شوهرم بی دین و مذهب شده.چه کنم؟

با سلام
مدتی هست که دچار مشکل بزرگی شده ام.همسرم حدود یک سال پیش برای مسئله ای به یه سایت مذهبی رفت اما متاسفانه در اون سایت و در تاپیکی با کسی اشنا شد که بی دین بود و همسرم میخواست که بهش کمک کنه ولی متاسفانه اون فرد تونست روی همسر من تاثیر بذاره و یه سری کتاب بهش معرفی کرد که همسرم هم از اونجایی که میل شدیدی به دانستن داره شب و روز اونها رو مطالعه کرد و خیلی کتاب و مطلب خوند که متاسفانه باعث شد که همسرم هم بی دین بشه و از اون کسی که من باهاش ازدواج کردم خیلی فاصله گرفت نه نماز میخونه نه روزه میگیره نه خمس و هیچ اعتقاد دینی نداره ...خیلی ناراحتم من و همسرم که سالهای اول ازدواجمان حتی نماز شب گاهی میخوندیم و تمام روزه هامون رو میگرفتیم امسال شوهرم حتی یک روزه هم نگرفت چون دیگه بهش اعتقادی نداره.و مشکل بعدی هم این هست که میخواد من هم مثه خودش بشم.زندگی برام خیلی سخت شده چیکار کنم؟؟

برادر من هم، این طوری شده! ولی واقعا چقدر این مسئله در مورد همسر خیلی سخته. خب چرا با ایشون پیش یه کارشناس مذهبی حاذق نمی رید؟؟ مطمئنا اگه ما انقدر راسخ پشت یه مذهبی وایسادیم باید یه دلایل محکمی واسش وجود داشته باشه. به نظر من باهاشون اصلا مقابله نکنید. به هر حال مشخصه که برای اعتقاداتشون ارزش قائلند و نمی خوان که بی دلیل هر چیزی رو قبول کنند. مدام هم حرفاشون رو اگه دلیل خاصی ندارید، رد نکنید که جبهه گیری نکنند. فقط یه برنامه بریزید که برید پیش کارشناس مذهبی. ان شاء الله که زودتر حل شه! :323:

شما تونستین کسی رو معرفی کنین که بتونه به استدلال هاش پاسخ دینی بده یا نه ؟
پیش مشاور مذهبی رفتین ؟
در برابر عقایدش بحث و گفتگو می کنه یا نه ؟
خودتون اطلاعاتتون در این زمینه چقدره ؟ می تونین با مطالعه به استدلالهاش پاسخ بدین ؟

سلام خانم سارا سادات.

یک سوال از شما دارم، مشکل شما صرفاً با بی اعتقاد بودن ایشونه یا ایشون از نظر اخلاق و رفتار تغییر منفی داشتند؟

من هم تقریباً یک بی دین هستم. من هم مثل شوهر شما، زمانی میخواستم فرد مورد علاقه ام مثل من بی دین بشه اما متوجه شدم که چقدر این درخواستم غیر منطقی و غیر اخلاقی بود. گرفتن اعتقادات یک فرد که براش حکم هویتش رو داره نه تنها خودخواهی بلکه بی انصافی نیز هست. علاوه بر اون تغییر دادن فردی صرفاً بخاطر علاقه و خواسته های شخصی عملی قبیح و موذیانه ست...

شما هم اگر صرفاً بخاطر نداشتن اعتقادات ایشون ناراحت هستید، موضع چندان متفاوتی با شوهرتون که سعی در عوض کردن شما دارند ندارید. اخلاقیات یک انتخابه، مسجد یا کلیسا نیست. افراد بی دین به واسطه بی اعتقاد بودن دست به دزدی، قتل یا تجاوز نمیزنند و کسانی که واقعاً چنین باور دارند، اگر واقعاً به صرف معتقد بودن به خداشون از این کارها خودداری میکنند، به نظر من هیولا هستند :-).
بی دین جنایت کار داریم: مائو، استالین
با دین جنایت کار داریم: هیتلر، صدام، اسامه بن لادن، جرج بوش

بی دین خیرخواه داریم: بیل گیتس، وارن بافت
با دین خیر خواه داریم: گاندی، مادر ترزا
در کل قضاوت افراد بر مبنای یک برچسب (مسلمان، مسیحی، یهودی، بی دین) اشتباه ترین کار ممکنه. انسانهای شریف و پاک و انسانهای پلید و موذی در هر فرقه و قومی پیدا میشه. اگر قضاوتی قراره بشه، به نظر من باید در سطح فردی باشه و بس. حتی در یک خانواده دو برادر میتونند از نظر اخلاقی و دیدگاهی با هم زمین تا آسمان تفاوت داشته باشند، چه برسه به یک مجموعه میلیون/میلیارد نفری.

تحقیقات یک سازمان که وابسته به بی دینها نیست نشان داده که در مجموع بی دینها بیشتر از دیندارها مهربان هستند:
http://now.msn.com/atheists-more-compassionate-than-believers-study-finds

تحقیقات یک سازمان استرالیایی که آن هم وابسته به بی دینها نیست نشان داده که کشورهای بی دین صلح آمیزترین کشورها هستند، تحقیقاتی که بر مبنای بالای 20 فاکتور در همه کشورها مورد بررسی قرار داده شده. (شاخص صلح جهانی رو گوگل کنید).

خواهر بزرگوارم! هم شما و هم شوهرتون تا دیر نشده با هم توافق کنید و مسائل مربوط به اختلافات رو مطرح نکنید، چرا که ممکنه به جدایی منجر بشه. اگر هیچکدام از شما در رابطه با رعایت اخلاقیات کم و کاستی ندارید، مشکل چی میتونه باشه؟

پی نوشت: البته من چند روزیه که سعی میکنم مسلمان باشم. اگه پست های اخیر من رو هم بخونید از "خدا" استفاده کرده ام بلکه بتونم به مرور پدیده اسلام و خدا رو درک کنم. با هیچ کس دشمنی ندارم، حتی خدا. I'm trying :-)

اما serok عزیز تفاوت اعتقادات بین دو نفر عادی که فقط رابطه اجتماعی دارن خیلی مهم نیست ولی وقتی دو نفر با هم زندگی می کنن مسلما باید از لحاظ اعتقادی به هم نزدیک باشن. مخصوصا اینکه تو این زندگی احتمال داره فرزندی باشه یا اینکه قرار باشه بچه دار شن. مسلما برای تربیت بچه دچار مشکل می شن. از طرفی فکر می کنم کسی که نماز شب می خونه نمی تونه به همین راحتی با یه آدم بی دین کنار بیاد.

سلام

تا حالا برا شما استدلال کردند یا نه که چرا اعتقاد شون را از دست دادند؟

من هم مثل بقیه دوستان معتقدم اصلن نباید با بد رفتاری یا هر چیزی شبیه به این بخاید براشون گردونید. خودتون هم بدون اینکه مشاجره یا حساسیت ایجاد کنید اعمال خودتون را انجام بدید.

اگه کسی هست تو ی دوستان یا آشنایان که از نظر عاطفی رو همسرتون تاثیر داره با رعایت پرده پوشی و رازداری ازش بخاید که باهاشون صحبت کنه. ای برا این میگم که امروز داشتم ی سخرانی گوش میدادم که میگفت
عاطفه --> شناخت---> تغیر در رفتار

ی چیزه دیگه هم اینکه ممکنه آدم بعضی مواقع دور بشه اما خیلی امید هست که هر کس به اصلش برگرده

هر کسی دور ماند از اصل خیش
باز جوید روزگار وصل خیش

به اين وبلاگ سري بزنيد. شايدم بتونيد از نويسندش كمك بگيريدwww.dinresearch.blogfa.com

سلام،

Serok گرامی،

همیشه از عزیزانی که قصد ارسال پست های مشاوره ای دارند تقاضا کردیم که به مشکل مراجعین گرامی بپردازند و از بحث راجع به مسائل دیگر و منحرف کردن تاپیک ها خودداری کنند. اینکه بی دین بودن چیز بدی هست یا نه، و اینکه بی دین ها آدم های بدی هستند یا نه، به این تاپیک مربوط نمی شود.

مشکل مراجع این هست که همسرش نسبت به موقعی که با هم ازدواج کردند، از نظر اعتقادی فرق کرده و حالا مراجع نمی داند در مقابل این تغییرات چه عکس العملی باید داشته باشد. بنابراین به قضیه از دید مشاوره ای و روانشناسی نگاه کنید و راهکار ارائه دهید.

و همینطور در مورد وبلاگی که معرفی شد، از اونجا که ما این وبلاگ ها رو نمی شناسیم، نمی توانیم تایید کنیم.

با تشکر.

حق با شماست آقا حامد عزیز، کمی احساسی برخورد کردم.

چشم، چون در این زمینه تجربه داشتم، نظر شخصیم رو عرض میکنم.

ببینید خانم سارا سادات عزیز، جملاتی که عرض میکنم تجربیاتی هستند که بصورت روزانه، برای بیش از شش سال لمس کرده ام، تصور میکنم شوهر شما نیز این در چنین شرایطی قرار گرفته باشند. در انتها توصیه هایی رو عرض میکنم که امیدوارم بتونند در حل مشکل شما مفید باشند.

شوهر شما بعنوان یک فرد بی دین در جامعه ای که اکثریت دین دار هستند، حالتی تدافعی گرفته اند و تا حد زیادی احساس میکنند توسط اکثریت مطرود محسوب میشند. به احتمال قوی مسئله بی اعتقاد بودن رو علنی نکرده اند اما ته دلشون همیشه این رو به یاد دارند "آیا این بابا که دوست منه، اگه بفهمه من معتقد نیستم حاضر میشه خونم رو بریزه یا همسرم رو به دستور دین ازم بگیره؟! تکلیف بچه هام چی میشن؟ آیا اموالم رو دولت تصاحب میکنه؟". خلاصه هزار و یک فکر ممکنه در ذهن ایشون در جریان باشه.

زندگی کردن برای مدتی با این افکار ممکنه سخت نباشه، اما به واسطه تصور مطرود بودنشون، ایشون حالتی تهاجمی به خود میگیرند و تا جای ممکن سعی دارند شما رو با دیدگاه خودشون هماهنگ کنند، تا به عبارتی احساس کنند تایید شدند، یا در این اکثریت مخالف، یکه تاز و تنها نیستند. رفتار ایشون کاملاً طبیعیه. فرزند سرکشی را فرض کنید که به دلیل درک نشدن به هر دری میکوبه تا سایرین رو مجبور کنه او را بپذیرند و حقوقش را به رسمیت بشناسند. شاید با حرفهاشون شما رو آزار بدهند، اما ته دلشون منظوری ندارند... فقط دلخورند که شما بعنوان شریک زندگی به او پشت کردید.

راه حل: به نظر من در این دوران ایشون به بیشترین حمایت از طرف شما نیاز دارند. بگذارید حرفهاشون رو بزنند، ابداً جبهه نگیرید و علیه دیدگاهش حساسیت نشون ندید، این کار ایشون رو بیشتر حساس میکنه و وضعیت رو بدتر میکنه. لزومی نداره دیدگاه ایشون رو تایید و از ایشون پیروی کنید ولی رد هم نکنید. چنین عملی این احساس رو بهشون میده که نیاز به عوض شدن دارند و برای هیچ مردی کنار اومدن با این مسئله راحت نیست. بگذارید خودش به حقیقت برسه، خودش تلاش کنه و دیدگاهش رو حلاجی کنه.

اگه فرزندی حالتی یاغی داشت، بدترین کار جبهه گرفتن و تنبیه اوست... باید با چنین افرادی با محبت و توجه بیشتر رفتار کرد تا درک کنند که تصور مطرود بودنشون چیزی جز افکاری بی پایه و اساس نیست.

چند سال اخیر رو هر چی درآمد داشتم رو در رده بندی "دفاع از فرزند و همسر آینده ام" قرار داده ام، چون فکر اینکه کسی به اونها بابت اعتفادم آسیب بزنه قابل تحمل نبود. تصوری که الآن بیشتر بابتش خندم میگیره چرا که هراسی بیمورد بیش نیست. شاید شوهر شما هم در این برزخ زندگی میکنند. من این شانس رو نداشتم که فرد مورد علاقه ام با من همکاری لازم رو داشته باشه و اکثر اوقات کارمون به بحث بیهوده کشیده میشد... امیدوارم کار شما به اونجا و جدایی نکشه. توصیه آقا سید عزیز معقول و بجاست.

موفق باشید.

با احترام به اقاي حامد.اما به نظر من ايشون پي پيداكردن راه حلي براي.برگردوندن همسرشون هستند و به نظرم سرزدن به اين وبلاگ و صحبت كردن با صاحب وبلاگ كه كارشناس مذهبي هست بيشتر ميتونه كمكشون كنه تا حرفهاي ارامشبخش روانشناسانه و وتو اينجا ارجاع ايشون به يه كارشناس مذهبي صحيح تره