دعوت به گردهمایی اعضا برای بهبود روند تاپیک ها

اخیرا با موارد مشابه در تالار روبه رو شدم که برایم عامل علامت ؟ و ! شد .

بد نیست آن را طرح کنم تا نظر کلی شما دوستان رو بگیرم و کمی دقت رو به سمت رفتارها و هیجانات و اعمال خودمان جلب کنمو به این وسیله شما بتوانید به من کمک کنید تا برای علامت سئوال و تعجب جواب درستی پیدا کنم .


فرض بگیرید

امروز صبح ساعت 8 هشت کاربری تاپیکی باز کرده و مسئله اش رو مطرح کرده تا ساعت 2 و نیم بعد از ظهر این تاپیک به صفحه ی 4 رسیده ..................بعضا هم اکثر پست ها با این ادبیات
- وای قربونت برم ..............
- عزیز دلمی .............
- غصه نخور ..........
- چقدر شوهرت ( زنت ) بی رحمه ؟ ............
- جدی می گی ؟...........
- آفرین ...........
- الهی !!.........
- نازی !!‌............
- گریه نکن ............( بیشتر نظرم از این ادبیات حالت مثال دارد تا کسی به خودش نگیره اما توجه داشته باشید که به وزن و آهنگ و بار ادبیات راهنمایی کننده اشاره می کنم )



-به نظر شما علت این روند تند پیش رونده ی تاپیک ها چیست ؟
-برای آن چه کاری می توانیم انجام دهیم ؟
-این تاپیک چه نکته ای برای هر یک از ما و بعضا افرادی که با حالت چت گونه به روند و سرعت تاپیک کمک می کنند دارد ؟
-آیا نیاز به نقد داریم ؟
-موارد نقد از خود چیست ؟
-چه شباهتی بین این نوع حرج کردن احساسات و وزن گفتار و احساسات در فضای مجازی با زندگی واقعی وجود دارد ؟
-هر یک از اعضا تالار چه سهمی در روند سرعت تاپیک دارند و هر یک سهمی دارند که از این سرعت جلوگیری کنند و چگونه ؟!


خوشحال می شم که دوستان در بحث شرکت کنند و نظراتشان را بدهند شاید از نگاه من این علامت سئوال بزرگ به یک جواب ساده مرتبط باشه که من آن را نمی فهمم .

آنی جان! به نوبه خودم گاهی در بعضی تاپیکها از همون عبارات استفاده نکردم که وا مصیبتا! از طرف صاحب تاپیک و دوستان دل نازک دیگه متهم شدم به قسی القلب بودن و یا بعبارتی شمر ابن ذی الجوشن بودن!

اتفاقا تشکره و رتبه است که به خاطر همدردی! پای اون پستهای "عزیزم، قربوت برم... " میخوره:160:

حالا مگه یکی مثل من بیکاره، یا دنبال درد سر میگرده که بره پست انتقادی، یا توصیه ای بزنه!:163:

سلام خدمت آنی عزیز
من نظر خودم رو میدم.

از دیدگاه من اینطور برداشت کردم.

که هستند کاربرانی که مشاوره نمیدن فقط میان چند کلمه ای رو مینویسن میرند .

نمیدونم اینطور احساس میکنم میخوان تعداد ارسالهاشون رو بالا ببرند.

در صفحه اصلی جایی بگیرند.

حالا با چند کلمه کوتاه ام یک ارسال به حساب میاد.

بازم دوستان هرکی یه نظری داره.

<table border="8">
<tr>
<td bgcolor=#"FFJJFF"> <font color=#"FFFH00"> <h3> خانم آنی شما خودت پیشکسوتی،عنوان مبهمه.</foncolor></th> </h3>
</tr>
<th bgcolor=#"KKK00F"> <font color=#"KKHH00"> <h3> اینکه چرا بعضی از تاپیک ها روند سریعی دارن.به چند عامل بستگی داره.

صاحب تاپیک که چقدر شناخته شده باشه.قبلن تاپیک مشابه باز کرده باشه و اینکه چقدر موضوعش حس دلسوزی رو

برانگیخته کنه.که این چند مورد عوامل اصلی می شن برای اینکه پست های فدایت شوم زیاد بشن.</font color> </th> </h3>
</tr>

سلام.

من فکر میکنم ما گاهی به اون تاپیکی که مدام مدیر همدردی تذکر میداد که بخونیمش یعنی افات احتمالی مشاوره بی توجه میشیم.

خیلیامون اینجا تاپیک باز میکنیم برای طرح مشکل و کمک خواهی،،تازه عنوان تاپیک هم همینو میگه اما فقط میایم درددل کنیم..و از اون جایی که ذاتا ما ادما راحت طلبیم دلمون میخواد همه قربون صدقمون برن و بگن الهی!!!گناه داری!!!
و اگه کسی بهمون بگه خانومم اقای من فلان جای رفتارتو یه تغییر اساسی باید بدی چون قراره یه زحمتی به خودمون بدیم کلا بهش بی توجه میشیم و فوق فوقش یه توجیه براش مینویسیم.انگار اومدیم اینجا بانک احساسیمونو شارژ کاذب کنیم.

حالا اگه یه تذکری هم بدیم همه به تریج (املاشو نمیدونم) قباشون برمیخوره و تاپیک و گریه و زاری و دلخوری و ...
یعنی من یکی که کلا دیگه میترسم چیزی بنویسم..که مبادا به ساحت یه نفر توهین بشه.

و اگه ببینم نه انگار تاپیک داره همینطور تخت گاز با قربون صدقه میره جلو ترجیح میدم دیگه شرکت نکنم.

یاد اون صحبت جناب مدیر همدردی بخیر..تو یه تاپیکی که نمیشه اسمشو بگم اومدن و به مراجع گفتن از بین این چند صفحه جواب سه نفر به اصل موضوع که اشکال تو رفتار خودتونه اشاره کردن که اتفاقا درست گفتن..اما شما از همه تشکر کردین به جز این سه نفر...و یادمه به اون سه نفر رتبه هم دادن.

انی جون..وقتی مشاورا نیان تالار همین میشه دیگه..اون وقت یه مشاور هم که میاد بقیه اخماشون میره تو هم.

موفق باشید

فرهنگ عزیز

کاملا درست می گویی و نقدت به جا و درست است .


ضمن اینکه من با خودم فکر کردم چون تاپیک را در بخش مسائل و اخبار اعضا تالار باز کرده ام اسم تاپیک اشاره به همین فضا یعنی تالار داره که با نقد سازنده ی تو دیدم اسم بهتری هم می توانستم انتخاب کنم کافی بود زاویه ی دیدم را تغییر بدهم و شامل گسترگی بیشتر کنم . ممنون از اینکه به من کمک کردی عزیزم .


" دعوت به گردهمایی اعضا و کاربران برای حل یکی از مسائل تالار "

از کیوان و یا حامد عزیزم درخواست قبول زحمت برای تغییر نام تاپیک را دارم . ( خط بالا )


به نظرمن وقتش شده که قدری در مورد انتقاد کردن و انتقاد شنیدن توان شنیداری و حسی و فکری و حتی کلامی ..............خودمان را بالا ببریم .

این سبک از ادبیات که حالش بد است و مشکل دارد بیا و مراعاتش را بکن و............بعضا در بسیاری از مواقع قدری بی رحمانه و ظالمانه است در حق کسی که نیاز به کشیده ( فرضی ) دارد تا یک لحظه شوک بشود اما از خواب خرگوشی بیدار شود .( این حرف مورد سواستفاده قرار نگیرد که سوءاستفاده از آن کاملا غیر سازنده است . تاپیک افات احتمالی مشاوره را حتما بخوانید )

ضمن اینکه فردی که به عنوان کاربر با ادبیات سبک وارد گفتگو با بازکننده ی تاپیک می شود در عین حال به نوعی صدایش را به این شکل به گوش من و شما می رساند که حواست باشد که با من باید اینجوری حرف بزنی و نازمن را بخری و حرفهای سبک و ناز نازی تحویلم بدهی ا گرنه من قهر می کنم و میروم خانه ی بابام !!!‌

بعضا آنچه من می بینم تعاریف غلط و نابه جا و اشتباه ، توام با تعارف است که منجر به حساسیت و عدم پذیرش و....می شود . ( روی کلمه ی تعارف و تعاریف غلط تاکید دارم )



ضمن اینکه تاکید می کنم سابق بر این ما به ندرت به این مشکل بر می خوردیم که سرعت تاپیک افسانه ای جلو برود اما اخیرا شاهد هستیم که تاپیکها دچار اپیدمی سرعت شده اند .

اگه اجازه بدید منم نظرم (صرفا نظرم) رو بگم.

من خودم از جمله کسانی هستم که این نوع ادبیات رو بلد نیستم چه تو محاوره نوشتاری و چه گفتاری و فکر می کنم عمده مشکلم اینه. گاهی از روی خیرخواهی، حرفی و توصیه ای به کسی می کنم اما نه تنها که ازش استقبال نمیشه تازه در مقابلم جبهه گیری هم میشه. ولی می بینم تو دنیای واقعی اطرافم کسانیکه با این ادبیات صحبت می کنن چقدر نفوذشون رو دیگران بیشتره.
راستش من خودم هم از جمله کسانی هستم که افرادی که ازم دلجویی می کنن بیشتر راغب می شم که حرفشون رو بشنوم.

شاید خیلی از ماها هم ناخودآگاه اینطور باشیم. و شاید بهتر باشه اول با کسیکه حتی خطاکاره همدردی کنیم و اعتمادش رو جلب کنیم، آراموش کنیم و بعد یواش یواش ایرادتش رو بهش بگیم.

یه زمانهایی هم واقعا یه عضو نیاز داره که حرفهاش رو یکی بشنوه تا تخلیه هیجانی بشه و غمی که تو سینه اش سنگینی می کنه رو سبک کنه.
(حضرت علی هم غصه هاش رو تو چاه می گفت. بیان این جمله از ایشون ناخواسته داره این درس رو به ما می ده که غمهامون رو تو سینه تلمبار نکنیم.)
وقتی تخلیه بشیم بهتر می تونیم تصمیم بگیریم.

بنظر من این به هوش شخصی که می خواد پست ارسال کنه بستگی داره که تشخیص بده که آیا طرف واقعا اومده تا راهنمایی بگیره یا اومده تخلیه احساسی بشه و نیرو بگیره و خودش بره مشکلاتش رو حل کنه.

aniعزيز...
حرفهاتون كاملا درست وبه جاست.البته من به عنوان يك كاربر معمولي پيش از اين سعي ميكردم كه دراين دست تاپيكها پستي بزارم و تلاش كنم جلوي اين سرعت فزاينده رو بگيرم،اما متاسفانه چون جلوي اسم عنوان كارشناس نخورده! در اكثر موارد توجهي به حرفم نميشد،

به شخصه فكر ميكنم كه تالار با اين حجم از مراجعين نياز به كارشناسان بيشتري داره،الان مدتهاست از برخي كارشناسان اصلا يك پست هم نميبينيم،من وقتي تاپيكهاي مربوط به سال 88رو ميبينم حتي گاها ميبينم كه خود مدير همدردي چقدر بيشتر پيگير مسائل ومشكلات اعضاي تالار بوده،اما حالا به ندرت و در برخي از موارد خاص شاهد نظرات ايشون هستيم.نتيجه ميشه تالاري با بيش از 21,463 نفر مراجع وفقط 2 كارشناس فعال!كه گاهي به 0 كارشناس فعال تقليل پييدا ميكنه،و خيل عظيمي از افراد عادي كه عملا نميتونن راهنماي خوبي براي همديگه باشن.يا اگر درست راهنمايي كنن چون عنوان خاصي ندارن مورد توجه قرار نميگيره.

ناگفته نمانددر برخي موارد خود مراجع هم عملا فقط براي درددل تاپيك باز ميكنه كه اون ديگه حسابش جداست!

نهايتا اين كه فكر ميكنم بايد مديريت قويتري بر تالار از نظر بعدمشاوره اي لحاظ بشه،البته اينو هم متذكر بشم كه چون اين تالار عملا يك فضاي رايگان هست شايد كار رو سخت تر كنه.

ببخشید من از بهره ی هوشی مناسبی برخوردار نیستم به همین جهت خیلی دیر دوزاریم میافته.

خانم آنی گرامی، الان مشکل دقیقا چیه؟

سرعت بالای ارسال پست ها و بالا رفتن تعداد صفحات یک بحث جدید در بازه زمانی کوتاه هست؟ یا لحن پاسخ هایی است که بعضی مواقع ارسال میشه؟ یا قربان صدقه رفتن کاربران؟یا هر سه ؟ یا هیچکدام؟

سلام.

از نظر من چند تا علت میتونه داشته باشه که بعضا اشاره شد.

1. آشنایی در تاپیک های پیشین کاربر و حس کنجکاوی دیگر دوستان در شنیدن خبر جدید. (شناخته شده بودن کاربر)

2. مبهم بودن خواسته ی مراجع. (مراجع فقط درد و دل میکنه و نمیگه دقیقا چه کمکی میخواد.)

3. به مناظره کشیده شدن پاسخ. (کاربران جای اینکه پاسخ خودشون رو بدن در نظر بقیه دخالت میکنند. در حالی که هدف از علامت تشکر همینه! به رای گذاشتن. اما گویی اینجا کاربران میخوان همدیگر رو شیر فهم کنند)

4. استفاده ی بیجا از رتبه و تشکر. (اینجا کسی بیشتر رتبه و تشکر میگیره که شناخته تر شده باشه. نه کسی که پاسخ صحیح میده. بعضا پست افراد ناشناس خونده هم نمیشه.)

5. خانه از پایبست ویرانه ، اما کاربران راهنمایی فوری میخوان. خیلی از پاسخ های مشاوره ای بی ربط جلوه میکنند.

6. پست های محاوره ای تمجید میشه چون اگر یک نفر گفت چه خبر؟ همه تشکر میزنن زیرش، چون همه میخوان بدونن چه خبره. اما رغبتی برای خوندن پاسخ های مشاوره ای نیست. بجز زیر پست های مشاوره ای معدود افرادی که محترم ترند!!! بقیه پست های مشاوره ای نگاه هم نمیشه. آدم وقتی میبینه وقت و فکر گذاشته، اما زیر ارسالش 1 تشکره، زیر ارسال اونی که گفته چه خبر 200 تا، ترجیح میدم دیگه وقت و انرژی نذاره. آدم اعتماد بنفسش میاد پایین.:311:

7. پتانسیل مشاور جدید اومده پاین. شاید خیلی ها توان مشاوره داشته باشند. اما شناخته نمی شن. استعداد یابی نمی شن و به انزوا میرن.

8. انتقاد شده اتهام. اگر پست من مشکل داشته باشه با زبون بیزبونی میگن نظر نده، نه اینکه نظر تو این ضعف رو داره.

9. تاپیک ها رسیدگی نمیشن. گروه بندی میشن. بعضی تاپیک ها غوغا میکنند نه به خاطر اینکه مشکلشون زیاده، به خاطر اینکه مشکلشون رو بزرگ جلوه دادن و بعضی تاپیک ها اصلا دیده نمیشن، چون از همون اول عنوان جذب کننده ای ندارن و نویسنده ی تاپیک برای بیان مشکلش نویسنده قابلی نیست !