از ازدواجم پشیمانم. احساس می کنم آمادگی ازدواج نداشتم! (افسردگی بعد از ازدواج)

[size=x-large][size=large]سلام. من پسر 25 ساله ای هستم که به تازگی و بمدت سه ماه است عروسی کردم. البته تقریبا یکسال و نیم از عقدمان میگذرد. من با همسرم در دانشگاه آشنا شدم و او نیز 25 سال دارد. حال از ازدواج خود پشیمان شده ام. همسرم دختر بسیار خوبی است اما من شرایط ازدواج را نداشتم و ازدواج کردم. احساس میکنم داخل قفس افتاده ام. من کسی بودم که صبح تا ظهر دانشگاه میرفتم. ظهر تا غروب سر کار. پس از آن ورزش میکردم و آخر شب را هم با دوستانم میگذراندم. همه اینها با ازدواجم تعطیل شده اند یا بکلی به هم ریخته اند. پس از ازدواجم افسرده شدم و تحت درمان روانپزشک هستم. قرص سرترالین 100 مصرف میکنم. از زندگی هیچ لذتی نمیبرم و دائم به خودم فحش میدهم که چقدر نادان بودم. به خودکشی فکر میکنم. نمیتوانم به همسرم بگویم که پشیمان شده ام زیرا هم بسیار حساس است و هم مرا بسیار دوست دارد. اما من اورا به اندازه یک همسر دوست ندارم و به سرعت از او خسته شدم. نه فقط در روابط جنسی. بلکه در همه چیز. این در حالی است که من برای ازدواج پا پیش گذاشتم و بنابراین رویی ندارم تا در مورد این موضوع با همسرم صحبت کنم. خانواده همسرم نیز خیلی محترم هستند و نمیتوانم بگویم که من پشیمان شده ام. اما زندگی ام کابوس شده. با هیچ کس درد خود را نمی گویم. احساس تنهایی شدید میکنم. حوصله هیچکس و هیچ چیز را ندارم. احساس میکنم در زندگی هیچ چیز لذتبخشی وجود ندارد. به رفقای مجردم حسودی میکنم و در دل خودم به آنهایی که ازدواج میکنند می گویم تو هم مرتکب اشتباه شده ای. من آنقدر بزرگ نشدم که تشکیل خانواده بدهم. ازدواج در چشم من تبدیل به یک حماقت بزرگ شده است و از اینکه این حماقت را مرتکب شده ام احساس شرمندگی میکنم.کاش میتوانستم به گذشته بازگردم و ازدواج نکنم.بخاظر اطدواجم در رشته ای که علاقه ای نداشتم ادامه تحصیل دادم و حالا در آستانه اخراج بدلیل مشروط شدن پیاپی در کارشناسی ارشد هستم.برنامه هایم به هم خورده. زندگی ام بی هدف شده. چکار کنم؟ من آمادگی ازدواج نداشتم. نمیتوانم با ازدواجم کنار بیایم. روی گفتن به همسرم را هم ندارم.احساس میکنم تنها راه حلم مرگ است. شما اگر جای من بودید چه میکردید؟[/size][/size]

میشه بیشتر توضیح بدید
اولا آروم باشید
چطوری شد تصمیم به ازدواج گرفتید؟
شرایط مالیتون چطوره؟

سلام مهتاش
به همدردی خوش اومدی

میشه یکم بیشتر توضیح بدی که چی شده از ازدواج پشیمونی و دلت تجرد میخواد؟
چرا فکر می کنی تو قفسی؟ مگه تو دوران مجردی چکار می کردی که الان نمی تونی بکنی؟
فرض کن الان هنوز مجردی، چی کار می کردی؟

سلام پسر خوب. خوش اومدی. درددلای این مدلی رو فعلا با خانمت نکن. هر چی می خوای بیا اینجا بنویس. ضمن اینکه یادت باشه اینجا هر چی بنویسی می مونه و بعدا نمی تونی پاکش کنی.

افسرده ای و این احساساتت طبیعیه. یعنی این امکان هست که حالت خوب شه از ازدواجت راضی باشی. پس نیازی نیست الان در مورد جدایی و این چیزا با خانمت حرف بزنی. تصمیمای مهم الان نگیر.

از کی شروع شد احساس اینکه اشتباه کردی؟
چرا این حسو داری؟ خرج عروسی زیادبود؟ زندگی با همسرت اونطور که می خواستی و انتظار داشتی نبود؟ فکر می کردی چه مدلی باشه زندگی مشترک که الان نیست؟ سر مسایل جنسی باهاش تفاهم نداشتی؟ اخه توی 3 ماه چی شده؟ از کجا شروع شد این احساست؟

همسرت که الان وضعیت روحیتو می بینه. اون چطوره و چه کار می کنه؟

روانپزشک که می ری توصیه ای بهت نکرده در کنار داروها؟

این تاپیک یه عزیزه که احساس افسردگی می کرد
http://www.hamdardi.net/thread-22581.html

سلام دوست من

مگر شما نمیگی دیگه نمیتونی بری تفریح یا ورزش دیگه نمتونی با دوستایی مجردت باشی.

میتونی با همسرت رفیق باشی باهم برید تفریح بگردید .

در کارهات برنانه ریزی کن تا به ورزش و تفریحاتت برسی .

شما در حال حاضر تازه ازدواج کردی وکمی برنامه هات بهم ریخته واحساس میکنی در قفسی.

بعداز مدتی که رفت وآمد های بعداز ازدواج تمام بشه به روال عادی خودش برمیگرده.

اینی که شما عرض کردید برای اکثریت اتفاق می افته .و کمی به زمان نیاز داری صبور باش دوست عزیز .

منم در اون زمانی که ازدواج کردم همین مشکل شمارو داشتم. ودقیقا حرف شمارو تکرار میکردم وهی میگفتم آزادیمو ازدست دادم ودرقفسم.
ولی الان خیلییییییی از زندگیم راضیم .با همسرم مثل دوتا رفیقیم. دقیقا مثل دوتا دوست .

و شما دیگر متحل شدی مرد یک خانواده ای برای خودت مسعولیتی داری دیگر نباید به فکر دوستان مجرد باشی .

اگر نیاز به دوستانی از جنس خودت هستی .با باجناقهات و یا متحل ها رفیق باش.

چرا یک آدم متحل نباید که نه ولی نباشه بهتره. با مجردها رفاقت داشته باشه .

نظر شخصیم .چون حرفهای که بین دوستانت رد وبدل میشه احتمال دارد به زندگیت آسیب بزنه. دیدی که یک آدم

مجرد دارد با دیدی که یک متحل داره کمی فرق داره.

خدای نکرده نظراتی میدن که اصلا به درد شما نمیخوره.ولطمه به زندگیت وارد میشه.

شما که از رو هوا وهوس ازدواج که نکردی الان بگی دیگه نمیخوام.خودتون پا پیش گذاشتید.

بیشتر راجب این تصمیمت فکر کن زندگی یه دختر بیگناه رو ازش نگیر. همسرت با هزارتا آرزو با شما ازدواج کرده.

قبل از ازدواج سرکار می رفتی؟دانشگاه می رفتی؟باشگاه می رفتی؟الآن هیچکدومو انجام نمی دی؟چه چیزی مانع می شه؟

آخر شب با دوستات چه کارایی می کردید؟

با همسرت چطوری آشنا شدی؟از آشنایی تا خاستگاری چقدر طول کشید؟کلن از همسرت راضی هستی؟

سلام دوست عزیز

امادگی ازدواج نداری؟ نداشتی؟!!!

این جمله تا زمانی که ملکه ذهن شماست نمی توانید بیش از این ادامه بدهید .
کل ذهنت را انرژی منفی در برگرفته و دائم به نتوانستن و نخواستن می اندیشید که بزرگترین ضربه را به خود وارد می کنید.
عزم خود را جزم کنید . اراده خود را تقویت کنید . به موفقیتهایی فکر کنید که دوست دارید بدست آورید . برای خود انگیزه سازی کنید .
برای خود برنامه ریزی و هدف سازی کنید .
به این زودی جا خالی نکن !!!
روحیه ات را تقویت کن و همیشه به خاطر زندگیت بجنگ و برایش تلاش کن .

بیا از یه منظر دیگه ایی به موضوع نگاه کن ، ببین خدا چه نعمت بزرگی بهت داده ، خیلی ها مثه من آرزو دارن که در یه همچین سنی ازدواج کنن، ولی شرایطشون فراهم نیست. من هم دانشجوی ارشدم ، 25 سالمه ، ولی اون قدر توی قضیه ازدواج درمونده هستم که فقط تونستم بیام سایت همدردی و داد بزنم که "مامان! من زن میخوام" تاپیکشم هست!
بارها و بارها به دوستام گفتم که ارشد چه اهمیتی داره ؟ حاضر هستم ارشدمو بدم و یه دختر خوب گیرم بیام ، ولی این کجا و آن کجا. در واقع می خوام بگم که ارزش زندگی خیلی بالاتر از یه مدرکه.
تو یه خانمی رو داری ، که مال خودته و تو هم مال اونی ، پس چرا با موضوع های کم اهمیتی مثه باشگاه رفتن و به خودت سخت گرفتی؟
راستی چرا توی ارشد یه رشته ایی که علاقه نداشتی درس خوندی ، شاید این احساس ها نشات گرفته از این مسئله هم باشه؟ من خودم هم وضعیت تحصیلی خوبی ندارم؟ بسیاری از ناخوشی هام هم از همین موضوع نشات میگیره . گاهی وقتا فکر می کنم اگه ارشد نمی خوندم آزادتر بودم .
گفتی که به رفقای مجردت حسودیت میشه ؟ مطمئن باش که اونا به تو حسودی می کنن ، و میگن کاش جای مهتاش بودیم. :324:کاش جای مهتاش بودم .

سلام
برادر من
كاش ميفهميدي تو از خيلي ها جلوتري

ميفهميدي امروز جايي هستي كه خيليا هنوز تو 30-35 سالگي نتونستن بهش برسن

ميفهميدي تو فرصت اينو داري همسرتو بشناسي و با هم خيلي چيزهارو به دست بياريد

و درك ميكردي خيلي از اونايي كه امروز حسرت تواند تو حسرت اونهايي

ما ادمها هميشه منفي هارو ميبينيم و جذب ميكنيم و روز به روز بيشتر به خودمون اسيب ميزنيم

چي قشنگ تر و حسرت اور تر براي ديگران از اينكه همسري داري كه همه جوره دوستت داره و خيلي ها تو كوچه و خيابون دنبال كسي ميكردن كه دوستشون داشته باشه و بيدا نميكنن, دنبال چشمي كه منتظرشون باشه و لبخندي كه بهش بزنن و حس كنن تكيه گاه دارن

كاش نعمت داشتن خانواده خوب همسرت و اينكه ميگي خانوانواده محترمي هستند رو درك ميكردي

برادر من همسرت دوستت داره و تحصيلات و خانواده خوب همه مزيتهايي هستند كه خيلي ها دنبالشن

چرا سعي نميكني لذتها و علايقت رو كنارش كامل كني و هدف مشتركي براي هم بسازين

زود خسته شدي چون هدف نداشتي

بهتر نيست قدري هم به فكر خودت و همسرت باشي و دستي بزاري روي زانو و بيفتي دنبال هدف زندگيت

تو انسان توانايي هستي كه فراموش كردي توانايي هاتو, ادم ورزشكار روحيه خودشم قوي ميكنه نه فقط جسمشو

همسرت هم مانع تو نيست و مطمينا دوست نداره همسري افسرده داشته باشه

همت كن و بلند شو

موفق باشي

نميدونم چرا هر كي هر چي داره ناشكري مي كنه.
يكي زن ميگيره پشيمون ميشه يكي هم مجرده ميگه زن ميخوام!!!

بگذريم...

من با حرفاي آقا اميد موافقم قدر شرايطتون رو بدونيد خدا را شكر كنيد كه همسرتون
خوبه و از يه خانواده محترمه.خدا وكيلي يه خانم فهميده با خانواده عالي به چهار تا باشگاه رفتن و... دوران مجردي نمي ارزه؟؟؟