نامزدم فکر میکنه من بچه ام!!!!

سلام
من یه مشکلی با خودم دارم.من 27 سالمه.توی خانواده و دوست و اشنایان هم همه من رو اینطور میشناسن که بیشتر از سنم میفهمم و .... .
اما احساسات و عواطفم کودکانه است.فرضا من با یه بسته شکلات کل روز خوشم .همه رو خوب میبینم ( نه همیشه). خیلی از بدیهای دور و بر مطلع نیستم و کلا مثل بچه ها ذوق میکنم و صمیمی میشم و ... .
اما توی برخوردهام یا مسایل واقعا بچه گانه فکر نمیکنم(حداقل نظر خودم و اطرافیانم همینه).
اما نامزدم 7 سال بزرگتره ازم.همون اوایل یه بار گفت تو خیلی معصوم و بچه ای!! نمی دونم بلوغ فکری برای زندگی مشترک داری یا نه!! من به روی خودم نیاوردم.که چتد روز بعد خودش یه مسیله ای عنوان کرد که با هم در موردش صحبت کردیم و بعد خودش گفت نه خیلی عاقلی.
امروز هم دوباره ازش شنیدم همچین جمله ای!! من یه مطلبی رو تو facebook کپی کرده بودم ( خط اخرش رو دقیق نخونده بودم) گویا یکم سیاسی شده بود.( من به خاطر عکسش که مربوط به زلزله بود کپی کرده بودم). نامزدم زنگ زذ که پاکش کن و ... .بعد گفت : گفتم تو دلم بابا این بچه است متوجه نیست برم زنگ بزنم بهش.
من نگران شدم.دلم نمیخواد فکر کنه بچه ام!! نمی دونم چرا اینطوریه.شاید چون بیشترین حالتی که از من میبینه بخش احساسیه منه. ولی هیچ وقت موقعیتش پیش نمیاد زیاد که من بخش دیگه روحیاتم رو هم نشون بدم.چند باری هم که پیش اومده انگار ایشون فراموش میکنه.چیکار کنم؟ واقعا یچه ام من؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

چه رسم جالبی است !!!
محبتت را میگذارند پای احتیاجت …
صداقتت را میگذارند پای سادگیت …
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت …
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت …
و وفاداریت را پای بی کسیت …
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بی‌کس و محتاج !!!
آدمها آنقدر زود عوض می شوند …
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …
زیاد خوب نباش …
زیاد دم دست هم نباش …
حکایت ما آدم ها …
حکایت کفشاییه که …
اگه جفت نباشند …
هر کدومشون …
هر چقدر شیک باشند …
هر چقدر هم نو باشند ...
تا همیشه …
لنگه به لنگه اند …
کاش …
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …
جفت هر کس رو باهاش می آفرید …
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …
به اجبار ، خودشون رو جفت نشون نمی دادند …

زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی …
آدم ها این روزها عجیب به خوبی ، به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند …
زیاد که باشی ، زیادی می شوی …

زیبا جان نذار این مساله به عنوان یه نقطه ضعف برات بشه جلوی شوهرت.
مطمئنم نامزدت مرد عاقلو فهمیده ای هست و قصد رنجوندنتو نداره ولی اگه اینحالت ادامه پیدا کنه و احساس کنه که روش حساسی شاید بعضی وقتا برای تنبیهت هی بگه که بچه ای!!

دیگه سعی کن نسبت به این جمله و رفتار اصلا حساسیت نشون ندی.و با یه لبخند منتفی کنی موضوع رو.
1بار با قاطعیت و در کمال آرامش و متانت و خانومی بگو:
من اونقدر بزرگ شدم که تو منو به عنوان همسرت انتخاب کردی و من 27سالمه و دارم تشکیل زندگی مشترک میدم و از تو که نامزدم هستیو دوست دارم انتظار همراهی دارم تا زندگیمونو به بهترین شکل بسازیم.

اگر هم نقطه ضعف هایی داریم باهم حلش کنیم نه اینکه چوب لاچرخ هم کنیم و ضعفهامونو به رخ هم بکشیم.در آینده که بچه دار بشیم باید بهمون افتخار کنه.

وقتیم بهت میگه بچه ای قهر نکنو خودتو نه لوس کن نه گوشه گیری کن..این کار بچه هاست..بایست و با متانت و آرامش و منطق حرفتو بزن

نادیا جون مهربون مرسی که همیشه راهنماییم میکنی:46:
من به رو خودم نیاوردم هر دو بار.اصلا نمی دونه من ناراحت شدم.حتی شاید ندونه همچین جمله ای گفته.منم نمیخوام به روش بیارم.قهر هم نکردم تا حالا تو این 3-4 ماه.2 بار بحث کردیم که چند ساعت بعد خودش زنگ میزد و صحبت می کردیم و به رو خودمون نمی اوردیم که بحثی شده.
اما نمی خوام همچین ذهنیتی داشته باشه.نمی دونم چطور این ذهنیت رو پاک کنم.خودش گفته بود مامانم و دوستهام خیلی از شخصیتت تعریف کردن و .... . ولی امروز که همچین جمله ای گفت من یکم نگران شدم که همچین ذهنیتی داره؟! نمی دونم به خاطر تفاوت سنیمونه؟ البته من اصلا از سیاست و فلسفه و این چیز ها سر در نمیارم.نمی دونم که این یه نقطه ضعفه برام که باعث شه فکر کنه من بچه ام؟
نمیدونم چه رفتاری بکنم که این ذهنیت پاک شه.خوب فلسفه و سیاست رو دوست ندارم دیگه.
( کارتون و فیلم طنز دوست دارم) اینا دلیل بچه بودنمه؟ اگه واقعا احساس میکنین بچه ام بهم بگین لطفا.دوست دارم بدونم:72:

هر کسی ممکنه خیلی فکرها درباره آدم بکنه..خب..مختاره
مثلا ممکنه درباره من فکر کنن که من بچه ام یا اینکه لوسم یا اینکه مغرورم..اوکی..هر جور دوست دارند میتونن فکر کنن و مختارند تو فکر خودشون.
این فکر زمانی برای من مهمه که تو عملشون نشون بدنو بخوان بهم ضربه بزنن ..اونوقت دیگه فقط فکر نیست بلکه عمله

شما نگران فکر کسی نباش تا وقتیکه بهت بی احترامی و ضربه ای وارد نشده..وقتیم دیدی داره ضربه وارد میشه همونکاری کن که گفتم

نادیا جون فرمایش شما کاملا متینه و موافقم 100%
ولی از این طرف هم فکر میکنم این موضوع در مورد افراد یکم دورتر صدق میکنه نه نامزد یا همسر ادم.
این اقا قراره همسر من بشه.تصمیمات زندگی رو با هم بگیریم.نمی تونم نسبت به طرز فکرش بی تفاوت باشم تا زمانی برسه که ضربه ای وارد شه :-(

"من به رو خودم نیاوردم هر دو بار.اصلا نمی دونه من ناراحت شدم.حتی شاید ندونه همچین جمله ای گفته.منم نمیخوام به روش بیارم"
پس مشکل کجاست؟
خودت میگی اصلا شایدم ندونه همچین جمله ای گفته..پس نگران طرز فکرش در آینده هستی؟
اوکی..پس جوری رفتار کن گلم که دیگه این احساس بهش دست نده..لزومی نداره که سیاسی حرف بزنی یا مثل پیرزنها
همینکه رفتار بچگانه نداشته باشی کافیه...مثل قهر کردن یا گریه کردنای الکی یا لوس شدنهای مکرر(البته در آینده چون الان که میگی اینکارارو نمیکنی)

تحصیلات شما و ایشون چطوریه ؟
جایگاه اجتماعی شما به چه شکله ؟ (کارمند ؟ معلم ؟ خانه دار )
ایشون قبلا نامزد داشته اند ؟

من پزشک عمومی ام .ایشون جراح مغز و اعصاب.
2 سال پیش جدا شدن ( 1 سال با هم بودن)
اینها تو نگاهشون به من تاثیر داره؟

در مورد همسر/نامزد قبلیشون هم زیاد صحبت می کنن یا نه ؟
من فکر می کنم شاید شما رو دارند با نفر قبلی شون مقایسه می کنن.

نگووووووو امید جااااان اینوووووووووووووووو.منو حساس نکن تو رو خدااااااااا:316:
نه صحبت نمی کنه.همون اوایل یه جلسه صحبت کرد که خوب هم نمیگفت.اون خانوم از من 2 سال بزرگتر بود اما از همه نظر از من پایینتر بود.
( الان حسودیم شد تابلو بودم نه؟)

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خوب اگه اینطور باشه من چه کاری ازم بر میاد؟ :302: