چطوری نظر بقیه برام مهم نباشه؟

سلام دوستان

من نمیدونم چیکار کنم که حرف و نظر بقیه واسم اهمیت نداشته باشه.
خیلی شنیدم که نباید برام مهم باشه و باید کارم به نظر خودم درست باشه.
بقیه ممکنه از روی حسادت، ناراحتی های خودشون یا حتی نادانی یه حرفایی بزنن
و نباید توجهی کنم
اما تو موقعیتش که قرار بگیرم اینا فقط برام در حد شعاره و اصلا نمیتونم در عمل بیتفاوت باشم.

یه مثال میزنم.
یبار داشتم یه چیزی میگفتم و بعد دوستم گفت حالا اینو گفتی که پز بدی؟!!
در صورتی که من منظورم این نبوده. دو سه تا از دوستای دیگمم اونجا بودن.
من کللی ناراحت شدم و هنوزم که هنوزه یادم میاد ناراحت میشم.
ولی میدونم خیلیا اصن براشون مهم نیست میگن چه اهمیتی داره اون چه فکری کنه.
اما من واقعا ناراحت میشم و مخصوصا که جلوی بقیه هم باشه.
مثلا همش فکر میکنم منو اینطوری جلوی بقیه ضایع کرده و حتما کلی خودش و بقیه تو دلشون بهم خندیدن.

یا یه مثال دیگه بعضی از دوستام تکلیفای منو مرتب میگیرن و ازروش مینویسن و منم زورم میگیره که من کلی زحمت
میکشم و اون خیلی راحت نمره میگیره. اما بعد فکر میکنم که اگر تکلیفمو وقتی میخوان ندم بعدا پشت سر من
میگن که فلانی تکلیفاشو نمیده و رفتارشون باهام عوض میشه.
از این که بقیه پشت سرم بد بگن و بقیه رو هم بد کنن باهام میترسم همیشه..

لطفا راهنماییم کنین که چیکار کنم؟

خوش آمدی به همدردی

نگفتی چند سالته؟فرزند چندم خونه ای؟

سلام،

من هم در دوران نوجوانی دقیقاً مشکل شما را داشتم، هم در زمینه "تو ذوق خوردن" و هم در رابطه با ضایع شدن حقوقم به دلیل اینکه بیش از حد نگران این بودم که در بین بقیه بد جلوه ندهم.

من دو راه را پیش رو گرفتم، یکی مثبت، دیگری منفی. هر دو راه مشکل را حل میکردند.
راه مثبت: هر وقت در جمعی یکی تو ذوقم میزد، به رویش نمی آوردم اما بعداً در خلوت از او تقاضا میکردم سر فرصت چند دقیقه بصورت خصوصی صحبت کنیم. در خلوت کاملاً محترمانه ماجرا را شفاف سازی میکردم و سپس بگونه ای که جبهه ای علیه او نگرفته باشم میگفتم: " (بطور خلاصه) : از اینکه در جمع تو ذوقم زده ای کمی ناراحت شدم. هر چی که بوده گذشته و کدورتی بین ما نیست اما انتظار دارم همانطور که حقوق و حریم شما برای من محترم و عزیز هست، شما هم به حقوق اولیه من احترام بگذاری." بعد هم دست میدادیم و قضیه ختم به خیر میشد. کم پیش میاد کسی در این شرایط لج بازی کنه... برعکس، اکثراً از اینکه در خلوت حرف دلت رو بهش گفتی، بیشتر از سابق بهت احترام میگذارند، چه بسا تعداد زیادی از کسانی که با من دوست شدند از این طریق آشنا و صمیمی شدیم. توصیه میکنم این راه را امتحان کنید و از یک واقعه تلخ، یک واقعه شیرین به نفع خود بسازید.

راه منفی: البته به ندرت پیش میاید که طرف صحبت نمیخواهد قرارداد "صلح" را بپذیرد یا از آزار دادن لذت میبرد. در این شرایط توصیه میکنم تا جای ممکن سعی کنید نشان ندهید تو ذوقتان خورده یا ناراحت شدید. بعنوان مثال در پاسخ: "حالا اینو گفتی که پز بدی؟!!" در کمال خونسردی پاسخ بدهید: "دقیقاً همینطوره عزیزم!". نشان دهید برای شخصیت خودتان قادر به دفاع از خود هستید. این یک خصلت پسندیده است.

در رابطه با تکالیف هم نگران نباشید. بر خلاف شما از اینکه بقیه جزوه یا تکالیف من را کپی میگرفتند خوشحال هم میشدم، این نوعی "اعتبار" محسوب میشه. چیزی که مهمه اینه که در انتهای سال شخص شما واقعاً چیزی از دروس "یاد" گرفته باشید، حالا بقیه هم یاد گرفته اند یا نه، به نظر بنده حقیر مستقل از سرنوشت شماست. :-)

امیدوارم به یاری بقیه عزیزان انجمن مشکلات شما حل بشه.
موفق باشید.

به نظر من روی اعتماد به نفس خودتون کار کنین که نظر بقیه براتون مهم نباشه.

سلام. من 24 سالمه. فرزند آخر خانواده.

شاید مثالایی که زدم پیش پاافتاده بود. ولی فقط مثالایی بود که اونموقع به ذهنم رسید.

سیمکو معمولا وقتی که بخوام در مورد اون قضیه باهاشون صحبت کنم.
طرف میگه من منظوری نداشتم که. شوخی کردم...
در صورتی که بدیهی بوده شوخی نبوده.
بنابراین نه معذرت خواهی می کنه که از دلم در بیاد.
نه در موردش صحبت میکنه که حرف دلمو بتونم بزنم بهش.
همونجوری میمونه تو دلم.

عزیزم هیچ چیز بهتر از روراست بودن نیست...
سعی کن خودتو به عنوان یه شخصیت روراست نشوون بدی
واقعیتو بگو...واقعیت بهترین راه حله...مثلا در مورد اون ماجرای پز دادن می توونی اینجوری جلوی همه بگی که "من منظورم پز دادن نبود...(خیلی قاطع و منطقی)اما اگه شما این طوری برداشت کردین خوب پس باید به خودم افتخار کنم که این حرفم باعث شد شما فکر کنید من چقدر خوبم و پز دادنیم!!!(با یه خنده زیرکانه)"
گاهی وقتا یکم غرور و به اصلاح در نوشابه باز کردن واسه خودتم بد نیست!! حساب دست بقیه می یاد که سر به سرت نذارن!
در مورد تکالیفت...
یه پیشنهادی واست دارم...چون من خودمم این مشکلو خیلی داشتم...و باورت نمیشه که این جوری حل شد!
یه مدت مثلا اگه یه سری مسائل ریاضی(من نمی دونم رشته شما چیه) بهت دادن روی همشون واسه خودت فکر کن و حتی توی یه دفتر دیگه حلشون کن...جوری که خودت کاملا اماده و مسلط باشی و از کلاس استفاده درستو ببری ولی توی دفتر اصلیت هیچ چیز ننویس! وقتی دوستات ازت میخوان که دفترتو بهشون بدی...بگو ای وای منم حل نکردم ...شما چی؟! یه نفر دفترشو به من بده!! اگه کسی حل نکرده بود...بگو پس بیاین با هم دیگه حل کنیم
این دو تا سود داره
اگه حالت اول پیش بیاد اون یه نفر با قرار گرفتن در جایگاه شما می فهمه که کار درستی نیست که تکالیف یه نفر دیگه رو استفاده کنه
اگه حالت دوم پیش بیاد...دوستات سختی کارو می فهمن و درک میکنن که چه الکی الکی هر جلسه زحمات شمارو استفاده میکردن
یه چند بارم که تکلیف نداشته باشی...عنوان شخصی که همه باید ازش تکالیفشونو کپی بزنن ازت بر داشته میشه!!!
به نظر من بهترین برخورد با این شخصیت های راحت طلب اینه که هولشون بدی توی کار تا متوجه سختی کار بشن!!!!
من نمی دونم رشته شما چیه و تا چه حد این کار سر کلاس مورد نظرتون عملیه اما رشته من جوری هست که این روش عملی بود...امیدوارم واسه شما هم باشه

شرایط شما را به خوبی درک میکنم چرا که از رفتار یا گفتار خیلی از دوستان و عزیزانم در گذشته بعلت حساس و زودرنج بودنم رنجیده ام.

هر چند قبول کردن این مسئله آسان نیست اما خود ما گاهاً مسئول چگونگی برخورد دیگران با خودمان هستیم. پیش میاید که تنها برای هماهنگ شدن با جامعه خواسته های خود را تسلیم میکنیم، و اگر شانس با ما همراه نبود، بقیه هر طور که مایل بودند با ما رفتار می کنند.
این مسئله باعث اذیت شدن شما میشود (شده) و اگر با آن مقابله نکنید در دراز مدت به قدری انباشته خواهد شد که به نقطه انفجار خواهد رسید، جایی که راه برگشتی نخواهد بود و باعث میشود پلهای رفاقت بین شما و دوستتان با کلماتی پر از رنج و نفرت برای همیشه از بین روند. چگونه میتوانیم خودمان را از اذیت شدن حفظ کنیم؟ یاد بگیرید که همیشه "دلپسند" نباشید تا امکان سوء استفاده را به سایرین ندهید. اگر کسی با احساسات و شخصیت شما بازی میکند، گوشه ای از وقار و غرورتان را به او نمایان سازید تا دیگر روی شخصیت شما پا نگذارد. در انتها، مهمترین چیزی که باید باقی بماند شان و احترامی است که برای خودتان قائل هستید. به نظر من، حتی اگر در این دنیا تنهاترین شدید، سعی کنید "خودتان" را از دست ندهید. "خودی" که نیاز به حمایت دارد :-).

اگر سمت بی رحم جامعه موجب رنجش و افسردگیتان شده ولی شما هنوز به راضی نگه داشتن آنها ادامه میدهید میتوان به راحتی گفت که شما قلبی مهربان دارید که حاضر به آسیب رساندن به کسی نیست. راه حلی جادویی سراغ ندارم تنها به این جمله بسنده میکنم: خودتان را بیشتر دوست بدارید.

خیلی عالی گفتی simko ....واقعا عالی بود:104::104::104:

سیمکو شما درست میگین که من خودم رو دوست ندارم زیاد.
خودمو خیلی سرزنش میکنم.
اما دقیقا نمیدونم چطوری باید خودمو دوست داشته باشم.
کاری که در عمل باید انجام بدم چیه؟

حرفای شما خیلی قشنگ بود...
فقط میدونین چیه؟
من در عمل نمیدونم چیکار کنم
مثلا این جمله هاتون:

یاد بگیرید که همیشه "دلپسند" نباشید تا امکان سوء استفاده را به سایرین ندهید. اگر کسی با احساسات و شخصیت شما بازی میکند، گوشه ای از وقار و غرورتان را به او نمایان سازید تا دیگر روی شخصیت شما پا نگذارد.

میشه شما یا دوستان دیگه مثالهای عملی واسم بزنین که چطوری باید وقار و غرورمو نشون بدم تا اونا امکان سوء استفاده ندم به بقیه؟ یا اینکه دلپسند نباشم؟

خانوم یا آقای اندیشه..
راستش این راه حلی که گفتینو اتفاقا کاریه که یکی از همکلاسیام همیشه میکنه در مورد تمرینا و پروژه ها.
بعد از یه مدت قضیه به قول معروف تابلو شده و کسی باور نمیکنه.
اونوقت بین بچه ها خیلی محبوبیتش از دست رفته و این دقیقا همون چیزیه که من ازش میترسم.

راستش حالا این قضیه تمرین یه مثال بود. خود این موضوع چندان برام مهم نیست.
همین که نمیتونم کاری که فکر میکنم درسته و باعث میشه که بعدا ناراحت نباشم و حرص نخورم رو نمیکنم
به خاطر اینکه برام مهمه بقیه راجع بهم چی بگن و چی فکر کنن

اصلا تحمل اینو ندارم وقتی احساس میکنم دوستام رفتارشون عوض شده باهام و سرسنگین شدن به خاطر مثلا اینکه تمرینمو ندادم بهشون
یا اینکه وقتی احساس میکنم که پشت سرم نشستن بد گفتن اصن یه حال بدی میشم
نمیدونم چطوری بیان کنم.

یه بار یه مشاوری بهم گفت که چرا میخوای همه ازت راضی باشن؟
حتی خدا هم با اینکه بی عیب و نقصه همه بنده هاش به خاطر طرز فکرای خودشون ازش راضی نیستن
اونوقت ما با این همه عیب و خطا چه انتظاری باید داشته باشیم؟
حرفشو قبول دارم..
اما بازم همون حس ها رو دارم.

سلام سایه جان

به همدردی خوش آمدی

شما آدم زودرنجی هستی و زود رنجی هم راه درمان داره.

لطفا تاپیک زیر و لینک های مطرح شده در اون رو با دقت بخون و اجرایی کن. میتونی به مرور زمان حساسیت و زود رنج

بودنت رو کاهش بدی و دیگه برات مهم نباشه بقیه چطور فکر می کنن و زود ناراحت نشی.


زود رنجی؟!!!


موفق باشی گلم