نمایش نسخه قابل چاپ
یه مدتیه خیلی حس تنهایی دارم. دوستهایی که دارم 2 تا هستن که صمیمی هستیم با هم ظاهرا ،ولی من برای جایی رفتن روشون نمی تونم حساب کنم. یکیشون که بچه داره و نمی تونه و کلا روابط خانوادگی رو دوست داره اون یکی هم که تهران نیست. خیلی دوست دارم با یه دختر خوب و مهربون دوست شم. نمی دونم باید چی کار کنم. از روابط همکاری هم خوشم نمیاد. به نظرتون راهی هست؟ در ضمن من متأهل هستم. مثلا یه مهمونی یا تولد که میرم و می بینم همه کلی دوست دارن و آخر هفته ها و تعطیلاتو با همن کلی دلم دوست میخواد:-((
دوستان خوب نعمتا و البته بداشونم نقمت! ولی برای وقت گذرانی و همفکری و پیک نیکو و.... کلا چیز توپیه. من خودم خیلی دوستبازم( البته 6-7 تا که پس از سالها فیلتر شدن الان دور همیم) توصیه میکنم تجربش کنید فقط مراقب باشید اگه انتخاب درست نباشه ممکنه زندگیتونو بپاشونن!
اگه مشکلتون تو پیدا کردن دوسته دو تا دیداه وجود داره
1-ایا در ایجاد ارتباط و برقراری روابط مشکل دارید؟
2-اشخاص مناسب در اطرافتون نیستن؟
لطفا بیشتر توضیح بدید:310:
مرصی که جواب دادین. اتفاقا من خیلی روابط اجتماعیم خوبه. کسایی که میخوان دوست شن و رفت و آمد کنن باهامو خودم مناسب نمی بینم. دنبال یکی هستم که پایه باشه و اخلاق های بدی مثل حسادت رو نداشته باشه. ولی متأسفانه تا حالا نتونستم یه همچین کسی رو پیدا کنم. شوهرم دوست زیاد داره ولی من هم دوست دارم مثل اون دوستای پایه داشته باشم. نمی دونم چی کار کنم. البته بگم ها من اصلا نمیخوام با آدم های ناجور دوست شم تا از تنهایی دربیام. واقعا دنبال یه آدم خوبم.
سلام دوست خوبم
دوست خوب خیلی خوبه که همیشه کنارت باشه .
به هر حال ما یکسری ادمایی رو دورو برمون داریم که می تونیم با هم مثل دوستان خوبی باشیم مثلا من خودم دوست زیاد دارم مخصوصا دوستای دانشگاهی که همیشه با هم در ارتباطیم و با هم صحبت می کنیم ولی هر کدوممون مشغله های خاص خودمون رو داریم که نمی تونیم با هم بریم تفریح و گردش .
به خاطر همین من خواهرم رو برای خودم دوست خوب انتخاب کردم چون همدیگر رو خوب می شناسیم و راحتتر می تونیم با هم تفریح و گردش بریم و همیشه هم بیرون همدیگر رو به عنوان دوست خطاب میکنیم . و از همه مهمتر خیلی خوب همدیگر رو درک می کنیم .
ویا اینکه آیا دوستهای همسرت مجردند یا متاهل ؟ اگر متاهلند می توانی با همسران انها هم دوستهای خوبی باشید .
متأسفانه مجردن چشمک عزیز. من اتفاقا خواهر هم دارم ولی خواهرم اهل خونه هست و به سختی حاضره بیرون بره چون بچه کوچیک داره. ولی خیلی دلم میخواست یه دوستی داشتم که هر موقعی که بهش نیاز داشتم پیشم بود و برعکس. من آدمی هستم که با دیگران برخوردم خوبه و مهربونم و این باعث میشه بعضی ها بخوان سواستفاده کنن. واسه همین دوست ندارم هر کسی رو وارد زندگیم کنم. امیدوارم یه روز بتونم اون کسی رو که واقعا لایق دوستی هستش رو پیدا کنم و همینطور من هم لایق عنوان دوست باشم.
سلام.منم مثل شمام.دوستایی هم که داشتم همشون دوست پسرهای فراوان دارن.و البته من مجردم.لازم نیست 1 دوست تو همه چیز بات مشترک باشه.حتی اگر مقداری هم بات اشتراک خصوصیت داره باش در حد نرمال باش.چون دوست صمیمی چیدا کردن تو این دوره مخصوصا برای یک خانم در سن من(از 20 به بالا) سخته.پس منعطف کن خودتو.ایشالله پیدا کنی.
تو دوستای همسرتون بگردید دنبال ی زوج که باهاشون برو بیا کنید. اینجوری همسرتونم پایه تره:310: