همسرم پرخاشگر است و من تحمل ندارم!!!!

من 32 ساله هستم و همسرم فقط چند ماه از من بزرگتر است.با هم همكلاس بوديم و در محيط دانشگاه آشنا شديم.به لحاظ تحصيلات در يك سطح هستيم و فعلا من شاغلم و ايشون تقريبا از چند ماه ديگر شرايط شغلي اش اوكي مي شود.مشكل من با شوهرم پرخاشگري و عدم كنترل عصبانيت ايشون هست. چيزي كه شايد در وهله اول فكر كنيد به خاطر شرايط كاري (كه هنوز بيكار هستند ) باشد اما وقتي به خانواده ايشون هم نگاهي مي اندازيم كلا عدم كنترل خشم در بين اعضا خانواده ايشون اپيدميه و احساس مي كنند كه در مقابل هر حرفي سريع چبهه گيري كردن و با داد وهوار جو ايجاد كردن يه جور گرفتن حق تضييع شده هستش و به اين خصلت افتخار هم مي كنند( پدرشون در اقر عصبانيت و خشم سكته كردن و فوت كردند) .من زماني كه با همسرم نامزد بودم متوجه اين قضيه شدم اما چون دوسش داشتم در اون مقطع تحمل كردم.

حالااين پرخاشگري همسرم برام اذيت كننده شده. نه اينكه خصلت خوب ندارند. ايشون مهربون هم هست و اگر خوب باشه همتا هم نداره ولي فقط كافيه يكبار سر يك مساله عصبي بشه، چشم هاشو مي بنده و دهنشو باز مي كنه و از خودم تا خانواده منو به زير فحش و توهين مي كشه. با توجه به اينكه من شخصا آدم منطقي هستم و در بحث ها سعي مي كنم تا آنجا كه ممكنه توهين نكنم اين خصلت همسرم برام غير قابل تحمل شده. ضمن اينكه حالا من اين شرايط رو به هر شكلي تحمل مي كنم ولي خانواده پدري ام اين خصلت همسرمو رو اصلا نمي تونن تحمل كنن و در حال حاضر شوهرم با پرخاشگري ها و گستاخي هايي كه در مقابل پدرم هم داشته باعث سرد شدن روابطش با خانواده ام شده.
همسرم آدم هيجاني هستش. يعني سريع هم از دلش بيرون ميره و بلافاصله به يك شكلي مي خواد جبران كنه ولي خب دلي كه با توهين و حرفاي نيش دار شكسته بشه، سخته كه به سرعت به دست بياريش. اين مساله باز هم در مورد من شايد سرعت پذيرشش بالاتر باشه و لي متاسفانه همسرم اين خصلت رو كلا داره و من هميشه در اضطرابم كه در محيط كار و در ارتباط با بقيه افراد وجه ظاهري خودشو خراب كنه.
بهش اصرار كردم كه به مشاور مراجعه كنيم اما ايشون زير بار نمي ره. قبول نداره كه رفتار عصبي اش زياد از حده و ميگه من نميتونم تحمل كنم كسي حرف زور به من بزنه.

به نظر شما من بايد چكار كنم. در مدت چند سالي كه با ايشون ازدواج كردم هر چند روزهاي خوب زياد داشتم اما خاطره دعوا هايي كه سر مسايل خيلي پيش پا افتاده بوجود آورده ( بخصوص با خود من) از ذهنم پاك نميشه.:302:
و احساس مي كنم كه داره بر روي احساسم به ايشون هم اثر ميذاره مثلا ديگه مثل سابق دلم براش تنگ نميشه و از خدامه كه چند روز خونه نباشه.
بارها در لحظات آرامش بهش گفتم كه رفتارت اذيتم مي كنه و براش حتي در نامه هاي متعدد هم اين حرفا رو نوشتم اما متاسفانه اثرشون موقتيه .

با سلام...
در مواجهه با فردي كه پرخاشگر هست دونستن چند نكته براتون كاربرديه:
1.حساسيتهاي ايشون رو بشناسيد.در بسياري از مواقع بيشتر اين پرخاشگريها حول محور خاصي كه فرد بيشتر بهش حساسه ميچرخه،مثلا خانواده ي طرف مقابل يا تميزي خونه يا...
2.اگر اين حساسيتها در مورد افراد خاصيه يا برخوردهاي روزانه است ، با ايشون همدلي كنيد.آيين همدلي در سايت هست حتما بخونيد.(چون به نظرم شما ميخايد به شيوه ي خودتون كه بحث منطقي هست ايشون رو راضي كنيد اما عملا در زمان عصبانيت بحث منطقي كردن مثله كبريت به انبار باروت انداختن ميمونه).در واقع در زمان عصبانيت ايشون بيش از همه به درك شدن از طرف شما و تاييد دارن.
3.با توجه به اين كه در كل از زندگيتون راضي هستيد،با مديريت اين موضوع اتجازه نديد كه احساساتتون فقط به خاطر عصبانيتهاي همسرتون تحت الشعاع قرار بگيره.
4.در طول روز ميتونيد از نوشيدنيهاي گياهي آرام بخش هم استفاده كنيد و هم اوقات خوشي رودر كنار هم تجربه كنيد و هم اين كه همسرتونو كمي آرام تر كنيد.
5.نگران روابط همسرتون با ديگران نباشيد،به هر حال ايشون 32سال هست كه با اين شيوه زندگي كرده و مشكل خاصي هم نداشته،چون حساسيت شما ميتونه به مشكل ايشون دامن بزنه.
6.فكر ميكنم همسرتون تا حدودي از عدم اعتماد به نفس كافي هم رنج ميبره،بهتره كه بسيار بسيار روي تاييد واعتبار سازي ايشون كار كنيد.

7.سري هم به اين لينك بزنيد:
http://www.hamdardi.net/thread-12614.html

سلام مهرو جان

اخلاق شوهرم من هم درست مثل شماست ...من هم حالا متوجه شدم که ریشه خانوادگی داره پدرش به شدت عصبی وپرخاشگر وبدهن هستن من اگه اینو تو همسرم می دونستم به هیچ عنوان راضی به این ازدواج نمی شدم.
دوستان راهنمائی میکنن....ولی خیلی سخته با چنین آدمهایی بسازی چون من خودم کاملا تو این شرایطم ...

یه بار سر یه موضوع بیخودی چنان بی احترامی به من وخونوادم کرد که تا عمر دارم فراموش نمی کنم وشاید از این بابت ازش نگذرم....
درست مثل شوهر شما بعددعوا به کلی همه چیو فراموش میکنه انگار نه انگار....

همیشه تو مواقعی که آروم هستش خیلی مهربانانه بهش گفتم که تو این مواقع خودتو کنترل کن و خیلی از حرفها..........ولی نمیشه که نمیشه...

براش تو جلسه آشنایی گفته بودم که اخلاق وحرمتها برام خیلی ارزش داره حتی اگه مشکلی هم بینوم پیش اومد مواظب احترام وحرمت خودمون وخانوادهامون باشیم...ولی ایشون فراموش کردن ...

مهرو عزیز سلام

دوستان راهکارای خوبی برات گذاشتن

من یک پست جامع از مدیر همدردی برات میزارم که امیدوارم بدردت بخوره

موفق باشی:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام

متوجه منظور شما شدم. شما به امید خصوصیات خوبی در همسرتان حاضر شدید با او ازدواج کنید و در کنارش بمانید. حالا متوجه شدید که او ضعفهایی دارد که شما را می آزارد لذا دچار تعارض و درماندگی شده اید.

اما هر کسی که ازدواج کرده است یا می خواهد ازدواج کند باید این نکته مهم را بداند که:

«اگر ما انتظار داشته باشیم که همسرمان بی ضعف باشد، یا کاملا طبق معیارهای ما باشد، یا باید همیشه تنها بمانیم و ازدواج نکنیم یا اینکه بعدا جدا شویم و تنها بمانیم»

همه ما باید بدانیم با هر کس ازدواج کرده یا می کنیم. حتما ضعفهایی دارد و اکثر اوقات ضعفهای بسیار عمده هم درون آنهاست.

پس باید واقع گرا باشیم. تا اینجا نتیجه می گیریم که اگر متوجه ضعف و مشکلات عمده در همسرمان شدیم به جای فکر فرار و اجتناب ، بیاییم بررسی کنیم که بهترین روش برای بهره برداری در این زندگی چیست.

اما مسائلی که شما در مورد همسرتان بیان کردید. اگرچه ضعفهای عمده هست. اما درون خود پتانسیل های مثبتی هم دارد. و آن اینکه به هر حال شما برای او مهم هستید. شما برایش دوست داشتنی هستید. برای شما و رفاه شما اهمیت قائل است. حواسش به زندگی و شما هست. همچنین می خواهد مسئولیت کارهایش را بپذیرد و وابسته نیست.(اینکه با پنهان کردن از شما عواقب کارش را متوجه خودش می کند).
لذا همه این ها سرمایه زیادی را برای زندگی شما فراهم می کند که می تواند خوشبختی شما ر ا ضمانت کند.

اما او می خواهد خودش را خوب تر و قویتر از آنچه هست نشان دهد؟ چرا؟!
چون تصور نمی کند در همین مقدار و در همین شرایط محبوب و دوست داشتنی باشد.
او می خواهد بیشتر از این دوست داشته شود و اشتباها فکر می کند با گامهای غیر منطقی اما بزرگ می تواند محبت شما را برانگیزد .
راهکار چیست؟

به او کمتر راهنمایی بدهید. نصیحتش نکنید. انتقاد به او نکنید، طعنه نزنید، قضاوت نکنید. و به جای او هم حسی با او داشته باشید.
از اوضاع فعلی ابراز رضایت کنید. و بگویید در مورد مسائل مالی بیش از این انتظار ازش ندارید.
با ارضاء نیازهای روانی او از جمله نیاز به تائید و نیاز به پیشرفت او، موجب شوید کمتر نیاز داشته باشد از طریق روشهای نامانوس برای خود تائید بگیرد یا احساس پیشرفت کند.
باید او با تمام وجود درک کند که همین الان هم مورد تایید شماست و پیشرفت لازم را دارد و شما تائیدش می کنید و دوستش دارید.
اینها موجب می شود کمتر انگیزه برای کارهای بزرگ و نا صحیح پیدا کند.

انتقاد، نصیحت و راهنمایی را مدتی کنار بگذارید.
و روی نقاط قوت او تمرکز داشته باشید و سعی کنید عزت نفس او را تقویت کنید. و این کارها وقتی خوب انجام می شود که شما نقش منفعل تری در زندگی داشته باشید و اجازه بدهید کاملا سکان زندگی در دستش باشد حتی اگر خوب نمی راند و شما راضی نیستید.

---

منم لینک مشکل خودم رو گذاشتم و نتیجه گیری :

مواجهه با همسر پرخاشگر

دقیقا دقیقا دقیقا من هم همین مشکل رو دارم