قهر کردن را دست کم نگیریم!!!

قهر کردن را دست کم نگیریم!!

اگر منظور از قهر, زمانی برای استراحت و فاصله باشد, خوب است. اما معنی دراز مدت آن, یک بیماری است. قهر کردن نشانهء تنبیه دیگران است و از خشم و عصبانیت دستور می گیرد و برای خود و دیگران تولید نگرانی و اضطراب می کند و ...

قهر کردن, یک عادت زشت و لوس است و یک رفتار تهدید کننده تلقی می شود. قهر کردن از قوهء انتقام نیز تبعیت می کند و یکی از ذلیل ترین و خوارترین کارهاست. انسان های ضعیف و ناتوان, قهر می کنند و اگر قدرت داشته باشند, حذف می کنند! امروز از پدر و دوست و همسرت قهر می کنی, چونکه آنان را نمی توانی حذف کنی! اما اگر قدرت داشته باشی و به جای پدرت و یا دوست و همسرت, کسی دیگر می بود, دستور قتل او را صادر می کردی!

http://www.hamdardi.net/imgup/26123/...b1e071de1d.jpg


در زمان فعلی که زنان از قدرت کمتری نسبت به مردان برخوردار هستند, بیشتر از مردان, به رفتار قهر کردن متوسل می شوند و اگر زنان قدرت را به دست بگیرند, آیا می توانند مخالفین خود را بیشتر از مردان تحمل کنند!؟ آیا قهر آنان به رفتاری خطرناک تر تبدیل نمی شود!؟

حتی فکر کردن و طرح این موضوع می تواند, زنان را به قهر از خود من نیز وا دارد! قهر کردن در طبیعت و سرشت انسان نیست و بعدا وارد طبیعت انسان شده است. از انتظارات و توقعات ناشی می شود.

هر جا و مکانی که قهر, در آنجا, یک شیوه برای تنبیه باشد, در آن محل و محیط, ظلم و استبداد نیز خواهد بود. آن محل فرقی نمی کند که خانواده باشد و یا محفل روشنفکری و غیره

بالاترین رقم و شدیدترین قهرها, در بین زن و شوهرها رخ می دهد و نامحرمترین و غریبه ترین و دشمن ترین نیز, از بین زن و شوهرها بیرون می آید. انسان های ضعیف دست به قهر کردن می زنند. انسان آگاه هیچگاه متوسل به قهر نمی شود. او اختلاف و مشکلاتش را با صبر و

شکیبایی و دیالوگ و میهمانی و جشن و رقص و آواز حل می کند. اگر اختلافاتمان را در خانواده, و با دوستان و آشنایان, عاقلانه و در صلح و صفا و صمیمیت حل کنیم, زندان ها و زندانی ها و قانون شکنی ها و جرم ها و اعدام ها و شکنجه ها نیز از دنیا رخت بر می بندد

شاید, بچه ها برای رسیدن به خواستهء خود متوسل به قهر می شوند. و ما والدین غافل از اینکه اینان چه ابزاری خطرناک را برای رسیدن به اهدافشان در ما تمرین می کنند, هستیم. قهر کردن به قوی بودن و نبودن مبادلات کلامی نیز ربطی ندارد, چرا که زنان از ارتباط کلامی

بالایی برخوردار هستند و در عین حال, بیشتر متوسل به قهر کردن می شوند. قهر کردن یک ابزار کلاسیک و قدیمی, برای به دست آوردن نفس است! قهر, دوست نفس است. پسوند و پیشوندهایی که در پس و پشت قهر کردن خوابیده است را نباید دست کم گرفت. "دیگر

دوستت ندارم" با دوست نداشتن دیگران, آنان را به خیال خود تنبیه می کنیم! دوست داشتن لطف من و تو نیست, دوست داشتن یک نیاز خودجوش است و همین حالا هم, باید به آن پاسخ داده شود

مهرورزی, فروتنی و متواضع بودن, اگر برای ارضای خودخواهی و حس انانیت باشد, قهر در پس و ادامهء آن انتظار می رود. هر آن چیزی که در طبیعت انسان نباشد, و به مرور بر طبیعت او وارد شده باشد, حتی دوست داشتن آن نیز, یک توهم است. یک القای روانی به خود است.

قهر, نشانهء طمع و توقع نیز می تواند باشد. کار و عملی که بدون علاقه و در عدم دوست داشتن انجام شود, خودجوش نخواهد بود و قهری پنهان و آشکار نیز به همراه خواهد داشت.

اگر زندگی ما خودجوش نباشد, از خداوند و طبیعت نیز قهر خواهیم کرد و این قهر در حداقل آن, مخفی و پوشیده خواهد بود. و اثر آن به شکل های گوناگون, خود را بروز خواهد داد

http://www.hamdardi.net/imgup/26123/...77d3f97f05.jpg

قهر کردن, شکل ها و نمادهای مختلفی دارد. از قهرهای سر بسته, مخفی و نامرئی گرفته تا قهرهایی که منجر به شکنجه, طغیان و ستاندن جان انسان ها می شود. چارهء مشکلات, در قهر کردن نیست بلکه در آشتی کردن با کودک درون خود و دیگران است!

والدینی که برای حل مشکلات خود, قهر کردن را انتخاب می کنند و ساعت ها و روزها و شاید هفته ها باهم صحبت نمی کنند, آیا از فرزندان آنان می شود انتظار داشت که از والدین خود قهر نکنند!؟

مدیریت و حکومت های مستبد و خودکامهء خانوادگی, در نهایت منجر به قهرها و سکوت های اجتماع و توده های مردم می شود و این سکوت و قهرها, آرامش قبل از طوفان را معنی می کند. کسی که مسبب قهر می شود, با کسی که قهر می کند, هر دو از بین می روند و قهر باقی می ماند و کسی که مسبب آشتی می شود, با کسی که آشتی می کند, هر دو متولد می شوند و آنچه باقی می ماند, صلح و صفا و عشق و صمیمیت است.

قاسم سلطانی:72:

قهر کردن نشانه چیست


گاهی وقت‌ها دست خودت نیست؛ بدون اینكه بخواهی قهر میكنی، بدون اینكه فكر كنی قهر می‌كنی، اگر چیزی دلخواهت نباشد قهر می‌كنی و این قدر این كار را ادامه می‌دهی تا درونت آرام شود. حالا فرقی نمی‌كند به آن چیزی كه می‌خواستی رسیده باشی یا نه. مهم این است كه یك جوری مخالفت خود را اعلام كنی. قهر طبیعی است اما به شرطی كه در حد طبیعی و منطقی باشد، نه مثل تو كه این روزها مرزها را برداشته‌ای و سر هر مساله كوچكی قهر می‌كنی. به قهر معتاد شده‌ای، كلافه‌ات كرده، هیچ جوری هم دست از سرت بر نمی‌دارد. شاید تو هم از سر او دست بر نمی‌داری؛‌ نه؟!

یكی از نشانه‌های تنبیه، قهر است كه افراد در مقابل رفتارهای دیگران به صورت یكی از شكل‌های دیداری (ارتباط نداشتن)، چشمی، كلامی (قطع كلام)‌ بروز می‌دهند كه می‌تواند ریشه در زندگی بدوی یا اولیه افراد داشته باشد.
از دیدگاه پرویز رزاقی، روان شناس،‌ قهر از واكنش‌های طبیعی انسان است كه به صورت سرشتی، ژنتیكی یا محیطی به افراد منتقل می‌شود تا جایی كه افراد در موقعیت‌های كسان به شكل‌های گوناگون قهر می‌كنند. كودك، زن یا مرد تفاوتی نمی‌كند، همه این افراد در موقعیت‌هایی كه با ناكامی مواجه می‌شوند یا به نیازهای مطلوب خود دست پیدا نمی‌كنند، ‌برای ادای حق و ... به درجات متعددی متوسل به قهر می‌شوند. بنا به گفته‌های دكتر رزاقی قهر در روابطی كه افراد انتظارات بیشتری از هم دارند و در تعاملات بیشتر هستند به مراتب، بیشتر رخ می‌دهد. كنش‌ها و واكنش‌ها، خوسته یا ناخواسته، افراد را به سمت قهر سوق می‌دهد.

قهر استرس زا است

به گفته دكتر رزاقی، قهر و عوامل ایجاد آن استرس‌زا هستند. اغلب افرادی كه سعی می‌كنند با توسل به قهر به سمت خواسته خود قدمی مثبت بردارند متحمل استرس‌های زیادی می‌شوند.
خیلی از شما شاید تجربه هجوم افكار منفی و خیال بافی را در قهر دارید و این اضطراب‌های دوران قهر برایتان نا آشنا نیست اما با این حال در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد افراد بیشتر به این شرایط تن می‌دهند كه كم حوصلگی و بی‌ارزش شدن روابط می‌تواند از جمله دلایل آن باشد.

مردها كمتر قهر می‌كنند

اما شاید برای شما جالب باشد اگر بدانید برخی مردان در برابر این واكنش طبیعی انسان كه جنسیت نمی‌شناسد موضع گیری‌هایی دارند. به این ترتیب كه وقتی در موقعیتی قرار می‌گیرند كه واكنش قهر را می‌طلبد با تصور اینكه این عمل متناسب با زنان است از اعمال آن خودداری می‌كنند.

دكتر رزاقی در رابطه با چنین اعتقاداتی می‌گوید: "قهر در هر دو جنس طبیعی است اما شواهد عینی نشان داده است كه قهر بیشتر در زنان دیده می‌شود، هر چند كه تحقیقات منسجمی در این رابطه وجود ندارد اما اغلب زنان برای احقاق حق بیشتر از این رفتار استفاده می‌كنند."

شاید یكی از علت‌های مهم این تفاوت به نوع نگرش این دو جنس بر می‌گردد. اغلب مردان قهر را یك ضعف تلقی می‌كنند در حالی كه زنان این گونه به آن نگاه نمی‌كنند. به طور معمول بر مردان قانون همه یا هیچ حكم فرما است، یا رابطه‌ای را قطع می‌كنند یا به آن ادامه می‌دهد اما زنان این طور نیستند.

دكتر رزاقی هم با تایید این موضوع می‌گوید: "در بسیاری از موارد مردان غریبه پس از یك دعوای اتفاقی با هم دوست و رفیق شده‌اند اما خانم‌ها برعكس. از سویی دیگر به نظر می‌رسد چون ارتباط كلامی در خانم‌ها قوی‌تر است درنتیجه آنها بیشتر از قهر استفاده می‌كنند چرا كه قهر روندی است كه نشان می‌دهد ارتباط به طور كامل قطع نشده و دوباره آشتی اتفاق می‌افتد كه در این ارتباط و تعامل دوباره ارتباط كلامی كمك كننده است اما چون مردان به طور معمول در ارتباطات كلامی ضعیف‌اند رابطه را قطع می‌كنند یا ادامه می‌دهند و رابطه حد واسطی به نام قهر نمی‌شناسند."

قهرت را[size=large] درمان كن[/size]

هیچ فكر كرده‌ایم ما یا دیگران چرا قهر می‌كنیم؟ لطفا این موضوع اگر برایتان مهم نیست سعی كنید مهم باشد چرا كه بیش از دیگر آزاری شما را آزار می‌دهد.
دكتر رزاقی درباره افرادی كه بیشتر قهر می‌كنند، می‌گوید: "این افراد احتیاج به مطرح شدن، حل مشكلات یا جلب توجه دارند و بسیاری از مواقع از نداشتن اعتماد به نفس رنج می‌برند. در حالی كه این قهرها راه درمان دارد و اگر نمی‌خواهید بیش از این دوستان و آشنایان خود را از دست بدهید و می‌خواهید كمتر خودتان را آزار بدهید دست به كار شوید و از ‌این دارو‌ها برای درمان قهر استفاده كنید:

7 توصیه پایانی

1. قوه شناخت خود را نسبت به عوامل تنبیه دیگر بالا ببرید و بدانید قهر به تنهایی چاره‌ساز نیست. برای مثال پاداش و امكانات را حذف كنید.

2. از روش‌های ارتباطی جایگزین برای اعلام احساس و نظر خود استفاده كنید.

3. اعتماد به نفس خود را افزایش دهید.

4. مهارت‌های كلامی خود را تقویت كنید.

5. چون افراد درون‌گرا ارتباط كلامی‌شان ضعیف‌تر است به نسبت بیشتر از قهر استفاده می‌كنند پس یكی از راهكارها افزایش تعاملات اجتماعی است.

6. به دیگران هم برای ابراز نظر و احساس اجازه بدهید. شاید دیگران حرفی برای گفتن دارند كه موجب رفع قهر می‌شود.

7. افكار و رفتار منفی را كم‌كم دور بریزید و بیشتر به موضوع‌های مثبت فكر كنید.

6 شرط قهر جوانمردانه

1. موضوع قهر را برای طرف مقابل مشخص كنید.

2. از قهر در جمع استفاده نكنید.

3. راه آشتی را باز بگذارید و هر چیزی از دهانتان بیرون آمد، نگویید.

4. قهر نباید طولای مدت باشد چون از میزان تاثیرگذاری آن كم می‌شود.

5. اگر موضوع قهر برای طرف مقابل مهم نیست قهر چاره كار شما نیست.

6. در قهر و آشتی به ویژه در رابطه مادر و فرزندی، والدین بلافاصله عذرخواهی مكرر كودك را نپذیرند. چرا كه این امر موجب تكرار رفتار غلط و تقویت عذرخواهی مكرر و

درنتیجه اصلاح نشدن رفتار نامناسب و درنهایت كاربرد نامناسب قهر از سوی والدین می‌شود، البته در نپذیرفتن عذرخواهی هم زیاده روی نكنید.

منبع

مدیریت قهر و آشتی های زناشویی

http://up.behtarin.com/uploads/thumbs/88981ba7131.jpg


بحثتان شد، بگو و مگو کردید،نقاط ضعف یکدیگر را با صراحت بیان نمودید،بی احتیاطی کردید و شخصیت همسرتان را زیر سوال بردید، پای خانواده هایتان را نیز ،بی هیچ دلیل موجه ، به این معرکه لفظی وا کرده و خصوصیات منفی همسرتان را به دلبستگی های کودکی اش نسبت دادید و آن متهمان بی گناه را دانسته و ندانسته تخطئه کردید ؛ گفتید و گفتید و گفتید و در نهایت با خاطری آشفته و قلبی آکنده از غم و نفرت تصمیم به قهر گرفتید و...

و حالا ، مدتی است که سکوت ،بی توجهی و بی مهری بر خانه تان سایه افکنده و پشیمانی تمامی وجودتان را احاطه کرده است از این اوضاع و احوال خسته شده اید و دلتان می خواهد هر چه زودتر به غائله خاتمه دهید.
مهمتر آن که هر وقت در خلوتتان به موضوع بحث، با قدری تامل و به دور از احساسات مغشوش کننده نیم نگاهی می اندازید و یا زیر ذره بینش قرار می دهید، تازه متوجه می شوید که چقدر عجولانه و بدون تدبر رفتار نموده اید واز چنین مسئله پیش پا افتاده ای، کوهی از کاه ساخته اید و بر سر لجبازی، زندگی را به کام خود و خانواده تلخ کرده اید، اینجاست که احساس ندامتتان بیشتر می شود و بیش از بیش متمایلید که قفل این سکوت را بشکنید و باب گفتگو را باز کنید ......

اما هر بار که می خواهید پیش قدم شوید و آشتی کنید، احساسی بسیار قدرتمند و کاذب مآبانه به نام "غرور" بر شما غلبه کرده ، مانع تان می شود و اجازه نمی دهد که گام نخست این آشتی، به دست شما باشد لذا بدین سان است که دوباره قهر را بر آشتی ترجیح می دهید.

بی شک می دانید زندگی بالا و پایین و خوبی و بدی دارد، و در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد و قرار نیست همیشه یک روال داشته باشد؛ «قهر»‌ و در کنار آن «آشتی»، نیز یکی از شیرینی های تلخ زندگی اجتماعی است که گاهی روابط صمیمانه ای چون روابط زناشوئی را مورد تهاجم قرار می دهد.

آنچه که حائز اهمیت است تعداد و دفعات تکرر آن است، برخی از زوجین تنها سلاح و حربه مدیریت زندگی شان را قهر و آشتی قلمداد می نمایند و به کرار از آن استفاده می نمایند، غافل از آن که وجود قهر و آشتی زیاد نشانی از تزلزل بنیان آن رابطه است و بایستی بدان به منزله زنگ خطری هشدار دهنده و جدی نگریست.

قهر و آشتی ، اگر حالت تکرار یابد می تواند لطمات عدیده ای را بر پیکره زندگی مشترک وارد نماید که متعاقب آن، زن و شوهر متحمل رنج و آلام شدیدی خواهند شد ؛لاجرم، عقل سلیم حکم می کند، اگر با چنین مشکلی مواجه هستید، دست به کار شوید و چاره ای بیندیشید تا دیگر این قضیه تکرار نشود

در این یادداشت، سعی نموده ایم به مساعدت شما شتافته و یاریگرتان در این استیصال باشیم تا بتوانید هر قدم اشتباهی كـه برداشته شده را به حالت قبل برگردانید و صمیمیت مجددتان را باز یابید. راهبردهای ارائه شده به سادگی یادگیری الفبا است به شرط آن که شما بخواهید:

گام های اول

* آرامش خود را حفظ کنید و سعی نمائید بر شرایط اتفاق افتاده مسلط گردید. بهتر است با چیزی غیر از آنچه که مسبب ناراحتی تان شده است،سرگرم شوید.
* عجولانه و با شتاب اندیشه نکنید و رفتار ننمائید.

گام های دوم

* پس از کسب آرامش لازم، در یک مکان و زمان مناسب به مسئلتان اندیشه کنید. * عزمتان را جزم کنید تا به لوث شدن این وضـعـیت خاتمه دهید و مهمتر آن که از طـولانی شـدن قهرتان بهراسید.
* اندکی تامل کنید و عادلانه به محکمه بروید ، در جستجوی علل، چرایی و چگونگی مسئلتان باشید.


http://img.tebyan.net/big/1390/05/14...5223128194.jpg


نکته:خلوت‌های تک نفره ،مرور گذشته و قضاوت درباره رفتار خویش، شرط اول اصلاح و شروع دوباره یک رابطه است، بهتر است شما و همسرتان هر کدام به تنهایی، خلوتی را برای اندیشه انتخاب نمائید و در این مرحله منحصرا فقط به رفتار خویش فکر کنید.

نکته: قطعا شما نیز بی تقصیر نبوده اید. به رابطه‌تان و به خصوص مشکلات‌تان فکر کنید و بدون هیچ ترس و واهمه ای خود و رفتارتان را حلاجی کنید و از کوتاهی ها و قصور رفتاری خویش مطلع گردید و در صدد رفع آن برآئید.


* اگر چه قهر کردن یک تدبیر اصلاح طلبانه نادرستی است، اما غالبا برای حل مسئله به کار می رود و بی شک همچون دیگر تدابیر اصلاح طلبانه صحیح هم دلیل دارد و هم هدف. با خودتان و رابطه تان صادقانه برخورد کنید و دلیل و هدف خود و همسرتان را اتخاذ این شیوه مشخص نمایید.


نکته:خودتان را به جای همسرتان بگذارید و بدون هیچ پیشداوری و تعصبی، درک متقابل نشان داده و از منظر وی به مشکل نگاه کنید و دلیل و هدفش را ارزیابی کنید.

*مرتكب اشتباه نشوید اگر خطایی کرده اید و یا حتی اگر حق با شماست ، بهتر است چاره ای بیندیشید و تدابیری را اتخاذ نمائید و یا سعی در فراگیری اش داشته باشید .

با پشت سر گذراندن موفقیت آمیز دو گام نخستین و اطمینان از شناخت مناسب مسئله و دریافت نقایص و کاستی رابطه تان و احساس نیاز مبرم به اصلاح این رابطه مخدوش شده، گام سوم که حیاتی ترین بخش حل مسئله تان است را تجربه کنید.

مدیریت قهر و آشتی های زناشویی:82: