چطور مي شه طرف رو امتحان كرد كه آيا.....

با درود.
سوالم اين بود كه چطوري مي شه فردي كه آدم واسه ازدواج مي خوادانتخاب كنه و باهاش رابطه داره تا بشناسدش از عشق راستين و پايبند بودنش اطمينان پيدا كنه.
در كل روش هاي آزمايش طرف رو مي خوام بدونم كه با چه ترفند ها يا سوالات يا برخورد هايي مي شه امتحانش كرد كلا امتحان واسه اينكه آدم زندگي هست يا نه؟
ممنون

من فکر نمیکنم با سوال و جواب بشه اینو فهمید
باید یه مدت یه هم رفت و آمد داشته باشید

منم موافقم با سوال كردن نمي شه به عمق مسئله پي برد سوالها اكثرا كليشه ايه و جوابش هم كليشه اي و مختص زمانه . ولي توي زندگي همه چيز فرق ميكنه

و اگر در زندگی مشترک زیر یک سقف،به نادرستی این امر و نبود آن دست پیدا کرد،آنگاه تکلیف چیست؟(مانند:90% متأهلین خرمند و واقف به این امر و نه آنها که چیزی نمی فهمند)

سوال ها نباید کلیشه ای و مختصر باشند . باید جوری باشند که ذهن طرف شما را به چالش بکشونه و جواب مختصری نداشته باشه و اونو مجبور به حرف زدن کنه . به هیچ وجه نباید سوالات موضع شخص شما را لو بده بلکه باید جوری باشه که طرف شما نفهمد موضع شما نیست و مجبور بشه موضع حقیقی تون را بیان کنه .
حرف زدن آسونه اما عمل کردن سخت . کسانی که عمل یه فرد را دیده اند و می دانند چه کاره است بهترین مراجعند به شرط صداقت . به یک نفر و دو نفر اعتماد نکنید و از تعداد افراد زیادی بپرسید .
عشق طغیان احساس است و عاشق عیب ها را نمی بیند اجازه بدهید دیگران کمکتان کنند . مدتی از یکدیگر دور باشید تا فکرتون از احساسات دور شه و منطقی تر فکر کنید.

هنگامی که می خواهیم از رفتار طرف مقابل در پیش از ازدواج سر در بیاوریم و با توجه به عُرف و قانون با او نمی توانیم رابطه داشته یا رفت و آمد کنیم و در همان حال با اصغر آقا بقال محل صدهابار بشیتر رابطه داریم یا با همسایه خود که نمی خواهیم با آنها ازدواج نماییم،در این حالت تکلیف چیست؟
ببینید در این جامعه و در این زمانه از هیچ راهی نمی شود طرف ازدواج خود را حتی تا 40% بشناسیم و ازدواج و گزینش در آن همچون هندوانه سر بسته و گونه ای ریسک و متکی به شانس است و بس.

سلام گرد آفرید
یکم: رفت و آمد با همسایه و اصغرآقا بقال محل ظاهری هست و شناخت ما از آنها به خاطر کثرت رفت و آمد عمیق نمی گردد، لذا اگر سالها با آنها مراوده داشته باشیم، شناخت برای ازدواج مسئله دیگری هست. و شرع و قانون هم رفت و آمد رسمی جهت شناخت را منع نکرده است. اما سوء استفاده و فریب و پنهانکاری و .... مقوله دیگریست.
دوم: اگر ازدواج کاملا ریسک و شانس و هندوانه دربسته هست، دیگر نیازی به تعقل و ... نیست، و اصلا این همه حرف در این تالار برای اینست که بگوئیم اینطور نیست.


سوم: البته با توجه به رشته تحصیلی شما که غیر مشاوره هست ، هیچ انتقادی برای شما ندارم، چون نظر شخصی شماست، اما این انتقاد را نسبت به ASRIN GOZALI دارم که تشکر از چنین پستی، غیر حرفه ای ایست، چون شما به عنوان مشاور باید دید نقادانه نسبت به خطاهای شناختی داشته باشید. و نظرات تخصصی خود را به آنها اضافه کنید. اگر شما به عنوان یک مشاور چنین اعتقادی دارید، پس توصیه می کنم حداقل در حوزه مشاوره خانواده وارد نشوید، چون توفیق چندانی نخواهید یافت.
فراموش نکنیم هر کجا تعقل ، تدبیر، مشورت و تخصص کاهش می یابد، خطا و آزمون و آنچه که شانس نامیده می شود بیشتر می شود.
در مسئله ازدواج هم به اندازه ای که بررسی، دقت، تعقل ، مشورت و ... کم می شود به همان نسبت ریسک بالا می رود.
پسری که دختری را در دانشگاه می بینه و یک دل نه صد دل عاشقش میشه وهیچی از او چون ظاهر و حرفهای قشنگش نمیدونه، حتما هم باید بعدا بگه شانس نیاوردم!!!!!

نظر شخصي بنده اينست كه اگر كمي هوش و زيركي به خرج دهيم تا حدي مي توانيم شناختهايي را بدست آوريم. اتفاقا ما در دوره و زمانه اي زندگي مي كنيم كه به نسبت قديم كه دو نفر از پشت پرده يكديگر را مي ديدند، تغييرات زيادي به وجود آمده و الان جوانان مي توانند با اطلاع خانواده ها، تا مدتها با هم رفت و آمد داشته باشند اما مشكل اينست كه جوانان ما خيلي سريعتر از موعد وارد فضاي احساسات شده و به قول معروف يا بند دل را به آب مي دهند و يا سريع جو گير مي شوند و فكر مي كنند شخصي كه مي خواهند با او ازدواج كنند همان هماي سعادت است. اگر رابطه منطقي به وجود بيايد در زمانه اي كه بيشتر جوانان تحصيلكرده و اجتماعي هستند، مي توانند تا حدي يكديگر را بشناسند.
بله اگر بپرسند،‌شما چه غذايي را دوست داري،‌ يا چه رنگي را مي پسندي،‌معلومه كه اين سئوالها مسخره و كليشه اي است. مدتي هم مد بود كه مي پرسيدند:‌شما قصدتون از ازدواج چي يه؟! جوان بخت برگشته هم اگر مي گفت مي خواهم يكي را بگيرم كه فلان و بيسار،‌دختر مي گفت مگر من ماشين جوجه كشي يا ماشين ظرفشويي هستم و. ...
به نظر من جوانها بايد هوشمندانه طرف مقابل را در شرايط خاص قراردهند تا واكنش ها و رفتارهايشان را از نزديك مشاهده كنند.و يا سئوالها به گونه اي طرح و بازگو شده كه طرف مقابل بدون توجه به انگيزه شما از طرح سئوال به آن پاسخ دهد و ...

سلام
اگر منظورتون تحقیقات از در وهمسایس اصلا به گفته هاشون اعتماد نکن اینو از روی تجربه ای که داشتم میگم ادم یه دوست داره هزارتا دشمن اگر شخصا خودت میخوای امتحانش کنی بستگی داره از چه نظر باشه اگر اخلاق عزیزم شما تا با ایشون زیر یه سقف زندگی نکنی به اخلاق ایشون نمیتونی پی ببری اما در مورد نجابت از رفتارش باید مشخص باشه ببین اگر با جنس مخالفش راحت ارتباط برقرار میکنه و خیلی راحت خودمونی میشه خوب دیگه بستگی به طرز فکر شما داره البته بگم کسی که راحت با جنس مخالفش ارتباط برقرار میکنه دلیل بر بی نجابتیش نیست به هر حال این نظر نصفه نیمه من بود شایدم اشتباه باشه

سلام
به نظرم با ارتباط داشتن خانواده ها و در حضور آنها به قول دانه جان اگه احساسات پیش نیاد می شه تقریبا طرف مقابل رو شناخت .
توی این ارتباطات اکثراً همدیگر رو می شناسند ولی متاسفانه چون نسبت به هم علاقه مند می شن و یا خیلی خوش باور می شن و نمی خوان اون مورد رو جدی بگیرن .و این باعث می شه تا آخر راه برن و شکست بخورن.
باید قبول کرد این مرحله برای شناخته نه علاقه مندی محض...
امیدوارم درست گفته باشم...