دارم از غصه دق میکنم از کارم اخراجم کردن...دانشگاهم بده...ازدواج....آینده ام

سلام دوستای خوبم
شنبه از کارم بیرونم کردند:302: گفتند همزمان نمیشه درس خوند و کار کرد خیلی خیلی ناراحتم تو این 3 ماه برای حقوقم کلی برنامه ریزی کردم اما الان...........میدونم زیر آبمو زدن از رفتار های آقایون همکارم معلوم بود دارن زیر آبمو میزنن. واسه پیدا کردن اینکار خیلی سختی کشیدم و درست زمانی که فکر میکردم همه چی جور شده اینجوری شد
نمی دونم چرا همون روز اصلا ناراحت نبودم ولی هر چی بیشتر میگذره افسرده تر میشم.تو دانشگاه هم وقتی هم کلاسیام رو دیدم خیلی بیشتر ناراحت شدم آخه من سنم از همشون کمتره و بعضیاشون حتی بچه هم دارن من میتونستم سال بعد دوباره برای ارشد بخونم و یه دانشگاه بهتر قبول شم اما پدرم انقدر من رو تحت فشار گذاشت و هی گفت دیر شده و بخوای نخوای باید امسال بری که رفتم در ضمن جدیدا متوجه شدم سطح دانشگاه ارشد تو دکترا خیلی مهمه و از چند نفر که پرسیدم گفتن سطح دانشگاه من زیاد بالا نیست و نباید خیلی به دکترا امیدوار باشم.دیگه کلا امید و انگیزمو از دست دادم .پارسال من و یکی از دوستام باهم برای ارشد میخوندیم و وضعیت من از اون خیلی بهتر بود و تو تمام آزمون های آزمایشی رتبه ام بهتر میشد اما سرجلسه کنکور فقط به خاطر استرس خیلی زیادم(چون استرسم به اندازه ای شدیده که علائم جسمانی مثله سردرد و لرزش دست هم پیدا میکنم و مغزم هم گاهی انگار کاملا استوپ میکنه)خیلی بد کنکور دادم البته پدرم باور نمیکنه به خاطر استرس بوده و با وجود این که شاهد زحمت هام بوده میگه همش بازی بوده و من به اندازه ای که باید میخوندم نخوندم.تازه بعد از کنکور فهمیدم باید قبل از کنکور فکری به حال خودم میکردم واسترسمو درمان میکردم تا اینجوری نشه !الان اون دوستم تو یکی از بهترین دانشگاه ها داره درس میخونه و هر دفعه برام تعریف میکنه به خودم میگم من مستحق یه دانشگاه بهتر بودم نه اینجا
از وقتی کارم را هم از دست دادم افسرده تر شدم دوستام هنوز فکر میکنند سرکار میرم و همش از کارم میپرسن ولی نمیدونم چی باید بگم بهشون
نمیدونم چرا اینجوری شد درست زمانی که فکر میکردم دیگه تقریبا همه چی مطابق میلمه این اتفاقا افتاد.الان دیگه حوصله ی هیچ کاری را ندارم حتی دوست ندارم برم دانشگاه. صبح هابه زور از تختم بلند میشم و شب ها تا دیر وقت بیدارم و خوابم نمیبره.پدرم تو این دو روز به خیلی جاها برای کارم زنگ زده ولی کو کار؟؟!!!صبح ها که ازخواب بیدار میشم مدام دلشوره دارم و خودم هم نمیدونم برای چیه , از بیرون رفتن بدم میاد
شب ها تا دیر وقت گریه میکنم آخه این وضعیت نباید برای من پیش میومد من که تا حالا به کسی بدی نکردم نمیدونم چرا یهو همه چی اینجوری شد
الان دیگه تنهاییم هم بیشتر اذیتم میکنه اگر کسی باهام همراه بود شاید انقدر غصه ی آیندمو نمی خوردم ولی تا الان که پدر و مادرم نذاشتن و میگن زوده چند وقت پیش هم که بعد از کلی صحبت راضی شدن دیگه اگه کسی پیشنهاد ازدواج داد بذارن بیاد خونمون وحرف بزنیم ولی باز وضعیت عوض نشده!میگن بعد ارشد باید به فکر دکترا باشی و بعدش هم پذیرش بگیر وبرو اصلا هیچ جایگاهی برای ازدواج تو زندگیم نذاشتن
آخه با این اوضاع دلمو به چی خوش کنم؟ دیگه هیچ نقطه ی روشنی تو آیندم نیست

سلام دوست عزیز

خوبی؟

اگر بخواهی همیشه زوم کنی روی نداشته هات و مشکلاتت ، باور کن بعد از گذشت مدت زمان کمی داشته هات رو هم نادیده میگیری.(مثل الان)

همه ما دوست داریم بهترین دانشگاه درس بخونیم...بهترین و پردرآمد ترین شغل رو داشته باشیم....اما زندگی همیشه خوشی و موفقیت نیست.هر شکستی باعث رشد و تعالی مشه.

همین بیرون امدن شما زا کار میتونه تجربه شما رو در نوع مدیریت روابط بالا ببره.ما از آینده خبر نداریم.نمیدونیم چی قراره اتفاق بیفته.ممکنه همین اخراج شما پله ای باشه برای ترقی و پیشرفتت.
مثلا اگر به شما میگفتن از این کار بیا بیرون یه کار بهتر با موقیعت عالی تر بهت میدن ، میومدی؟!

توکل به خدا برای همین مواقعه.راضی باشیم به رضاش و در عین تلاش و جدیت خودمون صلاح کارمون رو هم دستش بسپریم.

دلیل ندراه دوستانت رو در جریان همه کارهات بذاری.میتونی بهشون بگی یه مدت به خوم استراحت دادم و میخوام بیشتر به درسم برسم.

اینطور نیست که شما چون به کسی بدی کردی داره این اتفاقا برات میفته.من تو زندگیمم به این تایجه رسیدم.که خدا دقیقا ادم رو با مسائلی امتحان میکنه که میدونه ما بهشون وابسته هستیم.

امتحان بالاخره میگذره و تموم میشه.این ماییم که باید ببینیم نمره خوبی گیرفتیم یا نه...با ناشکری کردن و غر زدن نشون دادیم که صبور نیستیم

نگران ازدواجت نباش.به پدر و مادرت حتما بگو که خودت تمایل داری ازدواج کنی.و اینم بدون اگر قسمت باشه با کسی ازدواج کنی هیچکس نمیتونه جلودار ازدواج شما بشه.

بهتره برای ارام شدنت به افراد پایین تر از خودت نگاه کنی.مثا اونایی که حسرت درس خوندن یه عمره مونده رو دلشون.....اونایی که تنشون سالم نیست.....

شما یه خانومی

انقدر سعی نکن هم درس بخونی و هم کار کنی.اصلا نیازی نست انقدر خودت رو تحت فشار بذاری.بهتره تمام تمرکزت رو بذاری روی درست تا بتونی به مدرک مورد علاقه ات برسی.
حالا اگر اقا بودی میگفتیم باید یاد بگیری و درس و کار رو باهم داشته باشی.

اما برای یه خانوم انقدر فشار نیاز نیست.اصلا یه خانوم توانایی این همه فشار رو نداره.

اگر از نظر مالی تحت فشار نیستی (که فکر میکنم خانواده مرفهی داری که به فکر فرستادن شما به خارجن) اصلا خودت رو اینهمه داغون نکن و کارها رو تک تک و با حوصله انجام بده

مدتی به خودت استراحت بده و به درست برس و یه ورزش رو هم شروع کن.برای داشتن یه زندگی خوب باید روحیه خوبی داشته باشی.استخر برو و به طور جدی ورزش کن

نگران نباش

همه ما روزهای سخت در زندگی داشتیم و خواهیم داشت.این روزها هم میگذره.

موفق باشی:72:

ema1989 عزیزم
الان فکر میکنی بدترین و وحشتناکترین اتفاق دنیا برات افتاده...دیگه هیچوقت هیچی درست نمیشه..دیگه بدبخت عالم و آدم شدی..دیگه از این بدتر نمیشه..واااااای خدایا منو بکش و از این وضع خلاصم کن...

عزیزم
بیا بیرون از اینحالت و این عزاداری رو تمومش کن دیگه خانومی

یه نیگاه به موفقیتهاییکه بدست اوردیو خیلیاااااااااااااا در حسرتشن بکن!!
میدونی الان چقدر دختر تو دنیا هستند که شبانه روز دارن حسرت یک روز از زندگی تو رو میخورن؟؟

هر شکستی که تو زندگی برای ما میوفته (البته درباره شما اسمشو نمیشه گذاشت شکست!!)باید مارو مستحکمتر و قویتر و باتجربه تر کنه

افسردگی و توخود فرو رفتن و احساس بدبختی کردن فقط و فقط مخصوص آدمهای ضعیف و بی ارزست که موقعیتهای زندگیشونو الکی بدست اوردند ، نه برای کسانیکه تلاش میکنند

پاشو پاشو خودت رو جمع و جور کن
انقدر کارای بهتر برات گیر بیاد که نگو
اگر اعتماد به نفستم حفظ کنی، موقعیتهای بسیااار خوب ازدواجم برات پیش میاد

:72::72::72::72::72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

پستم با پست مریم جان همزمان شد

مرد بیکاری برای آبدارچی گری در شرکت مایکروسافت تقاضای کار داد . رئیس هیات مدیره با او مصاحبه کرد و نمونه کارش را پسندید . سرانجام به او گفت شما پذیرفته شده اید . آدرس ایمیل تان را بدهید تا فرم های استخدام را برای شما ارسال کنم . مرد جواب داد : متاسفانه من کامپیوتر شخصی و ایمیل ندارم .رئیس گفت امروزه کسی که ایمیل ندارد وجود خارجی ندارد و چنین کسی نیازی هم به شغل ندارد.

مرد در کمال ناامیدی آنجا را ترک کرد. نمی دانست با ده دلاری که در جیب داشت چه کند.تصمیم گرفت یک جعبه گوجه فرنگی خریده دم در منازل مردم ان را بفروشد. او ظرف چند ساعت سرمایه اش را دوبرابر کرد . به زودی یک گاری خرید. اندکی بعد یک کامیون کوچک و چندی بعد هم ناوگان توزیع مواد غذایی خود را به راه انداخت.

او دیگر مرد ثروتمند و معروفی شده بود. تصمیم گرفت بیمه عمر بگیرد . به یک نمایندگی بیمه رفت وسرویسی را انتخاب کرد. نماینده بیمه آدرس ایمیل او را خواست ولی مرد جواب داد ایمیل ندارم . نماینده بیمه با تعجب پرسید شما ایمیل ندارید ولی صاحب یکی از بزرگترین امپراتوریهای توزیع مواد غذایی در آمریکا هستید. تصورش را بکنید اگر ایمیل داشتید چه می شدید ؟ مرد گفت احتمالا آبدارچی شرکت مایکروسافت بودم .


اما خانوم،
شما گویا فقط 23 سال دارید. هززززززززززززززززززززار راه نرفته داری خانوم. به این زودی ناامید شدی؟

اونوقت این ازدواج چی بود این وسط نوشتی؟:323:

این ازدواج که نوشتم کلا مشکل دائمی من با خانوادمه!تو یه تایپیک که قبلا ایجاد کردم نوشتم که مادر و پدرم اجازه ی ورود هیچ خواستگاری رو نمیدن و معتقدن حالا حالا ها برام زوده!!!
پیدای عزیز داستانی که نوشتی بی نهایت قشنگ بود ممنون
من برای این موقعیت شغلی خیلی تلاش کردم و مطمئنم دیگه کاری به این خوبی گیرم نمیاد در آمد ماهیانه اش چیزی حدود 3-2 میلیون تومن بود. کار ربطی به وضعیت مالی خانوادم نداره چون عادت کردم همیشه سرم شلوغ باشه و کلی کار رو باهم انجام بدم از این که قراره یه وقتایی را تو خونه بیکار باشم ناراحتم!الان دوستام با اینکه دانشجوی دکتری هستن بیکارن و حسرت موقعیت شغلی من را میخوردن اما....
دانشگاه هم که افتضاحه همه پسرن فقط دو تا دختریم که اون یکی هم 30 سالشه و اصلا دنیاش با من فرق داره!در ضمن تنها آدم تهرانی تو کلاس منم و احساس میکنم این قضیه برای بقیه موضوع جالبی نیست و انگار بیشتر باعث شده ازم فراری باشن یا موضع خاصی بگیرن مثلا سر کنسل کردن یکی از کلاس ها من اصرار داشتم کنسل شه و اونا میگفتن نه بعد یکی بهم گفت چرا بچه تهرانی بازی درمیاری و چون عادت کردی تورفاه باشی درک نمیکنی برای ما که از شهرستان میایم چه قدر کلاس کنسل کردن سخته!میتونستن اینو یه جور دیگه بهم بگن ولی بدترین لحن را انتخاب کردن
نمیدونم این دوسال با اینا میخوام چی کار کنم:302:

من تاحالا خیال میکردم که خودم از همه دنیا کم صبرتر و عجول ترم
ولی میبینم که نه بابا
از منم کم صبرتر و عجولتر هم هست

چه خبره خانوم گل؟؟
چرا اینقدر کم طاقتی؟؟

اینهمه عجله برای چی داری؟

نگران نباش ..هیچ جا،هیچ خبری نیست

با دوستاتم راه میای..باهاشون رفیق صمیمی هم میشی..انقدر روزای خوب و خوش درانتظارته که نگو

فعلا که این شغل رو از دست دادی و رفت پی کارش
2 راه داری:
1- صبح تا شب بشینی بزنی تو سروکله خودت و غم و غصه بخوریو گریه کنی

2-بیخیال از دست دادنش بشیو بشینی با شادابی بقیه زندگیتو بکنی

خب حالا کدوم راه و میخوای انتخاب کنی؟

راه اول به ناکجا آباد ختم میشه و بعد مدتی قیافت و نمیتونی تو آینه هم تحمل کنی و موهاتم میریزه و پوستتم داغون میشه و چروک صورتت رو میگیره و میشی یه دختر با قیافه آویزون و بدون هیچ اعتماد به نفسی که همه ازت فراری میشن و دیگه کسی حتی خواستگاریتم نمیاد

راه دوم به پرورش اعتماد به نفست ختم میشه و اینکه انرژی میدی به دنیا و انرژی مثبت هم از دنیا دریافت میکنی و همه کم کم بهت جذب میشن و کلی اتفاقهای خوب برات میوفته

مختاری عزیزم :72:

نادیا جان عجول نیستم من برای همه ی چیزهایی که توزندگیم دارم خیلی زحمت کشیدم و یک دهم زحمت هام نتیجه گرفتم
برای اینکار خیلی زحمت کشیدم و تو اون گرمای تابستون کلی دوره دیدم و کلاس رفتم.خیلی ناعادلانه بیرونم کردن اگر یه پسر بودم باهام اینکار رو نمیکردن ولی چون دخترم از هفته های اول ناسازگاری هاشون شروع شد.چون اینکار پر در آمده معمولا آقایون واسه خودشون قرق(نمیدونم املاش درسته یا نه)کردن و یه خانم به راحتی نمیتونه وارد اینکار بشه.فکر کردن به اینکه پسرایی که الان اونجا کار میکنند هم سطح من و حتی پایین تر از من هستن ولی کارشون ثابته و من الان باید درو دیوار را نگاه کنم و غصه بخورم عذابم میده.حتی فکرش هم نمی کردم که یه روز زیر آبمو بزنن!همش احساس میکنم بی لیافت و بی عرضه ام که اینجوری شد.فکر کنم واقعا آدم بی خاصیتیم
کار هم گیرم نمیاد چون تو رشته ی من همه ترجیح میدن با یه پسر کار کنند تا یه دختر !من دلم می خواست اسقلال مالی داشته باشم و دیگه واسه هر چیزی از خانوادم پول نگیرم ولی نشد.اگه قراره هیچ وقت سرکار نرم و کار درست حسابی پیدا نکنم پس فایده ی این همه زحمت و درس خوندنم چی بودآخه!
امروز تصمیم داشتم برم دانشگاه ولی صبح که بیدار شدم اصلا حال نداشتم و نرفتم ! دیگه حوصله ی هیچ کاری را ندارم دیگه حتی از دختر بودنم هم بدم میاد چون همین قضیه باعث شد کارم را از دست بدم اگه پسر بودم نه تنها کارم ثابت بود روز به روز هم پیشرفتم بیشتر میشد و حقوقم بالاتر میرفت.اگه این اتفاقا امتحانه خب چرا همه امتحانای خدا برای منه؟؟!!:302:

سلام ema1989 عزیز
درکتون میکنم که براتون سخته که از کارتون اخراج شدید .اون هم کاری با این حقوق..

ولی خواستم یه توضیحی بدم که الان خیلی از آقایونی که مسئولیت یک خانواده روی دوششونه با مدارک بالا دنبال کار میگردند حتی با حقوق نصف اون...

چرا فکر میکنی همه امتحانای خدا برای شماست؟؟ میدونم که شما برای تحصیلتون و کارتون خیلی زحمت کشیدید و الان از کارتون اخراج شدید ولی شما خیلی فرصت دارید...
نمیدونم تاپیک دوستای دیگه رو خوندی یا نه. هر کی یه مشکلی داره و سعی داره که یه جوری حلش کنه.هر کسی یه جوری امتحان میشه.
شما هم با توکل به خدا میتونید این مرحله رو پشت سر بذاری :72:

ema1989 عزيز چرا از هر اتفاقي جنبه مثبت اونو در نظر نمي گيري

فعلا داري ارشد مي خواني و بايد تمام فكر و ذكرت را بگذاري براي درس براي كار كردن وقت زياد است. من كه دوره ارشد وقت سر خاراندن نداشتم. با اينكه دوره كارشناسي در دانشگاه صنعتي بودم درسهاي كارشناسي را كامل نداده بودند و من احساس مي كردم نسبت به كلاس عقبم و تمام وقتم را صرف مطالعه مي كردم. الان هم كه الحمد الله دكتري سراسري شده و نگاه نمي كنند ببينند مال كدوم دانشگاهي بجاي فكرهاي بيهوده بهتر است تمام تلاشت را بكني تا پروژه درسي را عالي ارائه بدهي كه از آن مقالات خوبي در بياييد كه اين كار با سر كار رفتن مطمئن باش جور در نمي آيد. قشتگ درست را بخوان شاگرد اول شوي و از سهميه رتبه اولي استفاده كني. منم هم در دوره آخر درسيم كه شاغل بودم با بدجنسي رئيس بزرگ از كار آمدم بيرون با اينكه ماندن در خانه به خاطر مشكلاتش برايم خيلي سخت بود ولي نتيجه كار خيلي خوب شد. و پايان نامه با مقالات متعدد عالي ارائه دادم كه تمام سرمايه من است. دو هفته بعد از دفاع هم رفتم سر كار و از جايي كه هستم كاملا راضيم و حاضر نيستم يك لحظه هم سر كار قبليم برگردم. پس خدا را شكر كن و مثل بچه هاي خوب درست را بخوان

ساراجان ممنون مشکلمو به استاد راهنمام هم گفتم و حرفای شما را برام تکرار کرد. پرنیان عزیز ممنونم من هم به خدا توکل کردم به امید اینکه وضعیت خوب شه.امیدوارم وضعیتم بهتر شه و بتونم تو دوره ی ارشد مقاله های خوبی ارائه بدم:310: