اگه شما به جای من بودید چه تصمیمی میگرفتید؟

سلام،من نمیدونستم سوالمو کجا باید مطرح کنم اگه اجازه بدید مشکلمو مطرح کنم پیشاپیش از راهنمایتون تشکر میکنم
مشکلم شاید بنظرتون خیلی خنده دار بیاد اونم وابستگی شدید به خانوادمه(پدر
مادر و برادرم) تک تکشونو عاشقانه دوست دارم و تحمل دوریشونو ندارم
دوره لیسانسمو شهر خودم خوندم و تازه درسم تموم شد،همیشه جز دانشجو های ممتاز بود آزمون ارشد شرکت کردم و چون شهر خودمون رشتمو نداشت،مجبور شدم جاهای دیگه بزنم و الانم قبول شدم شنبه باید برم ثبت نام اما نمیتونم دور از خانوادم باشم،اگه هم انصراف بدم محروم میشم سال بعد بنظرتون چطور میتونم خودمو از این وابستگی شدید خلاص کنم؟

قاصدک7 عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

عنوان فعلی شما مبهم هست لطفا یک عنوان مناسب که گویای مشکلت باشه در پست بعد ذکر کنید تا مدیران زحمت تغییرش را بدهند

با تشکر از توجه شما

14 ساعت تا شهر خودم فاصله داره اونجا فکر میکردم یه جای نزدیکتری قبول میشم اصلا انتظارشو نداشتم ،از طرفی واقعا دوست دارم ادامه بدم درسمو،از طرفی هم........
حتی الانم که این فکرو کردم اشک تو چشام جمع شد ،همه اینروزا بهم تبریک میگن اما خودم اصلا از قبولیم خوشحال نشدم برعکس خیلی هم ناراحتم از این موضوع همه از ظاهرو رفتارم فکر میکنند چه دختر با اراده و قوی هستم اما خودم احساس ضعف میکنم فکر میکنم ضعیفم که نمیتونم کنار بیام باهاش

این یك اصل بزرگ است كه هرگز هیچ قومی در سرزمین بومی اش تمدن نساخته است.(هجرت وتمدن،ص24 و6) یكی از عواملی كه باعث ضعف شخصیتی انسان می شود، وابستگی عاطفی است؛ وابستگی به خانواده، دوستان، شهر یا محله و...

علاقه و وابستگی تا وقتی كه موجب اخلال در برنامه ریزی و كاری انسان نشود و...مشكلی ایجاد نمی كند، اما بهترین سیاست دراین مسائل میانه روی است وزیاده روی موجب بوجود آمدن مشكلاتی ازجمله عدم پیشرفت و سكون می شود.

البته دست یابی به استقلال در زندگی و مستقل ساختن خود در زمینه عاطفی چیزی نیست كه یك دفعه حاصل شود بلكه درطول زندگی از دوران كودكی تا بزرگسالی به تدریج با تلاش و فعالیت بدست می آید.

نكته دیگر قابل ذكر اینست كه مستقل بودن یك امر نسبی است و هیچ گاه انسان،نیازهای عاطفی اش از دیگران به خصوص خانواه و نزدیكان قطع نمی شود و انسان همواره تا پایان عمر این نیاز عاطفی را دارد،منتها میزان آن در مقاطع و دوره های مختلف سنی تفاوت می كند.

قرآن كریم نیز در چند مورد مردم را برای حفظ ایمان دعوت به هجرت كرده كه خود موجب عدم وابستگی نیز می شود:«ألّمْ تَكُنْ أرضُ الله واسِعّةٌ فتُهاجِرُوا فِیها»آیا زمین خدا وسیع نبودكه درآن مهاجرت كنید. (نساء،آیه97)

دانشمندی می گوید: برای اینكه انسان بتواند در منطقه خویش نفوذ بیشتری پیدا كند،باید مدتی از آن منطقه هجرت كند.همواره مهاجرت موتور حركت تاریخ انسان است (هجرت وتمدن،دكترشریعتی،ص27)



نگر به یوسف كنعان كه از كنار پدر :305: سفر فتادش تا مصر و گشت مستثنا

نگر به موسی عمران كه از بر مادر :305: به مدین آمد و زان راه گشت او مولا

نگر به عیسی مریم كه از دوام سفر :305: چو آب چشمه حیوانست یحیالموتی

نگر به احمد مرسل(ص)كه مكه را بگذاشت :305: كشید لشكرو بر مكه گشت او والا

اهل خانه

برو حتما هم برو. خیلی شخصیتت محکم و قوی میشه. جوری که همه زندگیت میتونی رو پای خودت وایسی. سختیش دو ماهه عادت میکنی.ولی اگه نری یه عمر آدم وابسته و ضعیف میمونی. اشتباه منو نکن.