الفبای زنانگی!

شوهر داری آدابی دارد. فوت و فنها، و باید و نبایدهایی دارد که از قدیم مادران سعی می کردند آن را به دختران خود بیاموزند تا ایشان را با رعایت آن آداب خوشبخت کنند. زیرا زنان همواره این نکته را درک کرده اند که سعادتشان بستگی به میزان مطلوبیت و محبوبیتشان در خانه ی شوهر دارد. این قانونی نیست که با گذر از مرحله سنتی به مرحله مدرنیته تغییر کرده باشد. تا بوده همین بوده تا هست همین باشد.
--------------------------------------------------------------------------------
البته این آداب در زعم هر کسی می تواند با دیگری فرق داشته باشد . اما با این وجود، امری نسبی و سلیقه ای نیست. بلکه درست و غلطی دارد که در کتابهای اخلاقی و کتب دینی به آن اشاره شده است.

اگر بخواهیم اهم آداب شوهر داری را خلاصه کنیم به شرح زیر در خواهد آمد:

مردها هم مثل زنان به محبت احتیاج دارند: هر چند طور دیگری تظاهر کنند! اما شکل محبت به مردها با شکل محبت به زنها تا حدودی متفاوت است. مردها دوست دارند خدماتی را که به همسرانشان ارائه می کنند دیده شود و به خاطر آن مورد قدردانی و تحسین واقع شوند. وقتی مردی احساس کند ارزش او آنطور که هست درک نشده ،از زندگی فاصله می گیرد اگر چه این فاصله فقط عاطفی باشد.

هر مردی در زندگی با زنان به دنبال آرامش است: لذا الفبای آداب شوهر داری ، فراهم کردن شرایطی است که آرامش را به وجود آورد مثل خوشرویی .
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند : برای زن روا نیست که خشمگینانه به شوهرش بنگرد.( وسائل الشیعه ج ٢٠)

تهیه ی غذایی مطلوب ، برخورد شایسته در هنگام ورود مرد، پرهیز از بدکلامی و نشان دادن نارضایتی، و براوردن میل جنسی وی مطابق میلش؛یعنی تمام آرامش مورد نیاز مرد.

چنانچه زنی این چیز ها را رعایت کرد حتی اگر محبوب مرد نباشد باز هم خوشبخت خواهد شد. زیرا مردها در دراز مدت ارزش داشتن چنین جای دنجی را درک خواهند کرد و آن را به هر جای دیگری در این دنیا ترجیح خواهند داد. لذا یکی از راههای برگرداندن مردها به زندگی فراهم کردن همین آرامش است اما انجام این کارهای به ظاهر ساده برای زنی که خودش آرامش ندارد بسیار سخت خواهد بود.

هر زنی باید این توانایی را داشته باشد که عشق و محبت اولیه را زنده نگه دارد و آن را با بدرفتاری از بین نبرد: مخالفت و جدل کردن، محبت زداست. از بین رفتن محبت بین زن و شوهرها بیش از آنکه به ضرر مردها باشد به ضرر زنهاست. به همین جهت زنان ملزم به رعایت بیشتری هستند. زن زیرک، زنی است که عشق و محبت همسرش را فدای کاسه و کوزه ی زندگی نکند و قدر محبت را بداند. اگر می خواهید میزان زنانگی یک زن را درک کنید ببینید در زندگی او رعایت چه چیزی در اولویت است. زنی که رعایت نظافت، تجملات زندگی، و ... را در اولویت قرار دهد زندگی را می بازد.

زیرکی از آداب طلایی در شوهر داری است: همین زیرکی گاهی باعث می شود، خانم از یک خواسته ی خود بگذرد تا به نتیجه ی بهتری در دراز مدت برسد. مثلا چنانچه مردی با همسرش برای به کرسی نشاندن حرف خود درافتاد، زیرکی آن است که زن بگذارد او برنده شود. احساس بازنده بودن و شکست خوردن برای تمام مردان تلخ و تحریک کننده است. مردی که با همسرش در می افتد و او را مثل مردها سخت و مقاوم می یابد تا زمانی که بر وی غلبه نکند، محبت و دلسوزی خودرا نسبت به او احساس نخواهد کرد. یک زن مجهز به سلاح عاطفه است اصلا نباید مردانه رفتار کند تا مثل یک مرد در دعوای مردانه با او سرسختانه رفتار شود.

هر زنی باید همسرش را به تمام نزدیکانش ترجیح دهد و مرد باید از این بابت مطمئن باشد. یکی از بدترین و غیر معقول ترین کاری که برخی از زنها انجام می دهند این است که همسرشان را در مقابل خانواده ی خود سرافکنده می کنند. این حق هر مردی است که همسرش او را قبول داشته باشد و از او حرف شنوی داشته باشد. هیچ گاه به صلاح زنان نیست که همسر خود را در مقابل خانواده خود قرار دهند و بدتر آنکه در این میدان به طرفداری از خانواده خود درآیند

هر زنی باید با آراستگی همیشه میل جنسی همسرش را نسبت به خودش زنده نگه دارد و نقش رضایت جنسی را در رضایت مرد از زندگی درک کند. این از حماقت است که یک زن بعد از چند سال زندگی ، چنان در بچه داری ، خانه داری، یا انجام کارهای شغلی گم شود که فرسنگها با دلبری و دلربایی فاصله پیدا کند. به هر حال این از مهمترین آداب شوهر داری است که با توجه به تفاوتهای مردان و زنان در ادراکهای عاطفی، جنسی و ... اهمیت آن بیشتر روشن خواهد شد.

در کلام آخر اگر بخواهیم آداب شوهر داری را در یک جمله خلاصه کنیم باید بگوییم آداب شوهر داری یعنی رفتار کردن به میل و خواست شوهر تا حد ممکن ،زیرا قرار است محبت او نتیجه شود. و اگر غیر از این منظور بود وضع فرق می کرد. مسلما چنانچه بخواهیم برای یک عمر محبوب کسی باشیم باید به خواست و رضایت او عمل کنیم.
----------------------------------------------------------------------------------
منبع: انسیه نوش آبادی
بخش خانواده ایرانی تبیان