حرف های نا گفتنی . . .

همیشه حرف هایی برای نگفتن هست
و ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرف هایی است که برای نگفتن دارد .

نمی دونم شاید برای شماهم پیش اومده باشه یک موقع یک حرفایی هست توی دل آدم که برای گفتنش یا مکان مناسبی نیست یا زمان یجاهایی هم هست که میدونی حرفت درسته و باید بگی اما نگفتنش باعث خیلی چیزای دیگه میشه مثل وقتی که کسی رو که دوسش داری میبینی ولی حرف دلتو نمی زنی یا یجور دیگه که رفتار واقعی تو از اون صحنه نیست رفتار میکنی و به نظر من قشنگیه زندگی همین حرفای نگفتنی و رفتار های دوگانه است بقیه اش چون زده شده و عمل شده نتیجه خودشو داده

در زمینی که ضمیر من و توست
از نخستین دیدار
هر سخن ، هر رفتار
دانه هایی است که می افشانیم . . .

یعنی هیچکس حرف ناگفتنی نداره؟

سلام

اگر قراربود حرفهاي ناگفتني گفته بشه !!! اونوقت تبديل ميشه به * حرفهاي گفته شده *
اينطور نيست خانم melika63_63 ؟!!!!

خوشبختانه من حرفهای نگفته ام از حرفها ی گفته ام بسیار کمتره پس بقیه حرفهای نگفته همانند رازی است که اگه بر ملا بشه دیگه به قول اقا عرفان حرفهای نگفته نیست

تا حال حرف زدن زبان را می شنیدم، حرف زدن قلم را می خواندم، حرف زدن اندیشیدن را، حرف زدن خیال را و حرف زدن تپش های دل را، حرف زدن بی تابی های دردناک روح را، حرف زدن نبض را در آن هنگام که صدایش از خشم در شقیقه ها می کوبد و نیز حرف زدن سکوت را می فهمیدم ... ببین که چند زبان می دانم!



من می دانم که چه حرف هایی را با چه زبانی باید زد، من می دانم که هریک از این زبانها برای گفتن چه حرف هایی است.

حرف هایی است که باید زد، با زبان گوشتی نصب شده در دهان، و حرف هایی که باید زد اما نه به کسی، حرف های بی مخاطب، و حرف هایی که باید به کسی زد اما نباید بشنود. اشتباه نکنید، این غیر از حرف هایی است که از کسی می زنیم و نمی خواهیم که بشنود، نه، این که چیزی نیست. از اینگونه بسیار است و بسیار کم بها و همه از آن گونه دارند؛ سخن از حرف هایی است به کسی، به مخاطبی، حرف هایی که جز با او نمی توان گفت، جز با او نباید گفت، اما او نباید بداند، نباید بشنود، حرف های عالی و زیبا و خوب این ها است، حرف هایی که مخاطب نیز نا محرم است!

این چگونه حرف هایی است؟

این چگونه مخاطبی است؟

« دکتر علی شریعتی »

به اندازه تمام انسانهاي روي زمين حرف ناگفته وجود دارد