با نامزد سربه هوام چیکار کنم؟

من یک ساله عقد کردم ولی نامزدم دیونم کرده هر روز با هم بحث داریم ..چرا؟؟نه با من حرف میزنه در مورد ایندمون از حرف در مورد اینده فراریه اهل کار نیس کار میکنه ولی من ازش پولی نمیبینم.به من توجه نمیکنه..تو این مدت یک بار نشده با هم بیرون بریم با هم قدم بزنیم خونشون نزدیک خونه ماست ولی خدا شاهده یک بار پاشو خونه ما نذاشته من همش میرم اونجا.الانم رفته یه شهر دیگه برا کار دو سه ماهه ولی یک بار هم به من زنگ نزده..تازه وقتی هم من میرم خونشون اصلا پیش من نمیاد حتی اگه اتاق تنها باشیم ..خیلی سر به هواست.هیچکدوم از نیازای منو براورده نمیکنه نه عاطفی نه مالی نه ....میخوام جداشم وقتی نامزدیم بهم توجه نمیکنه وای به حال بعدش میشه بگین باهاش چه جور رفتار کنم؟ از جدایی هم میترسم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دانا

1- نه با من حرف میزنه در مورد ایندمون از حرف در مورد اینده فراریه
2- اهل کار نیس کار میکنه ولی من ازش پولی نمیبینم.
3- به من توجه نمیکنه..
4- تو این مدت یک بار نشده با هم بیرون بریم با هم قدم بزنیم
5- یک بار پاشو خونه ما نذاشته من همش میرم اونجا.
6- الانم رفته یه شهر دیگه برا کار دو سه ماهه ولی یک بار هم به من زنگ نزده..
7- تازه وقتی هم من میرم خونشون اصلا پیش من نمیاد حتی اگه اتاق تنها باشیم .
خیلی سر به هواست.هیچکدوم از نیازای منو براورده نمیکنه نه عاطفی نه مالی نه ..

---

دوست عزیز:72:

میشه بگید شما و ایشون سن و تحصیلاتتون چقدر هست؟!

آیا ایشون با میل و رضایت خودشون شما را انتخاب کردند و یا فشار خانواده اشون بوده؟

جه امتیاز مثبت و مشخصاتی داشتند که شما ایشون رو انتخاب کردید؟!

از اول همینطور بودند و یا یک دورانی به شما ابراز علاقه می کردند؟؟

مواردی که بالا بیان کردید زیاد خوشایند یک رابطه نیست لطفا کمی بیشتر از خودتون و وهمسرتون و شرایط خانواده ها و مدت آشنایی تون قبل از عقد بگید؟!

موفق باشید:72:

اینقدر استرس دارم و ناراحتم اصلا نمیدونم چی بنویسم ولی خواهش میکنم دوستان بیشتر کمک کنن
سنجاب عزیز من 27 سالمه نامزدم هم سنمه.من فوق لیسانسم اون دیپلم هستش ..چیزی که باعث بله گفتن من شد یکی علاقه ایی که بهش داشتم خیلی خوش مشرب و اجتماعی بود و از یک خانواده خیلی محترم هستن ولی همه ی اعضای اون خونواده یک طرف اینم یک طرف...من دوستش داشتم تا حدودی از اخلاقش خبر داشتم اخه اقوامیم اما نمیدونستم تا این حد یک نفر میتونه نسبت به زندگی ایندش بی خیال باشه.من دوست داشتم شوهر ایندم بتونه حداقل نیازهای مالی منو براورده کنه ولی اون متاسفانه به چیزی که فکر نمیکنه نیازهای مالی و عاطفی منه ...با فشار هم با من ازدواج نکرده یعنی با میل و رغبت خودش بوده ...جوری که اصلا فکرشو نمیکرده من بهش جواب مثبت بدم.برا دوستاش خیلی وقت میذاره اما برا من کار داره وقت نداره...ما فقط یک هفته با هم خوب بودیم ولی دیدم نه این اون کسی که فکر میکردم نیست ...دلم به هیچ چیزش خوش نیست اینکه حالا کار نداره پول نداره تحصیلات انچنانی نداره اما در عوض داره تلاش میکنه من براش مهمم بهم توجه داره محبت داره...اگه توجه داشت هیچ کدوم از اینا برام مهم نبود...از وقتی عقد کردم کاملا اعتماد به نفسمو از دست دادم..واقعا موندم سر دوراهی...خیلی ایرادا داره نمیدونم چجوری بازگو کنم اگه سوالی هست بپرسین تا توضیح کاملتر بدم

گفتید که بهتون زنگ نزدن این مدت، شما چطور ؟شما سراغشو گرفتین؟
ازش پرسیدین چرا خونتون نمیاد؟

چرا کسی جواب نمیده؟؟من رسیدم به آخر خط واقعا عقده ایی شدم وقتی زن و شوهرا رو میبینم که چه عاشقونه با هم بیرون راه میرن اول براشون ارزوی خوشبختی میکنم بعد دلم واسه خودم میسوزه...... نامزدم خونه ما نمیاد همیشه هم یه بهونه داره برا نیومدن مثلا کار دارم یا یه وقت دیگه میام وقتی شب من از خونشون میام خونه خودمون همراه با او میگه بیا داخل میگه نه زشته بابات اینا خوابن میگم اینجور که بهتره تنها هستیم میگه نه کار درستی نیست...وقتی از دانشگاه میام دانشگام یه شهر دیگست میرسم ترمینال میگم بیا دنبالم داداش کوچیکشو میفرسته حتی اگه یک ماه همو ندیده باشیم..با همه ی اینا ولی اون میگه تو بی احساسی درصورتی که من همه ی تلاشمو میکنم ولی وقتی میبینم اون واکنشی نشون نمیده دیگه چی بگم منم عصبی میشم با هم دعوا میکنیم..یک بار هم که دیگه از کاراش خسته شده بودم رفتم برگه طلاق گرفتم اوردم نشونش دادم که یه کم به خودش بیاد اونم برگه رو پاره کرد تا میتونست منو کتک زد اونم کی؟ دو سه روز مونده به عیدنوروز طوری که زیر چشمام سیاه شد..منم به جای اینکه برم خونمون رفتم خونه اونا به باباش گفتم اونا هم خیلی ناراحت شدن و بابای نامزدم حالش بهم خورد بردیمش بیمارستان به خونواده خودمم هیچی نگفتم چون بابام اون روزا مریض بود ازمم پرسیدن چرا چشات سیاهه گفتم خورده به درکمد که البته داداشام باور نکردن..من درمورد مشکلاتم تا اون موقع با خونوادم صحبت نکرده بودم چون اونا میگن خودت خواستی ولی چن وقت پیش به بابام گفتم اونم هیچی نگفت یعنی از ناراحتی چیزی نگفت... ما همه ازداواجامون فامیلیه تو شهرستان هم هستیم طلاق براشون سنگین هم برا خونواده ما و هم برا اونا..من خونواده نامزدمو خیلی دوست دارم اونا هم منو خیلی دوس دارن ولی کاش یه ذره احترامی که اونا میذاشتن شوهرم میذاشت ...از یه طرف به فکر آبرو اونا و خونوادم هستم از طرفی هم دیگه بریدم نمیتونم تحمل کنم...چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دانا عزیز:72:

آیا ایشان از سیگار یا مواد مخدر دیگر استفاده می کنند؟!

مخارج زندگی ایشان را چه کسی تقبل می کند؟

زمانی که شما از او فاصله می گیرید و از شما بی خبر است آیا تماسی می گیرد؟؟ ، آیا احساس دلتنگی می کند؟

به نظر من با توجه به اختلاف تحصیلیتون و اینکه ایشون کار ندارند و محبت و توجهی هم به شما ندارند

باید یک تصمیم قطعی الان که هنوز عروسی نکرده اید بگیرید، این بی توجهی ها و کتک کاری در دوران عقد که دوران

شیرین زندگی 2 نفر است و عدم استقلال مالی آژیر خطر برای شروع زندگی مشترک است.

لطفا از او بخواهید که با هم حضورا به یک مشاور مراجعه کنید و از او راهنمایی بگیرید.

در غیر اینصورت با خانواده تان صحبت کنید و یا فرد عاقل و بالغی که با او و خانواده اش صحبت کنند و پی گیر دلایل

ایشان برای سهل انگاریهایشان شوند و در صورت ادامه روند ایشان به نظر من روی اعتماد به نفستان کارکنید و بخاطر

ترس و حرف مردم و غیره یک رابطه بیمارگونه را ادامه ندهید که دیر یا زود دچار افسردگی و صدها بیماری روحی دیگر می شوید.

موفق باشید:72:

من با سنجاب موافقم.ايشون خيلي مشكوك به مصرف مواد مخصوصا الان شيشه هستش(با بيكاريو رفيق بازيو بي ميلي به شما)يه پيگيري تو اين زمينه بكنيد.

اینکه معتاد باشن نه نیستن..مطمئنم ایشون فعلا رفته یه شهر دیگه برا کار البته اول با سرمایه باباش یه شرکت زد ولی اینقدر زرنگ نبود که بخواد شرکتو نگه داره نسبتا به کارش خیلی سهل انگاره براش مهم نیست میگه کار میکنم راست هم میگه اما کاری که هیچی توش نیست..همه اونو به عنوان یه پسر خوب مهربون ساده ولی خوب خوش زبون میدونند ولی با من همیشه دعوا داره ..من اونو قبول کردم چون دوستش داشتم اون موقع هم من تو یک امتحان استخدام دولتی قبول شده بودم و منتظر مصاحبه بودم که تو مصاحبش پذیرفته نشدم امیدم به این بود که فعلا اون که شرکت داره منم میرم سرکار زندگیمون خوب میشه چون واقعا فکر میکردم مهربونه تو اجتماع از نظر قیافه و هر چی که مربوط به ظاهره کم نداره...دیپلم داره ولی به اندازه یه دکترا حرف میزنه منم با زبونش خام کرد ولی الان میبینم فکر من دنیای من با اون خیلی فرق داره از بعد طلاق میترسم که چیکار کنم؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

درضمن من خیلی حساسم ....همین الانشم از بعد عقدمون به اندازه ده سال پیر شدم من 27 سالمه اما هر که ببینه باور نمیکنه میترسم طلاق بگیرم بدتر بدتر بشم واقعا موندم چیکار کنم ....از طرفی هم میدونم این پسر درست بشو نیست اینجوری بوده از اول .....

چرا کسی جواب منو نمیده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ دوستان کم لطفی میکنن ...من نمیتونم ادبی یا مثل یک فیلم غم انگیز یا رمانی که بتونه اشکتونو در بیاره بنویسم ولی زندگی من یه فیلم واقعیه غم انگیزه البته نمیتونم درست کار گردانیش کنم تا تحت تاثیر قرار بگیرین و جواب بدین خیلی ناراحتم من زمانی نویسنده خوبی بودم ولی الان حتی تو رابطه های روزانم هم نمیتونم حتی درست حرف بزنم طوری که الان هم نمیتونم در مورد مشکلم چجور بنویسم که کسی جواب بده
:325::325

دانا جان من توصيه ميكنم حتما پيش يه روانشناس بريدجهت گرفتن تستهاس شخصيتي و بيماريابي و بقيه مسائل.پيرشدنو اينهارو هم نگاه نكنيد.به اين توجه كنيد كه جلوي ضررو از هر وقتءبگيريد منفعته.منتظر خبرتون هستم