اضطراب اجتماعی شدیدم زندگیم را مختل کرده

سلام
من تازه با این تالار آشنا شده ام و به امید کمک شما به اینجا اومدم...لطفا ناامیدم نکنید.ضمن اینکه امکان رفتن به روان پزشک هم ندارم چون خارج از کشور زندگی میکنم و...شرایطم به گونه ای هست که نمیشود
من یک دختر 24 ساله هستم.بسیار درسخوان و به گفته دوستانم مثلا با هوش! 5 سال هست که مهاجرت کرده ام
البته این مشکلی است که از ابتدا داشته ام و هر روز انگار مثل یک غده بدتر و بدتر شده است
من آدمی هستم که به شدت اضطراب اجتماعی دارم. باورتان نمیشود اگه بگویم در هنگام رو به رو شدن با افراد حتی دوستان و آشنایان همه صورتم شروع به لرزیدن میکند و اون قدر فشارم می یاد پایین و قلبم تند تند میزنه که خودمم واقعا می مانم در کار خودم!!
باور کنید ان قدر روی خودم کار کرده ام و همیشه به خودم گوش زد میکنم که اصلا قضاوت دیگران برایم مهم نیست و باور کنید در شرایطی هم که طرف مقابلم واقعا از من پایین تر است و قضاوت او هیچ اهمیتی ندارد باز این گونه ام!!
ای کاش دستم می لرزید ایگاش فقط قلبم میزد...من صورت زیبایی دارم همه این را به من میگویند اما در مقابل افراد مخصوصا در اولین برخورد آن قدر بد صورتم شروع به لرزش میکند و قیافه ای پیدا میکنم که دیگر عاجزانه به التماس به خدا افتاده ام!
من در جایی زندگی میکنم که همه به شکل دوست ختر و دوست پسر با هم اشنا می شوند و ازدواج میکنند یا لااقل ایرانی های اینجا خود دختر و پسر همدیگر را می بینند و می پسندند و خواستگاری سنتی هیچ جایگاهی ندارد...هیچ پسری با این وضعیت به من حتی نزدیک هم نمی شود چون این وضعیت من در برخورد با جنس مخالف خیلی بدتر هم می شود شما لرزش صدا وگم کردن دستو پا و...بهش اضافه کن! در حالی که در بیشتر موارد من در درون صد در صد اعتقاد دارم که به ایشان حتی فکر هم نمی کنم!!و اصلا قضاوتش برایم مهم نیست اما به خدا نمی دانم چه مرگم هست!
دیگر در مورد اضطرابی که همیشه سر کلاس در مورد حرف زدنم دارم چیزی نگویم که زندگی را برایم جهنم کرده است...ضمنا بگم که من هیچ مشکلی در زبان انگلیسی ندارم و به اون خاطر نیست...این را هم اضافه کنم که من با همین وضعیت در هر کلاسی که بوده ام همیشه شاگرد اول و دوم ان بوده ام و در رشته تحصیلی ام بسیار موفقم اما چه فایده وقتی نمی توانم از ان استفاده کنم
برای جلوگیری از لرزش صورتم معمولا همیشه یک لبخند غلیظ روی صورتم دارم اما دیگر از دست این لبخند هم خسته شده ام چون ان قدر زیاد می خندم که همه فکر میکنند خل شده ام! و اصلا نمی توانم برخورد جدی و محکمی داشته باشم!
شخصیتم خرد شده و زندگیم دارد به نابودی کشیده می شود وقتی هیچ کس را ندارم که مثل دوست واقعی با من باشد چون با ابراز احساسات واقعی ام هم مشکل دارم و میدانم این گونه پیش برم هیچ همسری هم نخواهم داشت چرا که خواستگارانی داشته ام که خودم فهمیدم که با همین کمرویی و اضطراب من مشکل داشتند و گذاشتند و رفتند در حالی که من موقعیت بسیار عالی ای و ظاهر خوبی دارم اما شخصیتی بسیار ضعیف............
عاجزانه درخواست کمک دارم
البته مشکلات دیگری در زندگی دارم اما این مورد دارد دیوانه ام میکند وقتی خودم با خودم کنار نمی ایم
من آن قدر مقاله روانشناسی خوانده ام و می دانم باید خودم را قبول داشته باشم ...دوست داشته باشم...قضاوت دیگران برایم مهم نباشد اعتماد به نفس داشته باشم اما..............لطفا اینهارو برایم بازگو نکنید یک راهکار عملی به من پیشنهاد بدهید
یا لطفا جای دیگری را که از طریق نت می توونم به اون دسترسی داشته باشم و به من کمک کنند را به من معرفی کنید، یه نفر باید به من کمک کنه...واقعا حس بدی دارم توی زندگی و خستم از خودم....باور نمی کنید چه حس بدیه.......................

فکر می کنم نیاز باشه بری روانشناس یا حتی روانپزشک. مشکلت هم طوری نیست که فرهنگی و اینا باشه و یه روانشناس خارجی هم احتمالا به خوبی یه روانشناس ایرانی می تونه کمکت کنه. کمک تخصصی بگیری بهتره.
یه کاری که ممکنه بهت کمک کنه اینه که فکر نکنی ادمایی که می بینی با خودت فرق دارن. در واقع همه ی ادما جزیی از یه کل هستن و هر کدوم از ما یه قسمتی از اون واحد کل هستیم. یعنی هر کدوم از ما خیلی هم محترمیم. پس وقتی با ادم دیگه ای روبرو می شی این فکرو کن که داری قسمت دیگه ای از وجود خودتو می بینی و باهاش راحت باش.
شاید کلاسا یا فعالیت های گروهی بتونن به مرور بهت کمک کنن در عادت کردن به جمع و به ادما.

سلام به تالار همدردی خوش امدید

گاهی وقت ها خود فکر زیاد در مورد اینکه نباید اینجور بشم موجب میشه ذهن ناخودآگاه همونجور بشه

سعی کنید ی مدت اصلان به خودتون تلقین نکنید که نباید لرزش داشته باشم و ...

آیا در مورد دوستان صمیمی هم اضطراب دارید یا نه؟

آیا فکر کردید ریشه این اضطراب ها چی میتونه باشه؟ آیا به نتیجه ای رسیدید یا نه؟

سلام
من هم مشکل شما رو داشتم و میدونم چقدر زجراور هست .اما با مراجعه به کارگاه های روانشناسی تونستم تا حدود زیادی از این حال و هوا بیرون بیام . کاری که روانشناس اونجا برای من انجام داد تا از این حال و هوا خارج بشم غرقه سازی بود . غرقه سازی رو برای انواع فوبیا انجام میدن . اگه یک روانشناس حاضر بشه این کار رو براتون انجام بده مطمئن باشید از این رو به اون رو میشید این روش حتما جواب میده و در عین حال روشی بیرحمانه است باید شخص رو میان هر چیزی که میترسه به فجیع ترین صورت ممکن قرار داد. چیزی رو که در مراحل درمانم خیلی خوب فهمیدم این هست که برای بالغ شدن و رشد و پیشرفت باید به سراغ ترس های زندگی رفت و خود را در دل ترس ها انداخت . فرار از ترس ها جز بدبختی و احساس حقارت نتیجه ای نخواهد داشت .
این تاپیک هم تجربیات من در زمینه غرقه سازی است .
http://www.hamdardi.net/thread-25047.html
چیزی که باعث شد من از افسردگی و اضطراب بعد از غرقه سازی نجات پیدا کنم و رفتار بالغانه تری رو داشته باشم کلاس یوگا بود.
پیشنهاد میکنم که یوگا رو حتما امتحان کنید . یوگا ذهن رو باز میکنه فکر رو روشن میکنه و سلامت روحی و جسمی به ادم میبخشه از بین برنده اضطراب هست و فوق العاده اعتماد به نفس و عزت نفس رو بالا میبره.

شما حتما نیاز به یه مشاوره با یه روانشناس دارید تا این مسئله کم رویی و خجالتی بودنتونو برطرف کنه البته این مسئله رو داشته باشیدکه هرروانشناسی نسخه خودشو به شما میده وشاید بتونه به نتیجه هم برسیدولی توجه کنید که این نسخه ای که براتون تجویز می کنه(منظورم اینه که از جهت بالینی با شما صحبت می کنه وقاعدتا از شما می خواد یکسری رفتارهایی رو به خودتون عادت بدید که مشکلتون حل بشه) آیا از فیلتر دین و فرهنگ شما گذشته یا که نه.منظورم اینه که براساس اعتقاد و فرهنگی که دارید به شما باید نسخه بده.

اما درمورد مشکلتون؛ همونطور که گفتید توی درس ها موفق هستید بیایید برای حل مشکلتون اینطور فکر کنید که این مشکلتون یکی از واحدهای درسیه که باید بگذرونیدو نمره بالایی بگیرید. برای اینکه یه درسی رو نمره بالایی بگیرید چکار می کنید؟ مسلما، توی یه اتاق/باتمکزبالا/مطالب رو نکته برداری می کنید/یکی دوبارمطالب رو دوره می کنیدتاهیچ نقطه ضعفی نداشته باشید. برای این مشکلتون هم این کارو بکنید بشینید توی یه اتاق به رفتارتون فکر کنید/نقاط مثبت ومنفی رو توجه کنید/اون نقاط رو بنویسید/علتهای نقطه ضعفتونو هرچه که فکرشو می کنید، روی یه کاغذ بنویسید/بعد تک تک اون علتهارو بررسی کنید(ممکنه همه علتها دخالت داشته باشند)/درصد تاثیر اون علتها رو توی رفتارتون مشخص کنید(مثلا حرف زدن توی یه جمع70% کم رویی شمارو ایجادمی کنه)/درنهایت یه راهکار برای برطرف کردن اون علتها پیدا کنید(یه نکته:بیشتر روی حل اون علتی تمرکز بگیرکه درصد بالایی رو داره)
مثلا توی همون مثالی که زدم:حرف زدن توی جمع، برای اینکه مشکل شما از این بابت حل بشه بیایید باتوجه به اینکه درستون خوبه، برای یه تعداد از همکلاسیاتون یا بچه های راهنمایی یا دبیرستانی یا هرچی، براشون کلاس بذارید و توی درسها باشون کار کنید.(این کار خیلی میتونه به شما کمک کنه/میتونید به دونفر و بعد چهارنفرو بعد بیشتر درس بدید) امام علی(ع) میفرماید:از چیزی که ترس داری،خودتو بنداز درون اون تا ترست ریخته بشه/ اینو امتحان کن مطمئن باش نتیجه میبینی.
نکته آخر این که از جهت دینی و اعتقادی سعی کن اطلاعاتتو بیشتر کنی و بکار ببری/نماز خوندن/دعا کردن و... به هرحال رابطه اتتو با خدا بیشتر کن وازش بخواه که کمکت کنه تا مشکلت حل بشه. یادت باشه ذکر یا ستارالعیوب خیلی میتونه کمکت کنه/هروقت استرس داشتی یا یه کاری خواستی انجام بدی توی دلت این ذکر رو بگو خیلی کمکت می کنه.

http://ahlekhaneh.ir

دوستان ممنون از کمکتون
واسه من اینجا واقعا مقدور نیست که به روانپزشک مراجعه کنم!
اصلا هم نمی توونم به دلیل شرایط خاصی با خانوادم مطرح کنم
اگه میشه یکم راهکار عملی به من پیشنهاد بدین
خستـــــــــــه شدم از این اوضاع...از خودم بدم می یاد، خیلی...تا حالا واستون پیش اومده از خودتون متنفر باشید؟؟؟؟
نمی دونم قرص هایی اینجا هست که ادعا میشه توی این وضع به ادم کمک میکنه اما از اثرات جانبیش می ترسم...
بیام یه چیزیو درست کنم یه چیز دیگه خراب بشه...لطفا کمکم کنید

اگر دانشجو هستيد حتما در دانشگاهتون مركزمشاوره وجود داره كه ميتونه خيلي بهتون كمك كنه

نيازي به مراجعه به روانپزشك نداريد در اكثر كشورهاي خارجي پزشك عمومي ( جي پي) هم ميتونه براتون داروهاي ضد استرس يا افسردگي تجويز كنه بعلاوه اينكه خودشون هم تستهايي براي تشخيص ميزان استرس بهتون ميده

دقيقا نميدونم مشكل شما در طبقه anxiety هست يا نه اما اين لينك را نگاه كنيد

https://ecouch.anu.edu.au/welcome

گفته كه در جهت social anxiety disorder هم مفيد هست اين برنامه تقريبا شبيه روندي هست كه يك مشاور باليني با شماطي خواهد كرد همانطور كه خودتون هم خواهيد ديد اين وب سايت بازاري نيست و متعلق بهدانشگاه ملي استراليا است كه جز بهترين دانشگاههاي دنيا در زمينه علوم انساني هست

اميدوارم مفيد باشه

سلام دوست عزیز.من هم همین مشکل را قبلا داشتم و هنوز هم تا حدودی دارم.با اینکه دانشجوی دکترا هستم الان 2 هفته است که بعد از سال ها جرات کردم برم سر کار.پیشنهاد من اینه که هر چقدر هم تو اون موقعیت های اضطراب آور اذیت میشین ولی باز هم خودتونو تو اون موقعیت ها قرار بدین.انقدر این کارو تکرار کنین که اون موقعیت براتون عادی بشه.از اون موقعیت ها در هیچ شرایطی فرار نکنین.قبل از قرار گرفتن تو اون موقعیت چندتا نفس عمیق بکشین و به نکات مثبت خودتون فکر کنید.در اون شرایط یک کمی غرور هم بد نیست.به خودتون بباورونید که از طرف مقابلتون بهترین.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من این کارو کردم و جواب هم گرفتم.اضطراب من در حدی بود که توموقعیت های حساس حالم به هم می خورد ولی با این حال تصمیم گرفتم از اون موقعیت ها فرار نکنم.قرص پروپرانول10 قرص آرامبخش سبک و بی ضرریه که من نیم ساعت قبل از قرار گرفتن تو 1 موقعیت خاص استفاده می کنم.