نمایش نسخه قابل چاپ
فرض کنید من رفتم خواستگاری ، چطوری بدونم که دختره روابط قبل از ازدواج (دوستی ) نداشته ؟! {نمی دونم شاید سوال ساده لوحانه ایی باشه}
تو چشمش ذل (نمی دونم املاش درسته یا نه، اگه کسی میدونه بگه) بزنم و بگم که دوست پسر داشته یا نه ؟
تحقیق کنم ؟
چیکار کنم؟
آیا به غرور دختر بر نمی خوره ؟
روش فهمیدن درست این موضوع چطوریه ؟
باید صبر کنی روز قیامت که همه از اعمال دنیوی همدیگه با خبر میشن تو هم دقت کنی ببینی تو اعمال ایشون چه چیزایی بوده.
سلام آقا امید،
نه هرگز بصورت مستقیم نپرس، اینطوری ذهنش رو بیشتر درگیر میکنید. دختری که تا حالا رابطه ای نداشته "آفتاب مهتاب ندیده" ظاهر میشه و به نسبت معصومتر از بقیه دخترها رفتار میکنه.
اگه شما قبلاً با کسی رابطه داشتید یا از کسی خوشتان می اومده، بصورت سطحی به آن اشاره کنید. نیاز نیست دروغ بگید یا طوری ماجرا را بگید که حسادتش را تحریک کنید. هدف از بیان چنین مسئله ای تنها سوق دادن ایشون برای صحبت کردن از کسانی است که او دوست "داشته" یا افرادی که قبلاً با آنها رابطه عاطفی برقرار کرده. به هیچ وجه از ایشون نخواید "حالا نوبت شماست! تا حالا از کسی خوشتان آمده یا با کسی رابطه ای داشتید؟". اگر خودش چیزی نگفت اصرار نکنید و مسئله رو ادامه ندید.
بنظر من مهم تمرکز رو افکار و عقایدیه که در حال حاضر داره الان باید بشناسیش که چطوریه
در مورد رابطش هم میتونی اینطوری بپرسی که"ایا شما رابطه ی خاصی داشتین که من باید بدونم ؟"
اما درمورد اون پسرایی که خیلی گیر میدن ما دخترا میذازیم بحساب بددل بودنشون این سلب اعتماد میکنه
در کل زووم رو این مسایل نتایج خوبی نداره و البته دختر پاک وسالم از ظاهر و از حرفاش میشه تشخیصش داد
هرچند فک نکنم خوب باشه برا ازدواج کسی رو مواخذه کنیم یا بصورت جنایی سوال پیچش کنیم
بنظرم دفعات اول اصلا این سوالا خوب نیس و در طی رابطه خودتون هم متوجه میشین که رابطه ای داشته یا نه
زل زدن درسته فک کنم
دخترای امروزی دومدلند.
1-دوست پسر دارند که دیگه واسشون مساله خاصی نیست و چیز خیلی عادی تو زندگیشون تلقی میشه! (متاسفانه اکثر دخترای امروز جامعه ما که اکثرا فرزندان پدران و مادرانی هستند که اصلا همچین تجربیاتی را نداشتن!)
2-دوست پسر ندارند که در این صورت معمولا از نظر تیپ و منش رفتاری تابلو میشن که دوستی ندارن و خودتونم اینو در برخورد باهاشون حس میکنید.
با توجه به هر دو حالت پرسیدنش اصلا مساله ایی نیست و در یک موقعیت مناسب با ملایمت حتما بپرسید.چون اگه حالت اول باشه معمولا خیلی راحت میگن اره داشتم و اگه حالت دوم باشه ممکنه کمی ناراحت بشه از سوالتون ولی خب حداقل ذهن شما آروم میشه.
ولی ذکر چند نکته!
1-شما خودتون دوست دختر نداشتید؟ اگه داشتید حق پرسیدن پنین سوالی را ندارید مهم اینه که بعد تعهد گذشته فراموش بشه و رابطه جدید با قدرت حفظ بشه
2-به فرض که داشته! اگه از الان متعهدانه بشما وفادار بمونه (حالا در ی برهه نیاز عاطفی به جنس مخالف باعث ی دوستی ساده شده باشه) یا حتی برای هدف ازدواج مدتی با ی پسری در حال شناخت بوده و بعدم دیدن بدرد هم نمیخورند (نباید انتظار داشته باشید دخترای امروزی مثل قبل بشینن تا یکی بیاد و عکس سیاه و سفیدشون ببره نشون داماد بده و بعد بیان عقد بخونن و تا شب حجله هم پسره را نبینه!!) باز چه اهمیتی داره؟ بقیه فاکتوراشو بسنجید.
دوست عزیز تبلیغ بی قیدی را نمیکنم سعی کنید از بین حرفام مغز سخن را دریابید!:310:
سلام آقا امید
به نظر من شما تنها از طریق تحقیقات میتونید تا حدی به نتیجه برسید که چه جور دختری هست.توی همه محیطهایی که رفته به تحقیق بپردازید اگر روی این موضوع حساس هستید.حداقل اگه دختر راحتی نبوده باشه میشه فرض رو بر این گذاشت که دنبال دوست پسر و ... نبوده.
دختر هایی که خیلی خودشون رو غرق درس میکنن تا به موفقیت تحصیلی برسن معمولا خیلی کم فکرشون به این قضایا میره شاید بدنباشه از بین این دسته افراد یکی رو انتخاب کنید (هر چند کم هستن) البته منظورم این نیست که بقیه خانمها همه شان اهل این قضیه هستن.طبق تجربه خودم دیدم کسایی که خیلی به درس اهمیت میدن کمتر به دوست شدن با پسرها فکر میکنن توی محیطهای دیگه نبودم که راجع به خصلت افراد اون محیط قضاوتی بکنم.
فکر نمیکنم هیچ دختری خوشش بیاد این سوال ازش پرسیده بشه اون هم به طور مستقیم.
آقای دهنوی (کارشناس مذهبی ازدواج) یکبار یک خانم ازش پرسید من 4 سال با پسری دوست بودم الان که میخوام با کس دیگه ازدواج کنم لازمه بهش اعتراف کنم و آقای دهنوی گفت نه باید توبه خالص بکنید و بعد از اون شما پاک هستید لزومی نداره در این زمینه صحبت کنید وقتی خدا هم نامه اعمال شما رو پاک کرده اصولا چیزی وجود نداره که بخواید بهش اعتراف کنید.
هرچند این نظریه هضمش برای من هم کمی سخت بود ولی ظاهرا راستگویی در این زمینه رو حتی افراد مذهبی هم توصیه نمیکنن
سلام آقا امید مبینم سخت در تلاشید که دو تا شید انشالل:16:ه:311:
من با نظر فکور موافقم ولی بهترین موردی که میشه ازش تحقیق به عمل بیاری پسرای همسایه ست نخن جدی میگم معمولا اونا تا ریز ودرشت روابط دختر همسایه رو در نظر دارند :311:
و یک راه دیگه سوالای معکوسه مثلا بگو من به عشق بین دختر پسر اعتقاد دارم واصلا بنظر من طبیعیه اتفاق بیفته آخه آدم نمیتونه که یه عمر تنهایی سر کنه !!!!!!!!!!! اگه کسی نداشته باشه باید به عواطفش شک کرد !!!!!!!!!! بعد ببین چی جواب میده :162:
ولی این راه دوم یکم خطرناکه شاید با اردنگی بندازنت بیرون :58:
یکی از اعضای همدردی رو اگه یادتون بیاد ، ایشون قبل از ازدواج ، هیچ دوست دختری نداشتن و فرض رو بر این میذارن که طرف مقابل هم دوست پسری نداشتن ، عقد می کنن و چند ماه بعد ، پسر در ایمیل های دختر ، متوجه همه چیز میشه.
به نظر شما این نتیجه نپرسیدن و تحقیق نکردن نیست ؟
سلام آقا امید :72:
به نظر من اصلا به صورت مستقیم از این سوال‌ها نپرس. که آیا با کسی دوست بودی؟ آیا فلان کار کردی؟ و ...
۱. شما تحقیقتو به صورت کامل بکن. از همسایه‌ها، محل کار، دوستان و هر کسی که خودت می‌دونی. اگه دختری باشه که این کاره باشه، از این طریق می‌فهمی.
۲. در مورد روابط آینده هم نظراتشو بپرس. در مورد این که با افراد مختلف (از اقوام، محل کار، اینترنت! و ...) چگونه و تا چه حدی ارتباط داشته باشه سوال بپرس. اول بگذار نظراتشو بگه و شما قبلش نظرتو نگو. بعد از گفتن نظراتش ببین آیا با نظراتت سازگار هست یا نه.
اگه نتایج از طریق این دو مورد، مطلوب شما بود (با فرض تفاهم در مورد بقیه‌ی مسائل که به این موضوع مربوط نیستن) دیگه به گذشته‌ی دختر خانوم سوء ظن و این‌ها نداشته باش و بهش اعتماد کن. و هیچ‌وقت سوالی از گذشته‌اش نکن.
مستقیم پرسیدن از این جهت نادرسته که اولا احتمال دروغ گفتن توش کم نیست، دوما ممکنه به بعضی خانمها بر بخوره!
کلا این سوال‌ها‌ی مستقیم چیزی به اعتماد آدم زیاد نمی‌کنه. اگه یک فردی با تحقیق و این‌ها هنوز بی‌اعتماد باشه، به خاطر یک جمله‌ی خانوم که گفته رابطه‌ای نداشته، بهش اعتماد پیدا نمی‌کنه.
اولا توبه‌ی خالص توبه‌ای هست که اثرات گناه رو در وجود فرد از بین ببره. یعنی نه دیگه دل‌تنگی‌ای وجود داشته باشه، نه به خاطر مسائل گذشته، مشکلات روحی و احساسی باقی مونده باشه. پس در این حالت طرف مشکلی نداره.نقل قول:
آقای دهنوی (کارشناس مذهبی ازدواج) یکبار یک خانم ازش پرسید من 4 سال با پسری دوست بودم الان که میخوام با کس دیگه ازدواج کنم لازمه بهش اعتراف کنم و آقای دهنوی گفت نه باید توبه خالص بکنید و بعد از اون شما پاک هستید لزومی نداره در این زمینه صحبت کنید وقتی خدا هم نامه اعمال شما رو پاک کرده اصولا چیزی وجود نداره که بخواید بهش اعتراف کنید.
دوما گفته شده که اعتراف به گناه نکنن. اگه سوال مستقیم پرسیده بشه فرد نباید بگه هیچ رابطه‌ای نبوده. اما میتونه جوری جواب بده که حساسیت ایجاد نشه(گفتن بخشی از حقیقت). مثلا میتونه بگه من هم در گذشته خواستگارانی داشتم (حال سنتی یا غیرسنتی بودنشو دیگه نمی‌گه) اما به دلیل نداشتن تناسب، ردشون کردم.
البته این چیزها کمی به وجدان آدم‌ها هم بستگی داره. مثلا اگه رابطه‌ای بوده حتما فرد باید صبر کنه تا اثرات مخرب روحیش از بین بره و بعد دوباره قصد ازدواج کنه. چون اگه اثرات مخربش باقی مونده باشه و چیزی هم نگه، به نوعی ظلم در حق خواستگار میشه.
:72:
[align=justify]سلام
نخست در رابطه با صحبت فکور عزیز هم باید بگم که دروغ گفتن مطرح نیست. اگر مساله مطرح نشه، گفته هم نمیشه.
جز راست نباید گفت
هر راست نشاید گفت
اما اگر سوال کرد، و دختر هم توبه واقعی کرده و پاک شده، اونوقت میگن اصطلاحا شاید بشه در صورت وجود شرایط خاصی، توریه کنه. مثال جالبی هم داره:
داستان حضرت علی (ع) که ظالمی در پی مظلومی بود . مظلوم گفت: اگر او از من پرسید ، نگو من از اینجا رد شده ام . آقا بلند شدند و در جای دیگر نشستند و ظالم پرسید و آقا گفتند : از وقتی که من در اینجا نشسته ام ، کسی را ندیده ام . آقا توریه کردند .
البته اگر پسر بگه که برای من مهمه که رابطه قبلی نداشته باشی( یا دختر بدونه که پسر اینطور فکری داره) و حتی در صورت توبه هم نمی پذیرم، اونوقت دختر باید حتما مساله رو مطرح کنه.
البته نیازی به گفتن تمام ماجرا نیست. شاید بشه با گفتن بخشی از ماجرا، قضیه رو فیصله داد
در هر صورت، نباید اجحافی در حق خواستگار صورت بگیره.
امید جان اول از همه اگر فرایند ازدواج به شیوه اصولی پیش بره، یعنی فرآیند شناخت به درستی طی بشه(شناخت خانوادگی، فردی و...) کمتر چنین مساله ای پیش میاد. یعنی اگر خوب و به اندازه کافی تحقیق و پرس و جو از افراد مورد اعتماد و نزدیک و آشنا و کسانی که ایشون رو میشناسند بکنی، شخصیت و رفتار و خلق و خو و وضع معاشرت اجتماعی و ... ایشون برات تا حدودی روشن میشه
پس از تحقیق و پرس و جو از اطرافیان، نوبت به خودت میرسه و شناختی که باید از فرد مورد نظرت به دست بیاری. میتونی از نحوه بیان، رو گرفتن، نجابت، شیوه صحبت کردن با نامحرم و حیای طرف مقابلت مقداری شناخت کسب کنی. از سوالاتی که ازت میپرسه تو خواستگاری، میتونی متوجه حساسیتهاش بشی. اگر ازت بپرسه که قبلا با کسی رابطه داشتی یا نه؟ این رو به فال نیک بگیر. ببین نحوه برخوردش با این مساله چگونه هست
دوم اینکه برای خودت باید روشن کنی اگر قبلا رابطه ای داشته، ولی حالا واقعا پشیمونه و توبه کرده، حاضری باهاش ازداج کنی یا نه؟
شاید میزان رابطه برات مهم باشه. مثلا اگر بدونی رابطه خاصی نبوده و زود هم تمام شده و کار هم به جاهای باریکی کشیده نشده باشه، اونوقت چطور؟
اگر میتونی کنار بیای، قضیه متفاوته.
اما اگه نمیتونی کنار بیای، اونوقت غیرمستقیم اقدام کن. مثال بزن. بحث ازدواج رو به سمتی بکشون که به مقصودت نزدیک بشی. مثلا بگو یکی از آشناهام(آشنات میتونه یکی از اعضای تالار همدردی باشه)، رفته بود خواستگاری و طرفش بهش گفته بود که قبلا درگیر هیچ رابطه ای نبوده، ولی بعذها معلوم شده دروغ گفته و برای هر دو شون خیلی گرون تموم شده. بعد بهش بگو که خودت آدم متعهد و صادقی هستی(البته اگر هستی! چون هنوز نمیشناسمت:305::46: ) ، و این مساله که طرف مقابلت هم صادق و متعهد باشه برات خیلی مهمه. بعد بگو من خودم قبلا درگیر رابطه ای نبودم(بازم اگر واقعا نبودی)، و پس از ازدواج هم ان شا الله متعهد به همسرم و خانواده ام خواهم بود. شما چطور؟
[/align]