چگونه صحبت کردن در روابط اجتماعی به صورت معقول و درست

سلام به همه ی دوستان.:72:

میخواستم بدونم در روابط اجتماعی( چه آقا و خانم) بیشتر در مورد چه مسائلی باید صحبت کنیم که هم مشکلی در زندگی شخصیه ما ایجاد نکنه و هم فردی جذاب و فهمیده به نظر برسیم نه منزوی و کسالت آور؟
با تشکر

سلام دوست من

من خودم خیلی کم حرفم چون تو دنیای واقعی کمتر کسی رو پیدا کردم که تو حس و حال من باشه و بتونم باهاش حرف بزنم ولی وقتی کسی تو مود من باشه فقط اونجوری که دلم میخواد و دربارۀ اون چیزایی که دوست دارم (بدون فکر که به اینکه چه جوری به نظر میام) صحبت میکنم و تا دلتم بخواد جذاب و خوش صحبت میشم

اگر منظورتون آشنایی به قصد ازدواجه به نظرم اولا کسی که برای ازدواج انتخاب میکنی بهتره کسی باشه که اصولا حس حرف زدن باهاش رو داشته باشی و توی خط فکری تو باشه و ثانیا اینکه اصلا درست نیست که کاری کنی که جوری به نظر بیای (!!) باید خودت باشی و از چیزایی که تو زندگی بیشتر حال میکنی ازشون حرف بزنی بگی (البته خیلیم بی ربط به اون آدم و اون فضا نباشه!)

فقط اگه در شرایط روحی آرومی باشی به نظرم عالی میشه.
اگر هر دو تحصیل کرده باشید و اهل بحث، پیدا کردن یه موضوع برای بحث خیلی آسونه
من خودم میتونم یه مورچه رو تجزیه و تحلیل فلسفی کنم اگه طرفم آدم فکوری باشه.

unknownGirl عزیر سلام.ممنون بابت راهنماییت.:72:
شخصیت شما خیلی شبیه به شخصیت منه.تاپیکتونو خوندم.
منظور من کلیه.وقتی تازه با کسی آشنا میشی یک روزشو میتونی با صحبت کردن در مورد شخصیت خودت و سوال پرسیدن در مورد شخصیت طرف مقابلت بگذرونی.ولی بقیه ی روزها در مورد چی باید حرف بزنی؟
دوست ندارم در مورد شخص سوم حرف بزنم.فکر میکنم طرف مقابلم فکر میکنه که من چقدر خاله زنکم.
همش هم که نمیشه در مورد مسائل دانشگاه صحبت کرد.
از مشکلاتتم که حرف بزنی کسالت آور میشی و طرف مقابلت فکر میکنه چقدر آدم ضعیفی هستی.
بحثای روانشناسی و فلسفی هم یک بار جذابه.
در مورد خودت و تواناییتم خیلی حرف بزنی همه فکر میکنن چقدر خودخواه و خودبین و مغروری.
من چون همیشه معقول صحبت کردم همه ازم انتظار دارن.به خاطر همین نمیتونم همه حرفی بزنم و توی حرف زدن احتیاط میکنم.این موضوع باعث کم حرفیم شده و آزارم میده.همیشه همه بهم میگن چقدر کم حرفی و این آزارم میده.به خاطر همین ارتباط های اجتماعیمو محدود کردم.
ولی با خانواده و دوست های صمیمیم خیلی راحتم.

پریای عزیز منم از تاپیکاتون این شباهت رو حس کردم

این که براتون اینجا نوشتم اصلا دلیلش این نبود که راه حل این مسئله رو که گفتید پیدا کردم فقط من بعد از مدتی کلا حس کردم که این مشکل نیست بلکه یه مزیته که من به دیگران دارم و فقط از چیزایی حرف میزنم که خوشم میاد

منم اوایل از این کم حرفی تو جامعه خیلی آسیب می دیدم

روابط آدما با صحبت کردن زنده میمونه انگار که این حرف زدنه ست که به رابطه اکسیژن میرسونه وگرنه رابطه میمیره

وقتی که من اینو فهمیدم خودم رو همکلاسیام مقایسه کردم و دیدم که اونا چقدر از وقتشون رو به حرف زدن در مورد چیزایی میگذرونن که از نظر من مسخره ست و عمرا دوست ندارم که ازشون حرف بزنم دیدم دو حال داره: یا اونا خیلی با من فرق دارن و یا اینکه دارن برای زنده نگهداشتن رابطه شون هزینه میکنن و از چیزایی حرف میزنن که دوست ندارن و من چون دیدم که حاضر نیستم همچین هزینه ای کنم الان دیگه به خاطر این قضیه ناراحت نیستم

میدونی اگر که طرف آدم فکوری باشه خیلی حرفا هست که میتونین بزنین قرار نیست که مثلا اصول فلسفه رو مرور کنید قراره که اتفاقاتی رو که افتاده و میفته با هم تحلیل کنید که با طرز فکر طرفت آشنا بشی
چیزی که زیاده اتفاق مثلا براش اتفاقات زندگیتون رو (اونایی که خصوصی نیست و گفتنش ریسکی ایجاد نمیکنه) تعریف کنید یا یه داستانی واقعی یا تخیلی که شنیدین خیلی جالب بوده براتون ، یا مثلا از دوستاتون (از ویژگیهای مثبتشون) میتونید صحبت کنید
از خاطراتتون
از مسائل روز دنیا سیاسی و اجتماعی

شما میتونی یه لیست بگیری از چیزایی که همیشه دوست داشتی با یکی در موردش با یکی حرف بزنی تا وقتی که کسی رو دیدی یادت نره که چی بگی

مثلا من وقتی حرف کم میارم از کتابایی که تا حالا خوندم برای طرفم تعریف میکنم و نظرشو میپرسم و بعدم حرف حرف میاره

در مورد مشکلاتم، اصلا درست نیست صحبتات بار منفی داشته باشه برای طرف! مخصوصا که غریبه باشه.

دوستان من خودم هم میدونم که این مشکل خیلی پیش پاافتاده ست.
ولی خیلی ذهنم رو مشغول کرده.
از کارشناسان و دوستان عزیز در همدردی میخوام که بیشتر راهنماییم کنن و به تاپیک من هم سر بزنن.:72:
کم حرف بودن من و انتظارات خواستگارم