* بی حرمتی به مذهب

سلام . من و همسرم 3 ساله که با هم ازدواج کردیم . همدیگرو خیلی دوست داریم و خودمون دوتا بها هم مشکل خاصی نداریم و (اگر دیگران بذارن) زندگی نسبتا آرومی رو در کنار هم تا زمانیکه همسرم عصبانی نشه . می دونم که هر همه خوبی ها نمی تونه در یه نفر خلاصه بشه می دونم اگه این صفت بدو داره کلی هم خوبی داره ولی این رفتارش منو می ترسونه ، عذابم میده . خیلی سعی کردم با صحبت حلش کنم نشد ویا اینکه عکسل العملی نشون ندم ولی نشد . اون راه خودشو ادامه می ده و حرف هیچکسو گوش نمی ده .
من آدم تقریبا آرومی هستم و وقتی عصبانی می شم خیلی زود هم آروم میشم ولی همسرم خدانکنه که عصبانی بشه مگه از خر شیطون پیاده میشه .
من آدم مذهبی نیستم ولی یه سری اعتقاداتی دارم که برام مهمه و بهش ایمان دارم ولی همسرم نه هیچی براش مهم نیست وقتی عصبانی میشه یه زمین و زمان فحش میده از خدا گرفته تا ... به همه بد و بیراه میگه و اهانت میکنه . اینا منو میترسونه
یه من خونه نبودم با یکی دعواش شده بود زده بود قرآنی رو که جلوی آینه و شمعدونم بود پاره کرده بود . وقتی اومدم خونه و متوجه شدم کلی گریه کردم ولی اون به کار خودش اهمیت میده .
بهش میگم خدا تلافی همه این کاراتو در میاره . ولی گوشش بدهکار نیست .
میگه من خدارو بی واسطه قبول دارم و به بقیه هرچی دلش می خواد میگه و حتی به خدا هم بی حرمتی می کنه
همسرم به من بی احترامی نمی کنه ولی هرچی از دهنش در میاد به مبقیه می گه و وقتی عصبانی میشه شروع می کنه به فحش و ناسزا گفتن به دیگران
مثلا وقتی میره حموم و فشار آب کم و زیاد میشه و آبگرمکن خاموش میشه شروع میکنه به فحش دادن به سازنده ساختمون و نفرین کردن زن و بچش و پدر و مادرش
من از این حرفها میترسم . من از قهر خدا میترسم
به من بگین چیکار کنم

سلام
اول از همه سعي كنيد به شوهرتان كمك كنيد تا كمتر عصباني شود. چرا يك فرد بايد اينقدر عصبي باشد تا مثلا از كم بودن فشار آب هوار بكشد؟ ريشه هاي آن را پيدا كنيد و ببينيد چه چيزي در كمتر عصباني نمودن ايشان تأثير دارد كه خود اين مسئله جاي بحث دارد.
به ايشان مستقيما نگوئيد كه چه بگويد و چه نگويد. اين كار به نوعي توهين به ايشان تلقي مي شود.او به خيال خودش ، ديگر بچه نيست و دليلي هم ندارد كه شما بگوئيد چه كند. اين رفتار شما مطمئنا نتيجه عكس دارد. در زماني كه ايشان در آرامش هستند به صورت غير مستقيم،‌مثلا فلاني اينطوري حرف مي زند، به نظرم اينطور حرف زدن فلاني درست نيست، با اوصحبت كنيد و اجازه ندهيد كه فكر كند شما داريد با منظور و دو پهلو صحبت مي كنيد.
سعي كنيد آرام آرام و به مرور زمان اعتقادات مذهبي ايشان را ارتقا بخشيد. مستقيما قران جلوي ايشان نگذاريد كه بخواند، اين مذهبي شدن نيست، اما از اتفاقاتي كه از نتيجه اعمال ما سرچشمه مي گيرد، با ايشان صحبت كنيد. كتابي را كه در اين موارد است مطالعه كنيد و مثلا از كتاب تعريف كنيد و بگوئيد كه چه چيزهاي جالبي خوانده ايد. او اگر با شما مخالفت لفظي هم بكند؛ اما مطمئن باشيد در خلوت خود به گفته هاي شما فكر كرده و براي خود قضاوت خواهد كرد.
ان شااله كه مشكل حل شود. خودتان هم توكل به خدا كنيد. مي گويند هيچ كسي را در قبر كس ديگر نمي گذارند.اگر اهانتي از سوي ايشان صورت گرفته ،‌مطمئنا در روز حساب به پاي شما نوشته نخواهد شد،‌اما اگر او را دوست داريد به كمك كنيد و نه جنگ!

سلام .
ببینید برداشت من از صحبت های شما این است که همسر شما از درون کاملا پاک است و هیچ مشکلی ندارد ولیکن مشکل او با برخی ظواهر و ربط دادن این مسائل با برخی مسائل مذهبی باعث می شه که چنین رفتاری از خود نشان دهد . ایشان در واقع با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و خسته از این مسائل گاهی در ریشه یابی مشکلات به اونجایی می رسند که شما می فرمائید .
با توجه به این مسائل به عنوان یک برادر کوچک بهتون توصیه می کنم وقتی که ایشان توی خودشون هستند خیلی کنجکاوی نکنید چون معمولا مردها مشکلات را درون خودشون می ریزند و دوست دارند خودشون مشکلات را حل کنند و عنوان کردن اون را ضعف می دانند ولیکن خانم ها با اصرار برای کمک و همفکری دوست دارند که به مردها کمک کنند که این باعث پرخاشگری مردها می شه . به هیچ وجه ایشان را نصیحت نکنید چون نصیحت شنیدن کاملا نتیجه برعکس می ده و ممکنه ایشان برای مخالفت با شما هم شده چیزهایی را بگه که خودش هم قبول نداره ( باور کنید منم برام پیش اومده که در حالت عصبانیت چیزهایی را بگم که ذره ای بهشون اعتقاد ندارم )
اگه دوست ندارید که حرف هایی مشابه آن چه گفتید بشنوید و چیزهایی مطابق اون چه اتفاق افتاده اتفاق بیافته سعی کنید کمکشون کنید که کمتر عصبانی بشن و این کمک به هیچ وجه نباید زبانی و نصحیت مآبانه باشه بلکه وقتی که ایشان در خانه آرامش داشته باشند و خستگی از تنشون دربره خود به خود روحیه ایشان تلطیف می شه .
در مورد مسائل مذهبی نیز طبق اون چه گفتید معتقدم که ایشون ته دلشون هیچ مشکلی با این چیزها ندارند اما دچار یه جور مقاومت شده اند که ناشی از ربط دادن مشکلات اجتماعی به مسائل مذهبی است برای مثال وقتی ایشان شروع می کنند به گله و شکایت از روزگار و قیمت ها و کار و ... سعی نکنید بهش بگید که ناشکری نکنه یا خدا را شکر کنه یا بخواهید چیزی را توجیه کنید وقتی شما از این موضع نصیحت گرانه در می آیید بزرگترین ضربه را به خودتون و همسرتون و زندگیتون می زنید من بهتون توصیه می کنم که کاملا عقب نشینی کنید چون زمانی که او خودش را در برابر حمله ای نبیند کم کم سپر توهین را می گذاره کنار و کم کم خودش میاد جلو

مسائل مذهبی خیلی پیش از اون که احترام به صفحه قرآن و برخی از ظواهر باشه اخلاق خوب است اون قدری که توی اسلام به احترام به پدر و مادر و راستگویی و امانتداری و همسرداری و ... تاکید شده به احترام به صفحه قرآن تاکید نشده برای اون همسر مطلوبی باشید و با خوب کردن اخلاق و گفتار خودتان باعث بشید اون بیشتر به شما جذب شه که نتیجه این کار علاوه بر شیرین تر شدن زندگیتون منجر به این می شه که همسرتون برای اعتقادات شما ارزش قائل شود و کم کم به اونجایی برسه که شما می خواهید

سلام arusak11
واقعا توصیه های «دانه» و «مسلمان » کامل هست.
در این گونه موارد باید زمینه عصبانیت کاهش داده شود. نیاز به دخالت مستقیم در تغییر همسرتون نیست.
فراهم آوردن شرایط آرام در منزل و کاهش تنش از یک طرف و پرهیز از تغییر همسرتون مخصوصا در لحظات عصبانیت موثر ترین شیوه هست.

مجددا از «دانه» و «مسلمان» به خاطر پاسخهای سنجیده اشان به این موضوع تشکر می کنم.

سلام به دوستان عزیزم
از راهنمایی دانه عزیز و خسته مهربان بسیار سپاسگزارم
می دونید من خیلی سعی می کنم مراعات کنم حداقل زمانی که متوجه شدم با حرف زدن درست نمی شه . ببینید من تمام تلاشمو می کنم که عصبانی نشه ولی آخه فقط من که نیستم اون اکثرا از بیرون و دیگران عصبانی میشه و وقتی من برای آروم کردنش از اون طرفداری میکنم و بقیه رو محکوم می کنم باز هم آروم نمیشه
و باز هم چشم سعی می کنم نصیحت رو توی این زمینه کنار بذارم و امیدوار باشم خودش به این اعتقادات برسه
و البته یه چیز دیگه ای که اونو تحریک میکنه ( من در قسمت اختلاف با خانواده همسر در مورد مشکلاتم با مادر شوهرم نوشتم ) مادرشوهرمه ، که همه بچه هاشو پرخاشگر تربیت کرده