیچ نیازی به این کار احساس نکردم...من فکر می کنم 50 درصد تو این قضیه مقصرم...امیدوارم بتونم براش همسر خوبی باشم چون اون جدا از این کار واقعاً لیاقتش رو به من ثابت کرده.....