وضعیت بدی دارم برای جدایی لطفا کمکم کنید

سلام دوستان . من تازه با این سایت آشنا شدم
من در زمان مجردی علیرغم خانواده خوشنام ، تحصیلات و چهره نسبتا زیبا چندان خواستگاری نداشتم و این درست خلاف چیزی بود که بقیه فکر می کردند . وقتی همسرم بصورت سنتی به خواستگاری ام آمد تنها هدفم ازدواج کردن بود چون فکر می کردم از همه هم سن و سالهایم در زندگی عقب افتاده ام ( من 31 سالم بود )
سال 90 عقد کردیم در جلسه اول من با بلوز آستین بلند و دامن زیرزانو و بدون روسری وارد مجلس شدم (همسرم قبلا در موقعیتهای دیگر مرا بدون روسری دیده بود ) در جلسه صحبت به همسرم گفتم که در عروسی ها روسری نمی گذارم و گاهی لباسهای استین حلقه می پوشم و ایشان گفت اگر همسرت بخواهد نپوشی چطور؟ و من گفتم مشکلی ندارم نمی پوشم . شبی که منزل ما امدند گفت بعد رفتن ساعتها گریه کرده و نتوانسته هضم کنه که چطور من دامن پوشیدم ! من به این موضوع اهمیت ندادم و 5روز قبل عقد عکسهای سفر من به کشور ترکیه را دید که در ان لباسم استین حلقه بود و دعوای سختی شد و خواستم عقد را به هم بزنم که با گریه و التماس گفت دلش از جای دیگه پر بوده و اشتباه کرده و من اشتباه دوم را مرتکب شدم . بعد عقد دعواهای ما شروع شد و پای خانواده ها وسط کشیده شد من حجاب کامل گذاشتم و باز مشکل حل نشد چون همسرم به شدت حساس شده بود و دایم می گفت که حجابم چون قلبی نیست برایش ارزشی ندارد و میگفت نمی تواند فراموش کند که من مجردی اینطور لباس می پوشیدم . مشاوره رفتیم اما بیفایده بود تا دی متاه که من به حالت قهر از خانه ایشان بیرون امدم و حاضر به ادامه نشدم هرچه مشاور و خانواده و من... گفتیم ایشان نتوانست بپذیرد که در حجاب افراط می کند (چون می گوید زن اصلا نباید دامن حتی بالای قوزک پا بپوشد ) در صورتی که خانواده خودش اینطور نیستند و خواهرش مثل من است . همسرم بسیار به مادرش وابسته است مادرش مریض است و سالهاست بیماری سرطان دراد و رابطه اوب ا همسرم غیرعادی است . اگر بگوید شب است همسرم چشم بسته قبول می کند . و از من توقعات غیرعادی برای مادرش دارد . الان همسرم بهط لاق راضی شده و خانواده خودم نیز اصرار دارند اما من در بد مخمصه ای هستم .میدانم این مشکل همسرم بیماری روحی است و شرایط سخت است اما عقلم می گوید جدایی بهترین است اما دلم نمی دانم چرا به طلاق راضی نیست در صورتی که اینده ای هم در این ازدواج نمی بینم . خسته شده ام و زا اینده می ترسم جون احساس می کنم شرایطم از روزی که عقد نکرده بودم هم بدتر شده و هیچ نقطه روشنی و فرصتی برای زندگی مشترک دوباره ندارم . الان 33 ساله هستم و به کلی از زندگی ناامیدم . میخواهم داین زندگی را تحمل کنم چون از درستی تصمیمم بعد 9 ماه قهر هنوز مطمئن نیستم. خانوائه ام هم زا این بلاتکلیفی عصبانی هستند کمکم کنید

سلام parnian11 عزیز خوش اومدی
بخاطر بالا رفتن سن و فقط برای اینکه مقوله ازدواج رو در زندگیت تموم کنی ازدواج کردی که کار اشتباهی بوده و اونم با این تفاوت فرهنگی ! ولی حالا کاری که شده و اینکه علی رقم اختلافات شما باز هم دوست داری زندگیت رو حفظ کنی
ببین میتونی از بعضی از خواسته های خودت بگذری؟ مثلا به دامن پوشیدن حساس هست شما اینکارو نکن و یا اینکه فقط وقتی در خونه تنها هستی براش بپوش.
میگه حفظ پوشش شما قلبی نیست چون میترسه وقتی خودش نیست شما دوباره به همون منوال سابق لباس بپوشی و یا اینکه چون شما از روی اجبار اینکاور میکنی و نه محبت، حس خوبی نداره
خودت فکر کن ببین میتونی یک عمر مورد دلخواه همسر رفتار کنی و لباس بپوشی و زندگی کنی؟
و یا فقط داری از روی احساست این حرف رو میزنی مثل همون احساسی که شما رو سوق داد برای این ازدواج؟

دروود
با نظر سارا جان کاملا موافقم.
فقط یه نکته : اگر واقعا زندگیت و شوهرت را دوست داری اگر خودت هم حجاب را دوست داری به بهترین نحو در این زمینه عمل کن که شوهرت واقعا تغییرات شما را ببینه .
می تونی باهاش صحبت کنی بگی عزیزم من دوران مجردی اون طوری لباس می پوشیدم ولی تغییر کردم به خاطر خودم به خاطر تو به خاطر زندگیم. این مدلی رو بیشتر دوست دارم و از صمیم قلب این کار رو می کنم.
در مورد مادرش هم حساسیت به خرج نده اگه خدایی نکرده خدایی نکرده شما جای شوهرت بودی با مریضی تقریبا غیر قابل علاج چیکار می کردی ایا بیشتر از قبل به مادرت محبت نمیکردی ؟ ایا برای اینکه خوشحالش کنی هر کاری از دستت بر میامد نمی کردی؟
مادر شوهرت برای شوهرت جای خودش را دارد و شما هم همین طور.
زندگی زوجین چه خوب می شد اگر مادر شوهرمان را تحت هر شرایطی مثل مادر خود دوست می داشتیم.
سعی کن اگر رفتی سر خونه و زندگیت وقتی شوهرت در کنارته کاری کنی که بهتون خیلی خوش بگذره که وقتی شوهرت رفت منزل مادرش این حس خوب که باهم خوبید در تنهایی همرات باشه نه دلخوری.
موفق و پیروز باشی.
بدروود

در ارسال بعد یک عنوان که گویای نوع مشکلت باشه بگو تا جایگزین عنوان فعلی بشه.این عنوان مبهمه.

بنظر من اگر بخواهی نظرت را به خاطر کسی که هنوز زندگیت را با او شروع نکرده و بقولی زیر یک سقف نرفته ای عوض کنی اشتباه است مگر اینکه واقعا" به کاری که می کنی باور داشته باشی. مطمئن باش اگر کارت احساسی باشد بعدهاهمیشه این مسئله آزارت خواهد داد و در درستی کارت شک خواهی کرد .شما در سنی هستی که نباید فقط احساسی عمل کنی ،تازه اگر جریان به این مسئله ختم گردد!

عزیزم آیا مشکل شما با همسرتون فقط مساله حجاب هست؟و به خاطر این مساله میخواهید طلاق بگیرید؟

فکر میکنی که رعایت حجاب انقدر مهم هست که باید یک زندگی از هم پاشیده شه؟

عزیزم هیچ آدمی کامل نیست ، هرکسی یک سری حسن داره و یک سری عیب .گل بی عیب خدا هست .

آیا همان قدر که برای همسرتون حجاب شما مهم هست خودش هم پایبند به مسائل شرعی اخلاقی هست؟اگر هست که یک امتیاز مثبت هست و باید خوشحال باشی .

احتمالا برای همسر شما مساله حجاب از این بابت حائض اهمیت هست که میخواهند شما ایمان قلبی نسبت به بعضی مسائل داشته باشید و از بابت های دیگه هم خیالشون راحت باشه .به عنوان مثال همسر من عقیده اش این هست که اگر به خاظر اعتقاداتت حجاب داشته باشی و به خاطر ترس از خدا باشه، در خیلی موارد دیگه هم اعتقاداتت قوی هست و جلوی خیلی مسائل دیگر رو میگیره . این طوری اعتمادشون خیلی بیشتر میشه .

اول بشین خوب فکر کن که آیا میتونی برای همیشه حجاب کامل داشته باشی ؟اگر به این نتیجه رسیدی که میتونی سعی کن به همسرت هم نشون بدی که برات اهمیت زیادی داره و بدون اجبار هم به این مسائل پایبد هستی .

گاهی اوقات توی زندگی برای به دست آوردن بعضی چیزها باید روی بعضی چیزهای دیگه پا گذاشت .بشین سبک سنگین کن ببین حجاب چقدر الان مهمتر هست.

سلا دوستان
واقعا ممنونم که اینقدر سریع جواب دادید. مساله ما حجاب نیست . چون من گفتم که حجاب کامل میذارم و مدت 6ماه هم گذاشتم اما باز همسرم میگه نمیتونه فراموش کنه من روزی حجاب نداشتم و این برای من عجیبه چون همسرم منو همونطور که بودم دیده بود نه اینکه تصویر دیگه ای از من داشته باشه . یکدفعه حالش دگرگون میشه و میگه نمیتونه فراموش کنه ! مشاوره هایی که رفتیم رفتار اونو نوعی بیماری تشخیص دادند و گفتند که اون از تن زن میترسه ! ضمنا من بیماری مادرشو کاملا درک میکنم .هفته ای 3روز بهش سرمیز دم و بقیه روزها تماس می گرفتم هرهفته برای مادرش یک شاخه گل می خریدم وهمیشه میگفتم به مادرت برس و ... توی فامیلشون منو عروش نمونه میدونستن اما مساله اینجاست که رابطه همسرم و مادرش ناسالمه و به نوعی ان جای همسرو برای مادرش پر کرده مثلا میگه تو باید کارتو رها کنی و بری با مادرم دنبال درمانش شهرهای دیگه . در صورتی که این اول وظیفه بچه های اونه نه من . مادرش حتی یکبارم توی این یکسال به من که عروسش بودم زنگ نزد حال منو بپرسه و ...
حس میکنم توی زندگی خیلی تنهام . هیچوقت هیچ حقی به من نمیده پشت حامی من نیست و اول رفع نیازهای خودش و خانواده و حتی دایی و خاله اش براش مهمه از طرف من و بعد من .
راستش اون عاشق عشقه نه من . گریه میکنه دایم و میگه عاشق منه واما من عشقی دریافت نمیکنم جز جسمی و زبانی . از طلاق وحشت دارم اما پرونده تشکیل شده و همه از مشاور و واسطه و خانواده و ..میگن جدایی در این وضعیت که هنوز عقدی و باکره هستی بهتره تا فردا بری و برگردی . اونم ذره ای تغییر از موضع خودش نمیده . استقلال فکری نداره و حاضر به پذیرش افراطش نیست . از نظر اون کاملترین زن مادرشه و...
دارم جدا میشم اما قلبم راضی نیست باوجودیکه هیچ امیدی هم ندارم به درست شدن این وضعیت
کسی مثل من توی این موقعیت هست؟

خانومی اگه مشاور و همه اطرافیانت به این نتیجه رسیدن که بهترین کار جدایی هست شاید بیشتر و بهتر از ما واقف هستن و نظر دادن
شما برای اطمینان قلب خودت هم که شده یک برگه بردار و دو ستون تشکیل بده : یک ستون خوبی های همسرت و خاطرات قشنگتون رو بنویس و ستون بعدی ویژگهی ها و اخلاق های بد همسرت رو بنویس
هر چی راجع به همسرت دوست داشتی باشه و نیست بنویس و کارهای خوبی هم که برات انجام داده بنویس
در آخر مقایسه کن و خودت نتیجه رو ببین اونوقت به دور از احساس تصمیم عاقلانه رو بگیر
خودت خوب میدونی اگه فقط از روی احساس صرف باشه عاقبت خوشی نداری ولی اگه از روی عقل و منطق تصمیم بگیری گرچه ممکنه سخت باشه ولی آینده خودت رو تضمین میکنه.

مي دوني كسي كه بيماري داره دست خودش نيست دائم در گذشته ها پرواز مي كنه و زندگي خودشو با افكار خرابش هم واسه خودش و هم واسه طرف مقابلش خراب مي كنه اون ادم اگه مي دونست گذشته هر كس مربوط به خودشه اين قدر گير نمي داد ؟؟ متاسفانه ايشون نمي تونن اينو بفهمنو يا هضم كنن شما در حد خودتون فداكاري كردين اما متاسفانه ايشون افكارشون از چيز ديگه اي نشات مي گيره بهترين و تنها راه شما همون جداييه شك نكن به خدا توكل كن مطمئن باش مياد التماست مي كنه