بالهایت را کجا گذاشته اي؟!!!

http://i32.tinypic.com/zvo781.gif

<bgsound src="http://www.tarhebartar.ir/music/chesheman_Darush.mid" loop="-1">
پرنده بر شانه های انسان نشست.انسان با با تعجب رو به پرنده کرد و گفت: اما من درخت نیستم.تو نمی توانی روی شانه های من اشیانه بسازی. پرنده گفت :من فرق درخت ها و ادم ها را خوب می دانم. اما گاهی پرنده ها و انسان ها را اشتباه می گیرم.انسان خندید و به نظرش این بزرگ ترین اشتباه ممکن بود.

پرنده گفت: راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید.

پرنده گفت: نمی دانی توی اسمان چقدر جای تو خالی است.انسان دیگر نخندید.انگار ته خاطراتش چیزی را به یاد اورد.چیزی که نمی دانست چیست.شاید یک ابی دور یک اوج دوست داشتنی.

پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را هم می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است. درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است اما اگر تمرین نکند فراموشش می شود. پرنده این را گفت و پر زد.

انسان رد پرنده را دنبال کرد تا این که چشمش به یک ابی بزرگ افتاد و به یاد اورد. روزی نام این ابی بزرگ بالای سرش اسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد. انوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت: یادت میاید تو را با دو بال و دو پا افریده بودم ؟ زمین و اسمان هردو برای تو بود . اما تو اسمان را ندیدی. راستی عزیزم بال هایت را کجا گذاشتی؟ انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد...

خدايا شاهد تنهايی ام باش

بين غم ها تنها ناجی ام باش

پر پرواز من ديريست بسته

تو بگشا و در آزادی ام باش

اسير موج های تند خشمم

تو آرام دل دريايی ام باش

دل خسته خريداری نداره

تو خواهان صفای ذاتی ام باش

در اين آشفته بازار محبت

تو تنها شاهد ارزانی هم باش

http://i7.tinypic.com/2rmph8l.jpg

خیلی برام جالبه
چون امروز تو یک برنامه تلوزیونی پرواز پرنده ها رو نشون می داد من با افسوس گفتم خوش به حالشون که اینقدر آزادند و تا هر کجا که دلشون بخواد می تونند پرواز کنند و آزادانه به هر کجا که خواستد برند.
ولی دخترم برگشت گفت مامان ولی ما انسانها خیلی کارها رو می تونیم انجام بدیم که پرنده ها نمی تونن.

دیدم راست می گه اگه من نمی تونم پرواز کنم اگه نمی تونم آزادانه به هر کجا که خواستم پر بکشم
اما می تونم آژادانه بیندیشم
و آژاذانه زندگی کنم
من می تونم توی ذهن و خیالم پرواز کنم و تا هر کجا که خواستم پر بکشم.

خیلی عالی بود .راستش اینقدر به خاک خوردیم که پریدن از یاد هردوتایی مون رفته !شما راهی ندارید پروازو به یادش بیاریم.:43:
آخر اون پرنده من بود هر جا می رفتیم مثل یاکریم دنبالم پر می کشید. ولی حالا خسته و ضعیف شده .خدایا!یکی پیدا بشه پرنده عزیز منو به یادم بیاره!:203:

با سلام عالی بود دستون درد نکند ممنونم موفق وشاد باشید

پرواز تا بی نهایت, پرواز تا قلب ارامش پرواز تا دور شدن از قالب خاک رسیدن به اوج,من پر پروازم را جایی به امانت گذاشتم,یه جایی امن اخه من توی اسمون عشق باهاش هم پرواز شدم ولی صد افسوس نشد باهاش تا اوج برم اخه فاصله هامون از زمین بود تا اسمون من زمینی بودم و اون اسمونی.واسه همین پر پروازم را پیشش امانت گذاشتم. ولی هروز هر لحظه پرنده خیالم را در اسمون یادش پرواز میدم و واسه ازاد بودنش واسه همیشه اسمونی بودنش از ته دل دعا می کنم شما هم واسش دعا کنید.:203: