نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام خدمت دوستان
من حدود 2 سالی هست که به دختری نجیب علاقه مندم...چون تا اونجا که متوجه شدم با معیارای من مطابقت داره...
اصولاً من با دوس پسر دختری مخالفم چون با عقیدم هم خونی نداره...و اینکه با ازدواج سنتی هم توی این دوره زمونه مخالفم چون الان جامعه ما مثل قدیم (10-20سال پیش) نیست! که اون موقع آدما خانواده رو نگاه میکردن و میرفتن خواستگاری....
الان میخواستم به من کمک کنین که چطوری میتونم با شخص مورد علاقم ارتباط برقرار کنم و یتونم بهتر ازش شناخت کسب کنم؟
ضمناً هر دومون دانشجوییم!
سلام دوست عزیز
به همدردی خوش آمدی
اگر واقعا با معیارات هماهنگ هست بهتر است رسمی وارد بشی یعنی از طریق خانواده و زیر نظر آنها
بعد از خواستگاری وارد مرحله شناخت میشوی و میتونی شناخت کافی پیدا کنی
امیدوارم موفق باشی
ممنون ویدا جان از نظرت
ولی مشکل اینجاست که من با این نظریه چندان موافق نیستم، چون ایجور که دور و برم اتفاق میفته، بیشتر افراد نقش بازی میکنن تا یه مقصودشون برسن(من تقریباً فکر میکینم این علاقه دوطرفه است(بخاطر ارتباط چشمی که حدود 1 سال بین ما ایجاد شده))
و اینکه من اینطور معتقدم که اول باید خودم از طرف مقابلم مطمئن بشم بعد به خانواده اطلاع بدم و بقیه ماجرا....
من راهی میخوام که قبل این ماجراها، ازش مطمئن بشم...
شما و خانوم چند سالتونه؟
--------------------------------------------------------------------نقل قول:
نوشته اصلی توسط جوانه؟؟؟
من 22 و خانوم 10 ماه و 2 روز بزرگتر
البته دوبار با ایشون صحبت کردم و در مورد اختلاف سنی نظرشون رو پرسیدم،که خیلی براشون مهم بود ولی نه خیلی، واسه من مهم هست(پیش خودتون فک نکنین عاشق شده هیچی حالیش نیس!!!)،اگه به 1 سال میرسید نظرم عوض میشد،از همون اول هم میدونستم یعنی 2 سال پیش،ولی ایشون چند ماهیه که فهمیدن...
راهی که می خوای بری عین دوس پسر دختریه که با عقیدت همخونی نداره.
نقش بازی می کنن؟تو روش خودت نمی شه نقش بازی کرد؟وقتی خاستگاری انجام می گیره خیال دو طرف از اینکه مورد
تایید خانواده همدیگه هستن راحت می شه و بدون اظطراب از ین بابت مراحل شناختو طی می کنن.
اگه خیلی دوس داری مدرن باشی
میتونی بگی مامانت زنگ بزنه از مامانش اجازه بگیره که چند جلسه صحبت کنید واسه آشنایی بیشتر
اینطوری هم تحت نظر خانواده هایین هم خودتون آشنا شدین
اگه دختر قبول کنه البته
دوستِ عزیز
فقط راجع به اختلاف سنی بیشتر دقت کن. اختلافِ شما ۱۰ ماه هست و شما میگید اگه به ۱ سال میرسید نظرتون عوض میشد. اگه اختلاف سنی اینقد واسه شما مهمّه، بیشتر روش وقت بذار و فکر کن. مخصوصا بعد عقد پشیمون نشی و بگی‌‌ای بابا ، من می‌تونستم با یکی که از من ۴-۵ سال کوچکتر باشه ازدواج کنم و هم به خودت و هم به طرفِ مقابلت لطمه وارد کنی.
البته دوستِ عزیز من مشاور نیستم ، فقط میخوام هشدار بدم. به نظر من تو فرهنگِ ایران، بزرگتر بودنِ خانم فقط وقتی اوکی هست که ۲ طرف عاشق هم باشند و آقا اصلا تردید هم راجع به سنّ نکنه. مخصوصا اگه حرفِ دیگران واسه آقا مهم باشه، حتما باید اینو دقت کنه.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
با تشکر از همه دوستان به خاطر همراهی...
به فرهنگ 27 :
از نظر من این مثل دوس پسر دختری نیس... چون من قصد ندارم تو فاز احساسی برم(احساساتم رو فقط برای شریک زندگیم، ابراز خواهم کرد)
به جوانه؟؟؟ :
من نه دوس دارم مدرن باشم و نه سنتی؛ یه حد وسطی هم وجود داره!
پیشنهاد خوبیه! البته اگر خانم قبول کنن!!!
به محسن1986 :
من مشکلی ندارم،همانطور که گفتم از همون اول میدونستم! به نظر من اگه آدم با همدوره خودش ازدواج کنه بهتره؛حداکثر 2 سال کوچیکتر یا بزرگتر! فک کنم گفته باشم که ایشون سن من زیاد براشون مهم نیست(چیزهای دیگه واسش مهم هست) و اینکه من به کسی جز خانوادم اجازه دخالت توی امور شخصیم نمیدم!
به hamed65 : :
ممنون از توضیح ، کاملاً موافقم، اما من اینطور فکر میکنم که خواستگاری زمانی صورت میگیره که انتخاب تموم شده باشه... یعنی کسی که به خواسنگاری کسی میره ، طرف رو قبول کرده و توی حداکثر 5،6 جلسه گفتگوی 1،2 ساعتی نمیشه شناخت کسب کرد! چون با هم برخوردی نداریم و هر کس چه دختر و چه پسر بیشتر حرفهای شعاری و ایده آلیستی میزنن!