تفاوتهای فاحش من وشوهرم...(عدم ارضای روحی)

سلام دوستان..من روزهای زیادیه که همش گریه میکنم ومستاصل هستم وحتی هیچ دوست صمیمی واسه درد دل ندارم به من راهنمایی کنید...من وشوهرم به هم علاقه وعشق داریم ونمی نتونیم بدون هم زندگی کنیم ...اما هیچ فصل واشتراک ومشابهتی با هم نداریم ما6ساله ازدواج کردیم وفعلا بچه نخواستیم..ببینیدمن مثال میزنم از بیخ وبن ما اخلاقامون متفاوته حرف مشترک وحس مشترک اصلا نداریم اصلا تو دوتا وادی مختلف هستیم من اهل کتاب وشعر وطبیعت واحساسات هستم واون این کارها را مختص آدمهای شوت وبه قول خودش هپروتی میدونه..من عاشق اینم روز تعطیل با هم بریم کوه یا تو طبیعت واون ازاین کارخیلی خسته میشه ودنبال فراره .وبیشتراز سالی 2بار به التماس من نمیاد اون هم بیزاریش کاملا مشهوده حتی شوخی ها وخندیدنش اعصاب منو خرد میکنه چون تفریحش مچل کردن آدمهای دیگه است ومسخره کردن دیگران وازنظرمن شوخی بیمارگونه (آزار روحی به دیگران دادن وخندیدن)وعاشق تلویزیون دیدن دائمه یارادیو ومن عاشق سکوت یا موسیقی ملایم..من روحیه کودکانه وسرخوش دارم واون مثل مردهای50ساله پخته وجاافتاده است با یک ثبات پیرمردگونه...ازم 7سال بزرگنره ومن فکر میکنم30سال بزرگتره..من28سالمه..تو مسائل جنسی هم من اولا خیلی سرخورده شدم واحتمالا اون هم..ازنظرمن همسرم خیلی معمولی وبی حرارت بودهیج حس قوی وارضا بخشی واسم نداشت واین واقعا واسم مهم بود که ـآدم گرمی باشه واحتمالا به نظر اون من غرغرو وگیرده بودم واون هم حوصله نداشت فکرشو مشغول کنه واسه سکس ..خیلی افسرده بودم ونیازهام بی پاسخ یواش یواش فهمیدم فایده نداره واون لااقل تو سکس همینه من خودمو فراموش کردم وفقط میخوام اون خوشحال وارضابشه وانمود میکنم وفقط پی ارضای کامل اون هستم البته روحیه خودم هم بهتر شده...اون هم درمسائل دیگه وقنی با منه همش پشت نقاب وتظاهره که راحت کناربیاییم به خاطر من خودشو مجبور میکنه به بیرون رفنن دوتایی ...حرف زدن در موضوعانی که هیچ لذتی نمیبره جاهایی که دوست نداره بیاد .و....لذت واقعی اش وقتیه که میره پیش دوستاش روزی حداقل3ساعت وهرروز هم میره وقنی برمیگرده شاد شده وانرژی تحمل من وزندگیمونو داره البنه از قبل ازدواج هم خیلی رفیق باز بودومن فکر میکردم بعد ازدواج درست میشه که نشد من هروقت ولم میکنه میره به شدت غصه میخورم وتماما گریه میکنم چون خیلی مشخصه که لذت حقیقی در روزش با اونهاست نه من ..چون وقتی فرصت واسه من ودوستاش هردوتا نیست اونها را ترجیح میده چون التماسها وگریه های من هم دلش را یه رحم نمیاره وصبح روز تعطیل ازخواب پامیشه میدوه باذوق به بیرون وپیش دوستاش حتی صبحونه نمیخوره اگه نگذارم بره حتی اولا تهدیدم میکرد وکتکم میزد من هم خانوادم درکنارم نیستن وتنها هستم اون با من لذت نمیبره هرچند واسه اینکه دلم نشکنه دائم انکار می کنه..ازدواج ما خانوادگی وسنتی بود ومادرش در تشویقش به ازدواجمون موثر بود ولی خانواده من مخالف بودن دقیقا به خاطر همین تفاوتهامون ...من از مردونگیش خوشم میومد واصلا حوصله شوهر بچه سال نداشتم من در اون زمان دنبال یک مرد جاافتاده بودم نه یک همدل وهم زبون.....تنهایی آزارم میده واینکه من نمیتونم خلا هام را باکسی پرکنم چون اساسازنها مثل مردهارفیق باز نیستن ونهایتا تلفنی حرف میزنن ...من را کمک کنید

سلام مادلین جان

دوستای شوهرت مجرد هستن؟
فقط با هم صحبت میکنن یا بحث کشیدن سیگار و قلیان و ... مطرحه؟

اگر دوستاش مجرد نیستن نمیتونی با خانمهاشون ارتباط برقرار کنی؟

سلام نگین جون...ممنون از توجهت..دوستاش مردهای متاهل هستن وعلاقه به روایط خانوادگی داشتن هم اصلا شوهرم نداره...علاقه به مهمونی وروابط خانوادگی نداره واوائل سعی کردم با دوستاش رواابط راخانوادگی کنیم ولی از بیرون رفتنش اصلا کم نشد وجایگزین نمیکنه واصلا نمیتونه جایگزین کنه...ومن هم ول کردم تازه اینا اصلا دنبال رابطه خانوادگی نیستن وبهشون خوش نمیگذره...در جمعشون دقیقا نمیدونم چکارها میکنن خیلی وقنها بوی دود قلیون میده اولا انکار میکرد ولی فهمید که من کاملا متوجه میشم ودیگه انکار نمی کنه شاید تریاک هم گاهی باشه نمیدونم..اهل مشروب نیست(خوشش نیامده)واز زنها هم لذت نمیبره الله اعلم

مادلین جان

آیا یکنواختی تو زندگیتون به وجود نیامده که باعث بشه شوهرت برای ایجاد تنوع سراغ دوستاش بره؟

بچه دار نشدنت به خاطر عدم اطمینان به زندگیته یا فعلا شرایطش نیست.

میزان ارتباط با دوستاش از اولهای ازدواج بیشتر نشده؟

به نظر من با همسر همون دوستاش که بیشتر باهاشونه ارتباط برقرار کن و ببین اونها از این وضعیت راضی هستن! و اگر راضی نیستن ببینید به کمک همدیگه نمیتونید راهی پیدا کنید که این روابط مجردی کم بشه!

اگر همسر شما از رفتن به طبیعت لذت نمیبره از مسافرت برای دیدن خانواده هاتون یا از رفتن به رستوران برای شام و ... هم استقبال نمیکنه؟

اگر بتونی به نحوی تنوعی که برای هر دوتون جذاب باشه وارد زندگیت کنی شاید این مشکلت تا حدودی حل بشه.البته من فکر میکنم کسی که یک عمر به این شکل زندگی کرده به سختی این اخلاق رو ترک میکنه خصوصا که بحث قلیان و سایر تنوعات هم مطرح باشه.

راستش یکی از اقوام من که همسرش رفیق باز بود بعد از بچه دار شدن شوهرش احساس مسولیتش نسبت به خانوادش بیشتر شد و کمتر سراغ دوستاش رفت هرچند کامل این اخلاقش رو کنار نذاشت.البته فکر میکنم در صورتی این راه جواب میده که همسرتون مسولیت پذیر باشه و مشکلات دیگه توی زندگیتون نباشه.

راستی یک سوال دیگه آیا در امور اقتصادی و ... از دوستاشون حرف شنوی دارن یا در اون موارد شما طرف مشورت اصلی هستید؟

این روابط را ازمجردی داشت وبیشتر نشده..شاید کمتر شده چون درمجردی اصلا معروف بوده به رفیق بازی ...براش اینکه رفیقش کیه مهم نیست خیلی وقتها دوستی هاشو به هم میزنه ودوباره دوستای تازه پیدا میکته..تحت تاثیر اونا نیست دراموراقتصادی وتحت تاثیر منم نیست وخیلی خودرایه..بقیه را قبول نداره ...دلم میخواد بدونم چه کنم که بعدا افسوس نخورم

سلام مادلین عزیز
به نظر من یه مدت چیزهای که شوهرت علاقه داره مثل تماشای تلویزیون و ....را خودتون با اشتیاق انجام بدید وفیلم های مختلف بگیرید باهم نگاه کنید یا باهم سینما برید یا همه چیزهایی که اون دوست داره شما همراهیش کنید و سعی کنید برنامه های زیادی داشته باشید که زیاد وقت آزاد نداشته باشه وقتی هم که با دوستاشون هستن شما برا خودت سرگرمی هایی که دوست داری رو انجام بده و با کوچکترین توجهی که برات کرد بارها ازش تشکر کنید که تشوق بشه ولی به نظرم الان اصلا وقت بچه دار شدن نیست اول مشکلتو حل کن بعد

سلام مادلین عزیز

میفهمم از اینکه انقدر با همسرت عدم وجه اشتراک داری ناراحتی و غصه میخوری...اما مادلین جان چرا بعد از 6 سال این زخم الان سر باز کرده؟یا بهتره بگم چرا تحمل کردی در این 6 سال؟

نکته دیگه اینکه روابطی که یه زن با دوستاش و یه مرد با دوستاش داره خیلی متفاوته....مثلا شما وقتی با دوستانتی راجع به مد و ارایش و رنگ موی جدید و ...صحبت میکنی و این به عنوان یه زن برات لذت بخشه...همسرت هم همینطوره

اجازه بده زمانی رو به بودن با دوستاش اختصاص بده و اینو بدون که این هنر زنه که بتونه همسرش رو در منزل راضی و سرحال نگه داره

مردهایی بودن که قبل ازدواج بسیار رفیق باز بودن اما بعد ازدواج به حدی تمام ارامششون در منزل تامین بوده که رفیق بازی رو گذاشتن کنار...

و دیگر اینکه حتما دیدت رو به این موضوع عوض کن...ببین جمله ات رو..:

من هروقت ولم میکنه میره به شدت غصه میخورم وتماما گریه میکنم

همسرت ولت نمیکنه فقط زمانی رو به بودن با دوستانش اختصاص میده و بازم جای شکرش باقیست که دوستانش متاهل هستند...

در واقع همسرت درسته که ازدواج کرده اما حق داره بخشی از زندگیش رو به خودش اختصاص بده...

شما با وجودی که میدونستی ایشون یه آدم رفیق بازه تن به ازدواج دادی ..نباید بسوزی و بسازی اما باید مسئولیت کارها و اعمالمون رو هم در نظر بگیریم...


ضمنا مادلین جان شما دیدت به زندگی خیلی خیلی منفی شده

همسرت هرکاری میکنه شما میذاری به حساب ترحم و ظاهر سازی....

در واقع هر تلاشی هم که ایشون برای کمک به شما بکنه از نظر شما ترحمه و ردش میکنی...

شما با این روحیه ای که داری در خوب شدن روابط نمیتونی قدم درستی برداری چون اصلا طرز نوشتنت به اون تعریفی که از خودت کردی نمیخوره...(گفتی روحیات کودکانه داری و ...)

اول از همه به خودت و روحیه ات برس...

برای خودت تفریح و سرگرمی پیدا کن و در مواقعی که همسرت نیست سرت رو باهاش گرم کن و نشین گریه کن

محیط خونه رو گرم..صمیمی نگه دار

پالسهای مثبتی که از سمت همسرت میاد رو بگیر

حساسیتت رو به بیرون رفتناش کمتر کن...شاید ایشون به خاطر این حساسیتهای زیاد شما این کار رو میکنه

موفق باشی