پر از خشم و عصبانیتم. فشار شدید روی جسمم دارم. دلیل و درمانش ؟ نکند خوب نشوم؟

من چند وقته که خیلی عصبی شدم. خشمگینم. بد بینم به آدمها. همیشه دلم پر از عشق بوده اما جدیدا به سختی آدمها را دوست دارم. گاهی فکر میکنم الان است که به طور کامل کنترل خودم رو از دست بدهم و از نظر روانی کلا بروم به یک سطح غیر قابل برگشت.
شبها چندین بار از خواب بیدار میشوم و اصلا خوب نمیخوابم. صبح که بیدار می شوم خسته هستم و گاهی سرم درد می کند.
بدنم نا آرام است و فشار زیادی رو روی جسمم حس میکنم.گاهی از فشاری که روی بدنم هست از خواب بیدار میشم. یکسالی هست که پام رو همش تکون میدم و جدیدا پلک چشمم هم مرتب می پره و اعصابم رو خرد کرده. دلم میخواهد همه چیز را بزنم پاره کنم یا بشکنم و خرد و خمیر کنم (البته با این همه انگیزه تا حالا یک نعلبکی هم نشکوندم :311:). خیلی وقتها حواسم که به خودم می آید می بینم که دارم مثلا همه اش یک دکمه را می بندم و باز میکنم یا با حرص دارم لبم را گاز میگیرم. جدیدا حتی راه رفتن در خیابان برایم سخت شده و انگار همه اش میخواهم بیفتم. تعادل ندارم. با راه رفتنم راحت نیستم.
خیلی زود میافتم توی چاه افسردگی و نا امیدی و به زحمت از آن می آیم بیرون.

د رکارم مانده ام . هر چه به ذهنم رسیده را امتحان کرده ام. گاهی کمی بهتر میشوم اما انگار فقط مسکن است و به زودی همه چیز دوباره مثل اولش میشود.

نیاز به همفکری دارم. به پیشنهاد یا حتی یک سوالی که تا به حال خودم از خودم نپرسیده باشم و دریچه جدیدی باز کند . خسته شده ام. میخواهم خوب شوم. میخواهم آرام باشم. میخواستم مادر شوم اما الان خیلی از خودم ترسیده ام. :302:

به نظر من اول برین دکتر و حالاتتونو براش توضیح بدین. احتمالا خرج دو سه تا آزمایش می مونه رو دستتون. ولی می ارزه. دقیقا نمی دونم چه متخصصی. اگه دکتر عمومی درست حسابی هم برین می تونه راهنمایی کنه. بعدا اگه مشکلی بیماری ضعف جسمی و این چیزا نداشتین می ریم سر روحیات و اخلاق و این چیزا.
قطعا یه اتفاقی افتاده که حالتون اینطور شده.

آزمایش خون دادم. کمبود آهن داشتم و چربی خونم بالا بود. این خودش یک اتفاق عجیب بود. چون من همیشه در سلامت کااااامل بودم.
پیش یک دکتر عمومی هم رفتم و حالاتم رو توضیح دادم خیلی جدی نگرفت. گفت من از قیافت میگم که چیزیت نیست. البته برای یک موضوع دیگه رفته بودم و اینو توضیح دادم.

عزيزم دليل مشكلتو نميدونم اما ميتونم به قطع بگم بيشتر از جسمي بودنش مشكلاتت روحيه ,البته نگو هنر كردي گفتي,اخه تك تك مشكلاتتو خودم دارم,البته بجز مشكلت توراه رفتن

يه وقتايي حس نميكنيم اما ناخوداگاه درگير خودمون و تفكراتمونيم,خودمون هم ميدونيم همه ادما تو زندگيشون مشكل دارن اما چون هيچوقت اين چيزي كه هست رو از زندگي نميخواستيم فكرمون اروم نيست

جالبه بدوني من يه بار رفتم توي پاركينك و ماشينمو نديدم و بعد يك ربع تازه مغزم كشيد و فهميدم اصلا ماشين نياورده بودم!!!!!

بايد يه كم سرتو گرم كني,گرم چيزيكه بهت اعتماد بنفس ميده,يا بهتره بگم احساس لذت

از لحاظ جسمي ورزش كن مخصوصا ورزشهاي ابي و توي اب رها كن همه فكراتو,فقط ابو حس كن,سعي كن از چيزاي كوچيكي كه خيلي وقت بود بهش فكر نميكردي و لذتشو نميبردي لذت ببري

خلاصه خودتو بذار جلوي روت و فكر كن داري به يكي ديگه كه خوب ميشناسيش مشاوره ميدي,از وجودت لذت ببر و بزار فكرت اروم بشه,همه درداي ما ساخته فكرمونه,به فكر خودت باش

سلامnegin iran

به تالار همدردی خوش آمدی

اولین قدم برای شما یک چکآپ خون هست از نظر کم خونی ، هورمونی ، بخصوص هورمون تیرویید و همچنین ویتامینها هست .

به نظر میرسد که تأمین ویتامین ب نیاز داری ، همچنین ممکن است علائم کم خونی باشد .


.

یه چیزی شده یه سال پیش که اینی. نشده؟
اگه مشکل مالی نداری واسه اطمینان اول حتما یه متخصص مغز و اعصاب برو تا آزمایشای لازم رو بده بهت یا بهت بگه مشکلی هست یا نه. بعدش یه تست قلب هم بده. از روی خون که نمی شه همه چی رو فهمید.
(متخصص مغز و اعصاب برو. نری روانپزشک و .... فرق داره.)
نوشتی مسکن می خوری. مسکن با مسکن فرق داره. ارامبخش؟ یا یه چیزی که درد را کم می کنه؟ می ری دکتر اینم برای دکتر مشخص کن.
قاعدتا یه عامل فشار روی تو هست که از همون یه سال پیش یا شروع شده یا یه سال پیش بیش از حد توانت شدید شده. اون عامل چیه؟ می تونی حذفش کن. نمی تونی یه کمی ملایمش کن و تعدیلش کن که فشار کمتر شه روت. بازم نمی تونی ناچاری بپذیریش از ته دلت و باهاش کنار بیای.
قاعدتا تو شرایطی هستی که نمی خوای. و داره یه عامل فشار به طور ممتد و شبانه روزی ازارت می ده. و چون تحت فشاری نمی تونی به راحتی راه مناسبی واسه خلاص شدن ازش پیدا کنی.
وقتی خیلی عصبانی هستی تحمل نکن. یه کاری بکن مثل دویدن، شنا کردن، هر چی. یه جوری که خالی شی و بهت فشار نیاد.
اینا نظر من بود. البته بر اساس تجربیات خودم. ممکنه درست نباشه.

ممنون از نظراتتون. حتما آزمایش های پزشکی رو جدی تر میگیرم. در اسرع وقت میرم یک دکتر دیگه که برای تیروئید و ... آزمایش بدم. فعلا برام امکان آزمایش مغزو اعصاب و ... نیست.

مسکن نمیخورم. اما دارم قرص آهن و ویتامین های مختلف میخورم. سعی کردم یک کم میوه ها و سبزیجات رو بیشتر کنم و گوشت هم زیاد تر بخورم (چون خیلی اهلش نیستم) که کم خونیم جبران بشه.

نقاشی، اتفاقا اینقققدر دلم آب می خواد که نگو. اما اینجا امکانش رو ندارم. اتفاقا طبق تجربه گذشته وقتی چیزی حالم رو خوب میکنه بهش کشش پیدا میکنم و الان کششم خیلی به آب هست.
ورزش هم تا جایی که بشه سعی میکنم انجام بدم. تقریبا هر روز کمی ورزش یا یکساعت پیاده روی میکنم .تو یک ماه اخیر هم دو بار رفتم در طبیعت چون خیلی بهم آرامش میده.
واقعا دارم سعی می کنم به خودم آرامش بدم اما این آرامش در بدنم نمودی نداره. ذهنم حالش بهتر میشه اما باز یک شب که نمیخوابم فرداش حالم بده. امروز رفتم یک داروی گیاهی و دم کردنی برای خواب گرفتم.

یکسال گذشته سال خییلی سختی بوده برام. چون فشار و استرس کار به شدت زیاد بود و مجبور بودم سه تا دو ماه تقریبا از همسرم دور باشم. بین سه تا قاره در رفت و آمد بودم و زندگیم پخش شده بود تو دو تا کشور. خیلی بهم فشار آمده. روابطم با همسرم هم پر تنش بود. یعنی خیلی بالا و پایین داشتیم و تو ادامه زندگیم شک کردم. البته الان اون مساله خیلی خیلی بهتر شده. جز حملاتی که گاهی دارم که باز به همه چیز شک میکنم (مثل پست اولم اینجا). خلاصه که سال سختیی بود. همه اینها انگار رو جسمم زده بیرون. حالا می خوام آرامش رو به جسمم برگردونم. همش میترسم برگشت ناپذیر باشه یا با یک فشار دیگه بدتر بشه.
فکر میکردم که بعد از اینکه شرایط آروم شد دیگه پرش چشمم لااقل خوب بشه. الان دو سه ماهی هست که زندگی آروم شده و همه اون فشارها و رفت وآمدها تموم شده ولی من هنوز نا آرامم.

حتما يه ازمايش تيروييد بده ,تغييرات خلق و استرس روي هورمونهاي تيروييد خيلي تاثير ميزاره,من خودم مشكل تيروييد دارم و تو استرس خيلي خودشو نشون ميده,در هر حال نگران نباش اما پشت گوش هم ننداز

وقتي گفتي پر از خشم و عصبانیتم خنده ام كرفت چون من هم مثل شما اين احساسو داشتم,دلم ميخواست بزنم شيشه ماشينارو بشكنم,اخراش به خط خطي كردن ديوارها هم رضايت دادم اما هيچكدوم عملي نشد كه نشد:311:
,خلاصه كه استرس و خشم نهفته خيلي زيركانه جسمو به بازي ميگيره,در كنارش به شاد كردن خودت فكر كن به هر طريقي كه ميسره,حرفي كه به من زدند يادم نرفته دكتر گفت فكر ميكني كي اين استرسات تموم ميشه؟بعد ازدواج؟بعد زايمان؟بعد كنكور؟بعد فوت فلاني؟بعد دعوا با همسر؟بعد بزرگ كردن بچه و......ديدم حالا حالاها ادامه داره.راست ميگفت,بايد استرس و تنشهامونو مديريت كنيم نه اونا مارو

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نقاشي

فكر ميكني كي اين استرسات تموم ميشه؟بعد ازدواج؟بعد زايمان؟بعد كنكور؟بعد فوت فلاني؟بعد دعوا با همسر؟بعد بزرگ كردن بچه و......ديدم حالا حالاها ادامه داره.راست ميگفت,بايد استرس و تنشهامونو مديريت كنيم نه اونا مارو

---

حرف قشنگیه. :104:

سلام
من یه مدت وحشتناک استرس داشتم مدام ذهنم مشغول یه مشکل بود و با خودم حرف میزدم حتی شب ها توی خواب داد میزدم اما یوگا نجاتم داد همون جلسه اول که کار کردم روز بعدش اروم اروم شدم و هر روز دارم احساس بهتری نسبت به خودم پیدا میکنم.
یوگا درمان استرسه.