کسی میتونه منو در مورد این مسئله عشقی راهنماای کنه؟

با عرض سلام وخسته نباشیدحدمت همه دوستان همدردی و تشکر از این سایت بسیار مفید بنده پسری 21و نیم ساله هستم ودانشجوی
پزشکی در یکی از دانشگاههای برتر کشورهستم وشدیدا درسخوان به
طوری که با رتبه عالی وارد دانشگاه شدم ودر دانشگاه نیز در زمره
دانشجویان ممتاز قرار داشتم منظورم از بیان این حرفا این هست که همیشه سرم تو درس و مشق و نحقیق و اینطور مسائل بوده از حدود 1و نیم سال پیش به یکی از
همکلاسیهای خود علاقه مند شدم ایشان فردی بسیار مذهبی و مقید
ودرسخوان ودارای ویژگیهایی که بسیار مورد علاقه بنده هست من هم
بنابه اعتقادات خویش با دختران ارتباط ندارم(برخلاف جو دانشگاه)رفته
رفته علاقه بنده به ایشان بیشتر شد و طی چندماه اخیر شدیدا ذهن مرا
مشغول کرده وتمامی جنبه های فعالیتم از جمله درس را تحت تاثیر خود قرار داده است در اوایل هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم ایشان را فراموش کنم (از کشیدن تنگتر گردد کمند!!)ولی من این موضوع را به ایشان نگفته ام این موضوع را با
خانواده خود مطرح کردم ولی با اینکه این دختر مورد تائید خانواده من
هست با مخالفت ایشان به علت کمی سن وعدم وجود درآمد مستقل از
پدرمواجه شدم.حالا واقعا مانده ام چون نمیتوانم از گزینه ای بسیار
مناسب بگذرم وایشان را فراموش کنم وهمچنین بیخیال احساسات خود شوم.ضمنا من از جنبه
عاطفی نیاز شدیدی به یک همدم دارم.آیا مطرح کردن موضوع با این
دختر درست است؟خواهش میکنم مرا راهنمایی کنید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ببخشید یادم رفت اینو بگم طی چند هفته گذشته از افراد موثق خبرهایی مبنی بر امدن خواستگاران متعدد برای ایشون اومده که این اخبار من رو به شدت مغتشش کرده!

به هیچ عنوان تا زمانی که شرایط ازدواج نداری علاقتو به دختر نگو.البته این احساسی م که داری به خاطر شرایط سنیته

چندسال بعد به الآنت می خندی.

من یک ونیم ساله صبر کردم ولی هر روز وضعم مخیمتر داره میشه!

سلام

نظر خانوادتون در مورد اينكه چند سالي نامزد باشيد تا درامد كافي پيدا كنيد چيه؟ خود خانواده نمي توانند برا چند سالي ساپورت مالي كنند؟

البته من خودم فكر ميكنم سن شما برا ازدواج كم هست اما چون شما را از نزديك نميشناسم احتمال داره پختگي شما بيش از سنتون باشه

به نظرم با خانواده صحبت كنيد و ببينيد چطور ميتونيد برا مسائل مالي راه حل پيدا كنيد انوقت اگه از اين جهت خيالتون راحت شد بايد به شناخت دقيق دختر خانم بپردازيد و ببينيد چقدر با معيارهاتون هماهنگ هست

horriyyatt عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

اگه شرایط ازدواج نداری و خانوادتون هم ناراضی هستن راهی به جز فراموش کردنش نداری

موفق باشی:72:

شما چیزی به اسم قسمت را فراموش کردی! اینکه خواستگار زیاد داره حرف مسخره ایه چون اگه قسمت شما باشه هیچکدوم به نتیجه نمیرسه و اگه نباشه که ازدواج میکنه و میره و هیچ کاری از شما هم ساخته نیست! پس دیگه به این موضوع فکر نکنید.
و اما در مورد خودتون باید عرض کنم در این سن معیارها شکل نگرفته و همچنین تا چند سال دیگه بازم نظرتون هی عوض میشه. ضمنا رشته شما جوری که تا به درامد برسید 7-8 سال حداقل زمان لازم دارید! همچنین اینو یقین بدونید در اینده موقعیت های مشابه و حتی بهتر از ایشون قطعا براتون پیش میاد. پس الصبر مفتاح الفرج!:310:

شرایط تو رو خوب درک می کنم
منم توی یکی از بهترین رشته ها و بهترین دانشگاه ایران درس میخوندم و سال دوم عاشق یک دختری شدم البته همکلاسیم نبود. یک سال از خودم پایینتر بود. کلا ایده آل من بود. بهش گوشه دادم ولی بی محلی می کرد.
منم بی خیالش شدم ... البته برام خیلی سخت بود. الان که 4 سال میگذره پشیمون نیستم چون دارم از دوران تجرد لذت میبرم.

فکر کنم شما هم بیخیال شی بهتره. خیلی زوده خودتو پابند زن و زندگی کنی.

خیلی ممنونم از همه دوستانی که لطف کردند و نظر دادند والا من با پدر مادرم صحبت کردم و اونا راضی شدند و با اجازه اونا به اون خانم گفتم وایشون گفتند که بهتره با پدر مادرم صحبت کنید.به نظر شما استراتژی های مناسب برای مراحل بعد چیه؟(من نمیخوام تحت تاثیر مسائل احساسی صرف قرارگرفته وتصمصیم غیر عقلی ای بگیرم)